Autor: Wypisz Wymaluj Podróż

Transport zbiorowy w Jordanii

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 29/05/2019
Brak komentarzy do Transport zbiorowy w Jordanii

Transport zbiorowy w Jordanii jest, naszym zdaniem, nienajlepiej rozwinięty – wbrew wszystkim pochlebnym opiniom zamieszczanym na ten temat w internecie i różnych przewodnikach. Przemieszczanie się po Jordanii bez auta było dla nas zadaniem trudnym, a momentami karkołomnym i irytującym. Ostatecznie jednak, zrealizowaliśmy podstawowy plan, zobaczyliśmy interesujące nas miejsca. Czy podróżowanie po Jordanii transportem zbiorowym ma sens i czy jest to wykonalne? Może lepsze będzie wypożyczenie auta lub korzystanie z lokalnych biur turystycznych? Gdzie szukać rozkładów jazdy i cen?

Lwia część przewodników i blogów podróżniczych zachęca, by po Jordanii podróżować wynajętym samochodem, ponieważ przemieszczanie się po Jordanii transportem zbiorowym może się okazać na dłuższą metę męczące. Oboje za kółko nie siadamy, także byliśmy zmuszeni korzystać tylko i wyłącznie z autobusów i taksówek. Postawiliśmy sobie za cel, że odbędziemy całą podróż tylko za pomocą transportu publicznego i tym samym udowodnimy, że bez samochodu również da radę. Czy się udało? Tak, ale było to momentami bardzo męczące i irytujące. Podróżowanie po Jordanii transportem zbiorowym jest wykonalne. Zwłaszcza, jeśli mamy spory zapas czasu i elastyczny plan ale…

Wady transportu publicznego w Jordanii | Transport zbiorowy w Jordanii

Po pierwsze, transport w Jordanii jest naszym zdaniem, zorganizowany bardzo słabo. Połączenia są rzadkie i nieregularne, także do popularnych i turystycznych miejsc. Do interesujących nas miejsc dojeżdża ledwie jeden czy dwa autobusy na dzień. Zazwyczaj we wczesnych godzinach porannych. W piątki połączenia autobusowe są realizowane w bardzo ograniczonym zakresie lub w ogóle. Pociągów brak. I ten brak wystarczającej liczby połączeń był dla nas najbardziej uciążliwy.

Drugim minusem jest brak możliwości zapoznania się z rozkładem jazdy, co znacznie utrudnia proces planowania podróży. Godziny odjazdów autobusów możecie sprawdzić jedynie na stronie przewoźnika JETT. Pozostałe minibusy, które jeżdżą stosunkowo częściej i są tańsze, nie dysponują oficjalnym rozkładem jazdy. Co więcej, może się zdarzyć, że busik po prostu nie odjedzie, bo nie opłaca się to kierowcy, albo będzie czekał kilka godzin, by uzbierać większą liczbę pasażerów, a nawet pobierze od nich większą niż zazwyczaj kwotę za bilet, by opłaciło mi się odjechać. Rozkład jazdy jest płynny i możemy się jedynie opierać na doświadczeniach innych osób, które po Jordanii w ten sposób podróżowały i podzieliły się informacjami na temat godzin odjazdów. Mimo to, nie są to godziny pewne, a jedynie orientacyjne. Zaplanowanie intensywnej podróży, podczas której chce się zobaczyć jak najwięcej w dość krótkim czasie bez dostępnego rozkładu jazdy autobusów i możliwości wypożyczenia auta, jest bardzo trudne.

Kolejnym minusem są ceny biletów – te u przewoźnika JETT nie należą do najniższych, a ceny biletów w minibusach są niejasne, często sprzeczne. Z kolei wydatek na taksówkę potrafi potężnie zawyrzyć koszta wyjazdu, przejazd z miasta do miasta może ksztować kilkaset złotych. Oczywiście jest to w miarę normalne, w końcu niemal w każdym kraju przejazd taksówką przez połowę kraju będzie kosztował fortunę, więc nie ma w tym nic dziwnego.

Jeśli Wasza podróż trwa dłużej, niż kilka skąpych dni, Wasz plan podróży nie jest sztywny, nie macie żadnych ograniczeń, to owszem, transport zbiorowy w Jordanii sprawdzi się. Jeśli jednak lecicie tylko na weekendowy wypad, nie macie wiele czasu, a chcecie zobaczyć sporo, to podróżowanie w ten sposób może się okazać, lekko mówiąc, upierdliwe.

Podróżowanie po Jordanii autem | Transport zbiorowy w Jordanii

Nawet nie wiecie, jak bardzo żałujemy, że nie mogliśmy Jordanii zwiedzać za pomocą samochodu. Nie odwiedziliśmy przez to połowy interesujących nas miejsc, bo – albo nie dało się tam w żaden sposób dojechać, albo było to dla nas zbyt drogie. Zazwyczaj w każdym odwiedzanym przez nas kraju podróżujemy autobusami, pociągami i Jordania sprawiła nam pod tym względem wiele kłopotów. Auto daje nam względną niezależność, możliwość rzeczywistego wpływania na plan i rozwój wydarzeń, zmiany zdania w ostatniej chwili, zatrzymywania się tam, gdzie macie na to ochotę, zwiedzenia większej ilości pięknych miejsc. Jeśli się pomyśli o wypożyczeniu auta z wyprzedzeniem, będzie to też tańsze, niż przemieszczanie się na przykład taksówkami. W przypadku Jordanii wypożyczenie auta wydaje nam się najlepszym pomysłem, jednak z racji tego, że sami z tej opcji nie skorzystaliśmy, ciężko nam udzielić Wam na ten temat jakiś bardziej praktycznych informacji. W tym celu podsyłamy Wam świetnie opracowany poradnik na ten temat na stronie Globfoterki, znajdziecie u niej mnóstwo pożytecznych wiadomości na temat Jordanii: http://www.globfoterka.pl/category/podroze/jordania/

Autobusy w Jordanii – JETT| Transport zbiorowy w Jordanii

Podróżowanie transportem publicznym jest możliwe, ale zajmuje więcej czasu, niż przemieszczanie sie wypożyczonym samochodem, nie wszędzie też da się dojechać. Najłatwiej podróżuje się z przewoźnikiem JETT, ponieważ na jego stronie można sprawdzić oficjalne godziny odjazdów i kupić bilety. Zanim sprawdzicie ceny i godziny odjazdów, w pierwszej kolejności musicie podać swoje dane – nazwisko, datę urodzenia, numer dokumentu. Imię i nazwisko powinno się składać z czterech członów, więc wpisując swoje, najlepiej jest po prostu podwójnie napisać pierwszą literę nazwiska, na przykład Jan K K Kowalski. Bilety kupione w dwie strony są tańsze, niż w jedną. W Ammanie Jett zatrzymuje się na kilku dworcach. Jadąc do Petry możecie wsiąść do autobusu na dworcu Abdali Office, położonym bliżej centrum, a także 7th Circle Office, znacznie już od centrum oddalonym. Bilety można kupić online lub też na miejscu, w biurze przy dworcu Abdali. Jednak nie zostawiajcie tego na ostatnią chwilę! Sami kupowaliśmy bilet dzień wcześniej, poza sezonem, a dostaliśmy ostatnie dwa miejsca. Autobusy są wygodne, klimatyzowane. Czasem odjeżdżają z opóźnieniem. Po drodze przewidziany jest postój przy sklepie i toaletach.

Wszystkie niezbędne informacje i rozkłady jazdy możecie znaleźć tutaj – https://www.jett.com.jo/en

Turystyczne autokary JETT | Transport zbiorowy w Jordanii

Przewoźnik JETT oferuje także przejazdy typowo turystyczne na trasach do najpopularniejszych atrakcji. Można kupić bilety łączone na różnorakie wycieczki, na przykład zwiedzanie okolic Ammanu, albo przejazd z Wadi Rum do Aqaby. Korzystanie z tej oferty będzie się szczególnie opłacać, jeśli ktoś podróżuje po Jordanii w pojedynkę i nie wypożycza auta, nie ma możliwości dojazdu zwykłym autobusem, to przejazd turystycznym JETTem będzie tańszy, niż przejazd taksówką. Na przykład wycieczka z Ammanu nad Morze Martwe, nad Jordan, na Górę Nebo i do Madaby i z powrotem do Ammanu, kosztuje tylko 15 JOD od osoby. Za identyczną przejażdżkę taksówką zapłacilibyście kilkadziesiąt JOD więcej. Wycieczka do zamku Ajloun i do Dżerasz kosztuje 15 JOD od osoby, a my za taksówkę za identyczną trase zapłaciliśmy 50 JOD za dwie osoby.

Turystyczną ofertę JETT znajdziecie tutaj – https://www.jtt.com.jo/en/programs

Minibusy | Transport zbiorowy w Jordanii

O wiele trudniej wygląda sytuacja w przypadku minibusów, które jeżdżą jak chcą, nieznane są taryfy ani godziny odjazdów, nie ma pewności, czy w ogóle odjadą. Lepiej je brać jako alternatywę podczas podróży, niż pewnik. Tak jak pisaliśmy we wcześniejszych akapitach – brak rozkładów jazdy, brak pewności, czy minibus w ogóle odjedzie i jeśli tak, to o której – brak informacji co do cen, brak gwarancji miejsca – same braki, które poważnie mogą wpłynąć na Wasze podróżnicze plany. Jeśli zakładacie przemieszczanie się po Jordanii w ten sposób, musicie podchodzić do planu swojej podróży z dystansem i brać pod uwagę, że coś może pójść nie tak, że gdzieś nie dojedziecie.

Wskazówka: idealnym przykładem jest nasza historia z dojazdem z Petry do Wadi Rum. Codziennie między 6 a 6.30 rano odjeżdża z Wadi Musa minibus do Wadi Rum. Miejsce w busie koniecznie trzeba rezerwować co najmniej dzień wcześniej poprzez hotel. W recepcji powinni zadzwonić wtedy do przewoźnika i zrobić dla Was rezerwację. W naszym hotelu (Valentin Inn) powiedziano nam, że mamy się nie przejmować, bo jest poza sezonem (koniec lutego) i iść przed 6 na dworzec, żebyśmy mieli na pewno miejsce. Zerwaliśmy się o 5 rano, od 05:30 do 06:30 sterczeliśmy na dworcu z dwiema innymi osobami, a bus nie przyjechał. Inni kierowcy powiedzieli nam, że bus był już cały zapełniony, więc nawet nie zajeżdżał na stację… także bądźcie nieustępliwi i domagajcie się zrobienia rezerwacji do skutku. Minibus dojeżdża do Wadi Rum około 9 rano. A co do kwesti ceny mamy pewne niejasności. Na kilku blogach przeczytaliśmy, że bilet osztuj 7/8/9 JOD od osoby, taksówkarz powiedział nam, że 4,5 JOD, bo tyle płacą miejscowi i jeśli domagają się od nas więcej, to mamy to zgłosić policji, a w hotelu recepcjonista powiedział nam, że bilet kosztuje 2,5 JOD (ten sam recepcjonista, który twierdził, że nie musimy robić rezerwacji). Możliwe, że bilet faktycznie kosztuje 2-3 JOD, a do ceny doliczana jest kwota za zrobienie rezerwacji. W internecie trafiliśmy na numer telefonu, pod którym można dokonać rezerwacji miejsca na własną rękę, jednak sami z niego nie skorzystaliśmy i nie mamy pewności czy jest aktualny – 079 5235257.

Wycieczki zorganizowane | Transport zbiorowy w Jordanii

Takie wycieczki organizuje wiele hoteli. W rzeczywistości często okazuje się, że taka wycieczka polega jedynie na transporcie umówioną przez hotel taksówką, a wszystkie miejsca zwiedzacie samodzielnie. Dlatego dobrze jest w recepcji dopytać o szczegóły. Wycieczki organizuje na przykład Hotel Cliff w Ammanie. W ten sposób możecie pojechac np. na wycieczkę do Dżerasz i Aljoun, nad Morze Martwe, do Madaby i na Górę Nebo, nawet do Petry i jeszcze dalej na południe kraju. Jednakże, bardzo zachęcające ceny, przewidziane są dla jednej osoby przy założeniu, że podróżujecie we czwórkę. Początkowo chcieliśmy skorzystać z takiej wycieczki, ale, że była nas dwójka, okazało się, że ostateczna suma była dwukrtonie wyższa. O wiele bardziej opłacało nam się pojechać na interesującą nas wycieczkę z taksówkarzem złapanym na ulicy, dzięki czemu zaoszczędziliśmy 20 JOD (niemało, bo ponad 100 zł). Jeśli jednak podróżujecie w grupie, taka wycieczka będzie się opłacać. Fajną wycieczkę widzieliśmy też w naszym hotelu Valentin Inn (nie polecamy) w Wadi Musa – można było zjechać całą Drogę Królewską z przystankami w ciekawych miejscach, do których nie ma jak się dostać bez własnego auta, na przykład rezerwat Dana. Tutaj sytuacja wyglądałą tak samo, jak w Ammanie – ceny były super, ale tylko dla grupy. Po powrocie z Jordanii trafiliśmy też na informację, że Mariam Hotel in Madaba codziennie o 10:00 rano oferuje przejazd busem do Petry za 18 JD. Autobus przemieszcza się piękną King’s Highway, zatrzymuje się przy punkcie widokowym na Wadi Mujib oraz na godzinny postój pod zamkiem Kerak. Przez wyjazdem lepiej jednak upewnić się w samym hotelu, czy wycieczka jest aktualna.

Samoloty | Transport zbiorowy w Jordanii

Jeśli jesteście ograniczeni czasowo, ale nie finansowo, warto rozważyć lot z Ammanu do Aqaby, który zajmuje około 40 minut. Ceny na te połączenie potrafią być naprawdę korzystne, często oscylują w granicach 300 zł za lot w dwie strony. Warto sprawdzić przed wyjazdem ceny i je porównać.

Lepiej podróżować samemu czy w grupie? | Transport zbiorowy w Jordanii

Biorąc pod uwagę wszystko to, co napisaliśmy wcześniej, naszym zdaniem najlepszym sposobem jest podróżowanie po Jordani w co najmniej 3, a najlepiej cztery osoby lub więcej. Podróżowanie w grupie znacząco zmniejsz koszty podróży w tym i tak już nietanim dla turystów kraju. Bez względu na to, czy wypożyczycie auto, czy będziecie przemieszczać się taksówkami, czy skorzystacie z wycieczek zorganizowanych, cena zawsze będzie niższa, gdy będzie Was więcej! Podobnie wygląda sytuacja w przypadku zwiedzania Wadi Rum. Im większa grupa, tym mniejszy koszt wycieczki przypadający na jedną osobę. Jordania jest jednym z tych krajów, w których o wiele bardziej opłaca się zwiedzać z kimś, niż samemu. O ile oczywiście jesteście ograniczeni budżetem. Kiedy następnym razem wrócimy do Jordanii, to tylko w grupie. Bardzo dobrym pomysłem jest szukanie towarzyszy podróży na grupach podróżniczych. Chociaż i to nie należy do prostych zadań, u nas tygodnie poszukiwań spełzły na niczym, bo nie jest też łatwo dograć koszta i plan podróży tak, by wszystkim pasował. Ale warto próbować!

Jak dojechać na Wadi Rum? | Transport zbiorowy w Jordanii

Z Ammanu – brak bezpośredniego autobus. Trzeba się przesiąść w Ma’an albo w Wadi Musa.
Minibus z Petry (Wadi Musa) – codziennie między 6 a 6.30 rano. Miejsce w busie koniecznie trzeba rezerwować co najmniej dzień wcześniej poprzez hotel. W recepcji powinni zadzwonić wtedy do przewoźnika i zrobić dla Was rezerwację.
Taksówka z Petry (Wadi Musa) – na szczęście obok dworca stała jedna taksówka i taksówkarz zaproponował nam podwózkę do Wadi Rum za 7 JD od osoby, a była nas czwórka. Uznaliśmy to za dobrą cenę, bo i tak tyle mieliśmy prawdopodobnie zapłacić za przejazd minibusem. Z tego, co wyczytaliśmy, taksówka między Petrą a Wadi Rum nie powinna kosztować więcej, niż 35 JD za całość.
Turystyczny autobus JETT z Aqaby – wyjeżdża spod resortu Tala Bay (a potem zatrzymuje się jeszcze w Divers Village) codziennie o 08:00 rano. Na miejsce dojeżdża o godzinie 11:00. Bilet w dwie strony kosztuje 18 JD, a kupowany tylko w jedną stronę – 12 JD. Bilety można kupić przez internet. Autobus powrotny do Aqaby wyjeżdża o godzinie 17:00, a na miejsce dojeżdża o 18:30.
Turystyczny autobus JETT z Petry – Autobus wyjeżdża z Petry (Wadi Musa) o godzinie 10:00, a do Wadi Rum dojeżdża o 13:00. Bilet z Petry do Wadi Rum kosztuje 15 JD, a bilet powrotny 15 JD. Autobus z Wadi Rum do Petry również odjeżdża o 10:00, a na miejsce dojeżdża o 13:00. Bilety można kupić przez internet na stronie przewoźnia.
Minibus z Aqaby – odjeżdża codziennie (w piątki tylko rano) o godzinach 6.30, 11.00, 13.00 i 15.00. Autobus odjeżdża z Wadi Rum z powrotem do Aqaby godzinę po przyjeździe do Wadi Rum. Autobusy mogą też odjechać zaraz po zapełnieniu lub czekać nawet kilka godzin na zebranie się dostatecznej liczby pasażerów a nawet nie odjechać w ogóle, bo nie opłaca się to kierwocy. To tania, ale męcząca wersja raczej dla cierpliwych. Trzeba się nastawić, że dojazd może się przeciągać lub w ogóle nie odbyć. Cena biletu – 3 JD.
Taksówka w Aqaby – ok. 20 JD za cały przejazd.

Jak dojechać do Petry? | Transport zbiorowy w Jordanii

JETT z Ammanu – o 06:30 z dworca Abdali odjeżdża autobus firmy JETT. Do Petry dociera około godziny 10:30. Bilet w jedną stronę kosztuje 11 JD, a zakupiony od razu z biletem powrotnym 18 JD. Do autobusu można wsiąść jeszcze na przystanku przy 7th Circle Office. Bilety można zakupić online lub w biurze przy dworcu Abdali. Nie polecamy zostawiać zakupu biletu na ostatnią chwilę! Gdy próbowaliśmy kupić je dzień przed planowanym odjazdem, dostaliśmy ostatnie dwa miejsca w autobusie, a jest to jedyny autobus do Petry obsługiwany przez tą firmę w ciągu dnia. Autobus powrotny do Ammanu odjeżdża o godzinie 17:00 w lecie i 16:00 zimą, chociaż według poleceń kierowcy, na dworcu trzeba się pojawić już pół godziny przed odjazdem. Autobusy zatrzymują się w Wadi Musa nie na dworcu autobusowym, a na parkingu przy Visitor Center.
Minibus z Ammanu – Z Ammanu do Petry odjeżdżają również minibusy, które kursują ze South Bus Station (Mujamaaa Janobi) w godzinach 09:00-16:00, a z Petry od 06:00 do 13:00, ale ciężko jest zdobyć konkretny rozkład jazdy oraz potwierdzenie, czy autobus na pewno odjedzie (może się zdarzyć, że w powodu zbyt małej liczby podróżujących kierowca nie odjedzie). Ceny również nie są znane, chociaż powinny być niższe niż te oferowane przez firmę JETT.
Minibus z Aqaby – w ciągu dnia z Aqaby odjeżdżają busy do Wadi Musa, pierwszy o 6 rano, a ostatni o 13 lub 15 (sprzeczne informacje). Ciężko jest ustalić rozkład jazdy, ponieważ jest on dość umowny, a kierowca odjedzie tylko wtedy, gdy będzie mu się to opłacać. Może się więc zdarzyć, że bus nie wyjedzie z powodu niedostatecznej liczby pasażerów albo autobus będzie czekał nawet kilka godzin na zapełnienie i dopiero wówczas odjedzie. Busy odjeżdżają z placu przy Aqaba Police Office. Według różnych źródeł bilety kosztują 5-7 JD, więc najlepiej być przygotowanym na najdroższą wersję. Przejazd trwa około 2 godzin. Autobusy wracają do Aqaby zaraz po zapełnieniu, ostatni wczesnym popołudniem. Natrafiliśmy jedynie na informację, że przedostatni bus z Wadi Musa do Aqaby odjeżdża o godzinie 13:00.
Minibus z Wadi Rum – odjeżdża codziennie około 08:30 rano, po wcześniej rezerwacji miejsca. Kwestia ceny jest dość niejedoznaczna, ponieważ na różnych blogach znaleźliśmy informację, że bilet kosztuje 7,8 lub 9 JD, taksówkarz w Wadi Musa powiedział nam, że koszt biletu z Petry do Wadi Rum to 4 JD, bo tyle płacą miejscowi i jeśli ktoś chce od nas więcej, to mamy zgłosić to policji, a recepcjonista twierdził, że za bilet mamy zapłacić jedynie 2,5 JD, bo tyle płacą miejscowi i mamy się nie dać nabrać. Jednak ten sam recepcjonista twierdził, że poza sezonem nie trzeba rezerwować miejsca w autobusie i wystarczy się pojawić o 6 rano na dworcu. Autobus oczywiście nawet nie przyjechał, bo był zapełniony i do Wadi Rum musieliśmy udać się taksówką. Na szczęście niedrogą, bo bez żadnych negocjacji taksówkarz poprosił po 7 JD od osoby, a była nas czwórka.
Autobusem w Madaby – trafiliśmy na informację, że Mariam Hotel in Madaba codziennie o 10:00 rano oferuje przejazd busem do Petry za 18 JD. Autobus przemieszcza się piękną King’s Highway, zatrzymuje się przy punkcie widokowym na Wadi Mujib oraz na godzinny postój pod zamkiem Kerak. Przez wyjazdem lepiej jednak upewnić się w samym hotelu, czy wycieczka jest aktualna.

Jak dojechać do Dżerasz i Ajloun? | Transport zbiorowy w Jordanii

Autobus – Na miejsce można też dojechać bezpośrednim autobusem z Ammanu, który odjeżdża z dworca północnego (Tarbabour station), a bilet kosztuje 1 JD (niektóre źródła podają, że 2-3 JD, dlatego dobrze być przygotowanym na obie ewentualności). Niestety nie ma czegoś takiego, jak rozkład jazdy, a busy odjeżdżają po zapełnieniu. Może się zdarzyć, że autobus nie odjedzie w ogóle lub na odjazd będziecie czekać kilka godzin.
Autem – Podróżowanie transportem zbiorowym po Jordanii nie należy naszym zdaniem do najłatwiejszych. Jest to wykonalne, ale stosunkowo łatwo o to, żeby coś poszło niezgodnie z planem. Dobrą opcją jest wypożyczenie auta i urządzenie jednodniowej wycieczki na północ od Ammanu – wtedy zatrzymacie się gdzie chcecie i zobaczycie to, na co macie ochotę. Odległość między Ammanem a Dżerasz jest niewielka (50 km), droga porządna, a widoki – pierwsza klasa. Z Ammanu trzeba kierować się na miasto As-Salt, droga jest dobrze oznakowana.
Z wycieczką zorganizowaną – W Ammanie podobno działa wiele agencji organizujących takie wycieczki, jednak sami takiej nie widzieliśmy, ani nie mogliśmy znaleźć o takowych informacji w internecie. Jeśli na takie traficie, będziemy bardzo wdzięczni za informację.
Z hotelu – Także niektóre hotele organizują wycieczki do Dżerasz (np. tragiczny Cliff Hotel, który dobrą ma tylko cenę za nocleg i lokalizację). Na stronie hotelu można znaleźć zdjęcie cennika takich wycieczek, które faktycznie polegają na tym, że recepcjonista załatwia Wam kierowcę. I tak na przykład, wyjazd do samego Jerash kosztuje 10 JD od osoby przy założeniu, że pojadą cztery osoby. Tak więc cały przejazd wyniesie Was 40 JD. Wycieczka do Dżerasz i zamku Ajloun będzie kosztowała za 4 osoby 60 JD. Dlatego tym bardziej wydaje nam się, że za przejazd taksówką załatwioną na własną rękę, zapłaciliśmy dobrą cenę.
Taksówką – cena w jedną stronę powinna oscylować wokoł 10 JD. Jeśli kierowca ma na Was poczekać i zabrać Was z powrotem do Ammanu, wtedy zapłacicie około 40 JD.
Autobusem firmy JETT – Ostatnią opcją jest kupienie biletu u przewoźnika JETT, który dwa razy w tygodniu (w czwartki i soboty) organizuje wycieczki do Dżerasz i Ajloun, a całość kosztuje 15 JD od osoby, co jak na warunki jordańskie wydaje się być bardzo dobrą ceną. Bilety można kupić na oficjalnej stronie przewoźnika.

Gdzie jeszcze można, a gdzie nie można dojechać transportem zbiorowym?

Aqaba – bez problemu dojedziecie JETTem z Ammanu, z Wadi Rum i z Wadi Musa. Do Aqaby kursują też minibusy z Wadi Musa i Wadi Rum.
Zamek Karak – podobno jakieś autobusy są. Z Ammanu za mniej niż 1 JOD oraz z Aqaby, za mniej niż 2 JOD. Odjeżdżają co godzinę. Jest to jednak informacja z internetu, przez nas niesprawdzona. Najlepiej pytać o to już na miejscu.
Madaba – minibusy kursują często, z dworca Tabarbour (1,20 JOD), z 7th Circle (1 JOD) oraz South Bus Station, także możliwości jest dużo, a bilety nie są drogie. Busy odjeżdżają srednio co godzinę. Przejazd zajmuje około godziny.
Ajloun – z Ammanu z dworca Tabarbour kursują autobusy, najwięcej rano, odjeżdżają zaraz po zapełnieniu. Ewentualnie można próbować przez Dżerasz. Bilet w jedną stronę nie powinien kosztować więcej, niż 3 JOD.
Gdzie nie da się dojechać transportem zbiorowym? – do Rezerwatu Dana, nad Morze Martwe, na Górę Nebo, do Kanionu Mujib. Jeśli chcecie odwiedzić te miejsca, to pozostaje Wam wypożyczone auto, z reguły droga taksówka lub wycieczka zorganizowana.
Różne przydatne informacje nie tylko na temat przemieszczania się po Jordanii, ale i atrakcji, znaleźliśmy na tej stronie: https://www.touristjordan.com/get-amman-aqaba/

Wskazówka: Pamiętajcie jednak o jednej istotnej sprawie – podane przez nas informacje mogą stać się nieaktualne. Zawsza staramy się uaktualniać nasze przewodniki jak tylko uzyskamy nowe informacje, jednak nie zawsze jest to możliwe. Może się okazać, że jakiś autobus nie kursuje albo zacząć dopiero co jeździć w danym kierunku, zmienił godzinę odjazdu lub cenę. Zebraliśmy tu wszystkie nasze doświadczenia, konkretne wskazówki, godziny odjazdów i ceny, które spotkaliśmy na miejscu w Jordanii, które znaleźliśmy w internecie lub podpowiedziały nam inne osoby. Sytuacja może się zmienić w każdej chwili. Możliwe też, że sam nie dotarliśmy do jakiejś informacji o konkretnych połączeniach – dotyczy to zwłaszcza minibusów. Dlatego najlepiej jest pytać o szczegóły na miejscu lub osoby, które dopiero co z Jordanii wróciły, najlepiej na grupach podróżniczych na FB. Koniec języka za przewodnika. Jeśli zauważycie, że coś się w naszym przewodniku nie zgadza z rzeczywistością, coś się w Jordanii zmieniło, koniecznie dajcie nam znać :).

Podsumowując, naszym zdaniem najlepszym sposobem na zwiedzanie Jordanii i nie stracenie przy tym fortuny jest nie tyle co samo podróżowanie autem, ale podróżowanie w grupie. Wtedy nie ma już większej różnicy, czy ktoś z Was ma prawo jazdy, czy nie. Jeśli zdecydujecie się na taksówkę lub wycieczkę zorganizowaną, finansowo wyjdzie mniej więcej na to samo. Wypożyczenie auta również będzie się bardziej opłacać, jeśli zrobicie to w grupie. Jak widzicie na podstawie tego artykułu, podróżowanie po Jordanii transportem zbiorowym jest możliwe, ale nie należy do najłatwiejszych. Transport zbiorowy w Jordanii potrafi zawieść i pokrzyżować plany, dlatego polecamy go raczej osobom, które są cierpliwe i mają w zapasie więcej czasu. Ci, którzy jadą do Jordanii na krócej, z pewnością lepiej wyjdą na wypożyczeniu auta lub korzystaniu z taksówek, które zapewnią im większą mobilność.

Magda

Więcej informacji na temat Jordanii znajdziecie tutaj:

Petra – informacje praktyczne

Dżerasz – informacje praktyczne, historia, zdjęcia

Punkty widokowe w Pradze

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 23/05/2019
1 komentarz do Punkty widokowe w Pradze

Punkty widokowe w Pradze najczęściej mieszczą się na licznych wieżach bram i kościołów, chociaż kilka z nich można znaleźć w dość oryginalnych miejscach, na przykład na wieży telewizyjnej. Takich punktów jest sporo, są łatwo osiągalne i jak to punkty widokowe, pozwalają podziwiać miasto z ciekawej perspektywy. Centrum Pragi to plątanina wąskich uliczek, wysokich kamienic i czerwonych dachów ciągnących się po horyzont, więc aż się prosi, by obserwować miasto z lotu ptaka.

Praga, to taki europejski klasyk. Nazywana jest Miastem Stu Wież i co staje się szczególnie widoczne, gdy oglądamy miasto z góry. Dzięki właśnie tym wieżom, możemy ujrzeć Pragę z lotu ptaka. Pewnie większość z Was odwiedziło stolicę Czech i to nieraz. Jeśli przed Wami kolejna podróż do Pragi, warto zaplanować sobie wycieczkę szlakiem punktów widokowych, których jest w tym mieście od liku. Warto wejść chociaż jeden punkt widokowy w Pradze zwłaszcza wtedy, gdy jest to także Wasza pierwsza wizyta w tym mieście. Praga z góry wygląda naprawdę fascynująco.

Punkty widokowe są najlepszym sposobem na uzmysłowienie sobie rozmiaru miasta, jego charakteru, dojrzenia szczegółów, których nie widać z dołu. Każda wizyta w europejskim mieście nie będzie dla nas pełna, jeżeli nie odwiedzimy chociaż jednego punktu widokowego. Nie inaczej było w Pradze, gdzie weszliśmy na kilka z nich i teraz Wam je pokażemy.

1. Wieża Ratusza Staromiejskiego | Punkty widokowe w Pradze

Chyba najbardziej centralnie położony punkt widokowy w Pradze, z którego możemy oglądać wszystkie części miasta, z Hradczanami na czele. Ale najlepiej prezentuje się to, co położone najbliżej. Uliczki i kamienice zlokalizowane tuż przy samym Ratuszu, wyglądają niezwykle harmonijnie i ciekawie. Na wieżę Ratusza weszłam już po zmroku, co sobie bardzo chwalę. Praga nocą wygląda równie ciekawe, co za dnia i dobrze jest mieć porównanie.

Godziny otwarcia: codziennie od 09:00 do 22:0, w poniedziałki od 11:00 do 22:00.

Ceny biletów: zwykły bilet 250 koron, ulgowy 150 koron.

Adres: Old Town Hall with astronomical clock, Old Town Square 1/3, 110 00 Prague 1 – Old Town

Strona: https://www.prague.eu/cs/objekt/mista/188/staromestska-radnice-s-orlojem

Wskazówka: na wieżę ratuszową można kupić tańszy o kilkadziesiąt koron Mticket, który uprawnia do wejścia na punkt widokowy bez kolejki – a te potrafią być długie. Inormacje na ten temat znajdziecie na stronie: https://prague.mobiletickets.cz/

2. Wieża Południowa Katedry św. Wita | Punkty widokowe w Pradze

Hradczany dominują nad miastem, ewidentnie nad wszystkim dominuje Katedra św. Wita, a szczególnie jej wieża południowa. Nic więc dziwnego, że jest to jeden z lepszych widoków na Pragę. Nie dość, że mozaika dachów centrum miasta wygląda stąd fenomenalnie, to jeszcze można podziwiać Hradczany z nowej perspektywy i próbować dostrzec elementy, których z dołu, wśród tłumu, nie widać. Co ciekawe, podczas naszej wizyty na górze było bardzo mało osób. Może turystów odstrasza ilość schodów do pokonania. Na wieży zawieszonych jest aż siedem potężnych dzwonów.

Godziny otwarcia: codziennie od 10:00 do 18:0 latem, a do 17:00 zimą.

Ceny biletów: 150 koron

Adres: Prague Castle (Pražský hrad), 119 08 Praha 1- Hradčany

Strona: https://www.prague.eu/en/object/places/31/prague-castle-prazsky-hrad?back=1

3. Ulica Ke Hradu i Zamkowe Schody | Punkty widokowe w Pradze

Jeśli Praga jest klasyką Europy, to Hradczany jej sercem (także turystycznym). Więc jak już przy Hradczanach jesteśmy, to warto wspomnieć o punktach widokowych na nich zlokalizowanych. Może nie są to typowe punkty widokowe czy wieże w normalnym tego słowa znaczeniu. Chodzi o to, że Zamek Praski na Hradczanach położony jest na wzgórzu, więc podczas zwiedzania w wielu miejscach możecie podziwiać uroczą panoramę Pragi. Naszym ulubionym miejscem jest taras widokowy przy ulicy Ke Hradu, obok Pałacu Schwarzenbergów, a także położone tuż obok Schody Zamkowe. Najlepsze jest to, że te punkty widokowe są darmowe.

4. Taras w Pałacu Lobkowicza | Punkty widokowe w Pradze

Dobrze jest pamiętać, że Hradczany o nie tylko Złota Uliczka czy Kaplica św. Wita, ale kilka bardzo ciekawych, mało popularnych atrakcji. Jednym z nich jest przepiękny Pałac Lobkowicza, w którym znajduje się ciekawe muzeum z niezwykłymi salami. W Pałacu można wyjść na taras widokowy, z którego można podziwiać Pragę we względnym spokoju. Podczas mojej wizyty, byłam tam jedynym gościem.

Godziny otwarcia: codziennie od 10:00 do 18:00.

Ceny biletów: zwykły bilet 295 koron, ulgowy 200 koron.

Adres: Prague Castle – Lobkowicz Palace and Museum (Lobkowiczký palác), Jiřská 3, 110 00 Praha 1- Hradčany

Strona: https://www.lobkowicz.com/en/

5. Brama Prochowa | Punkty widokowe w Pradze

Brama Prochowa w Pradze, to nic innego jak także wieża, przez którą wiedzie tunel, który kiedyś stanowił jeden z reprezentacyjnych wjazdów do miasta. Wieża liczy sobie 65 metrów i pochodzi już z XV wieku. W kolejnych stuleciach składowano tam proch, stąd nazwa. Obecnie na jej szczycie znajduje się punkt widokowy na Pragę, a dokładnie jej centrum. Jeśli z dworca kolejowego/autobusowego będziecie się kierować do centrum Pragi, będzie to też Wasz pierwszy punkt widokowy podczas zwiedzania.

Godziny otwarcia: od listopada do lutego codziennie od 10:00 do 18:00, w marcu i październiku do 20:00, od kwietnia do września do 22:00.

Bilety wstępu: bilet zwykły 100 koron, ulgowy 70 koron, rodzinny 250 koron, grupowy 250 koron.

Adres: Náměstí republiky 5,110 00 Prague 1 – Old Town

Strona: http://www.muzeumprahy.cz/prasna-brana/

6. Klementinum | Punkty widokowe w Pradze

Idąc dalej traficie do Klementinium, w którym znajduje się nasz ulubiony punkt widokowy w Pradze. Klementinum jest barokowym, jezuickim kolegium, gdzie obecnie można oglądać jedną z najpiękniejszych bibliotek świata. Oprócz tego, w XVIII wieku dobudowano tu wieżę, która w kolejnych latach przekształciła się w obserwatorium i została wieżą astronomiczną. Jest odrobinę wyższa od Bramy Prochowej, ponieważ liczy sobie 68 metrów. Uwielbiamy widok z niej, ponieważ jest na tyle wysoko, by podziwiać z centrum miasta z góry, ale na tyle nisko, by móc dostrzec detale architektoniczne i się poczuć prawie tak, jak gdyby się chodziło po dachach praskich kamienic. Bilety do Klementinum kupuje się na określoną godzinę. Wycieczka odbywa się z przewodnikiem. Bilety można kupić przez internet.

Godziny otwarcia: od 10:00 do 17:00-18:30, w zależności od pory roku i dnia tygodnia. Godziny można sprawdzić na stronie internetowej.

Ceny biletów: bilet zwykły 300 koron, dzieci poniżej 6 roku życia – bezpłatnie. Zniżki dla studentów i seniorów.

Adres: Klementinum, Mariánské nám. 5, 110 00 Old Town

Strona: https://www.klementinum.com/

7. Staromiejska Wieża Mostowa | Punkty widokowe w Pradze

Każdy, kto był już w Pradze zdaje sobie sprawę, jak bardzo zatłoczonym miejscem jest Most Karola. Główna atrakcja miasta przyciąga ku sobie rzesze turystów. W ciągu dnia dnia nie ma szans na zrobienie porządnego zdjęcia bez ludzi w kadrze. Ale jest na to pewien sposób. Można się wspiąć na Staromiejską Wieżę Mostową – turyście co prawda wciąż będą w tle, ale Most Karola podziwiany z tej perspektywy wygląda fenomenalnie. Poza tym, nie wiedzieć czemu, ale na te wieże wchodzi naprawdę niewielu turystów. Staromiejska Wieża Mostowa jest kolejnym punktem widokowym w Pradze, na którym byłam zupełnie sama. A widok jest pierwszorzędny! Z jednej strony na Hradczany, z drugiej strony na Stare Miasto. Ludzie spacerujący po moście wyglądają z góry jak ogromny rój pszczół. Do pokonania mamy tylko 138 schodów, jednak bardziej zmęczyłam się wchodząc na Staromiejską Wieżę, niż na wieżę Katedry św. Wita.

Godziny otwarcia: od listopada do lutego codziennie od 10:00 do 18:00, w marcu i październiku do 20:00, od kwietnia do września do 22:00.

Ceny biletów: zwykły bilet 100 koron, ulgowy 70 koron.

Adres: Charles Bridge 110 00 Prague 1 – Old Town.

Strona: http://muzeumprahy.cz/201-staromestska-mostecka-vez/

8. Malostranska Mostecka Wieza | Punkty widokowe w Pradze

To wieża znajdująca się po drugiej stronie Mostu Karola, bliżej Hradczan. Niech się Wam nie wydaje, że jak już weszliście na Staromiejską Wieżę Mostową, to na Malostranską (lub na odwrót) już nie ma sensu. Sens jest, widok piękny jest, zmiana perspektywy jest. Niby ta sama panorama, jednak oglądana z przeciwległego brzegu Wełtawy, pozwala dostrzec kolejne, intrygujące zakamarki miasta. Będąc tuż przy Hradczanach, nad Mostem Karola, wybitnie mocno można poczuć, że jest się w Pradze – bardziej, niż gdziekolwiek indziej. Po raz kolejny na Malostranskiej wieży nie było nikogo, tylko Pan kontrolujący bilety, który z entuzjazmem opowiadał mi o mieście i wskazywał ciekawe miejsca, w które powinnam się udać.

Godziny otwarcia: od listopada do lutego codziennie od 10:00 do 18:00, w marcu i październiku do 20:00, od kwietnia do września do 22:00.

Ceny biletów: zwykły bilet 100 koron, ulgowy 70 koron.

Adres: Charles Bridge 110 00 Prague 1 – Malá Strana

Strona: http://www.muzeumprahy.cz/202-malostranska-mostecka-vez/

Wskazówka: na obie wieże przy Moście Marola można kupić jeden łączony, tańszy bilet!

9. Petřínská rozhledna | Punkty widokowe w Pradze

Czyli stalowa wieża na wzgórzu Petrin, zbudowana w XIX wieku na wzór Wieży Eiffla z okazji Wystawy Jubileuszowej. Jest to najwyższy tego typu obiekt w Czechach. Wieża Petrin liczy sobie ponad 60 metrów i aby podziwiać Pragę z tarasu widokowego, trzeba pokonać prawie 300 schodów. Wieża zapewni jeden z najbardziej panoramicznych widoków na całe miasto. Dla tych, którzy nie zdecydują się na wejście na wieżę, samo wzgórze Petrin również jest ciekawym punktem widokowym, z którego momentami da się zobaczyć to i owo. Zwiedzanie samego wzgórze jest darmowe.

Godziny otwarcia: od listopada do lutego codziennie od 10:00 do 18:00, w marcu i październiku do 20:00, od kwietnia do września do 22:00.

Ceny biletów: zwykły bilet 150 koron, ulgowy bilet 80 koron.

Adres: Petrinske sady 633, 118 00 Prague – Mala Strana

Strona: http://www.muzeumprahy.cz/198-petrinska-rozhledna/

10. Wieża telewizyjna Žižkov | Punkty widokowe w Pradze

Na wysokości 93 metrów utworzono punkt widokowy, z którego przy dobrej pogodzie można dostrzec nawet dziesiątki kilometr poza Pragą. Sama wieża liczy sobie ponad 200 metrów wysokości. Nie jest tak stara, jak pozostałe, gdyż cała konstrukcja powstała na przełomie lat ’80 i ’90. Mamy dość ambiwalentny stosunek do tego punktu widokowego – z jednej strony widoki faktycznie są rozległe, z drugiej – sama wieża niestety szpeci panoramę miasta.

Godziny otwarcia: codziennie od 09:00 do 00:00.

Ceny biletów: zwykły bilet 250 koron, ulgowy 180 koron.

Adres: Mahlerovy sady 1, 130 00 Praha 3- Žižkov

Strona: https://www.towerpark.cz/

Oczywiście nie są to wszystkie punkty widokowe w Pradze, nie na wszystkie jeszcze udało nam się wejść. Ciekawe punkty widokowe w Pradze znajdziecie także w Ogrodach Leteńskich, na Tańczącym Domu, na Wzgórzu Vitkov, dachu baru T-Anker czy wieża kościoła św. Mikołaja, na którą jeszcze nigdy nie udało nam się wejść, pomimo wielokrotnych prób. Wielu istotnych informacji na temat atrakcji turystycznych w Pradze możecie znaleźć na tej stronie – https://www.prague.eu/en

Wskazówka: jeśli nastawiacie się na intensywne zwiedzanie Pragi i chcecie wchodzić do wielu atrakcji/muzeów, warto przemyśleć zakup Prague Card, rodzaju karty miejskiej, który uprawnia do nielimitowanych przejazdów komunikacją miejską, wielu zniżek, a także darmowych wstępów do większości atrakcji. Sama korzystałam z tej karty i bardzo ją polecam, ponieważ dzięki niej udało mi się zwiedzić mnóstwo ciekawych miejsc, w tym punktów widokowych opisanych w tym przewodniku. Za dwudniową wersję karty dla studenta zapłaciłam 46 euro. Wydatek niemały, jednak szybko się zwrócił. Dodatkowo, mogąc korzystać z komunikacji miejskiej, zyskałam na czasie dojeżdżając do dalej położonych atrakcji. Szczegółowe informacje znajdziecie tutaj – https://www.praguecard.com/

Warto wdrapać się chociaż na jeden z tych punktów widokowych, bo podziwiana z góry Praga naprawdę prezentuje się niezwykle malowniczo. Udanego zwiedzania!

Magda

Preikestolen i Stavanger – informacje praktyczne

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 15/05/2019
7 komentarzy do Preikestolen i Stavanger – informacje praktyczne

Preikestolen, czyli skalną półkę w Norwegii (zwaną też Amboną lub Pulpit Rock), widzieliśmy na zdjęciach dziesiątki razy. Jako jedna z głównych atrakcji Norwegii i jedno z najbardziej widokowych miejsc nie tylko w tym kraju, ale i w ogóle na świecie, Preikestolen co rusz trafia to na łamy magazynów podróżo-krajoznawczych, na blogi, do filmów i na zdjęcia zamieszczane w internecie, książek czy różnorakich albumów. Nie da się zaplanować wyjazdu do Norwegii i nie potknąć się gdzieś o zdjęcia Preikestolen. Tak, to popularne miejsce. Tak, wydawało nam się, że już nam się opatrzyło i nie spodziewaliśmy się większego zaskoczenia po tym miejscu. A jednak, kiedy po żmudnej wędrówce zza zakrętu wyłonił się TEN widok, to mocno nas – lekko mówiąc – zatkało.

Jak wygląda Preikestolen ?

Preikestolen okazał się miejscem, które wryło nas w ziemię. Lecicie do Norwegii i wspinacie się po ten konkretny widok, który obił się o Wasze oczy już tysiące razy. Określona panorama – góry, niebo, woda, skalna półka. Zazwyczaj w tej samej konfiguracji, te same ujęcia, podobne kadry, bo i ciężko o jakąś innowacyjność w miejscu, które dziennie fotografuje setki osób. Ale oglądając zdjęcia w domu, nie zdajemy sobie sprawy z ogromu tego miejsca. Z wygodnej kanapy nie doceniamy trudu, jaki trzeba włożyć, by ten widok zobaczyć (tak, dla nas to był trud). Przez ekran monitora nie jesteśmy w stanie ogarnąć przestrzeni Preikestolen. Ani potęgi gór, a tym bardziej, przytłaczającej wręcz wysokości. Nie poczujecie silnego wiatru na twarzy, oddziaływania pogody zmieniającej się jak w kalejdoskopie. A przede wszystkim, nie poczujecie się malutcy wobec potęgi przyrody. Jak my uwielbiamy to uczucie! Mimo, że przytłacza i pokazuje, jak mało miejsca na świecie każdy z nas zajmuje, to także otumania, wpływa na wszystkie zmysły i chwyta za serce. To jest uzależniające.

Połączenie wody i gór to coś, co uwielbiamy podziwiać podczas podróży. Domyślamy się, że i na Was ten duet robi wrażenie. W końcu jakżeby można byłoby pozostawać obojętnym na takie zestawienie? Zwłaszcza, gdy możemy podziwiać je z takiej perspektywy, z takiej wysokości. Preikestolen to z pewnością jedno z najbardziej fotogenicznych miejsc, jakie przyszło nam oglądać, a zarazem jeden z najlepszych panoramicznych widoków na fiordy. Kilka tygodni wcześniej mieliśmy okazję podziwiać fiordy w okolicy Bergen, ze spektakularnej platformy widokowej Stegastein i wydawało nam się, że już mocniej fiordami zachwycić się nie można. A Preikestolen bije Stegastein na głowę!

Na Preikestolen mamy szerszą perspektywę, możemy dostrzec więcej. Widzimy nie tylko „pierwszą linię” gór, ale ich całe połacie, aż po horyzont. Przez te góry przebija się na wylot szeroka i długa wstęga wody, która mieni się najróżniejszymi odcieniami koloru niebieskiego. Im mocniej zaświeci słońce, tym lepiej widoczna staje się turkusowa barwa wody. Momentami aż strach podchodzić do krawędzi skał, bo wysokość się zatrważająca. Wychylając się trochę poza nią aż trudno uwierzyć, że wdrapaliśmy się tak wysoko. Momentami w wodzie u naszych stóp odbijają się obłoki, które otulają niebo nie dość szczelnie, bo co rusz oślepia nas intensywne słońce. Odwracając głowę można zobaczyć pięknie wijący się fiord i dolinę, którą rzeźbi, a którą otaczają zielone już, łagodne góry. Oglądane z półki skalnej wodospady, których wody spadają kaskadami do fiordu, wydają się mieć ledwie kilka centymetrów wysokości. Jednolitą taflę wody przecina co jakiś czas statek lub motorówka, pozostawiająca po sobie spienioną smugę.

Jak wygląda szlak na Preikestolen?

O ile podziwianie widoków z Pulpit Rock było jednym z najpiękniejszych doświadczeń w naszym życiu, o tyle zdobycie tego punktu okazało się dla nas mordęgą. Gdyby Preikestolen okazał się nie być wart tego całego trudu, to byłabym na górze bardzo, ale to bardzo niezadowolona. Na szczęście widok z góry okazał się na tyle fenomenalny, że mogłam wybaczyć temu miejscu całą resztę.

Przechodząc do konkretów, szlak na Preikestolen był dla mnie zwyczajnie nudny. Oczywiście, co człowiek to opinia i pewnie znajdzie się wiele osób, które powie, że wręcz przeciwnie. Każdemu podoba się co innego, nam niestety szlak na Preikestolen do gustu nie przypadł. W większości wiedzie przez las, śliskich kamieniach i stopniach, dlatego cały czas trzeba patrzeć pod nogi. Wiadomo, ma on kilka swoich momentów, na przykład kiedy trasa wiedzie przez drewnianą ścieżkę przez niewielkie mokradła lub po dużych skałach między jeziorkami. Jednak są to tylko przebłyski i przez większość czasu nie ma na co popatrzeć, a jedyną rozrywką może być obserwacja lasu lub pleców osób wędrujących przed nami. Pamiętajcie jednak, że jest to nasza subiektywna opinia i kto wie, sami może szlakiem się zachwycicie.

Czy Preikestolen jest zatłoczone?

Drugi minus stanowi fakt, że szlak jest piekielnie zatłoczony. Wcześniej nie pomyślałam, że będzie mi to przeszkadzać, jednak jak dotąd jeszcze nigdzie nie doświadczyłam na szlaku takiego tłoku. Kolejka przed Tobą, wyminąć nie ma jak, turyści zatrzymują się w połowie marszu, żeby zrobić sobie zdjęcie na tle jakiegoś drzewka, a z tyłu drepczą Wam już niecierpliwie po piętach i chuchają w kark. Tłok jest ogromny, zainteresowanie Preikestolen jest ogromne i trzeba się z tym pogodzić.

Wskazówka: najgorzej na szlaku jest po przyjeździe autobusu. Kiedy wszyscy w tym samym czasie ruszają w drogę, warto przeczekać około pół godziny, jak największa fala turystów przejdzie. Pierwsze 20 minut szlaku jest w takim tłumie nie do zniesienia, a przecież nie wchodziliśmy na Preikestolen jeszcze w szczycie sezonu. Na początku co chwilę zatrzymaliśmy się, żeby przepuścić coraz to nowych przybyłych turystów i w końcu poskutkowało – droga się względnie uspokoiła. Przez resztę wspinaczki mieliśmy zazwyczaj chociaż wolne 50 metrów przed i za nami. W niektórych miejscach korek się kumulował, zazwyczaj w jakimś trudniejszym momencie szlaku. Co prawda mijaliśmy po drodze osoby, które dojechały pod Preikestolen indywidualnie, ale najgorsze tłumy już były za nami. Innym sposobem jest rozpoczęcie wędrówki bardzo wczesnym rankiem lub popołudniem, kiedy turystów jest już mniej. Warto też przemyśleć wyprawę na początku sezonu, właśnie na przykład w kwietniu lub maju, jednak pogoda w tych miesiącach jest z pewnością bardziej niepewna, niż na przykład w lipcu.

Na samej skalnej półce ludzi było sporo, ale nie aż tak bardzo, jak tego oczekiwaliśmy. Myśleliśmy, że będzie gorzej. A może to dlatego, że nastawiliśmy się już na to wcześniej, że nie będziemy mieli Preikestolen na wyłączność. Na skałach powyżej skalnej półki, skąd rozprościerają się najlesze widoki, nie było prawie nikogo. Co jakiś czas na górę wspięło się kilka osób, ale w porównaniu z samą półką i szlakiem, było tam już bardzo spokojnie.

Czy szlak na Preikestolen jest trudny?

Z reguły staramy się nie udzielać rad w stylu, że w tych i tych górach jest łatwo/trudno, ponieważ wszystko zależy od naszych osobistych predyspozycji. Trasa liczy sobie 8 kilometrów w dwie strony, w większości po kamiennych schodach. Chociaż całość to istna przeplatanka – raz na dół, raz pod górę, znowu na dół i po chwili jeszcze bardziej pod górę. Droga składa się głównie z kamieni, które były bardzo mokre (mimo, że podczas naszej wizyty deszcz nie padał) i trzeba było uważać na nogi. Szlak jest oznaczony jako średniozaawansowany. Dla osób, które uprawiają jakiś sport i mają dobrą kondycję, jego przejście nie powinno stanowić większego wyzwania. Podobnie dla osób, które często chodzą po górach, przejście trasy na Preikestolen będzie łatwym zadaniem. Po drodze mijaliśmy zarówno dzieci, jak i emerytów, także każdy powinien dać radę.

Trzeba jednak brać pod uwagę, że bez kondycji nieźle się zmachacie. Dla nas to była męczarnia, bo ostatnie miesiące spędziliśmy pracując/studiując przed komputerami, bez żadnego ruchu, a nawet wyjazdów. Nie mając dobrej kondycji zmęczyliśmy się okropnie, chociaż czytając przed wyjazdem inne blogi, spodziewaliśmy się lekkiego spacerku. Sugerujący takie informacje autorzy powinny jednak brać pod uwagę, że każdy z nas ma inną kondycję i kategoryczne stwierdzenia w stylu 'szlak jest łatwy/trudny”, mogą wprowadzić w błąd. Wszędzie można natrafić na informację, że wejście na górę zajmuje od jednej do dwóch godzin. Nam zajęło to trzy godziny, a zdjęć wcale dużo nie mamy. Tak więc wskazania co do czasu przejścia trasy trzeba brać z przymrużeniem oka i przez pryzmat własnych możliwości. Naszym zdaniem szlak jest średniozaawansowany. Łatwy nie jest, ale do trudnych też nie należy. Jest też dobrze oznaczony, więc na pewno się nie zgubicie.

Ile czasu poświęcić na Preikestolen ?

Tak jak pisaliśmy we wcześniejszym akapicie, najczęściej można spotkać informację, że na górę wchodzi się średnio w 1,5- 2 godziny, a schodzi w 1,5 godziny. Nam to zajęło jednak 3 godziny na górę i dwie w dół. Do tego szkoda jest schodzić na dół po piętnastu minutach i warto na półce skalnej spędzić trochę więcej czasu, by nacieszyć się widokiem. Trzeba też doliczyć czas na dojazd ze Stavanger – 40 minut promem, 30 minut autobusem/autem w jedną stronę. Na Preikestolen najlepiej jest przeznaczyć jeden dzień, chociaż wejście na górę można połączyć np. ze zwiedzaniem Stavanger lub innej okolicznej atrakcji. Plusem jest to, że latem dni w Norwegii są bardzo długie, dlatego macie sporo czasu do zachodu słońca i wędrówkę możecie zacząć nawet późnym popołudniem (pamiętając o ostatnim promie wracającym do Stavanger. Chyba, że nocleg macie gdzieś w okolicy Preikestolen).

Kiedy wchodzić na Preikestolen?

Preikestolen w teorii jest dostępne przez cały rok, ale w praktyce wejście na górę zimą może okazać się trudne, a nawet niewykonalne. Warunki pogodowe i śnieg mogą skutecznie utrudnić i uniemożliwić zdobycie Preikestolen, poza tym widoczność w miesiącach jesienno-zimowych może być ograniczona. Sezon na Preikestolen trwa od kwietnia do października i właśnie w okresie letnim mamy największe szanse na dobrą pogodę i porządną widoczność. Wtedy też z kolei Preikestolen jest najbardziej oblegane, więc do nas należy decyzja – ryzykujemy wycieczkę zimą, kiedy może się zdarzyć, że nic nie zobaczymy, czy lecimy tam latem, mamy duże prawdopodobieństwo dobrej pogody, ale gwarantowany tłok na szlaku.

Jak się ubrać na Preikestolen i co ze sobą zabrać ?

Przede wszystkim wygodnie. Dobre buty to podstawa. Jasne, w adidasach też dacie radę, ale nie będzie to najrozsądniejsze rozwiązanie. Szlak jest kamienisty, śliski i mokry. Bardzo łatwo o wywrotkę i wypadek, a kostki pracują cały czas. Nie wyobrażam sobie wejścia na Preikestolen bez porządnych górskich butów. Na pewno przyda się kurtka przeciwdeszczowa, bo pogoda w Norwegii lubi zaskakiwać. Na górze jest też chłodniej, niż na dole. W połowie maja ochoczo wciągnęliśmy na zmarznięte głowy czapki. Przy szlaku nie ma żadnych sklepów ani toalet. Dobrze jest mieć zapas wody, jakieś przekąski i oczywiście apteczkę. Na początku szlaku przy parkingu znajduje się schronisko, gdzie można skorzystać z toalety, wypić coś ciepłego już zjeść, na przykład zupę dnia za 98 koron.

Bezpieczeństwo na Preikestolen

Osoby z lękiem wysokości mogą się na Preikestolen nie czuć komfortowo. Wysokość jest ogromna i robi wrażenie. Szlak pod koniec nie jest zabezpieczony w żaden sposób, nie znajdziecie tam żadnych murków, poręczy czy łańcuchów. Wychylając się trzeba bardzo uważać, a nawet lepiej nie podchodzić na sam skraj przepaści. Na Preikestolen zdarzały się już wypadki śmiertelne i to z tak prozaicznych powodów, jak chęć zrobienia sobie fajnego zdjęcia… bezpieczeństwo i rozsądek przede wszystkim! My woleliśmy do skraju półki skalnej nie podchodzić, a super zdjęcia mamy zrobione z odpowiedniej, bezpiecznej odległości.

Najlepszy widok na Pulpit Rock

Żeby oglądać Pulpit Rock z góry, musicie się wspiąć nieco wyżej po krótkim, acz wymagającym szlaku. Zaczyna się on po prawej stronie zaraz przed wejściem na Pulpit Rock i jest oznaczony tabliczką, także bez trudu drogę znajdziecie. Trudność polega na tym, że po szlaku trzeba się trochę wspinać i ja, mimo, że mam 172 centymetry wzrostu, bez pomocy Marcina nie dałabym rady. Ale tak jak w przypadku kondycji, to bardziej indywidualna sprawa i każdy może sobie tam poradzić inaczej. Wejście jest bardzo krótkie i już po kilku minutach można oglądać półkę skalną z góry. Fajne jest to, że wbrew pozorom nie ma tam wielu osób. Gdy weszliśmy na wyższy poziom, na górze była mała grupka, jednak po chwili zebrała się do schodzenia, także punkt widokowy mieliśmy tylko dla siebie. Kilka minut przed dojściem na Pulpit Rock w pewnym momencie ścieżka odbija na prawo i można tamtędy dojść na kolejny, jeszcze wyżej położony punkt widokowy na półkę, jednak my z tej trasy nie korzystaliśmy.

Jak dojechać do Preikestolen ?

Wejście na Preikestolen jest świetnym pomysłem na weekendowy wyjazd. Jak dostać się do Preikestolen?

lot do Stavanger – Linie Wizzair z Gdańska, Katowic i Szczecina. Wielką zaletą jest to, że bilety do Norwegii kupowane u tej linii lotniczej są z reguły bardzo tanie. My za swoje zapłaciliśmy 39 zł (bez zniżki Wizzair cena wynosiła 59 zł.) w jedną stronę. Oczywiście rozstrzał cenowy potrafi być spory, ale wiedząc ile te bilety potrafią kosztować, warto poczekać na promocję lub wybrać inny termin wyjazdu. Sami za loty nie zapłacilibyśmy więcej, niż 60 zł w jedną stronę, bo byłoby to przepłacenie. Najdroższe bilety obowiązują zazwyczaj w lipcu i sierpniu, dlatego warto kupić je z wyprzedzeniem albo zaplanować wyjazd wiosną, co również ma swoje zalety (mniej osób na szlaku). Terminowo najlepiej wyglądają loty z Gdańska, skąd można wylecieć w sobotę o 6 rano i wrócić po południu w niedzielę. Ale można również zmienić lotnisko, na przykład lecieć z Katowic i wracać do Szczecina itp.
Dojazd z lotniska do Stavanger – dostępne są dwie opcje. Dojazd bezpośrednim autobusem linii Flybussen (opcja droższa) – bilet kupiony u kierowcy w jedną stronę kosztuje 200 koron, online w jedną stronę – 120 koron, a w dwie strony – 180 koron. Wysiąść musicie przy Fiskepiren, czyli w samym porcie. Drugą opcją jest tańsza opcja dojazdem komunikacją miejską z przesiadkami – pod wyjściem z lotniska ustawcie się przy przystanku, z którego odjeżdża autobus linii nr 42 (kilka kroków na lewo od wyjścia). Tym autobusem dojedziecie na przystanek Sande Terrasse (Sola), przejdziecie na przystanek na drugą stronę ulicy i przesiadacie się do autobusu nr 7, który zawiezie Was do centrum Stavanger. Cały przejazd będzie trwał około 40-50 minut, bilet kosztuje 37 koron. Na jednym bilecie możecie jechać przez godzinę, nie musicie kupować drugiego po przesiadce. Bilety możecie kupić w aplikacji Kolumbusa. Wracając na lotnisko będziecie musieli wsiąść np. do autobusu nr 2, wysiąść na przystanku Risabergvegen i tam przesiąść się do linii 42. Rozkład jazdy najlepiej sprawdzać na Google Maps lub na stronie Kolumbusa (i jego aplikacji).

Strona z rozkładem jazdy Flybussen – https://www.flybussen.no/billett/#/reise/til/stavanger-flyplass/svg

Strona z rozkładem jazdy Kolumbusa – https://www.kolumbus.no/en/

Prom do Tau i przejazd autobusem do Preikestolen – Z przystani Fiskepiren w Stavanger trzeba dopłynąć promem do Tau. Sam rejs promem w jedną stronę dla osoby dorosłej kosztuje 62 korony. W kilku miejscach natrafiliśmy na informację, że najlepiej jest wykupić przez internet opcją Kombo, czyli rejst do Tau, przejazd z portu na parking pod Preikestolen autobusem i z powrotem (firma Tide) oraz rejs powrotny do Stavanger za 350 koron od osoby (kupiony na miejscu 400 koron). Skoro wyczytaliśmy na innych blogach, że jest to opcja najtańsza, to się na nią skusiliśmy. wszystko macie na jednym bilecie i teoretycznie o nic martwić się nie musicie. Jednak, bilet Kombo sprzedawany jest na dany dzień, nie na określoną godzinę. Kiedy zeszliśmy z Preikestolen na ostatni autobus, ludzi z biletem Kombo było tak dużo, że do środka nie zapakowali się wszyscy i część osób musiała sobie radzić sama. Nie wiemy jak wygląda kwestia zwrotu pieniędzy za niewykorzystane bilety i czy jest w ogóle dostępna. Sami doszliśmy do wniosku, że kolejnym razem na pewno z tej opcji nie skorzystamy. Bilet normalny w jedną stronę autobusem Tide kupiony u kierowcy kosztuje 200 koron. Do Preikestolen kursuje jeszcze inny autobus Kolumbus (Boreal), którym przejazd kosztuje 150 koron. Podsumowując – najbardziej opłacalną formą wydaje się być wykupienie pakietu Kombo. Rejs promem trwa około 40 minut, a przejazd autobusem na parking pod Preikestolen – 30 minut. Autobusy są skomunikowane z promami. Na prom można wjechać też autem za dodatkową opłatą, a także rowerem.

Rozkład jazdy autobusów i godziny odpłynięcia promów – https://www.norled.no/en/maps-and-schedules/ferry/rogaland/

Koszt wyjazdu do Preikestolen

Ceny podane są dla jednej osoby. Do kwoty należy doliczyć dojazd na lotnisku w Gdańsku (my jechaliśmy pociągiem z Wrocławia) oraz ewentualne jedzenie czy pamiątki. My na miejscu kupiliśmy tylko kawę (40 koron).

Loty do Stavanger – 79 zł w dwie strony.
Dojazd z i na lotnisko – 35 zł w dwie strony.
Nocleg w centrum miasta (Airbnb) – 100 zł/osoba za jedną noc.
Bagaż – tylko podręczny, bez żadnych dodatkowych opłat.
Jedzenie – przywiezione z Polski.
Dojazd na Preikestolen – 154 zł w dwie strony.
Wejście na Preikestolen – darmowe.

Łączny koszt wyjazdu – 368 zł.

Będąc na świeżo po wejściu na Preikestolen, pisząc ten tekst dzień po i rozmyślając o tym miejscu, ciągle mi kołacze w głowie jeden przymiotnik – Preikestolen jest na potęgę malownicze. Od a do z. Wszystko tam ze sobą współgra. To jedno z takich miejsc, do których udając się możecie być pewni, że zaprze Wam w piersiach dech, wprawi w szok, zdumienie, by na koniec skłonić do refleksji nad pięknem planety, na której przyszło nam żyć i naszej „maleńkości” w stosunku do jej potęgi i ogromu. Biorąc po uwagę bliskość tego miejsca i łatwość dostania się na Preikestolen z Polski, pomimo ewentualnego trudu związanego z wejściem na górę, warto pojechać tam po ten jeden malowniczy widok.

Magda

Jeśli szukacie informacji o Norwegii, zajrzyjcie do tego wpisu:

Norway in a nutshell – czy warto?

Trogir – na zdjęciach i praktycznie

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 05/05/2019
Brak komentarzy do Trogir – na zdjęciach i praktycznie

Nadchodzą wakacje, a więc pewnie jak co roku w kierunku Chorwacji wyruszy wielu z Was. Dlatego chcieliśmy zabrać Was na spacer po uroczym, chorwackim miasteczku – Trogirze, pokazując jego zdjęcia oraz udzielając kilku rad – jak do Trogiru dojechać, gdzie się zatrzymać, co zwiedzić, gdzie spać, co zjeść, którą plażę wybrać. Może znajdziecie tu inspirację i Trogir spodoba Wam się na tyle, że zaplanujecie w nim dłuższy pobyt lub tylko jednodniową wycieczkę. Każda z tych możliwości jest dobrym pomysłem. Zobaczcie dlaczego!

1. Trogir – jak się dostać?

Do Trogiru najłatwiej jest dojechać ze Splitu, do którego latają tanie linie lotnicze Wizzair (z Katowic i Warszawy). Odległość między Splitem a Trogirem nie jest duża, bo wynosi tylko niecałe 30 kilometrów. Istnieje kilka sposobów na transport między miastami:

rejs promem – trasę obsługuje przewoźnik Bura Line. Bilety nie są drogie, bo w sezonie kosztują 25 kun (około 15 zł), a poza sezonem 20 kun. Już sam rejs można potraktować jako dodatkową atrakcję. Rejs trwa około godziny. Pierwszy prom ze Splitu wypływa o 09:30. W ciągu dnia odbywa się około sześciu kursów, w weekendy mniej. Szczegółowe informacje i godziny wypłynięć promów znajdziecie na tej stronie: https://www.croatiaferries.com/split-trogir-ferry.htm
Flixbus – tutaj działa zasada, że z reguły najtańśze bilety można kupić ze sporym wyprzedzeniem. Rozstrzał cenowy jest spory, warto sprawdzić stronę tego przewoźnika. Bez problemu można znaleźć bilety w jedną stronę za kilka złotych, ja płaciłam około 8 zł. Autobusy kursują na tej trasie kilka razy w ciągu dnia, a przejazd trwa około 30 minut.
Autokar- na tej trasie kursuje kilku przewoźników, na przykłąd Arriva. Średnia cena biletu wynosi 10 zł. Pierwszy autobus odjeżdża ze Splitu o 5 rano, ostatni w okolicach godziny 22 wieczorem. Autobusy odjeżdżają średnio co godzinę.
Autobus miejski nr 37 – linia kursuje nie z głównego dworca autobusowego, a ze stacji Sukoisanska Bus Hub, położone około 1,5 kiloemtra od centrum. Autobus zatrzymuje się także przy lotnisku. Jest to najtańsza forma transportu między miastami. Bilet kupiony u kierowcy kosztuje 11 kun, w kiosku – 9 kun.
Z innych miast autobusem – za około 40 złotych dojedziecie do Trogiru w około 2,5 godziny z Zadaru, za 30 kilka złotych w dwie godziny z hakiem z Makarskiej, czy w 5 godzin za około 80 zł z Dubrownika – rozkładów jazdy, przewoźników i cen możecie szukać na tej stronie – https://www.busradar.pl/

2. Trogir – ile czasu poświęcić?

Wszystko zależy od tego jakim czasem dysponujecie i na czym chcecie się skupić. Trogir można zwiedzić w ciągu kilku godzin podczas jednodniowej wycieczki, można zostać w nim na cały dzień lub dwa i połączyć zwiedzanie z plażowaniem lub wybrać to miasto na bazę wypadową podczas dłuższego pobytu w Chorwacji. Wizyta w Trogirze jest też świetnym pomysłem na jednodniową wycieczkę ze Splitu lub okolicznych nadmorskich miejscowości.

3. Trogir – czy w okolicy są jakieś plaże?

W Trogirze jest kilka plaż. My wybraliśmy Copacabana Beach, położoną 2,5 kilometra od zaytkowego centrum Trogiru, do której można dość spokojnym spacerem w 30 minut. Nie jest to może wyśniona, rajska plaża, ale idealnie się nadaje na kilkugodzinny, lub nawet kilkudniowy wypoczynek. Plaża jest dość długa, woda ciepła i czysta, infrastruktura znacznie rozbudowana. W Chorwacji z pewnością znajdziecie o wiele piękniejsze plaże, ale na Copacabanie można też wypocząć po zwiedzaniu miasteczka.

4. Kiedy jechać do Trogiru?

Trogir został wpisany na listę UNESCO i uznawany jest za jedno z najładniejszych dalmatyńskich miast, dlatego też jest popularną destynacją wśród turystów. Warto wybrać się do Trogiru poza sezonem, kiedy ceny są niższa, pogoda wciąż dopisuje, a w sanym mieście jest spokojniej. Odwiedziłam Trogir w połowie września, a i tak napotkałam na miejscu wielu tyrystów. Pogoda? Prawie 30 stopni 🙂 A jeśli już decydujecie się na jednodniową wycieczkę do Trogiru, to warto zacząć ją wcześnie rano, by uniknąć największego tłoku.

5. Jak zwiedzać Trogir?

Pieszo. Zabtkowe centrum jest wyłączone z ruchu samochodowego. Tym, co najpiękniejsze w Trogirze, to uliczki i niezwykły układ urbanistyczny średniowiecznego centrum. Największą atrakcją Trogiru jest właśnie spacer między tymi klimatycznymi uliczkami. Również w Trogirze, podobnie jak w Wenecji, Paryżu czy Florencji, sprawdziła się nasza zasada, że turyści z reguły koncentrują się w kilku najpopularniejszych miejscach i atrakcjach miasta, a wystarczy odbić w wąskie uliczki i można się już cieszyć widokami w spokoju i samotności.

6. Trogir – co zwiedzić?

Najciekawszy będzie spacer uroczymi uliczkami i podziwianie architektury miasta. Oprócz tego warto w Trogirze zobaczyć masywną twierdze Kamerlengo, Pałac Stafileo i Pałac Cipiko, katedrę św. Wawrzyńca (z punktem widokowym na wieży), promenadę, targ, Muzeum Miejskie, kościół św. Dominika, Bramę Północną, Loggię miejską z wieżą zegarową czy Wieżę św. Marka, na której znajduje się darmowy punkt widokowy. W mieście znajduje się kilk aciekawych atrakcji, w sam raz na zapełnienie kilku godzin zwiedzania.

7. Trogir – gdzie zjeść?

W Pizzeri Mirkec, położonej tuż przy promenadzie, ale część stolików znajduje się w uroczym zaułku. Polecam spróbować przepysznych makaronów z owocami morza, coś przysznego! Ceny też nie są wygórowane.

8. Trogir – gdzie spać?

Rozstrzał cenowy jest spory. Najdroższe noclegi można znaleźć w sezonie, dlatego to kolejna zaleta podróżowania do Trogiru poza sezonem. Wówczas można znaleźć nocleg już za mniej niż 100 zł dla dwóch osób i to w wygodnych mieszkaniach w centrum miasta. Noclegów jak zwykle najlepiej szukać na stronie Booking.com, Airbnb, Hostelworld. Większa baza noclegowa znajduje się w Splicie, dlatego warto też rozważyć nocleg w tym pobliskim mieście.

9. Czy warto jechać do Trogiru ?

Naszym zdaniem warto. Jeśli ktoś lubi klimat adriatyckich miast, ciekawą architekturę i zabytki, a także ceni sobie możliwość połączenia zwiedzania z wypoczynkiem na plaży. Trogir jest dobrą alternatywą dla głośnego Splitu i stanowi świetny pomysł na jednodniową wycieczkę z tego miasta.

Magda

Zajrzyjcie do naszych innych wpisów na temat podróżowania:

Pieniądze na podróże – skąd je brać?

Procedura na lotnisku krok po kroku

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 28/04/2019
1 komentarz do Procedura na lotnisku krok po kroku

Procedura na lotnisku to coś, co każdy z nas musi przejść i z reguły za tym nie przepadamy. Stanie w kolejkach, wyciąganie rzeczy z zapakowanego plecaka, ściąganie kurtek, butów, pasków, nie należą do naszych ulubionych czynności związanych z podróżami. Na naszej stronie staramy się zachęcać Was do wyjazdów, ale też i udzielać praktycznych rad z nimi związanymi. Pamiętamy też o osobach, które jeszcze samolotem nie leciały i mają obawy nie tylko przed lotem, ale i przed samą procedurą na lotnisku. W końcu większość z nas przeżyło swój pierwszy lot i pamięta jak to jest.

I właśnie dla osób, które pierwszy raz udają się w podróż samolotem, stworzyliśmy poradnik, jak zachować się na lotnisku krok po kroku. Możliwe, że gdy poznacie szczegóły i zobaczycie jak to wszystko wygląda od środka, na miejscu nie będziecie się stresować i unikniecie ewentualnych nieprzyjemnych sytuacji.

Rutyna | Procedura na lotnisku

Dobre jest to, że procedura na lotnisku zawsze wygląda tak samo. Jest to jakiś określony ciąg czynności, które wykonujecie w ten sam sposób na każdym lotnisku świata. W pewnym momencie, po iluś tam odbytych lotach, pewne nawyki wchodzą w krew i poszczególne czynności, począwszy od odpowiedniego spakowania się, na drukowaniu biletów kończąc, przychodzą naturalnie. Każde lotnisko na świecie ma mniej więcej identyczne zasady (z pewnymi wyjątkami, o których również wspomnimy).

A więc zacznijmy od początku. O czym musimy pamietać?

Bagaż podręczny| Procedura na lotnisku

Przed wyruszeniem na lotnisko najpierw się spakujecie. Dobrze jest zawczasu przemyśleć tą kwestię, by na miejscu uniknąć nieprzyjemnych sytuacji i stresu. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że na pokład możecie zabrać ze sobą zazwyczaj bagaż podręczny, a duży bagaż, na przykład walizkę, nadacie do luku bagażowego. Każda linia lotnicza ma inną politykę dotyczącą bagażu. Niestety najgorzej wygląda to u tanich przewoźników, z którymi najczęściej latamy. Wizzair i Ryanair zaostrzyli swoją politykę bagażową.

Także Ryanair pozwala zabrać na pokład jedynie niewielki plecaczek/torebkę/torbę na laptopa o wielkości 40 cm x 20 cm x 25 cm. Z kolei dopuszczalne wymiary bagażu podręcznego w liniach Wizzair, to 40 x 30 x 20 cm. W obu przypadkach torba podręczna nie może ważyć więcej, niż 10 kilogramów. Linie LOT pozwalają na bagaż podręczny o wymiarach 50 x 40 x 23. I właśnie te ostatnie wymiary są najczęściej spotykanymi na całym świecie. Jednak przed wyjazdem koniecznie sprawdźcie stronę przewoźnika by upewnić się, ile możecie zabrać ze sobą na pokład samolotu.

Dlaczego jest to tak ważne? Ponieważ jeśli zabierzecie ze sobą bagaż nadwymiarowy, zostaniecie obciążeni dodatkową opłatą, zazwyczaj jest to kwota oscylująca między 25 a 50 euro, w zależności od linii. Każda linia lotniczna ma na swojej stronie wyraźnie podane wymiary bagażu podręcznego. A mimo to, najróżniejsze fora i grupy na Facebooku nieustannie zalewają pytania w stylu „lecę do Londynu, mam za duży bagaż, czy się przyczepią do mnie?”. A odpowiedź jest taka, że nikt odpowiedzi na to dać nie umie. Może się zdarzyć, że obsługa na lotnisku przymknie na to oko, albo nie zauważy Waszego bagażu.

Ale najprawdopodobniej zwrócą na za duży bagaż uwagę, zważą go lub wsadzą do specjalnej klatki sprawdzającej wymiary i będziecie zmuszeni dopłacić kilkadziesiąt euro za kilka centrymetrów za dużego bagażu. Chyba nikt nie ma ochoty w ten sposób zaczynać podróży, dlatego warto zainteresować się tym jeszcze w domu i zadbać o odpowiednie wymiary, zainwestować w odpowiednią walizkę lub plecak i uniknąć takich stresujących sytuacji.

Na tych przykładowych stronach linii lotnicznych możecie sprawdzić obowiązujące wymiary bagażu podręcznego: LOT, Wizzair, Ryanair, Easy Jet, Ukraine Airlines, Lufthansa, Emirates.

Dojazd na lotnisko | Procedura na lotnisku

Aby zapewnić sobie komfort podróży i spokój ducha, warto pojechać na lotnisko ze sporym zapasem czasu – zwłaszcza, jeżeli to Wasza pierwsza podróż samolotem. Przed podróżą dokładnie zaplanujcie czym na lotnisko dojedziecie, kiedy musicie wyjechać z domu i na jaki terminal dojechać. Niektóre lotniska mają spore rozmiary i podzielone są na terminale. Zdarza się, że terminale oddalone są od siebie nawet o kilkanaście kilometrów (np. lotnisko Ben Guriona w Tel Awiwie), dlatego dobrze jest wiedzieć, z którego terminalu odbywa się Wasz lot. Wszystko oczywiście można sprawdzić na stronie lotniska.

Ile czasu wcześniej być na lotnisku? | Procedura na lotsniku

Każda linia lotnicza może mieć inną politykę odnośnie czasu, do którego najpóźniej wpuszcza na pokład samolotu. Dlatego warto sprawdzić na stronie przewoźnika, o której godzinie zaleca przyjazd na lotnisko.

W przypadku lotów międzykontynentalnych, na lotnisku powinniśmy być przynajmniej dwie – trzy godziny wcześniej. Stanowiska odprawy i nadawania bagażu otwierane są zazwyczaj na dwie-trzy godziny przed odlotem, a zamykane około 40 minut przed odlotem. Jeśli leciecie do kraju leżącego w UE, dwie godziny powinny wystarczyć (godzina to absolutne minimum). Łatwiej jest na lotach w granicach UE tylko z bagażem podręcznym. Wówczas obowiązuje zasada, że pasażer musi stawić się pod samolotem pół godziny przed planowanym odlotem, a jeśli doliczyć dotego kontrolę bagażu podręcznego, to na lotnisku powinniśmy stawić się najpóźniej godzinę przed odlotem.

Odprawa | Procedura na lotnisku

Kolejną istotną kwestią jest odprawa. Odprawa polega na sprawdzeniu dokumentów, numerów rezerwacji, zapoznaniu się z regułami obowiązującymi podczas lotu. Istnieją dwa sposoby odprawy – online, którą można zrobić w domu lub odprawa na lotnisku. Z reguły, gdy linie lotnicze (najczęściej tanie) oferują odprawę online i jej nie zrobicie, wówczas za odprawę na lotnisku będziecie musieli dodatkowo zapłacić (zazwyczaj od 30 do 50 euro). Dlatego przed wyjazdem koniecznie sprawdźcie oficjalną stronę linii lotniczych i przeczytajcie informacje na ten temat – czy musicie zrobić odprawę w domu, czy możecie zrobić ją za darmo na lotnisku. Co istotne, odprawę można zrobić tylko w określonym czasie. Z reguły są to około dwie doby przed odlotem. Można wykupić również opcję umożliwiającą wcześniejsze zrobienie odprawy online.

Odprawę zarówno internetową, jak i tą na lotnisku, zazwyczaj można zrobić tylko do określonej godziny. W przypadku odprawy internetowej, można ją zrobić maksymalnie do 3 godzin przed odlotem. W przypadku odprawy na lotnisku, zazwyczaj można zrobić ją do około 40 minut przed odlotem samolotu. Odprawa przez internet wygląda zazwyczaj w ten sposób, że musicie potwierdzić dane pasażerów (nazwiska, daty urodzenia, numer dokumentu, na podstawie którego będziecie podróżować. Te dane nie są jednak wymagane w trakcie podróży po krajach należących do strefy Shengen) oraz zaakceptować zasady dotyczące samej podróży, np. zakaz wnoszenia na pokład samolotu określonego przedmiotu.

Odprawa na lotnisku i bagaż nadawany | Procedura na lotnisku

Odprawa na lotnisku ma miejsce zawsze w sytuacji, gdy linia lotnicza nie oferuje możliwości odprawy online (wówczas odprawa na lotnisku jest darmowa) lub gdy zapomnicie odprawić się online, gdy przewoźnik daje taką możliwość (wówczas zazwyczaj odprawa jest dodatkowo płatna). Odprawa na lotnisku ma często miejsce w przypadku lotów międzykontynentalnych. Niektóre linie lotnicze nie przewidują możliwości odprawy online, dlatego wtedy nie musicie się o nic martwić w domu i wszystko załatwicie już na lotnisku.

Podczas kupowania biletów na lot będziecie mieli możliwość wykupienia opcji zabrania ze sobą dużego bagażu rejestrowanego. Takiego bagażu, na przykład dużej walizki, nie możecie zabrać ze sobą na pokład, tylko zostanie on nadany do luku bagażowego. Załóżmy więc, że dojechaliście już na lotnisko i wchodzicie do terminalu (odloty/departures). Wtedy są możliwe dwie sytuacje: zrobiliście już odprawę online, macie już bilet i tylko bagaż podręczny, więc od razu kierujecie się do kontroli bagażowo – osobistej. Jeśli jednak musicie jeszcze zrobić odprawę lub/i nadać bagaż rejestrowy, udajcie się do stanowiska odprawy- bo duży bagaż oddaje się do luku w tym samym miejscu, w którym dokonuje się ewentualnej odprawy.

Gdy dojedziecie na lotnisko, musicie kierować się do tego wejścia, które oznaczone jest napisem „odloty” lub w języku angielskim – „departures”. Po wejściu do terminalu zauważycie, że w pewnym miejscu wiszą na ścianie rzędy telewizorów. Są to stanowiska oznakowane napisem „check in” lub „odprawa”. Jeśli wykupiliście duży bagaż rejestrowany, skierujcie swe kroki w kierunku tych telewizorów. Na każdym z nich wyświetla się nazwa linii, numer lotu i miejsce docelowe, w które samolot leci oraz godzina wylotu. Na tych ekranach szukacie nazwy miasta, do którego lecicie. Pod każdym z tych ekranów siedzi przy stanowisku osoba, która zajmie się Waszym bagażem i dokona Waszej ewentualnej odprawy. Gdy już zauważycie ekran z nazwą Waszego miejsca podróży, ustawcie się w kolejce.

Stanowiska bagażowe otwierane są zazwyczaj około 2, maksymalnie 3 godzin przed planowanym odlotem, a zamykane 40 minut przed odlotem. Podany czas może się różnić w zależności od polityki przewoźnika. W ciągu tego czasu musicie dokonać odprawy i nadania bagażu, w przeciwnym razie nie zostaniecie już wpuszczeni na pokład.

Gdy podejdziecie do stanowiska, zostaniecie poproszeni o dokument (paszport lub dowód) oraz o pokazanie rezerwacji lotu. Dokumenty z zostaną sprawdzone, a Wy zostaniecie poproszeni o położenie Waszej walizki lub torby na taśmę, która znajduje się obok stanowiska, przy którym stoisz. Wówczas Wasz bagaż zostanie zważony (podobnie jak w przypadku bagażu podręcznego, bagaż nadawany obowiązują limity wielkości i wagi. Informacje na ten temat możecie znaleźć na tych samych stronach, które podałam wyżej w akapicie o bagażu podręcznym oraz na każdej oficjalnej stronie linii lotniczej). Obsługująca Was osoba naklei na bagaż naklejkę z danymi, dokąd leci i do kogo należy, a następnie taśma z bagażem ruszy i zabierze go do luku bagażowego.

Jeśli wcześniej nie było możliwości zrobienia odprawy online, za darmo zostanie Wam wydrukowana karta pokładowa (bilet), która uprawa do wejścia do samolotu. Zostaną Wam zwrócone dokumenty i wtedy możecie ruszać dalej. Jeżeli dokonaliście odprawy online, to pokazujecie wygenerowaną kartę pokładową z dokuemntami, a wszystkie czynności przy stanowisku odprawy na lotnisku sprowadzają się tylko do sprawdzenia kart, dokumentów i nadania bagażu. Nie musicie się przejmować, jeśli nie znacie angielskiego. Na każdym lotnisku nadanie bagażu wygląda identycznie. Nie musicie nic mówić (no może poza grzecznościowym przywitaniem), wystarczy podać obsługującej Was osobie dokumenty z biletem oraz położyć bagaż na taśmę. To tyle.

W jakiej formie możemy mieć bilet? | Procedura na lotnisku

Obecnie istnieją dwie formy biletów – papierowe i mobilne. Bilety papierowe otrzymamy zawsze wtedy, gdy odprawimy się na lotnisku i przy stanowisku odprawy zostanie nam wręczona nasza karta pokładowa, czyli bilet. Niektóre linie lotnicze (np. Wizzair, Ryanair) oferują możliwość korzystania z aplikacji na telefon, w której można dokonać odprawy, ściągnąć bilet na telefon i go zapisać w pamięci telefonu. Wówczas nie trzeba drukować biletu, a na lotnisku wystarczy pokazać bilet mobilny zapisany na telefonie. Oczywiście oprócz tego można mieć tradycyjny bilet – po prostu odprawić się online i kartę pokładową, która wyświetli nam się na ekranie po dokonaniu odprawy, wydrukować. Ona będzie naszym biletem wstępu do samolotu.

Na różnych stronach i forach bardzo często się pojawiają pytania w stylu ” Czy Wizzair pozwala mieć mobilne karty pokładowe na lotnisku w Paryżu?”. Błąd w tym pytaniu jest taki, że to nie zależy od linii lotniczych, tylko od konkretnego lotniska. To wszystko zależy od infrastruktury i nowoczesności lotniska. Najnowocześniejsze lotniska na świecie oraz większość lotnisk położonych w Europie daje możliwość korzystania z mobilnych kart pokładowych. Nie jest to jednak regułą i przed podróżą należy się upewnić, że posiadacie odpowiednią formę biletu. Gdzie? Jak zwykle na stronie internetowej lotniska. Każda linia lotnicza podaje na swojej stronie informacje o lotniskach, na których mobilne karty pokładowe nie są dozwolone (np. Agadir w Maroko). Wizzair na swej stronie posiada nawet specjalną wyszkuiwarkę, w której możecie sprawdzić jakie lotniska i na jakich trasach akceptują mobilne katy pokładowe.

Innym sposobem na sprawdzenie, czy na danym lotnisku dozwolone są mobilne karty pokładowe, jest dokładnie przestudiowanie pobranej z aplikacji karty pokładowej. Mobilne karty pokładowe posiadają kod kreskowy, który na lotnisku jest skanowany i uprawnia Was do wejścia do samolotu. Jeśli karta nie posiada kodu kreskowego, oznacza to, że bilet trzeba wydrukwać. Zazwyczaj też w takim przypadku pojawia się informacja, że karta pokładowa powinna zostać wydrukowana.

OSTRZEŻENIE dla osób lecących z Turku w Finlandii. Jesteśmy posiadaczami aplikacji mobilnej Wizzair, za pomocą której zawsze dokonujemy odprawy i wszędzie, gdzie się da, używamy mobilnych kart pokładowych. Tak też było w Turku. Wyszliśmy z jakiegoś mylnego założenia, że każde lotnisko w Europie posiada możliwość korzystania z mobilnych kart pokładowych. Odprawiliśmy się według obowiązujących zasad, dzień wcześniej przez aplikację. Pod koniec odprawy pojawia się na ekranie przycisk „pobierz kartę pokładową”. Tym razem nie pobraliśmy karty od razu i się nawet nad tym nie zastanawialiśmy. Bo po co? Skoro odprawa została zrobiona, kartę można pobrać na aplikację w każdej chwili. Nic bardziej mylnego! Gdy dojechaliśmy na lotnisko i podczas nadawania dużego bagażu przy stanowiski odprawy nie mogliśmy otworzyć naszych kart pokładowych ani w aplikacji, ani przez normalną stronę internetową Wizzair. Okazało się, że przewoźnik… blokuje możliwość pobierania kart pokładowych na 3 godziny przed odlotem! Nie mogliśmy wyświetlić swoich kart, tym samym musieliśmy zapłacić 60 euro za ponowne zrobienie odprawy na lotnisku! Mimo, że Wizzair umożliwił odprawę za pomoca aplikacji i nigdzie nie pojawiła się informacja, że karty pokładowe muszą być pobrane od razu. Przewoźnik informuje na swojej stronie, że jeśli na danym lotnisku używanie mobilnych kart pokładowych nie jest możliwe, że przy próbie zrobienia odprawy przez aplikację, pojawi się na ten temat informacja ze wskazaniem, że bilety należy wydrukować. Nam się taka informacja nie pokazała, a przez myśl nam nie przeszło, że kogoś może obchodzić moment, w którym ściągniemy bilety na telefon. Podczas kontroli biletów innej parze z Polski obsługa spisywała dane z telefonu na kartkę papieru…

Kontrola biletów | Procedura na lotnisku

Gdy odejdziecie od stanowiska odprawy, z pewnością zauważycie gdzieś w pobliżu kolejną kolejkę. I tam własnie musicie się kierować. Jeśli kolejki nie widzicie, to szukacje drogowskazów kierujących do kontroli osobisto-bagażowej. Pierwszym krokiem jest sprawdzenie biletu. Obecnie najczęściej spotykanym sposobem jest przyłożenie telefonu z wyświetloną na nim mobilną kartą pokładową lub drukowanego biletu do czytnika. Innym sposobem jest kontrola biletu dokonana przez pracownika lotniska – to on weźmie od Was bilet i przyłoży do czytnika. Miejsca, w których odbywa się kontrola biletowa są zazwyczaj dobrze widoczne i oznakowane.

Kontrola bagażowa – co można ze sobą zabrać ? | Procedura na lotnisku

Po sprawdzeniu biletu od razu przechodzicie do kontroli osobisto – bagażowej (security control). Jeśli ktoś Was odprowadza, może z Wami dojść najdalej do tego momentu. Ten fragment procedury lotniskowej stwarza najwięcej nieporozumień. Głównie chodzi o to, co można zabrać ze sobą dalej – informacje na ten temat można znaleźć na stronie lotniska, linii lotniczych, podczas odprawy, na lotnisku na specjalnych znakach informacyjnych. Jednak pasażerowie notorycznie próbują naginać zasady i potem dziwią się, że czegoś nie mogli ze sobą zabrać.

Aby poddać się kontroli bagażowej, musicie podejść do jednej z taśm, na których znajdują się duże koszyki. Do koszyka (lub kilku koszyków, jeśli się nie mieścicie) wkładacie wyciągnięte z plecaka i kieszeni:

klucze
portfel, monety
telefon
dokumenty, bilety
elektronikę – aparaty, kamety, laptopy, powerbanki
kosmetyczkę

ponadto zostaniecie poproszeni o ściągnięcie:

okrycia głowy
kurtek, płaszczy, nawet swetrów
butów, jeśli są wysokie i zakrywają obszar powyżej kostek
pasek
metalowe elementy Waszego ubioru – biżuterię, szelki, zegarki

kosmetyczka powinna być:

przezroczysta
zamknięta
powinna zawierać wszystkie posiadane przez Was ciecze – kosmetyki, nawet tusze do rzęs czy szminki, perfumy i kremy (chociaż w praktyce jeszcze nigdy nikt nie kazał nam schować do kosmetyczki luzem wrzuconej do torby pomadki czy tuszu)
powinna zawierać jedynie płyny umieszczone z butelkach nie przekraczających 100 ml
łączna zawartość płynów w kosmetyczce nie powinna być większa niż 1 litr
możecie mieć kilka kosmetyczek, które łącznie nie przekraczają 1 litra. Nam z pewnością kilka razy zdarzyło się przekroczyć ten limit, ale zdaje się, że jedyną sprawdzaną rzeczą w przypadku kosmetyczek jest objętość poszczególnych płynów oraz przezroczysta, zamknięta kosmetyczka.
można przewoźić maszynki do golenia pod warunkiem, że są zabezpieczone w opakowaniu oraz nożyczki o długości ostrza nieprzekraczającej 6 cm
niektóre linie (np. Ryanair, Wizzair) wprowadzają dodatkowe ograniczenia co do wymiarów kosmetyczek, żądając np. by kosmetyczki miały wielkość 20 x 20 cm, jednak w praktyce nie jest to egekwowane. (Przynajmniej nigdy nie widzieliśmy, by w jakikolwiek sposób było to sprawdzane. Kontroli bagażu o której piszemy, dokonuje obsługa lotniska i oni stosują się do ogólnych zasad. Wymiary bagażu ich nie interesuja, ponieważ ta kwestia pozostaje pod jurysdykcją konkretnych przewoźników).

Jeśli którekolwiek z Waszych kosmetyków przekracza wielkość 100 ml, zostanie Wam skonfiskowany i wyrzucony. Przezroczyste kosmetyczki i bezbarwne 100 ml opakowania na kosmetyki bez problemu można dostać za grosze w drogeriach typu Rossmann.

Co można a czego nie można mieć przy sobie?

nie można mieć napojów, wody. Jedynie puste butelki, które można napełnić wodą z kranu lub w specjalnie do tego przeznaczonych miejscach po przejściu kontroli osobisto – bagażowej. Ewentualnie wodę w pojemniku mającym maksymalnie 100 ml, zapakowanym do szczelnego przezroczystego opakowania.
nie można mieć ostrych narzędzi, scyzoryków, noży.
nie można mieć jakiejkolwiek broni i przedmiotów, za pomocą których można komuś zrobić krzywdę – broni palnej, fajerwerków, zabawek w kształcie broni, kusz, łuków, harpunów, mieczów, szabli, rzutek, gwoździ, siekiery, sprzętu górskiego, młotków, wiertarek itp.
nie można substancji łatwopalnych i wybuchowych.
nie można drutów i szydełek.
można buty na obcasie.
można dodatkowy koc, poduszkę, książkę do czytania.
jeśli posiadacie leki (nie mówimy tu o Ibrupromie, tylko np. o insulinie), musicie posiadać zaświadczenie lekarskie powtwierdzające, że jej potrzebujecie i w razie potrzeby okazać je podczas kontroli. Zazwyczaj podróżujemy z apteczką, z której mamy wrzucone luzem listki różnych podstawowych leków, typu Gripex, tabletki na gardło, na bół głowy i nigdy nikt nie zwrócił nam na to uwagi. Można przewozić niezbędne leki wymienione w zaświadczeniu lekarza, nawet jeśli ich objętość przekracza 100 ml.
nie tylko można, a wręcz trzeba zabrać ze sobą na pokład samolotu wszystkie wartościowe przedmioty, jakie posiadacie. Pieniądze, elektronikę, przedmioty delikatne. Mogą one ulec zniszczeniu w luku bagażowym, dlatego same linie lotnicze zalecają, by mieć je przy sobie, ponieważ zazwyczaj nie biorą one odpowidzialności za zniszczony bagaż.
w bagażu podręcznym możecie mieć jedzenie, jednak pamiętajcie o pewnych zakazach obowiązujących w poszczególnych krajach oraz o przepisach cłowych. Wiele zależy też od kierunku naszej podróży – na przykład we Francji mogą nam skonfiskować sery, które uznawane są za płynne. Z kolei do Kanady nie zabierzemy w bagażu podręcznym wędlin.

Na oficjalnych stronach linii lotniczych oraz lotnisk możecie znaleźć wyszczególnione informacje, czego nie możecie zabrać na pokład samolotu. Znajdziecie na nich informacje dotyczące przewozu zwierząt, sukien ślubnych, prochów zmarłych, sprzętu narciarskiego i wielu innych, nietypowych bagaży.

Po wyłożeniu wszystkch opisanych rzeczy do koszyka na taśmie, taśma przesunie się z Waszymi rzeczami do specjalnego skanera, który sprawdzi, czy wszystkie przewożone przez Was przedmioty są dozwolone. W trakcie procedury może podejść do Was pracownik lotniska, który każe Wam wyjąć z torby wszystkie kosmetyczki i elektronikę. Ale Wy już wiece co macie zrobić i wykonacie tą wycznność od razu, bez proszenia. Tylko raz nam się zdarzyło, że poproszono nas o pokazanie biletu.

Kontrola osobista – co ubrać ? | Procedura na lotnisku

Na czas podróży staramy się nie ubierać żadnej biżuterii, niepotrzebnych pasków, zegarków. Wszystko to będziemy musieli ściągać i wkładać do koszyka, a jeśli o tym zapomnimy, to przedłuży naszą kontrolę osobistą. W momencie gdy nasz bagaż powoli sunie w koszyku do kontroli, a my zdjęliśmy już z siebie wierzchnie okrycia, wszystkie paski i elementy metalowe, ewentualnie buty w razie potrzeby, ustawiamy się obok taśmy i czekamy aż strażnik z naprzeciwka da nam znak, że możemy już przejść do niego pod bramką na drugą stronę. Te bramki do wykrywacze metalu, które od razu zapipczą, kiedy odkryją przy nas jakiś metalowy element. Dlatego dla świętego spokoju lepiej takie przedmioty zostawić w domu lub spakować do bagażu. Zazwyczaj też stojąc w kolejce do kontroli osobisto-bagażowej sprawdzamy kieszenie, czy nie ostała się tam jakaś zbłąkana moneta, spinka czy kolczyk.

Po przejściu bramki możecie od razu zabrać z taśmy swój prześwietlony bagaż, udać się na bok na ławki lub przygotowane do tego stoły i tam z powrotem spakować swoje rzeczy. Czasem się zdarza, że wołający strażnik zanim dopuści Was do bagażu poprosi Was na bok, by przeprowadzić kontrolę na obecność środków wybuchowych lub sprawdzić czy posiadacie przy sobie jakieś niebezpieczne elementy. Zazwyczaj polega to na tym, że pracownik lotniska każe wystawić przed siebie ręcę (mówiąc to również gestykuluje, więc łatwo zorientować się o co mu chodzi). Wówczas on przejdzie jakimś specjalnym papierkiem wokół Waszych rąk lub czymś w stylu niewielkiego wykrywacza metalu, ewentualnie wzdłuż Waszego ciała albo też delikatnie sprawdzi Was rękoma (czyli oklepie po całym ciele, jak to robi np. policja podczas przeszukania). Takiej kontroli zawsze dokonuje osoba tej samej płci.

W Izraelu kazano mi wejść na niewielki stołek i dopiero wówczas sprawdzono mnie na obecność materiałów wybuchowych. Całą procedura trwa zazwyczaj może około 10 sekund i już po chwili pracownik lotniska wskazuje Wam drogę do Waszego bagażu. Jeśli cokolwiek w Waszym bagażu znajduje się tam nielegalnie lub wzbudzi wątpliwości obsługi lotniska, zostaniecie poproszeni o ponowne położenie torby na początku taśmy i przejście pod bramką lub o wyciągnięcie tego, co w torbie być nie powinno. Jeśli odmówicie, obsługa zrobi to za Was.

Cała kontrola osobisto-bagażowa trwa zazwyczaj do pół godziny, w skrajnych przypadkach, gdy kolejka jest długa, może nieco dłużej. Z czego tak naprawdę większość czasu to oczekiwanie w kolejce na swoją kolej. Właściwa kontrola, od momentu wyłożenia bagażu do odbioru go po drugiej stronie, trwa zazwyczaj tylko kilka minut.

Kontrola dokumentów | Procedura na lotnisku

Kontrola dokumentów będzie miała miejsce tylko w przypadku, gdy lecicie poza strefę Shengen. Jeśli lecicie do jakiegoś europejskiego państwa, po przejściu kontroli osobisto – bagażowej jesteście już „wolni”. Macie czas na relaks przed podróżą, na zakupy czy zjedzenie posiłku i skorzystanie z toalety. Jak lotnisko długie i szerokie, wszędzie znajdziecie miejsca do siedzenia, kontakty do ładowania telefonów, toalety i tablice, na których wyświetla się status najbliższych lotów – godzina planowanego odlotu, na jakim etapie jest przygotowanie do lotu oraz numer bramki (gate), czyli wejścia, spod którego wejdziecie na pokład samolotu. Bramka zazwyczaj oznaczona jest numerem, a tablice z numerami bramek są dobrze widoczne, umieszczone przy konkretnej bramce tak, aby każdy je widział nawet z daleka. Całe lotnisko jest zawsze oznakowane, więc bez problemu znajdziecie drogowskazy wskazujące kierunek, w którym musicie iść, aby znaleźć Waszą bramkę.

Jeśli lecicie poza strefę Shengen, po kontroli bagażu czeka Was jeszcze kontrola dokumentów. Tutaj droga jest prosta, bo od taśmy bagażowej przechodzicie prosto do budki, w której siedzi straż graniczna – nie da się zabłądzić. Czekacie w kolejce, gdy budka się zwolni, podchodzicie do strażnika i dajecie mu dokument. Tutaj znowu nie musicie się martwić, że nie znacie angielskiego. W większości przypadków strażnicy nie pytają o nic, tylko sprawdzają dokumenty, a jeśli pojawi się już pytanie, to tylko o to, dokąd lecicie. Wystarczy tylko powiedzieć „Lizbona”, „Londyn” czy „Rzym”, dokumenty zostaną Wam zwrócone i możecie już przejść dalej, do hali, w której oczekujecie na swój lot. (Jednak zdarzają się wyjątki, jak np. podczas lotów do Izraela, kiedy zadanych pytań może być więcej).

Co dalej?

Podczas zakupów przed samym odlotem przy kasach zawsze zostaniecie poproszeni o okazanie Waszej karty pokładowej. Kontrolujcie tablice odlotów – na ekranie będzie się wyświetlać status Waszego lotu. Kiedy pracownicy zjawią się pod bramką i zaczną wpuszczać pasażerów na pokład samolotu, na tablicy odlotów pojawi się przy Waszym locie napis „boarding”. Wówczas musicie udać się do Waszej bramki i ustawić w kolejce. Kiedy dojdziecie do wejścia do samolotu, obsługa poprosi Was o pokazanie dokumentu i karty pokładowej, którą zeskanuje. Po sprawdzeniu dokumentów zostaniecie przepuszczeni do samolotu. Jeśli na tablicy przy Waszym numerze lotu widnieje napis „gate closing” (zamykanie bramki), „last call” (ostatnie wezwanie) najgorszym przypadku „gate closed” (bramka zamknięta), a Was nadal nie ma pod wejściem do samolotu – biegnijcie do bramki ile tylko macie siły, bo inaczej nie zostaniecie wpuszczeni do samolotu.

Wejście do samolotu

Wejście do samolotu odbywa się na kilka sposobów – albo przez bramkę i podpięty do niej rękaw, czyli swego rodzaju korytarz prowadzący prosto do wnętrza samolotu, albo poprzed wyjście na nogach z terminalu i przejście do podstawionego zaraz przy wyjściu samolotu. Trzecim sposobem jest przejście przez bramkę do autobusu, który dowozi Was płytą lotniska pod sam samolot. Czasem zdarza się, że jeszcze przed wejściem do samolotu jego obsługa poprosi Was o okazanie biletu.

Co jeśli spóźnicie się na wejścia do samolotu? | Procedura na lotnisku

Jeśli obsługa otrzyma informacje, że pasażer Kowalski przeszedł odprawę i kontrolę, a nie zjawił się przed wejściem do samolotu, na tablicy odlotów pojawia się wówczas napis „last call”, czyli ostanie wezwanie i ostatania szansa na dostanie się do samolotu. Zdarza się, że obsługa lotniska ogłasza wtedy przez głośniki, że pasażer Kowalski proszony jest do bramki nr XYZ. Jednak nie każda linia praktykuje tę zasadę i może się zdarzyć, że jeśli zbyt długo będzie trwało oczekiwania na maruderów, samolot po prostu odleci bez nich.

Po przylocie | Procedura na lotnisku

Jeśli przylatujecie z kraju położonego w strefie Shengen, po wyjściu z samolotu i wejściu na lotnisko do strefy przylotów (arrivals) w pierwszej kolejności mijacie taśmy, na których po kilku minutach powinien pojawić się Wasz bagaż nadawany, z luku bagażowego. Każda taśma posiada ekran, na którym wyświetla się, którego lotu dotyczy. Pasażerowie na własną rękę ściągają bagaże z taśmy. Nie obowiązuje Was żadna kontrola. Po ewentualnym odebraniu bagażu nadawanego kierujecie się już tylko za znakami prosto do wyjścia z lotniska.

Jeśli przybywacie na lotnisko z kraju leżącego poza strefą Shengen, po wyjściu z samolotu czeka Was szybka kontrola dokumentów, zazwyczaj bez zadawania żadnych pytań, a następnie odbiór bagażu nadawanego z taśmy w hali bagażowej (baggage hall) i wyjście z lotniska. W niektórych krajach obowiązują wizy, dlatego podczas kontroli dokumentów lub w specjalnie do tego wyznaczonym miejscu będziecie musieli okazać swoją wizę lub ją na lotnisku wyrobić. Jednak wszystko jest na tyle dobrze oznakowane, że każdy powinien się na lotnisku odnaleźć. Miejsca, gdzie można wyrobić wizę oznaczone sa zazwyczaj napisem „Visa” lub „Immigration”. Pamiętajcie także, by zwracać uwagę na znaki przy ustawianiu w się w kolejkach do kontroli dokumentów. Zazwyczaj istnieje podział na kolejki dla obywateli danego kraju (citizens) i dla cudzoziemców (foreigner).

Wyjątki | Procedura na lotnisku

Zdarza się, że niektóre lotniska stosują jakieś wyjątkowe procedury, ale są to rzeczy, które sami ogarniecie natychmiast i nie musicie się nimi przejmować. Dla przykładu:

Przy samym wejściu na lotnisko Boryspol w Kijowie albo w Antalya w Turcji w pierwszej kolejności musicie zaraz przy wejściu do temrinalu położyć na taśmie Wasze bagaże w celu ich sprawdzenia. Nie musicie ich rozpakowywać, normalna kontrola osobisto – bagażowa czeka Was jeszcze później.

Lotnisko Changi w Singapurze uznawane jest za najlepsze na świecie z kilku powodów – to, co pasażerów stresuje najbardziej, czyli kontrola osobisto-bagażowa, jest tam maksymalnie zneutralizowana i odbywa się na samym końcu. To lotnisko nie jest podzielone w standardowy dla portów lotniczych sposób. W Singapurze najpierw możesz korzystać z rozrywek, robić zakupy, zjeść coś dobrego, obejrzeć film, pójść do ZOO, odpocząć w ogrodach, podziwiać wystawy. Wszystko to zostało stworzone z myślą o komforcie pasażerów. Dopiero na sam koniec kierujecie się do szklanego pomieszczenia, a kontrola bagażu odbywa się tuż przed samym wejściem do samolotu.

Na lotnisku we Wrocławiu podczas sprawdzania biletów, obsługa lotniska prosi pasażerów o podanie kodu pocztowego, pod którym mieści się ich adres zamieszkania.

Nie zawsze można odprawić się przez internet. Na przykład linie Scoot i Cebu Pacific nie przewidują możliwości odprawienia się online. Odprawy dokonuje się za darmo na lotnisku przy stanowisku linii lotniczych.

Lotnisko w Budapeszcie obsługuje najwięcej połączeń Wizzair z siatki tego przewoźnika (ponieważ są to węgierskie linie lotnicze). Gdy lecieliśmy z Budapesztu do Macedonii, po przyjeździe na lotnisko okazało się, że mniej więcej w tym samym czasie startuje około 15 innych samolotów tej linii. A czynne stanowiska odprawy były tylko… cztery. Możecie się tylko domyślać, jak bardzo stresująca to sytuacja była. Nigdy w życiu nie widzieliśmy takiej kolejki – nie tylko na lotnisku, ale w ogóle nigdzie. Do samolotu musieliśmy biec i załapaliśmy się na ostatnie wezwanie tylko dlatgo, że samolot był opóźniony. Lecąc z tego lotniska warto wziąć to pod uwagę i dojechać do portu wcześniej.

O absurdalnej sytuacji na lotnisku w Turku pisaliśmy już we wcześniejszych akapitach

Na wszystkich lotniskach w Iranie kontrola osobista i bagażowa podzielona jest na dwie strefy – w jednej do kontroli podchodzić mogą jedynie kobiety, w drugiej mężczyźni. Lotnisko w Teheranie było też jedynym, na którym skonfiskowano nam kosmetyki w sprayu.

Na niektórych lotniskach można znaleźć automaty, w których można odprawić się samemu.

Z racji swej wielkości, na lotnisku w Dubaju przez kontroąa paszportową pracownicy lotniska kierują do odpowiedniego pociągu, którym pasażerowie przemieszczają do odpowiedniego terminalu, gdzie czeka ich kontrola dokumentów i odbiór bagażu.

Procedura lotniskowa Izraelu jest bardzo specyficzna. Podczas sprawdzania paszportów mogą zostać Wam zadane szczegółowe pytania dotyczące Waszego celu przyjazdu do Izraela, o to co macie w torbie, czy dostaliście od kogoś jakieś prezenty, czy posiadacie broń, z kim podróżowaliście po Izraelu, po co byliśmy w Egipcie, Maroku czy innym arabskim kraju, jeśli posiadacie pieczątki w paszporcie z tych państw.

Jeśli dobrze się spakujecie, odprawicie, przyjedziecie o czasie i nie zabierzecie ze sobą niedozwolonych rzeczy, na miejscu nie czekają Was żadne niespodzianki, a cała procedura na lotnisku przebiegnie dokładnie tak, jak to wyżej opisaliśmy. Żeby Wam ułatwić zadanie, podsumujemy wszystkie informacje w jednym miejscu. Standardowa procedura na lotnisku krok po kroku:

1.Odprawa/check in

-w domu przez stronę internetową lub aplikację mobilną zazwyczaj do dwóch dni przed odlotem. Jeśli jesteście już odprawieni i macie tylko bagaż podręczny, po wejściu na lotnisku od razu kierujecie się do kontroli osobisto-bagażowej. Jeśli macie bagaż nadawany, oddajecie go przy stanowisku odprawy razem z okazaniem biletu i dokumentu.

-zaraz po wejściu na lotnisko, przy stanowiskach „check in” (odprawa), jeśli linia lotnicza nie umożliwia odprawy online lub o niej zapomnieliście. Połączone z okazaniem dokumentu i rezerwacji/karty pokładowej i ewentualnym nadaniem bagażu rejestrowanego.

2. Sprawdzenie biletów:

-poprzez sprawdzenie biletów papierowych lub mobilnych przez obsługę lotniska lub

– poprzez przyłożenie mobilnej karty pokładowej do specjalnego czytnika.

3. Kontrola bagażu:

-wyciągnięcie z bagażu podręcznego do koszyka na taśmie elektroniki, kosmetyczki, kluczy, metalowych przedmiotów i wszystkiego, co zawiera baterię.

-Wcześniejsze pozbycie się napojów

-Ściągnięcie okrycia głowy, okrycia wierzchniego, ewentualnie butów.

4. Kontrola osobista:

-Przejście przez bramkę wykrywającą metal itp.

-Ewentualne poddanie się kontroli na obecność materiałów wybuchowych dokonywane przez osobę tej samej płci.

-Odebranie rzeczy osobistych z taśmy i ponowne spakowanie plecak.

5. Kontrola dokumentów:

-tylko w przypadku lotów poza strefę Shengen.

6. Czas wolny z oczekiwaniu na samolot:

-trzeba znaleźć odpowiedni gate, z którego wejdziemy do samolotu.

-Można zrobić zakupy, kupić wodę, coś zjeść.

-Trzeba kontrolować tablice, na których wyświetla się status naszego lotu. Gdy przy naszym locie pojawia się napis „boarding” lub „last call”, natychmiast trzeba udać się pod wskazane wejście do samolotu.

7. Kontrola podczas wejścia do samolotu:

-przed wejściem sprawdzone zostaną karty pokładowe, dokumenty

-pracownicy linii lotniczej mogą mierzyć bagaże, które przekraczają obowiązujące wymiary, w razie ich przekroczenia – zażądać dodatkowej opłaty za nadbagaż

8. Wejście do samolotu:

-Polega albo na wyjściu z terminalu na płytę lotniska i piesze przejście do samolotu

-Albo na podjechaniu czekającym przy wyjściu lotniskowym autobusem dowożącym pasażerów do odpowiedniego samolotu

-Albo na przejściu rękawem „korytarzem” łączącym budynek lotniska z samolotem.

-Czasem jeszcze w wejściu do samolotu pracownicy linii lotniczej sprawdzają karty pokładowe.

9. Lot.
10. Opuszczenie pokładu po wylądowaniu.
11. Ewentualna kontrola dokumentów przy lotach odbywających się spoza Shengen i wyrobienie wizy.
12. Odbiór bagażu z taśmy.
13. Opuszczenie lotniska.

Procedura na lotnisku może nie jest najprzyjemniejszą częścią podróży, ale odbywa się po to, by zapewnić nam podczas lotu bezpieczeństwo. Łatwo się przyzwyczaić do określonych czynności wykonywanych na lotniskach. Ważne tylko, by pamiętać o podstawowcyh zasadach, które obowiązują na wszystkich lotniskach świata. Procedura na lotnisku nie jest skomplikowana i jeśli będziemy przestrzegać opisanych wyżej zasad, to wszystkie czynności związane z lotem nie będą sprawiały problemów. Mamy nadzieję, że ten poradnik rozwiał Wasze obawy związane z pierwszym lotem i od teraz będziecie z niecierpliwością oczekiwać swojej wymarzonej podróży.

Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie są nasze sposoby na kupowanie tanich biletów lotniczych, zajrzyjcie tutaj.

Magda

Norway in a nutshell – czy warto?

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 22/04/2019
Brak komentarzy do Norway in a nutshell – czy warto?

Norway in a nutshell to popularna forma zwiedzania Norwegii, dzięki której możemy zobaczyć najpopularniejsze atrakcje tego kraju w stosunkowo krótkim czasie. Wyjeżdżając do Norwegii przymierzaliśmy się do wykupienia takiej wycieczki. Czy warto? Jaki jest jej koszt? Na czym ona polega i co podczas niej można zobaczyć? Na te wszystkie pytania udzielamy odpowiedzi poniżej.

Czym jest Norway in a nutshell ?

Naszym początkowym zamysłem było wybranie się na polecaną wycieczkę zorganizowaną o wdzięcznej nazwie „Norway in a nutshell”. Podczas tej wycieczki mamy możliwość zobaczenia Norwegii w pigułce, jej najokazalszych, najpopularniejszych atrakcji w krótkim czasie. Taka wycieczka trwa zazwyczaj jeden dzień (chociaż można ją przedłużyć) i polega na przemieszczaniu się od jednej do drugiej atrakcji przewidzianej w programie. Pomysł od razu nas zaintrygował, ponieważ do Norwegii wybieraliśmy się na krótko, ledwie jeden weekend, a o norweskich cenach słyszał chyba każdy. Zależało nam więc na krótkiej, ale skondensowanej wycieczce, podczas której zobaczymy jak najwięcej, w jak najkrótszym czasie i niedużym kosztem. Miało to być nasze pierwsze spotkanie z Norwegią, dlatego chcieliśmy z wyjazdu wycisnąć ile się tylko da.

Ostatecznie z oferty „Norway in a nutshell” nie skorzystaliśmy, ponieważ uznaliśmy tę wycieczkę za zupełnie bezsensowną. Dlaczego?

Forma – Po pierwsze, ta wycieczka jest samodzielna, bez udziału przewodnika czy innych turystów.
Cena – Po drugie, po przeliczeniu kosztów okazało się, że jest droższa, niż gdyby zorganizować identyczną trasę wyjazdu na własną rękę.

Już tłumaczymy o co w tym chodzi. Zamysłem „Norway in a nutshell” jest to, że turysta przemierza określoną trasę wycieczkową na jednym bilecie na własną rękę. Ułatwienie stanowi możliwość podróżowania na jednym bilecie – nie trzeba kupować osobnych biletów na rejs po fiordach, na pociąg czy autobus. W cenę wycieczki nie jest wliczony ani przewodnik, ani bilety wstępu, ani nic innego, poza biletami na transport zbiorowy (pociąg, autobus, statek). Więc od razu zadaliśmy sobie pytanie – jaki jest sens kupować taką wycieczkę i dopłacać do i tak już nietaniego interesu, skoro można przemierzyć identyczną trasę, ale mniejszym kosztem?

Rejs po fiordzie. Norway in a nutshell — Widok na fiord Aurlandsfjord.

Na czym polega Norway in a nutshell ?

Norway in a nutshell to z góry opracowana trasa, której trzon stanowi rejs po fiordach. Całą wycieczkę realizuje się samodzielnie i o wybranych przez nas godzinach. Nie ma ona stałych ram czasowych, jesteśmy jedynie uzależnieni od rozkładu jazdy pociągów, autobusów i promów. Nikogo nie interesuje, czy rozpoczniecie wycieczkę o ósmej rano czy w piątek po południu. W praktyce Norway in a nutshell nie jest typową wycieczką zorganizowaną, a jedynie propozycją trasy zwiedzania, na przejazdy którą można wykupić jeden bilet, zamiast kilku. Może nam to oszczędzić trochę czasu, ale czy pieniędzy?

Pociąg Flamsbana. Norway in a nutshell. — Podczas wycieczki Norway in a nutshell podróżuje się m.in. koleją Flamsbana.

Wycieczka dostępna jest w najpopularniejszym, jednodniowym wariancie, ale można ją też zrealizować z noclegiem po drodze. Norway in a nutshell odbywa się przez cały rok, nawet w środku zimy. Można ją rozpocząć w Bergen lub Oslo, a także w miejscowościach znajdujących się już na trasie – Flam, Voss, Gundvangen czy Myrdal. Jednak najpopularniejszym miejscem startowym jest właśnie miasto Bergen. Trasa jest skonstruowana w ten sposób, że można ją dowolnie modyfikować. Na przykład, jeżeli podzielicie ją jednym noclegiem, to zyskacie więcej czasu na dodatkowe atrakcje zlokalizowane na trasie lub w jej pobliżu.

Rejs po fiordach. Norway in a nutshell. — Platformy widokowe na statku podczas rejsu po fiordach.

Jak wygląda trasa wycieczki Norway in a nutshell ?

Norway in a nutshel obejmuje przejazdy pociągiem na trasie Bergen – Voss, następni przejazd autobusem do Gundvangen, rejs po fiordach do Flam, dalej przejazd koleją widokową Flamsbana do Myrdal i na koniec z powrotem pociągiem do Bergen. Drugą opcją jest dojazd z Oslo pociągiem do Myrdal, następnie przesiadka na pociąg do Voss i dalej trasa wygląda identycznie, jak w pierwszym wypadku, a na koniec można wrócić z Myrdal do Bergen lub do Oslo. Istnieje możliwość zrobienia wycieczki w drugą stronę – z Oslo do Myrdal, z Myrdal do Flam koleją widokową Flamsbana, dalej rejs promem do Gundvangen, przejazd autobusem do Voss i stamtąd powrót pociągiem do Bergen lub do Oslo, z przesiadką w Myrdal.

Co można zobaczyć w trakcie wycieczki Norway in a nutshell ?

Już same trasy kolejowe z Bergen i Oslo w kierunku Voss i Myrdal uznawane są za jedne z najpiękniejszych w całej Norwegii. Po drodze można oglądać niezwykłe fiordy, otaczające je góry, których zbocza porastają gęste lasy, a gdzieniegdzie przebijają się miedzy nimi kolorowe wioski i kościelne dzwonnice.

Bergen. Norway in a nutshell. — Bergen, w którym można rozpocząć wycieczkę Norway in a nutshell.

Pierwszym przystankiem tej wycieczki jest miasto Voss, który naszym zdaniem nie ma nic do zaoferowania, poza możliwością uprawiania sportów ekstremalnych. W okolicy Voss znajduje się kilka atrakcji, na przykład kolejka linowa na jeden z pobliskich szczytów, albo uroczo położony wąwóz Bordalsgjelet. Kilkanaście kilometrów od miasta można natrafić na przepiękne wodospady, jednak by je zobaczyć, trzeba już dysponować własnym autem. Samo miasto nie jest zbyt interesujące.

wąwóz Bordalsgjelet. Norway in a nutshell. — Wąwóz Bordalsgjelet w Voss.

Dalsza część wycieczki to przejazd autobusem do przystani promowej w Gundvangen. Trasa biegnie wzdłuż jezior, przez doliny, w których otaczające góry wydają się być niemal pionowe. Zmienia się też wysokość, także im bliżej byliśmy Gundvangen, tym więcej śniegu dostrzegaliśmy na około. W Gundvangen czeka już prom, który zabierze Was na 2 – godzinny rejs po dwóch niewiarygodnie pięknych fiordach – Aurlandsfjord oraz Nærøyfjord. Nowoczesny statek był duży, elegancki, czysty i świetnie skonstruowany. Spacerując po pokładzie można było wchodzić na coraz to wyższe poziomy i podziwiać fiordy z różnych perspektyw.

Około godziny 14:00 statek dobijał do portu we Flam, gdzie ma się trochę czasu wolnego, między innymi na zwiedzanie darmowego Muzeum Kolei. Przedostatni etap podróży to przejazd koleją Flamsbana, która uznawana jest za jedną z najpiękniejszych tras kolejowych na świecie.

Muzeum Kolei we Flam. Norway in a nutshell. — Muzeum Kolei we Flam.

Przejazd jest bardzo krótki i trwa niewiele więcej, niż 40 minut. Pociąg zatrzymuje się przy platformie widokowej przy spektakularnym wodospad Kiosfossen.

Kjosfossen Norway in a nutshell. — Platforma widokowa przy wodospadzie Kjosfossen.

Stacja końcowa znajduje się w Myrdal, na które składa się ledwie jeden peron i trzy domy na krzyż, także o większym zwiedzaniu nie może być mowy, a na wyjście z góry braknie czasu (chyba, że podróżujecie wiosną/latem, kiedy dzień jest dłuższy). W Myrdal czekacie na ostatni pociąg, który zabierze Was z powrotem do Bergen albo do Oslo. To, o której skończycie wycieczkę, zależy w głównej mierze od godziny jej rozpoczęcia oraz tego, które przejazdy wybierzecie w ciągu dnia.

Flamsbana. Norway in a nutshell. — Wnętrze pociągu Flamsbana.

Porównanie kosztów identycznej wycieczki zaplanowanej na własną rękę z Norway in a nutshell

Wydawać by się mogło, że „wycieczka” wykupiona w takim pakiecie, będzie tańsza. Od początku zakładaliśmy, że wybierzemy Norway in a nutshell, no bo przecież tak na logikę, skoro ktoś oferuje taką „wycieczkę”, w sumie pakiet biletów na jednym świstku, bez przewodnika i żadnych dodatkowych udogodnień, to cena musi być niższa. Nic bardziej mylnego. Sprawdziliśmy ceny osobno kupionych biletów na przejazdy dokładnie tymi samymi pociągami, autobusami itp. i podliczyliśmy koszty. Okazało się, że Norway in a nutshell jest opcją droższą, niż zaplanowanie tego na własną rękę – czyli w sumie kupienie osobno biletów, bo trasę i tak realizuje się samodzielnie. Chociaż strona, na której można zarezerwować Norway in a nutshell trąbi, że cena tej usługi zaczyna się już od 1300 koron norweskich, to wielokrotnie sprawdzane ceny na przeróżne daty w tym roku wskazywały, że stała cana wynosi 1850 koron od osoby, co daje około 830 zł! Jak widzicie cena jest bardzo wysoka. Ile zapłaciliśmy robiąc identyczną trasę, ale kupując bilety oddzielnie?

pociąg z Bergen do Voss – 219 koron (przysługują zniżki studenckie!)
autobus z Voss do Gudvangen – 149 koron za dwie osoby (wg wyszukiwarki bilet dla jednej osoby kosztuje 100 koron. Koszt tego przejazdu może być jeszcze niższy, jeśli wybierze się lokalne busy, o których dowiedzieliśmy się dopiero na miejscu)
rejs fiordami z Gudvangen do Flam – 465 koron za osobę
kolej Flamsbama – 490 koron za osobę
pociąg z Myrdal do Bergen – 299 koron za osobę (obowiązują zniżki studenckie)

Łącznie = 1547 koron norweskich, czyli 688 zł za osobę dorosłą bez zniżek. Sama płaciłam jeszcze mniej, ponieważ na przejazdy pociągiem ( z wyjątkiem Flamsbany) obowiązują mnie zniżki studenckie.

Stegastein. Norway in a nutshell. — Platforma widokowa Stegastein. Podstawowa wersja Norway in a nutshell nie przewiduje wjazdu na Stegastein, ale we Flam turyści mają wystarczającą ilość czasu, by podjechać na punkt widokowy podstawionym (dodatkowo płatnym) busem.

688 zł to wciąż dużo, ale jednak mniej, niż 830. Cieszymy się, że podliczyliśmy te koszta, bo tym samym zaoszczędziliśmy we dwójkę prawie 300 zł, które mogliśmy przeznaczyć na nocleg czy jedzenie. Uwzględniając jeszcze ceny w Norwegii i ilość przejazdów wliczonych w tą cenę ( w tym dwugodzinny rejs po fiordach), to podana kwota wydaje nam się być optymalna i w ogóle tych pieniędzy nie żałujemy. Co więcej, uważamy, że zostały świetnie spożytkowane i warto było je wydać, by w zamian móc cieszyć się takimi widokami.

Czy jest sens wybrać się na Norway in a nutshell?

Naszym zdaniem, Norway in a nutshell nie ma żadnego sensu. Podane wyżej ceny tylko to potwierdzają. Zrozumielibyśmy, gdyby to była wycieczka grupowa, prowadzona przez przewodnika, może oferująca jakieś zniżki, dodatkowe atrakcje i udogodnienia, może nawet niższą cenę. Ale w sytuacji, gdy chodzi tylko o podróż na jednym bilecie, traci ona dla nas całkowicie sens. Kupienie biletów online na wszystkie przejazdy zajęło mi niecałe pól godziny. Jeśli chodzi o sam sens wybrania się w tamten rejon – to jak najbardziej Wam to polecamy. Norwegia jest niezwykle interesującym krajem, głównie pod względem przyrodniczym. Rejs po fiordach to prawdziwa atrakcja.

Oficjalna strona Norway in a nutshell – https://www.norwaynutshell.com/original-norway-in-a-nutshell/#

Norway in a nutshell na własną rękę

Jakby nie było, to trasa wycieczki Norway in a nutshell wciąż jest bardzo imponująca i warto się nią posiłkować planując własną wycieczkę. Tak właśnie zrobiliśmy my – za podstawę przyjęliśmy Norway in a nutshell, dodaliśmy do niej kilka atrakcji, zrobiliśmy trochę modyfikacji, kupiliśmy osobno bilety, a na miejscu przeżyliśmy jedne z największych zachwytów w naszym życiu. Cała trasa jest niezwykle urodziwa i „nasze” Norway in a nutshell okazało się strzałem w dziesiątkę, jedndniową wycieczką wręcz idealną, którą będziemy polecać każdemu, i którą z pewnością odbędziemy jeszcze raz, tylko o cieplejszej porze roku.

Podsumowując, odradzamy Wam bawienie się w taką „wycieczkę zorganizowaną”, bo Norway in a nutshell nie ma za dużo sensu. Na formę zwiedzania szczególną uwagę powinny zwrócić osoby, które nastawiają się na zwiedzanie w grupie i z przewodnikiem. Norway in a nutshell tego nie oferuje, bo tak naprawdę jest odmienną formą samodzielnego podróżowania. Za to serdecznie Wam polecamy wykorzystać tę trasę i zorganizować ją prawdziwie na własną rękę. Widoki podziwiane po drodze zostaną z Wami na długo.

Wodospad Kjosfossen. Norway in a nutshell. — Wodospad Kjosfossen.

Magda

Norwegia nie należy do najtańszych krajów, jeśli więc szukacie przydatnych wskazówek o tym, jak tanio podróżować, zajrzyjcie tutaj:

Pieniądze na podróże – skąd je brać?

Dżerasz – informacje praktyczne, historia, zdjęcia

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 14/04/2019
1 komentarz do Dżerasz – informacje praktyczne, historia, zdjęcia

Dżerasz i ruiny starożytnego miasta, które się w nim znajdują, zwiedzaliśmy razem z taksówkarzem, który nas tam zabrał z Ammanu. Muhammad to około 30-letni mieszkaniec Ammanu z piątką dzieci, który porzucił niesatysfakcjonującą pracę inżyniera dla bycia kierowcą. Mimo, że wychował się w okolicy Dżerasz, rzymskiego miasta nigdy nie odwiedził myślac, że to tylko „kupa kamieni”. Tym razem jednak skusił się i udał się z nami na spacer po antycznym mieście. Po pięciu minutach zwiedzania wyjął telefon i zadzwonił ze śmiechem do żony mówiąc, że nigdy nie widział czegoś podobnego, że Dżerasz jest niewiarygodnie piękne i jutro zabiera rodzinę na wycieczkę. A my? Nam buzie opadły z podziwu, tak samo jak Muhammadowi.

Antyczne miasto Dżerasz

Dżerasz położony jest 48 kilometrów od Ammanu, a w jego granicach można oglądać starożytne rzymskie miasto, które w czasach antycznych nosiło nazwę Gerasa. Obecnie nazywa się je „Pompejami Bliskiego Wschodu”. Mało tego, Dżerasz (lub Jerash albo Jarash, różne źródła podają obie wersje) uznawane jest za najlepiej zachowane rzymskie miasto na świecie. Do tej pory historycy spierają się co do daty powstania miasta. Najprawdopodobniejsza wydaje się hipoteza, że miało to miejsce w IV wieku z rozkazu Aleksandra Macedońskiego, chociaż nie jest to jedyna wersja dotycząca historii powstania miasta. Leżące w basenie Morza Śródziemnego Dżerasz najpierw znalazło się w granicach Judy, a następnie wcielono je do Imperium Rzymskiego. Miasto przeżywało swoje wzloty i upadki – zostało doszczętnie zniszczone za czasów Nerona, podczas powstania żydowskiego, by odzyskać swą świetność pod protektoratem Rzymu, zwłaszcza za rządów cesarza Trajana.

Po latach rzymskiego władania, miasto dostało się w ręce Arabów. Zostało niestety zniszczone w VIII wieku n.e. w wyniku ogromnego trzęsienia ziemi. Na wieki antyczne miasto popadło w zapomnienie, by – podobnie jak Petra – zostać odkrytą dopiero w XIX wieku. Odkrycia tego dokonał niemiecki podróżnik, Ulrich Seetzen. Miasto było całkowicie zakopane w ziemi co wyjaśnia, dlaczego zachowało się w tak dobry stanie do naszych czasów.

Co można zobaczyć w Dżerasz

Stanowisko archeologiczne w Dżerasz jest rozległe, a zabytki, które można na nim podziwiać – dobrze zachowane. Zadziwia ich mnogość – widocznie jest, że w czasach antycznych było to rozbudowane, zagęszczone miasto. Na każdym kroku można natknąć się na starożytne świątynie, teatry, ulice, kolumnady, miejskie mury, kościoły i bramy. Co konkretnie można zobaczyć w Dżerasz?

Na wejściu zachwycą Was bramy, od których będziecie wędrować 800-metrową ulicą (cardo) wyłożoną ogromnymi kamieniami, obstawioną z dwóch stron kolumnami. Co więcej, te kolumny często mają niezwykłe zdobienia, a pomiędzy nimi dostrzec można ciekawe zabudowania, między innymi Nymphaneum – ogromną fontannę w kształcie półkola, w którego niecce znajduje się zbiornik z wodą, a otaczające go ściany przyozdobione był niegdyś rzeźbami. Fontanna pochodzi z II w.n.e. Nie można zapomnieć o murach fortyfikacyjnych, długich na ponad 3400 metrów i szerokich na około 3, 4 a momentami nawet i na 5 metrów. Mury posiadają cztery bramy – północną, południową, wschodnią i zachodnią. W mieście znajduje się również łuk triumfalny Hadriana, który zbudowano w II wieku, by upamiętnić wizytę władcy w mieście.

Podczas zwiedzania Dzerasz możecie podziwiać doskonale zachowane świątynie. Świątynia Zeusa położona jest na wzgórzu, skąd rozciąga się spektakularny widok na całe miasto. Świątynia Zeusa szczyci się wysokimi na 15 metrów kolumnami korynckimi. Z kolei świątynia Artemidy uznawana jest za najbardziej elegancką budowlę na terenie całego kompleksu. Do tego dwa teatry – południowy, z I w.n.e., mieszczący 3000 widzów, z doskonałą akustyką. Drugi, północny, z II w.n.e, mieszczący 1600 widzów, przeznaczony do czytania poeazji. Wrażenie robi owalny, dużych rozmiarów plac, otoczony kolumnadą z I w.n.e. Nie można pominąć hipodromu, mieszczącego 15 tysięcy widzów. Można by było jeszcze bez końca wymieniać – łaźnie, kościoły, mosty, groby – w Dżerasz można podziwiać dziesiątki atrakcji, a fani historii powinni być tym miejscem zachwyceni. Jeśli nawet nie interesujecie się historią i starożytnymi ruinami, to klimat tego miejsca, jego położenie, ogrom i uroda, z pewnością zrobią na Was wrażenie.

Dlaczego Dżerasz jest taki wyjątkowe?

Przygotowując się do podróży do Jordanii, z reguły nasze myśli błądzą głównie wokół Petry i Wadi Rum. Dżerasz miało być jedynie wypełnieniem dnia, w którym przylecieliśmy do Jordanii. Rzymskie Forum Romanum nie zachwyciło nas, więc nie spodziewaliśmy sę cudów. Tym większe było nasze zdziwienie, gdy dojechaliśmy na miejsce. Stanowisko archeologiczne w Dżerasz dosłownie zwaliło nas z nóg. Dlaczego?

Przede wszystkim ogrom antycznego miasta jest wręcz przytłaczający. Spodziewaliśmy się, jak to mówił nasz kierowca Muhammad, niewielkiej „kupy kamieni”. Okazało się jednak, że Dżerasz jest bardzo rozległe i jego zwiedzanie zajęło nam sporo czasu. Co ciekawe, jak dotąd odkryto ledwie ułamek starożytnych zabudowań, a pozostałe jeszcze czekają w ukryciu na odkopanie! Poza tym, nie spodziewaliśmy się, że antyczne miasto będzie tak doskonale zachowane. Ruiny starożytnych budowli kojarzą się zazwyczaj z ich ledwie widocznymi za traw fundamentami, czasem jedną czy drugą przewróconą kolumną. Na miejscu zaskoczyły nas właśnie niezwykłe zdobienia, podstawy i zwieńczenia kolumn, fontanny wyglądające niczym pałace, potężne amfiteatry, kolumnady, drogi. Nie mogliśmy wyjść z podziwu dla kunsztu zdobień oraz faktu, że przetrwały tyle setek lat. Podczas zwiedzania wyobraźnia działała nam na najwyższych obrotach, bo byliśmy w stanie wyobrazić sobie te wszystkie świątynie, domy, ulice tak, jakbyśmy się przenieśli w czasie do dawnego Rzymu.

A już chyba najbardziej podobało nam się położenie stanowiska archeologicznego. Położone jest ono na wzgórzach, z których doskonale widoczne są przeciwległe zabudowania nowego, arabskiego miasta. Podziwianie rzymskich ruin na tle typowej arabskiej architektury na zasadzie kontrastu, jest bardzo ciekawym przeżyciem. Połączenie dwóch różnych kultur, niby dwóch różnych światów w tym samym miejscu, porównanie starego z nowym, zrobiło na nas ogromne wrażenie. Do tego zwiedzaliśmy Dżerasz tuż przed zachodem słońca, więc wszystkie budowle przybrały ten ciepły, złotawy odcień widoczny na zdjęciach, co tylko spotęgowało nasz zachwyt. Byliśmy w Dżerasz chyba jedynymi turystami, bo większość napotkanych przez nas osób, to byli mieszkańcy miasta, którzy wybrali się z rodzinami na pikniki, grali w piłkę, jedli, rozmawiali, spacerowali. Efekt? Uznaliśmy Dżerasz za jedno z najciekawszych miejsc jakie widzieliśmy nie tylko w Jordanii, ale i tak w ogóle, w życiu.

Dżerasz – informacje praktyczne

Dżerasz, z racji swojej lokalizacji, jest świetnym punktem na kilkugodzinną wycieczkę ze stolicy Jordanii, Ammanu. Zwłaszcza w ten dzień, w którym do Jordanii przylatujecie lub z niej wylatujecie. Miasta są położone niedaleko siebie i bez najmniejszego problemu zorganizujecie taką wycieczkę na własną rękę. Zwiedzanie Dżerasz można połączyć z odwiedzianami w pobliskim, pięknie położonym zamku Ajloun. Zbudowana za czasów Saladyna na wysokości 1250 metrów warownia, zrobiła na nas bardzo pozytywne wrażenie.

Istnieje wiele rozbieżności dotyczących informacji praktycznych i zwiedzania Dżerasz. Różne strony podają sprzeczne informacje odnośnie cen biletów czy godzin otwarcia. Postaramy się napisać Wam wszystko, co znaleźliśmy na ten temat w internecie i przewodnikach, a czego sami doświadczyliśmy, byście jak najłatwiej mogli zaplanować swoją wycieczkę. Jednak weźcie pod uwagę, że sytuacja na miejscu mogła się zmienić, dlatego warto sprawdzić aktualne informacje, na przykład na oficjalnych turystycznych stronach dotyczących Jordanii:

http://international.visitjordan.com/Wheretogo/Jerash.aspx

https://www.jordanpass.jo/contents/Opening_Hours.aspx

Dojazd do Dżerasz

Z racji tego, że do Ammanu przylecieliśmy w piątek, kiedy to autobusy kursują rzadziej albo wcale, a do zamknięcia kompleksu archeologicznego nie mieliśmy wiele czasu, bez zbędnych negocjacji zdecydowaliśmy się na pierwszą lepszą taksówkę. Wsiedliśmy do niej na dworcu autobusowym, dojechaliśmy do hotelu, by zostawić rzeczy i pod hotelem dogadaliśmy się z tym samym taksówkarzem, właśnie z Muhammadem, żeby zabrał nas do zamku Ajloun oraz do Dżerasz. Za cały przejazd w oba miejsca, z oczekiwaniem na nas i powrotem do stolicy, zapłaciliśmy 50 JD, co uważamy za bardzo dobrą cenę. Średnia cena przejazdu taksówką do samego Dżerasz wynosi około 40 JD, a my oprócz miast odwiedziliśmy jeszcze zamek. Kiedy po drodze zorientowaliśmy się, jak spora to odległość, nie żałowaliśmy wydanych pieniędzy. Tym bardziej, ze nasz kierowca Muhammad, okazał się rewelacyjnym kompanem, z którym przegadaliśmy całą drogę i wspólnie zachwycaliśmy się odwiedzanymi miejscami.

Dojazd taksówką nie jest jedyną opcją. Możliwości jest sporo:

Autobus – Na miejsce można też dojechać bezpośrednim autobusem z Ammanu, który odjeżdża z dworca północnego (Tarbabour station), a bilet kosztuje 1 JD (niektóre źródła podają, że 2-3 JD, dlatego dobrze być przygotowanym na obie ewentualności). Niestety nie ma czegoś takiego, jak rozkład jazdy, a busy odjeżdżają po zapełnieniu. Może się zdarzyć, że autobus nie odjedzie w ogóle lub na odjazd będziecie czekać kilka godzin.
Autem – Podróżowanie transportem zbiorowym po Jordanii nie należy naszym zdaniem do najłatwiejszych. Jest to wykonalne, ale stosunkowo łatwo o to, żeby coś poszło niezgodnie z planem. Dobrą opcją jest wypożyczenie auta i urządzenie jednodniowej wycieczki na północ od Ammanu – wtedy zatrzymacie się gdzie chcecie i zobaczycie to, na co macie ochotę. Odległość między Ammanem a Dżerasz jest niewielka (50 km), droga porządna, a widoki – pierwsza klasa. Z Ammanu trzeba kierować się na miasto As-Salt, droga jest dobrze oznakowana.
Z wycieczką zorganizowaną – W Ammanie podobno działa wiele agencji organizujących takie wycieczki, jednak sami takiej nie widzieliśmy, ani nie mogliśmy znaleźć o takowych informacji w internecie. Jeśli na takie traficie, będziemy bardzo wdzięczni za informację.
Z hotelu – Także niektóre hotele organizują wycieczki do Dżerasz (np. tragiczny Cliff Hotel, który dobrą ma tylko cenę za nocleg i lokalizację). Na stronie hotelu można znaleźć zdjęcie cennika takich wycieczek, które faktycznie polegają na tym, że recepcjonista załatwia Wam kierowcę. I tak na przykład, wyjazd do samego Jerash kosztuje 10 JD od osoby przy założeniu, że pojadą cztery osoby. Tak więc cały przejazd wyniesie Was 40 JD. Wycieczka do Dżerasz i zamku Ajloun będzie kosztowała za 4 osoby 60 JD. Dlatego tym bardziej wydaje nam się, że za przejazd taksówką załatwioną na własną rękę, zapłaciliśmy dobrą cenę.
Taksówką – cena w jedną stronę powinna oscylować wokoł 10 JD. Jeśli kierowca ma na Was poczekać i zabrać Was z powrotem do Ammanu, wtedy zapłacicie około 40 JD.
Autobusem firmy JETT – Ostatnią opcją jest kupienie biletu u przewoźnika JETT, który dwa razy w tygodniu (w czwartki i soboty) organizuje wycieczki do Dżerasz i Ajloun, a całość kosztuje 15 JD od osoby, co jak na warunki jordańskie wydaje się być bardzo dobrą ceną. Bilety można kupić na oficjalnej stronie przewoźnika:

https://www.jtt.com.jo/en/programs

Godziny otwarcia Dżerasz

Ulotka informacyjna, która otrzymaliśmy w Dżerasz, podaje następujące informacje:

w okresie zimowym, miasto można zwiedzać od 08:00 rano do 16:00 po południu,

w okresie letnim od 08:00 rano do 18:00 wieczorem.

Z kolei oficjalna strona Jordan Pass podaje, że między listopadem a kwietniem Dżerasz można zwiedzać od 08:00 do 16:00, w kwietniu i maju od 08:00 do 17:30, a od maja do listopada – od 80:00 do 18:30. W czasie ramadanu stanowisko archeologiczne ma być czynne jedynie do 15.30.

Kolejna oficjalna strona turystyczna Jordanii wskazuje, że Dżerasz można zwiedzać zimą od 08:00 do 16:00, latem od 08:00 do 20:00, w czasie ramadanu od 09:30 do 17:30, a w piątki i święta od 09:00 do 16:00.

Jak widzicie, ile stron, tyle wersji. Dlatego napiszemy Wam, jak to wyglądało kiedy my odwiedziliśmy Dżerasz, a było to 22 lutego 2019 roku. Byliśmy przekonani, że miasto zamknięte będzie już o 16:00. Jednak okazało się, że w praktyce wygląda to nieco inaczej – podobnie jak w Petrze, Dżerasz zamykane jest o zachodzie słońca. Dopiero o godzinie 17 po stanowisku archeologicznym zaczęli chodzić strażnicy i nawoływać ludzi do opuszczania kompleksu. Było grubo po 17, kiedy na terenie antycznego miasta przebywało jeszcze sporo osób. Sami niby kierowaliśmy się do wyjścia, ale co chwilę znajdywaliśmy jakieś nowe, interesujące miejsca. Na ulicach było widać wielu maruderów, którzy podobnie jak my, ociągali się z wyjściem. Podbiegliśmy jeszcze do jednego z teatrów, a gdy go opuściliśmy, okazało się, że w pobliżu nikgo nie widać. Bramy były pozamykane, nie wiedzieliśmy jak wyjść. Udało nam się to dzięki pomocy jednego ze sprzedawców pamiątek, który również opuszczał miasto po godzinach. Także jeśli chodzi o godziny zwiedzania, macie czas do zachodu słońca!

Ceny biletów

Cena biletu wstępu – 10 JD

Grupy studentów i dzieci poniżej piętnastego roku życia wchodzą za darmo.

Posiadacze Jordan Pass nie muszą kupować biletów wstępu. Karta Jordan Pass uprawnia do wejścia na jej podstawie.

Forma i czas zwiedzania Dżerasz

Nie mając za dużo czasu na zwiedzanie miasta, musieliśmy się zadowolić marnymi, niepełnymi dwoma godzinami. I nie było to przyjemne, ponieważ stanowisko archeologiczne jest potężne i musieliśmy się bardzo spieszyć, by móc zobaczyć ile się da. Polecamy Wam przeznaczyć na zwiedzanie Jerash co najmniej trzy godziny, by w spokoju nacieszyć się antycznym miastem i poznać jego zakamarki. Teren starożytnej metropolii jest idealnym miejscem na piknik. Dżerasz najlepiej zwiedzać podczas wolnego spaceru. Przed wyjazdem dobrze jest poczytać o tym miejscu lub wynająć przewodnika, żeby mieć jakiekolwiek pojęcie na co patrzycie.

Kiedy najlepiej zwiedzać Dżerasz?

Zwiedzaliśmy Dżerasz zimą, kiedy panowała przyjemna pogoda z temperaturą około 15 stopni. Stanowisko archeologiczne odwiedziliśmy pod koniec dnia, tuż przed zachodem słońca w piątek, co bardzo sobie chwalimy. Większość turystów zdążyła opuścić antyczne miasto, a na miejscu zastaliśmy mnóstwo miejscowych rodzin, które spacerując i piknikując, spędzały wolny czas. Miasto w promieniach słońca wyglądało naprawdę imponująco. Zwiedzanie nie tylko Dżerasz, ale jakichkolwiek miejsc w Jordanii w środku lata, nie należy do najlepszych pomysłów. Wówczas na terenie kraju panują iście piekielne temperatury, które mogą dać się we znaki. Z kolei zimą należy pamiętać o ciepłej kurtce, czapce i rękawiczkach. Chociaż Jordania kojarzyć się nam może z bliskowschodnim klimatem i wysokimi temperaturami, zimą na północy kraju bardzo często zdarzają się obfite opady śniegu.

Chociaż Dżerasz to ruiny należące do przeszłości i może nie mogą konkurować pod względem popularności z osławioną Petrą czy Wadi Rum, warto poświęcić pół dnia i wybać się tu na kilkugodzinną wycieczkę z Ammanu. Dżerasz zrobi wrażenie nawet na tych, którzy za historią i antycznymi miastami nie przepadają. Starożytna Gerasa wprawiła nas w szczery zachwyt. Była niespodziewanie piękne i interesujące. Zdjęcia oglądane wcześniej w internecie nie do końca oddawało temu miastu sprawiedliwość – nie zainteresowały nas zbyt mocno. Dopiero na miejscu uświadomiliśmy sobie, jakim błędem byłoby pominięcie tego miejsca w swoich jordańskich planach. Wy też go nie popełnijcie i pojedźcie zachwycić się starożytnym miastem. A zachwycicie się na pewno, o to możemy się założyć.

Magda

A jeśli szukacie innych informacji o Jordanii, zajrzyjcie do poradników z Petry i Wadi Rum:

Petra – informacje praktyczne

Pustynia Wadi Rum – informacje praktyczne

Zamek Chantilly – informacje praktyczne

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 28/03/2019
1 komentarz do Zamek Chantilly – informacje praktyczne

Zamek Chantilly to świetna alternatywa dla drogiego Paryża czy tłocznego Wersalu. Leży rzut beretem od stolicy Francji, łatwo też dojechać do niego z lotniska Beauvais. Chantilly nie jest aż tak popularne jak inne zamki położone w okolicy Paryża. Czy warto odwiedzić ten zamek i jak to zorganizować?

Naszym celem był Paryż, jednak ceny noclegów i demonstracje skutkujące zamknięciem większości największych atrakcji, odstraszyły nas od wizyty w stolicy Francji. Zaczęłyśmy szukać jakiś ciekawych miejsc w okolicach lotniska Beauvais, na które latają tanie linie lotnicze z Polski. I jak tylko zobaczyłyśmy zdjęcia zamku w Chantilly, od razu wiedziałyśmy, że będzie to główny cel naszego wyjazdu. Czy było warto? Po stokroć tak!

Krótka historia | Zamek w Chantilly

Na miejscu obecnego zamku stała średniowieczna twierdza. Sam zamek zbudowany został w XVI wieku, w stylu renesansowym i momentami aż przytłacza wielkością i przepychem. Inicjatorem budowy zamku był francuski książę Anne de Montmorency, zaś pomysłodawcą projektu architekt Pierre Chambiges. W XVII wieku posiadłość przeszła na własność rodu Kondeuszy, którzy spokrewnieni byli z francuską rodziną królewską i odgrywali istotną rolę w politycznej historii Francji. Lata Rewolucji Francuskiej nie było przychylne zamkowi. Został on wówczas całkowicie splądrowany i urządzono w nim więzienie. Szczęśliwie, część dzieł przeniesiono wcześniej do Luwru. Później jednak los się odwrócił i zamek odzyskał dawną świetność dzięki księciu Henryku Orleańskiemu, który w drugiej połowie XIX wieku Chantilly odrestaurował, a następnie przekazał w ręce Instytutu Francuskiego. Intytut pełni pieczę nad zamkiem do dziś.

Jak wygląda Zamek Chantilly ? | Zamek Chantilly

Chantilly to miejscowość zlokalizowana około 40 kilometrów od Paryża, która słynie z trzech rzeczy – z renesansowego zamku, kremu z bitej śmietany oraz wyścigów konnych. Położenie zamku nie jest przypadkowe, bo już w średniowieczu doceniono te okolice – na miejscu dzisiejszego zamku w Chantilly znajdowała się średniowieczna warownia i to na jej ruinach powstała rezydencja. Na zamkowy kompleks składa się mały zamek (Petit Chateau) i duży zamek (Grand Chateau). Zamek Chantilly robi wrażenie już od samego początku – wędrując z miejscowości o tej samej nazwie do posiadłości, można podziwiać fosę go otaczającą oraz jego piękne odbicie w lustrze wody.

Tyle się słyszy o Wersalu, a rzadko się mówi o zamku w Chantilly, który posiada drugą – zaraz po wersalskiej – największą i jedną z najstarszych kolekcji malarstwa we Francji. Jest to sporą zaletą, ponieważ zamek w Chantilly nie jest tak oblegany, jak inne podobne zamki we Francji i nie trzeba wystawać godzinami w kolejce, by do niego wejść. Zamek Chantilly nie jest tak potężny, jak mogłoby się to początkowo wydawać. Rezydencja jest smukła, ale dość przysadzista i niska, a pomimo swych rozmiarów, wydaje się być przytulna. Wysokie okna, portale, rzeźby, wieże, wrota i bramy są już wystarczającym powodem, by przyjechać do Chantilly. A przecież we wnętrzu zamku czeka na odwiedzających jeszcze więcej niespodzianek.

Musée Condé | Zamek Chantilly

W Musée Condé w niekonwencjonalny sposób wyeksponowane zbiory, liczą sobie ponad tysiąc obrazów, w tym dzieła takich artystów jak Delacroix, Rafael czy Botticelli. Obrazy są prezentowane na zasadzie kontrastu – nie chronologicznie, tylko obok siebie zawieszone są na ścianie dzieła reprezentujące różne gatunki malarskie i różne epoki. Zazwyczaj największy obraz wisi na środku ściany, a od niego rozchodzą się promieniście coraz mniejsze płótna. Taki sposób eksponiwania obrazów popularny był w XIX wieku. Henryk Orleański, przekazując kolekcję Instytutowi Francuskiemu postawił warunek, że eksponaty mają być prezentowane właśne w taki sposób, co przestrzegane jest do dziś. Najcenniejszym obrazem znajdującym się w Musée Condé, są „Trzy Gracje” oraz „Madonna Orleańska” Rafaela. Zaskakujący jest rozmiar pierwszego dzieła – „Trzy Gracje” odpowiadają swą wielkością mniej więcej kartce papieru rozmiaru A4.

Biblioteka, apartamenty, ogrody | Zamek Chantilly

Zamek Chantilly to także niezwykła kaplica św. Ludwika, rotunda, bogato zdobione apartamenty książęce, biblioteka posiadajaca w swych zbiorach ponad 30 tysięcy bardzo cennych woluminów, między innymi jedną z zachowanych do dziś Biblii Gutenberga. Dla tych, którzy lubią zwiedzać stare, ogromne biblioteki czy interesują się literaturą, biblioteka w zamku Chantilly będzie prawdziwą gratką – to prawdziwa perła na bibliotekarskiej mapie Europy, jedno z najpiękniejszych miejsc tego typu na świecie. Setki starych ksiąg poustawianych w równych rzędach na drewnianych, ozdobnych półkach ciągnących się od ziemi po sufit, drabinki przy regałach, fotele, przyćmione światło, tajemnicza atmosfera – z pewnością biblioteka zrobi na Was ogromne wrażenie. Nam podobała się w zamku najbardziej.

Aprtamenty książęce również opływają w złoto i zdobienia. Przestrzenne pokoje, duże okna, antyki, żyrandole, meble – to wszystko tworzy piękny miraż przedstawiający przeszłe epoki i historie ludzi żyjących w zamku. Od przepychu i bogactwa łatwo dostać oczopląsu. W zdobnych szafach można podziwiać kilkuwiekowe, doskonale zachowane serwisy porcelanowe, mozaiki przywiezione z Pompeii, witraże czy przedmioty codziennego użytku mieszkańców zamku.

Dodatkową atrakcją są przepiękne ogrody z licznymi fontannami, Wyspą Miłości, Wielkim Kanałem, ogrodem chińskim czy ogrodem angielskim ze świątynią Wenus. Niektóre fragmenty ogrodów projektowali ci sami architekci, którzy zajmowali się wersalskimi ogrodami. Dodatkowo w XVII wieku pobożni właściciele zamku wybudowali na terenie kompleksu siedem kaplic, które nosiły nazwy rzymskich kościołów. Cztery z nich zachowały się do dziś.

Na terenie zamku i ogrodów znajduje się kilka klimatycznych restauracji, w których można zjeść – jak na Francję stosunkowo niedrogi – posiłek. W zamkowej restauracji menu oparte jest na jadłospisie z XVII wieku i daniach przygotowanych przez kucharza Vatela – który urządził wielką ucztę dla 2000 gości oraz samego Ludwika XIV, a także prawdopodobnie opracował recepturę waniliowego kremu chantilly.

Atrakcje w miasteczku Chantilly | Zamek Chantilly

Gdy o 10 rano weszłyśmy do kawiarni przy dworcu na małe espresso od razu zwróciłyśmy uwagę na ciekawe zjawisko – bar był pełen gości, głównie starszych panów. Część z nich siedziało przy kawie lub szampanie i z zapałem śledziło wzrokiem ekrany telewizorów zawieszone na ścianach, a pozostali obstawiali zakłady… wyścigów konnych! Chantilly jest najlepszym i najpopularniejszym ośrodkiem jeździeckim w całej Francji, także mieszkańcy miejscowości żyją tym przez cały rok. Nieopodal zamku znajduje sie wzniesiony jeszcze w XIX wieku hipodrom, na którym odbywają się wyścigi. Dobrym pomysłem jest odwiedzenie tej okolicy wiosną lub latem i obserwowanie zawodów.

Od dworca, obok hipodromu i w kierunku zamku, ścieżka prowadzi przez urozmaicony, ładny park obok wielu pięknych zabudowań. Między innymi obok Muzeum Konia – w stajniach pochodzących z XVIII wieku można podziwiać te zwierzęta ( a jest ich przeszło około 200), a także obrazy i inne eksponaty związane z rolą koni w społeczeństwie.

Dojazd, bilety, godziny otwarcia | Zamek Chantilly

Dojazd – ceny biletów na metro są stałe, a ceny biletów na pociąg mogą się zmienić. Kupując bilety w kasie tuż przed odjazdem zapłaciłyśmy o wiele więcej, niż gdybyśmy kupiły dzień wcześniej przez internet. Np. bilet kupiony z wyprzedzeniem z Beauvais do Chantilly kosztuje 5 euro, a na stacji przed odjazdem kosztował 10 euro.

oferta łączona – osoby dorosłe (powyżej 12 roku życia) mogą zakupić bilet łączony na podróż w dwie strony pociągiem z Paryża do Chantilly oraz bilet wstępu do zamku za łącznie 25 euro, a dzieci poniżej 12 roku życia – 1 euro. Bilet można kupić na każdej stacji w regionie Hauts-de-France oraz na stacji Paris Nord i ważny jest przez 72 godziny, a wejściówka do zamku ważna jest przez jeden dzień.
samochodem z Paryża – Chantilly znajduje się 20 minut od lotniska de Gaulle i 40 km od centrum Paryża. Z paryża trzeba jechać autostradą A3 lun A1, zjechać na Chantilly lub na drogę D316/D317. Jadąc od strony Brukseli i Lile należy kierować się autostradą A1 i skorzystać ze zjazdu na Senlis. Dobrze jest pamiętać, że autostrady we Francji są płatne.
pociągiem z Paryża – z dworca Gare du Nord na stację Chantilly – Gouvieux; czas przejazdu 25 minut, odjazd średnio co pół godziny, bilet 5 euro.
metrem z Paryża – ze stacji Paris Nord zieloną linią D na stację Chantilly – Gouvieux, czas przejazdu 45 minut.
pociągiem z Amines – z głównego dworca na stację Chantilly – Gouvieux z krótką przesiadką w miejscowości Creil, czas przejazdu ok. 1,5 godziny, odjazdy średnio co godzinę, w czasie szczytu po dwa na godzinę, bilet 10 euro.
pociągiem w Beauvais – z Gare de Beauvais na stację Chantilly – Gouvieux z krótką przesiadką w miejscowości Creil, czas przejazdu ok. 1 godziny i 15 minut lub więcej, w zależności od pociągu. Odjazdy średnio co pół godziny lub co godzinę, w zależności od pory dnia.

Dojeżdżając na stację Chantilly – Gouvieux macie dwie opcje do wyboru: 20 – minutowy spacer przez park i obok hipodromu do zamku (co Wam polecamy) lub darmowy autobus nr 15, kursujący między dworcem z zamkiem. Jednak nie zawsze da się na niego trafić – np. poza sezonem w niedziele nie kursował. Rozkład jazdy autobusu możecie znaleźć tutaj:

http://www.domainedechantilly.com/wp-content/uploads/2018/10/Horaires-DUC.pdf

A sprawdzić rozkład jazdy pociągów i metra oraz kupić bilety tutaj:

pociąg – https://www.ter.sncf.com/hauts-de-france

metro – https://www.transilien.com/fr

A także tutaj:

https://www.oise-mobilite.fr/

Adres – 7 rue du Connétable 60500 Chantilly

Godziny otwarcia:

sezon niski, czyli od 30 października do 29 marca codziennie z wyjątkiem wtorków od 10:30 do 17:00. Ogrody – do 18:00.
sezon wysoki, czyli od 30 marca do 30 października codziennie od 10:00 do 18:00. Ogrody – do 20:00.

Bilety wstępu – bilety nie należą do najtańszych, ale warto wydać trochę pieniędzy, żeby zobaczyć takie cuda.

Bilet obejmujący wstęp do zamku, ogrodów i stajni – 17 euro dla dorosłych, 13.50 euro dla dzieci (7-17 lat), studentów i osób niepełnosprawnych, dzieci do lat 7 bezpłatnie
Bilet obejmujący wstęp wyłącznie do ogrodu – 8 euro dorośli, 6 euro dzieci (7-17 lat), studentów i osób niepełnosprawnych, dzieci do lat 7 bezpłatnie. Poza sezonem bilety ulgowe przysługują każdemu.
Bilet rodzinny – dla dwóch dorosłych i maks. trójki dzieci w wieku od 7 do 17 lat, dzieci do lat 7 bezpłatnie – 48 euro. Bilet obejmuje wstęp do zamku, ogrodów i stajni.
Bilet na wycieczkę z przewodnikiem po apartamentach królewskich – dodatkowe 5 euro. Zwiedzanie odbywa się codziennie o godzinie 11:30.

Bilety są ważne przez jeden rok od daty zakupu i można je kupić przez internet na oficjalnej stronie zamku. Do zniżki studenckiej uprawnia także polska („zielona”) legitymacja studencka. Można też zakupić bilety na pokazy konne (21 euro) lub pokazy konne połączone ze zwiedzaniem całej domeny zamku (30 euro). Zniżki są przewidziane dla dzieci od 3 do 17 lat. Do biletów dołączony jest każdorazowo audioguide.

Jeżeli chcecie trochę zaoszczędzić na podróże, zajrzyjcie do poradnika z naszymi sposobami na częste i tanie wyjazdy – https://wypiszwymalujpodroz.pl/felietony/pieniadze-na-podroze/

Kiedy jechać i ile czasu poświęcić na zwiedzanie? | Zamek Chantilly

Najlepszym rozwiązaniem będzie przeznaczenie całego dnia na zwiedzanie nie tylko zamku, ale i innych atrakcji położonych w miasteczku. Leniwa, sielska atmosfera Chantilly sprzyja powolnym, przyjemnym spacerom i spokojemu eksplorowaniu okolicy. Jeśli nie mamy za dużo czasu, na zwiedzanie zamku i pobieżny spacer po ogrodach wystarczy pół dnia. Z braku dostatecznej ilości czasu zwiedzenie zamku ze spacerem po głównym ogrodzie zajęło nam około 3 godzin, nie licząc dojazdu i dojścia do zamku ze stacji. Zamek warto odwiedzić o każdej porze roku, ponieważ jego walory estetyczne i ciekawe wnętrza zachwycają przez cały rok. Odwiedziliśmy Zamek Chantilly w połowie grudnia i rezydencja wraz z ogrodami bardzo przypadła nam do gustu. Nie możemy sobie wyobrazić jak pięknie musi wyglądać zamek wiosną i latem, na tle zielonych ogrodów, gdy wszystko kwitnie. Zwiedzanie Chantilly w miesiącach letnich wydaje się być najlepszym rozwiązaniem, bo wówczas można podziwiać ogrody w pełnej krasie. Trzeba się jednak przygotować na to, że jest to sezon i Zamek Chantilly odwiedza najwięcej turystów. Poza sezonem w Chantilly jest bardzo spokojnie.

Czy warto odwiedzić Zamek Chantilly?

Zachwycające jest to, w jakim stanie zachował się (częściowo odrestaurowany) do naszych czasów. W Chantilly można znaleźć wszystko, czego szukają miłośnicy historii, sztuki i architektury. Przysadzista budowla już robi wrażenie, a niezwykle cenne zbiory zgromadzone wewnątrz zamku są dopełnieniem i urozmaiceniem i tak już ciekawej wycieczki. Olśniewające książęce apartamenty momentami aż przytłaczają kunsztem zdobień i przepychem. Bogactwo zamku jest widoczne na każdym kroku. Zamek w Chantilly jest położony na tyle blisko Paryża, że stanowi świetny pomysł na jednodniową wycieczkę ze stolicy. Ogrody prezentowały się ładnie nawet w grudniu, więc jak przyjemna musi być letnia wycieczka po zielonych parkach wokół zamku? Nie pozostaje Wam nic innego, jak odwiedzić Zamek w Chantilly i przekonać się samemu.

Oficjalna strona Zamku w Chantilly – http://www.domainedechantilly.com/fr/

Magda

Wielki Meczet w Abu Zabi – biała ikona ZEA

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 22/03/2019
6 komentarzy do Wielki Meczet w Abu Zabi – biała ikona ZEA

Wielki Meczet w Abu Zabi to z pewnością jedno z najbardziej fotogenicznych miejsc na świecie. Wprawia w podziw oglądany zarówno za dnia, jak i w nocy. Wielkość obiektu, ilość zdobień i bogactwo momentami aż przytłaczają. Cały kompleks jest bardzo popularną atrakcją w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, którą odwiedza coraz więcej Polaków. Czy słusznie? Jak wygląda Wielki Meczet w Abu Zabi, jak go zwiedzać i czy w ogóle warto ?

Może zacznijmy od liczb:

Wielki Meczet w Abu Zabi to jeden z największych meczetów na świecie i największa świątynia w ZEA
był budowany przez 12 lat
kosztował 205 milionów funtów
przy budowie zatrudniowo 3500 pracowników
na dziedzińcu postawiono 1048 kolumn
meczet posiada 82 kopuły
z czego kopuła główna jest największa na świecie
cały kompleks zajmuje powierzchnię ponad 22 tysięcy metrów kwadratowych
na terenie meczetów może przebywać w tym samym czasie 42 tysiące osób
w meczecie zawieszono 7 żyrandoli wykonanych z kryształów od Svarovskiego, z czego jeden z nich jest największy na świecie
podłogę jednej z sal zdobi największy na świecie ręcznie tkany dywan

Tak imponujące liczby mogą tylko świadczyć o niezwykłości budowli. Wielki Meczet w Abu Zabi, który powstał z inicjatywy pierwszego prezydenta ZEA, szejka Zajida, jest jednym z najwymyślniejszych obiektów architektonicznych na świecie i dosłownie olśniewa – szczególnie za dnia, gdy jego biel aż bije po oczach. Meczet to dość młoda budowla, gdyż kamień węgielny położono dopiero w 1996 roku.

Już wysiadając z autobusu, gdy zobaczyliśmy Wielki Meczet, z naszych ust wydarły się ciche zachwyty, by urastać w coraz to głośniejsze ochy i achy, im bliżej byliśmy wejścia. Cały kompleks wyraźnie góruje nad okolicą i nie da się go nie zauważyć. Wiedzieliśmy, że jest spory i ostentacyjny, ale to co zobaczyliśmy na miejscu, dosłownie zwaliło nas z nóg. Jasne mury i kopuły wydają się być tak nieskazitelnie białe, że aż korci by ich dotknąć i sprawdzić fakturę, przyjrzeć się z bliska. Na tle nieba biały meczet wygląda niezwykle. Otaczające go sadzawki, w których wodach odbijają się rzędy zdobnych kolumn, tylko dodają mu uroku. Wielki Meczet w Abu Zabi jest tak prosty, harmonijny i kszałtny, a zarazem majestatyczny oraz bogaty, że aż onieśmiela.

Oficjalna strona Grand Mosque – https://www.szgmc.gov.ae/ar/Home

Chodźcie, zobaczcie z nami jak wygląda Wielki Meczet w Abu Zabi!

Już wchodząc do wnętrza meczetu uwagę zwraca ogromny portal, przez który dobrze widać największą kopułę meczetu. Wejście przypomina nieco swym wyglądem dziurkę od klucza, tylko wielokrotnie powiększoną.

Meczet zwiedza sie na boso, co jest wielką ulga dla zmęczonych upałem nóg. Posadzki wykonane z białego marmuru przyozdobione są pięknymi motywami roślinnymi.

Cały główny plac również wyłożony jest wielkimi jasnymi płytami. Gdy w ciągu dnia świeci ostre słońce, ta wszechobecna biel musi aż razić po oczach! Nieprawdopodbnych rozmiarów kopuła góruje nad całym meczetem przyprawiając o zawrót głowy – w końcu liczy sobie aż 85 metrów wysokości.

Główny plac otaczają kolumnady, między którymi można spacerować. Arkady odbijają się zarówno w wypolerowanej na błysk posadzce, jak i w otaczających meczet basenach.

Filary ukoronowane są bogato złoconymi zdobieniami, które pięknie się prezentują na tle białych marmurów. Rzędy kolumn zdają się ciągnąć dziesiątkami metrów i nie mieć końca.

Może się zdawać, że już nic bardziej nie może nas zachwycić, gdy wchodzimy do wielkiej, zdobionej motywami roślinnymi sali.

A jednak! Można wejść do jeszcze większej i jeszcze piękniejszej sali! Główna sala w białym meczecie jest chyba jedną z największych, jaką kiedykolwiek widzieliśmy. Dosłownie nie widać końca. Przez całą salę biegną rzędy potężnych kolumn, a pod kopułą zwisa kolorowy, oryginalny i największy na świecie żyrandol zrobiony z kryształów. Oglądając zdjęcia może się wydawać, że w tej prostocie wcale nie widac bogactwa. Trzeba jednak przyjrzeć się elementom całej konstrukcji. Wówczas dostrzeżemy je wyraźnie. Czy można oglądać w jednym miejscu jeszcze więcej przepychu, ale takiego wyszukanego, eleganckiego?

Można. Wystarczy spojrzeć pod nogi. Wielka sala wyłożona jest największym na świecie tkanym dywanem. Jakiż on był miękki! Aż dziw bierze w jaki sposób został stworzony i ułożony na tak ogromnej przestrzeni między filarami.

Wielki Meczet w Abu Zabi robi wrażenie oglądany tak z zewnątrz, jak i ze środka. Niezwykłe są tu kontarasty – w pierwszym momencie Wielki Meczet może wydawać się prostą budowlą, gdy jednak przyjrzymy się detalom – dostrzec można niezwykle szczegółowe zdobienia i ornamenty, których wykonanie wymagało z pewnością mozolnej pracy. Tutaj każdy detal, każdy najmniejszy element jest pięknie wykończony przez rzemieślinków z całego świata.

Kiedy warto jechać, o jakiej porze dnia zwiedzać, ile czasu poświęcić? | Wielki Meczet w Abu Zabi

Kiedy jechać? Ogólnie rzecz biorąc, do Emiratów Arabskich nie polecamy jechać latem, zwłaszcza w lipcu i sierpniu. Dubaj i Abu Dabi odwiedziliśmy początkiem września i pod względem pogodowym to była prawdziwa mordęga. Wiele osób twierdzi, że dobrze znosi wrześniowe temperatury, ale jeśli ma to być Wasz pierwszy wyjazd o takiej porze roku do ciepłych krajów, lepiej nie ryzykować, żeby nie zepsuć sobie wyjazdu. Na lotnisku po przylocie przeżyliśmy prawdziwy szok termiczny. W ciągu dnia temperatury rzędu 45 stopni, w nocy około 38. A do tego okropnie wilgotne powietrze. Jak do tego dodać klimatyzacje podkręconą na maksa w każdym możliwym budynku, przystanku, sklepie, hotelu, co skutkowało potężnymi wahaniami temperatury (a w rezultacie przeziębieniem) – pogoda może nieźle uprzykrzyć wakacje. Idealnym pomysłem będzie wycieczka do ZEA w miesiącach jesienno-zimowych, ewentualnie wczesną wiosną. Wtedy w ZEA panuje idealna pogoda i na zwiedzanie, i na wypoczynek na plaży a wyjazd do Dubaju i Abu Zabi podczas naszej zimy jest świetną okazją do złapania kilku promieni słonecznych i naładowania akumulatorów.

O jakiej porze dnia zwiedzać? Tak się złożyło, że Wielki Meczet w Abu Zabi zwiedzaliśmy nocą, czym byliśmy mocno rozczarowani. Oczywiście meczet wygląda spektakulanie nawet w nocy, ale oglądając zdjęcia zrobione za dnia czujemy niedosyt. Chcielibyśmy zobaczyć białe kopuły na tle błekitnego nieba. Warto przyjechać tu popołudniu, by zobaczyć jeszcze Wielki Meczet za dnia, spokojnie zwiedzić cały kompleks i poczekać na jego terenie na zachód słońca i przyjrzeć się świątyni już po zmroku. Trudno nam porównać o jakiej porze dnia wielki meczet odwiedza najwięcej turystów. Gdy zwiedzaliśmy go późnym wieczorem, zwiedzających było niewielu i mogliśmy nacieszyć się tym miejscem w spokoju. Podobnie sytuacja musi wyglądać z samego rana, kiedy większość turystów jeszcze śpi. Warto być rannym ptaszkiem i obejrzeć Wielki Meczet w Abu Zabi o wschodzie słońca. Najwięcej osób odwiedza meczet z piątki i soboty.

Ile czasu poświęcić na zwiedzanie? Minimum godzinę. Wielki Meczet w Abu Zabi jest duży, warto poświęcić na jego podziwianie więcej czasu. Ale też nie jest aż tak ogromny, by spędzić w nim pół dnia. Jeśli nie macie wiele czasu, spokojnie zorganizujecie półdniową wycieczkę z Dubaju. Najlepiej będzie jednak zorganizować wycieczkę na jeden pełny dzień, podczas którego zwiedzicie nie tylko Wielki Meczet, ale i inne atrakcje w Abu Zabi.

Dojazd | Wielki Meczet w Abu Zabi

Jeśli lecicie bezpośrednio do Abu Zabi, kwestia dojazdu rozwiązuje się sama. Jednak większość z nas na wakacje wybiera Dubaj lub zwiedza to miasto przy okazji przesiadki w trakcie lotów do kolejnych krajów. Na szczęście Dubaj połączony jest z Abu Zabi wygodną autostradą, a czas przejazdu wynosi mniej wiecej 2 godziny, które mogą przedłużyć się do trzech godzin – w zależności od korków. Dojazd z Dubaju do Abu Zabi transportem zbiorowym jest bezproblemowy i stosunkowo tani. Pamiętajcie, że godziny odjazdów w piątki mogą być inne.

Autobus E100 – odjeżdża z dworca Al Ghubaibah (dzielnica Deira, dojeżdża metro). Bilet kosztuje 50 dirham (około 51 zł) w dwie strony. Bilet można było kupić w budce po środku dworca, także przy pomocy doładowanej odpowiednią ilością środków srebrnej karty NOL (biletu na komunikację miejską w Dubaju). Obowiązują dwie osobne kolejki dla kobiet i mężczyzn do tego samego okienka, płatność tylko gotówką. Autobusy kursują bardzo często – od godziny 4 rano średnio co 15 minut do godziny pierwszej w nocy. Nocą i bladym świtem autobusy oczywiście odjeżdżają z mniejszą częstotliwością. Autobus powrotny do Dubaju odjeżdża o 01:00 w nocy. NIewarto wracać tak późno na nocleg w Dubaju, ponieważ o tej godzinie nie kursuje już metro – w takiej sytuacji czeka Wad długi spacer do hotelu lub droga taksówka, ewnetualnie szukanie nocnych autobusów, które jeżdżą rzadko. W autobusie kierowca wskaże Wam miejsce. Kobiety nie będą mogły siedzieć obok obcych mężczyzn, ale nie będzie problemu, żebyście usiedli obok swoich partnerek/partnerów w podróży.
Autobus E101 – odjeżdża z dworca Ibn Batuta (Stacja metra). Bilet jeszcze rok temu kosztował o wiele mniej, jednak wg oficjalnej strony transportu publicznego w Dubaju, cena za przed w dwie strony wynosi w 2019 roku już 50 dirham w dwie strony – czyli tyle samo, co z dworca Al Ghubaibah. Zasady kupowania biletu wyglądają tak samo, jak w przypadku linii E100. Autobusy kursują z bardzo dużą częstotliwością – po około 3,4 kursy na godzinę, od 4 rano do około 1 w nocy. Osttani autobus również odjeżdża do Dubaju o 1 w nocy. Dobrze jest pamiętać, że nocą autobusy kursują rzadziej – często tylko raz na godzinę.

Z głównego dworca Abu Zabi do meczetu – na dworcu w automacie należy kupić bilet na przejazd komunikacją miejską. Za przejazd w jedną stronę dla jednej osoby zapłaciliśmy 2 dirhamy (ale nie jesteśmy pewni, czy zaznaczyliśmy dobrą opcję przy wyborze biletu). Po wyjściu głównym wyjściem z dworca, na wprost przy ruchliwej drodze znajduje się przystanek po tej samej stronie drogi. Z niego odjeżdżają autobusy miejskie (nr 56) pod sam Wielki Meczet. Kursują co 30 minut, a czas przejazdu jest bardzo bardzo długi. Trzeba liczyć nawet do godziny, w zależności od natężenia ruchu. Trzeba pamiętać, że bilety musimy skasować zarówno przy wejściu do autobusu, jak i po wyjściu. Po wyjściu z autobusu od razu zauważycie już meczet. Na terenie kompleksu i między meczetem a przystankmi kursują niewielkie meleksy, które podwożą turystów i pielgrzymujących do wejścia. Parking pod meczetem, któy trzeba przejść od przystanku do wejścia, jest naprawdę rozległy, więc warto skorzystać. My nie wiedzieliśmy gdzie iść i bez pomocy kierowcy meleksa pewnie błądzilibyśmy po ogromnym terenie kolejne pół godziny. Parking jest bezpłatny i z pewnością znajdziecie miejsce.

Godziny odjazdów i koszt biletów możecie sprawdzić na tej stronie:

http://www.dubai.ae

Strój | Wielki Meczet w Abu Zabi

Kusy, odkrywający części ciała strój jest zabroniony. Z pewnością i tak zwiedzając Zjednoczone Emiraty Arabskie będziecie odpowiednio odziani, jednak luźne ubrania zakrywajace dekolty to za mało przy zwiedzaniu białego meczetu. Kobiety muszą mieć zakryte głowy, do tego długie zakrywające nogi zwiewna spódnice lub spodnie, nieobcisłe koszule zakrywające ramiona, dekolt i ręce. Jeśli nie macie odpowiedniego stroju, to i tak uda Wam się zwiedzić maczet. Przy wejściu panowie i panie zostaną poproszeni do osobnych garderób, gdzie otrzymają odpowiednie stroje zakrywające całe ciało od stóp do głów, czyli czadory. Jest to jedna z niewielu okazji, kiedy można przywdziać taki strój i wczuć się w sytuację społeczeńst, które rygorostycznie przestrzegają zasad dotyczących ubioru. Panowie dostaną długie, zwiewne spodnie. Bez tego stroju wejście na teren meczetu jest niemożliwe. Przy wejściu należy zdjąć buty w wyznaczonym do tego miejscu, odłożyć na półki i zwiedzać meczet boso. W szatni zostawia się także wszystkie większe plecaki. Przed wyjazdem natknęliśmy się w wielu miejscach na informację, że w garderobach ze czadorami i odzieniami dla mężczyzn należy zostawić dokument ze zdjęciem. Od nas nikt jednak dowodów nie wymagał.

Zdjęcia | Wielki Meczet w Abu Zabi

Na terenie meczetu dozwolone jest robienie zdjęć i kręcenie filmów. Trzeba tylko pamiętać, by nie obściskiwać się ani nie pozować w niewłaściwy sposób.

Przewodnik | Wielki Meczet w Abu Zabi

Jeżeli lubicie zwiedzać z przewodnikiem, to co około pół godziny organizowane są godzinne wycieczki z przewodnikiem. Takie zwiedzanie jest darmowe i warto przy wejściu pytać o miejsce i godzinę zbiórki.

Bilety | Wielki Meczet w Abu Zabi

Wielki Meczet w Abu Zabi można zwiedzać bezpłatnie.

Godziny otwarcia | Wielki Meczet w Abu Zabi

Wielki Meczet w Abu Zabi można zwiedzać od soboty do czwartku od godziny 09:00 do 22:00. Ostatnie wejścia przewiduje się na pół godziny przed zamknięciem. W piątki meczet jest czynny tylko od godziny 16:00 do 22:00. W czasie ramadanu meczet jest zamknięty.

Czy warto ? | Wielki Meczet w Abu Zabi

Już same liczby robią wrażenie, to wyobraźcie sobie, jak imponujące wszystko wydaje się na miejscu, kiedy cyferki i światowe rekordy zamieniają się w żywy, choć monumentalny obraz. Wielki Meczet w Abu Zabi jest z pewnością jedną z największych atrakcji ZEA i warto poświęcić pół dnia na odwiedzenie go. Przepych onieśmiela, wielkość przytłacza, cały obrazek zapada głęboko w serce.

Magda

A jeśli zastanawiacie się jak upolować tanie bilety lotnicze, to zapraszamy do naszego poradnika:

Jak kupować tanie bilety lotnicze? – poradnik

Tarasy ryżowe w Chinach – informacje praktyczne

Autor wpisu Autor: Wypisz Wymaluj Podróż
Data wpisu 19/03/2019
6 komentarzy do Tarasy ryżowe w Chinach – informacje praktyczne

Tarasy ryżowe w Chinach to jedna z najpopularniejszych atrakcji tego kraju i trudno się temu dziwić. W końcu ryż i niezwykłe tarasy są najczęstrzymi skojarzeniami z Państwem Środka. Taraży ryżowe w Chinach można podziwiać w wielu miejscach, jednak najpiękniejsze znajdują się niedaleko miasta Guilin i noszą nazwę Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu. To właśnie o nich dzisiaj Wam opowiemy, pokażemy zdjęcia i podpowiemy jak zorganizować udaną wycieczkę.

Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu

Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu w Chinach powstały już ponad 500 lat temu za czasów panowania dynastii Yuan. Rozciągają się na powierzchni 66 kilometrów kwadratowych, a że leżą w powiecie Longsheng blisko miejscowości Longji, często nazywane są tarasami ryżowymi Longsheng lub właśnie Longji. Obserwując tarasy z różnych perspektyw ciężko jest uwierzyć, że zostały stworzone ręką człowieka w próbach przystosowania natualnego krajobrazu do ludzkich potrzeb i jak najlepszego wykorzystania tego, co zsyła nam matka natura. Budowane dziesiątki lat tarasy obecnie zachwycają swoją rozległością, kolorami i harmonią. Idealnie współgrają z okolicznymi górami do tego stopnia, że dzięki nasuwającym się skojarzeniom ze smokiem zyskały nazwę Smoczego Grzbietu. Tarasy robią wrażenie podziwiane zarówno z dołu, jak i z góry. Pną się zielonymi stopniami od samej doliny i rzeki po górskie szczyty, na wysokość nawet 800 m.n.p.m. Wędrując po tarasach i do punktów widokowych naszym oczom ukazują się widoki, po jakie właśnie ludzie przyjeżdżają do Chin. Trawiaste góskie zobacza i poletka zmieniają swoją barwę w zależności od pory roku, niezmiennie zachwycając przez cały rok.

Tarasy Smoczego Grzbietu wyróżniają się tym, że powstały na niezwykle urozmaiconym, górskim terenie. Na miejscu zachwyciły nas nie tylko same pola ryżowe, ale i otaczające je góry, których przed wyjazdem na zdjęciach nie widzieliśmy. Okolice Longsheng są wymarzonym miejscem na spokojne wędrówki, odpoczynek od miejskich tłumów i kontakt w przyrodą. Widoki podziwiane z punktów widokowych położonych na szczytach gór, po zboczach których stromo pną się zielone poletka są tym, co najmocniej nas w Chinach urzekło i zapadło nam w pamięć. Uroku temu miejscu dodają malowniczo położone wioski mniejszości etnicznych – ludów Zuang i Yao. Miejscowości Ping’an, Dazhai, Longji złożone z niezwykłej, drewnianej architektury są pięknym dopełnieniem tego krajobrazu. Te oryginalne domy zamieszkują miejscowe rodziny, ale niektóre z nich to także hotele i restauracje. Sielski klimat, błękitne niebo, głęboka zieleń i pogodna pogoda towarzyszyły nam podczas zwiedzania tarasów przez cały dzień.

Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu – atrakcje

Tarasy ryżowe w Chinach są atrakcją samą w sobie i najlepszym rozwiązaniem jest spokojna wędrówka między nimi. Podobnie ma się rzecz z Tarasami Longsheng. Podziwianie ryżowych pół oraz otaczajacych je gór z różnych perspektyw i punktów widokowych jest najlepszą formą aktywności w tym rejonie. Jako, że tarasy położone są w górach, nie brak tam licznych punktów widokowych o najwymyślniejszych nazwach. Do najpopularniejszych należą Muzyka Zachodniego Wzgórza, Niebiańska Muzyka, Szczyt Złotego Buddy, Dziewięć Smoków i Pięć Tygrysów, Siedem Gwiazd Towarzyszących Księżycowi. Nam również te nazwy niewiele mówiły, jednak widoki podziwiane z każdej z tych platform są spektakularne i to powinno się liczyć najbardziej. Z pewnością dużą atrakcją jest kolejka linowa na Szczyt Złotego Buddy (Czynna codziennie od 08:00 do 17:00, bilet w jedną stronę 60 juanów, w dwie 110 juanów), z której można podziwiać tarasy ryżowe z lotu ptaka. A dopełnieniem wycieczki będzie przechadzka po uroczych wioskach etnicznych i podziwianie kultury oraz strojów ludów je zamieszkujących i próbowanie lokalnej kuchni.

Jak zwiedzać Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu ?

Tarasy Ryżowe w Chinach oraz w te położone w innych częściach świata, zwzwyczaj znajdują się w górach, także przed wyjazdem trzeba się przygotować jak na górską wędrówkę. Należą one do najpopularniejszych atrakcji tego typu na świecie i nic więc dziwnego, że są oblegane o każdej porze roku. Tarasy Longsheng to obszar krajobrazowy, który składa się z trzech części – Ping’an Zhuang Terraced Fields Spot, Longji Old Village Terraced Fields Spot oraz Jinkeng Red Yao terraced Fields Spot. Centrum każdej z nich stanowi niewielka wioska, na przykład Dazhai lub Ping’an, które są najlepiej rozwiniętymi i najbardziej turystycznymi wioskami.

Na szczęście większość turystów koncentruje się w wioskach, a wycieczki kończą się tam, gdzie kończą się stragany z pamiątkami. Także można mieć tę przepiękną krainę tylko dla siebie. Wszystkie grupy turystów oblegają Dazhai, Ping’an i Longji, ewentualnie kilka najpopularniejszych i najłatwiejszych do zdobycia punktów widokowych. Pozostałe miejsca, ścieżki i platformy widokowe najczęściej świecą pustkami. Dlatego najlepszym co można zrobić, to po krótkiej przechadzce po wioskach, od razu wyjść na szlaki! Wówczas będziecie mieć niezwykłą – jak na Chiny – okazję obcowania z tak popularną atrakcją w samotności i móc napawać się jej urodą w spokoju. To właśnie szlaki, ścieżki i ukryte schodki prowadzące między polami ryżowymi i poszczególnymi wioskami oraz punktami widokowymi są tym, co na tarasach ryżowych najlepsze. Piękne widoki macie gwarantowane!

Najlepsze szlaki punkty widokowe Tarasów Ryżowych Smoczego Grzbietu

Na obszarze Jinkeng (Dazhai):

West Hill Music – to właśnie z tego punktu pochodzi większość zdjęć zrobiona na Tarasach Ryżowych Smoczego Grzbietu. Jest to też najwyżej położony punkt, bo aż na wysokości 1180 m.n.p.m. Przejście szlaku z Dazhai zajmuje ok. 2 godzin.
Large-Scale Thousand-Layer Terraces – szlak prosty i niewymagący, głównie ze względu na porządne ścieżki. Po drodze można podziwiać domy ludu Yao. Popularne miejsce na oglądanie wschodów i zachodów słońca.
Golden Buddha Peak – przejście zajmuje około 3 godzin w dwie strony. Ułatwienie dla osób nielubiących chodzić – kolejka linowa.

Na obszarze Ping’an:

Seven Stars Accompany the Moon – stosunkowo krótki i jeden z najbardziej obleganych szlaków. Widoki z góry obłędne.
Nine Dragons and Five Tigers – również jeden z popularniejszych szlaków, którego nazwa nawiązuje do kształtu otaczajacych go wzgórz.
Trasa z Ping’an do Dazhai – jej przejście zajmuje około 4-5 godzin, momentami trzeba się trochę powspinać po stromych schodach i kamieniach, ale widoki są niezapomniane. Po drodze mija się mnóstwo innych ścieżek i łatwo pomylić drogę. W Ping’an lub Dazhai można wynająć przewodnika.

Na obszarze Longji:

Trasa między Longji a Ping’an – dzieli je około 3 kilometrów, po drodze można podziwiać najpiękniejsze widoki na tarasach. Szlak jest bardzo rzadko uczęszczany. Miejscowość Longji szczyci się nastarszą zabudową z wszystkich wiosek znajdujących się na terenie tarasów. Przejście szlaku zajmuje około 2 godzin, ścieżka jest bardzo łatwa.

Ile czasu poświęcić na zwiedzanie Smoczego Grzbietu?

Kontynuując poprzedni akapit musimy napisać, że Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu najlepiej zwiedzać w ciągu co najmniej dwóch dni, a nocleg zorganizować w Ping’an. Wioska ta położona jest jakby w centrum całego obszaru krajobrazowego i stanowi idealny punkt wypadowy na poznanie okolicy. Nocleg w tym miejscu dzieli jakby szlaki między tarasami na dwa dni – jednego dnia można się udać na wędrówkę do pól w okolicach wioski Dazhai i wrócić na noc do Ping’an, a kolejnego dnia wędrować szlakiem do wioski Longji i pod koniec dnia stamtąd już wracać do Guilin i kontynuować dalszą podróż po Chinach.

Jeśli jednak nie macie zbyt wiele czasu i w miarę dobrą kondycję, możliwe jest zwiedzenie większości tarasów w ciągu jednego dnia. Na szczęście szlaki nie są wymagające, co ułatwia wędrówkę. Warunkiem jest jednak rozpoczęcie zwiedzania z samego rana. Na noc można wrócić do Guilin, chociaż noc w starych drewnianych domach mniejszości etnicznych jest atrakcją samą w sobie. Poza tym, kiedy większość wycieczek opuści tarasy, wszystkie te wioski macie tylko dla siebie i możecie je zwiedzać we względnym spokoju.

Nie wiadomo też na jaką pogodę traficie. Mimo, że odwiedzialiśmy tarasy ryżowe w Chinach w najlepszym na to momencie, trafiła nam się taka ulewa, że pierwszy dzień musieliśmy spędzić w hotelu. Dopiero drugiego dnia wyszło słońce i mieliśmy przyjemną temperaturę, jednak nie udało nam się przez to zwiedzić większości zaplanowanych wcześniej miejsc.

Jak dojechać do Tarasów Ryżowych Smoczego Grzbietu?

Na własną rękę – korzystaliśmy z tego sposobu, który teoretycznie aż tak trudny nie jest, ale wiele rzeczy może pójść nie tak. Najpierw należy dojechać do miasta Guilin w prowincji Kuangsi (z każdego większego miasta w Chinach: z Pekinu od 35 dolarów w 3. klasie po 95 dolarów w pierwszej klasie, w szybkich pociągach kilkukrotnie więcej; z Szanghaju od 28 dolarów w 3. klasie po 80 dolarów w pierwszej, w szybkich pociągach kilkukrotnie więcej; z Shenzen od 35 dolarów w 3. klasie po 95 dolarów w pierwszej klasie, po kilkaset dolarów w szybkich pociągach; z Nanning od 14 dolarów w 3. klasie po 30 dolarów w 1. klasie, od 20 dolarów po 50 dolarów w szybkich pociągach; z Chengdu od 50 dolarów w 3. klasie po 100 dolarów w 1. klasie; autobusem z Fenghuang. Jako, że Guilin jest jednym z większych miast Chin, da się do niego dojechać niemal z każdego miasta w Chinach – najlepiej nocnym pociągiem, by nie tracić czasu). W Guilin z dworca kolejowego należy dojechać na dworzec autobusowy Qintan (autobusem nr 91 przejazd trwa 20 minut, autobusem nr 1 przejazd trwa około godziny, z innych części miasta – 2, 12, 23; koszt przejazdu – 2 juany wrzucane do skrzynki koło kierowcy zaraz po wejściu do autobusu). Na dworcu Qintan należy kupić bilety autobusowy do tarasów ryżowych koło Longsheng. Busy do Longsheng kursują średnio co 15 minut od 06:00 rano do 17:20. Przejazd trwa około 2 godzin i kosztuje 30 – 40 juanów w jedną stronę. Kiedy wejdziecie do autobusu pokażcie kierowcy na mapie gdzie chcecie jechać lub zapisaną na kartce chińską nazwę tarasów ryżowych. Po dwóch godzinach drogi kierowca powie Wam gdzie wysiąść (będzie to skrzyżowanie dróg w Heping obok stacji beznynowej). Tam musicie czekać na minibusa, który zawiezie Was już do Longji. Bilet na przejazd minibusem kosztuje kolejne 10 juanów. Minus jest taki, że niezany jest rozkład jazdy tych minibusików, które zabierają turystów na skrzyżowaniu do Ping’an lub Dazhai. Powiedziano nam, że musimy czekać do 13 (2 h). Busik przyjechał po godzinie, ale był tak niemiłosiernie wypakowany, że nie było żadnych szans na wejście do środka. Te busiki kursują bardzo rzadko. Chociaż wracając z Ping’an do Guilin, autokar z Longsheng do Guilin czekał na turystów z Ping’an na skrzyżowaniu. Zostaliśmy na lodzie z kilkoma turystkami z Chin, a obok kręcił się kierowca i namawiał nas na podwózkę. Nie chcąc tracić więcej czasu zdecydowaliśmy się na przejazd z nim, za co zapłaciliśmy po 20 juanów od osoby – za ledwie kilkanaście kilometrów jazdy! Kierowca zabrał nas do samego Ping’an. Po powrocie wyczytaliśmy na chińskich stronach turystycznych, że można też dojechać do samego Longsheng i tam wsiąść do busa jadącego bezpośrednio do Ping’an (ten sam, co zabiera turystów ze skrzyżowania). Jadąc na własną rękę może to być lepsza opcja, bo przynajmniej będziecie mieli pewne miejsce w autobusie, a czasowo wyjdzie podobnie.
Transfer z hotelu – najkorzystniejszą opcją wydaje się skorzystanie z hotelowego transportu. Wiele hoteli w Guilin zachwala tarasy ryżowe w Chinach i oferuje wycieczki z przewodnikiem, jak i bez oraz sam transfer. Dla przykadu, w Cyan Box Hostel, w którym mieszkaliśmy w Guilin, oferowano przejazd na Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu za 50 juanów od osoby w jedną stronę. Niektóre hotele wprowadziły taką usługę już za 40 juanów. Zaletą jest to, że nie trzeba się męczyć z dojazdem na własną rękę, zostaniecie dowiezieni bez przesiadek bezpośrednio ze swojego hotelu, cena jest zachęcająca no i nie musicie się stresować planowaniem na własną rękę. Nie jesteście też uzależnieni od grupy i przewodnika, a tarasy ryżowe podziwiacie w spokoju.
Wycieczka zorganizowana – tarasy ryżowe w Chinach można także zwiedzać z wycieczką zorganizowaną. Taka wycieczka z przewodnikiem to będzie koszt 70-90 dolarów od osoby. Najczęściej około godziny 08:00 rano turyści są odbierani z hotelu, jadą na cały dzień na tarasy Longji i stamtąd wracają późnym wieczorem na noc do hotelu w Guilin. W naszym hostelu Cyan Box Hostel w Guilin otrzymaliśmy mapkę, na której zaznaczono opcję takie wycieczki – z przewodnikiem miała kosztować 460 juanów od osoby, bez przewodnika – 370 juanów od osoby. W cenę wliczono dojazd i bilety wstępu. Warto dopytać w hotelu o możliwość zorganizowania takiej wycieczki, miejąc jednak na uwadze, że chińska turystyka jest dość głośna, szybka, chaotyczna i zmasowana. W internecie można też bez problemu znaleźć bardziej luksusowe wycieczki, stworzone pod zachodnich turystów, których ceny oscylują wokół 200,300 dolarów i więcej.

Porównując wszystkie koszta, a do tego dokładając stracony czas na dojazd (stanie w korkach w Guilin podczas jazdy na stację autobusową, oczekiwanie na opóźniony autobus, przejazd, oczekiwanie na minibusa, targowanie się itp.) i stres, nie polecamy wycieczki na własną rękę. Owszem, jest to możliwe, ale przy wyborze tej opcji coś może pójść nie tak. Korzystając z hotelowego trasferu jesteście podwiezieni bezpośrednio pod same tarasy i nie musicie się martwić, że nie będzie dla Was miejsca w autobusie. Gdybyśmy wybierali się tam drugi raz, również skorzystalibyśmy z możliwości dojazdu busem podstawionym przez hotel.

Rozkładu jazdy autobusów z Guilin do Longsheng można szukać na stronie:

https://www.chinabusguide.com/

Tarasy ryżowe w Chinach – Gdzie spać ?

Tak jak już pisaliśmy wcześniej, najlepszą opcją wydaje się być nocleg w wiosce Ping’an ze względu na jej położenie. Jest to dobra baza wypadowa, z której można rozplanować przyjemne zwiedzanie w przeciągu jednego, jak i większej liczby dni spędzonych przy tarasach. Ceny noclegów przy tarasach zaczynają się już od 8 dolarów za łóżko w pokoju wieloosobowym. Wybór noclegu na tarasach ryżowych Longsheng nie należy do najłatwiejszych – ofert jest mnóstwo, a wiele z nich jest do siebie podobnych. Wynika to z tego, że większość hoteli znajduje się w tradycyjnych, 3-piętrowych drewnianych domach. Są one pięknym uzupełnieniem krajobrazu pół ryżowych i nocleg w nich stanowi atrakcję samą w sobie. Skrzypiące podłogi drewnianych domów nadają im klimatu. Na uwagę zasługują szczególnie te, które są położone w wyższych partiach gór. Z ich balkonów rozpsześcierają się oszałamiające widoki na tarasy ryżowe o każdej porze dnia. Budzić się i zapisypiać z takim widokiem – kto z nas by nie chciał?

Godnym polecenia jest obiekt Longji International Youth Hostel w wiosne Ping’an, w którym sami spaliśmy. Hotel jest cały drewniany, czysty (co w przypadku Chin nie jest normą), przytulny i klimatyczny. Ma dogodną lokalizację i wspaniałe widoki na pobliskie tarasy. Na samym dole hotelu znajduje się restauracja z szeroką ofertą, w której możecie spróbować wspomnianego niżej ryżu pieczonego w laskach bambusa. W sezonie łóżko w pokoju wieloosobowym kosztuje około 43 zł, a pokój prywatny dla dwóch osób za noc około 120 zł. Ciężko jest znaleźć nocleg przez stronę Booking.com w wioskach Ping’an czy Dazhai. Jedynie wpisując nazwę „Longsheng” mogą się nam wyświetlić hotele położone na tarasach. Dobrym pomysłem jest szukanie noclegu przez inne strony, na przykład na:

https://www.trip.com/

Tarasy Ryżowe w Chinach – ceny?

Tarasy ryżowe w Chinach są jedną z popularniejszych atrakcji tego kraju, tak więc i cena biletów wstępu musi być odpowiednia. Nie jest ona najniższa, ale i tak nie tak wysoka, jak bilety do innych znanych miejsc w Chinach (np. do Zhangjiajie). Biorąc pod uwagę, że bilety nie są limitowane czasowo i zakupując jedną wejściówkę, możecie spędzić na terenie tarasów tyle czasu, ile Wam dusza zapragnie, koszta nie wydają się zbyt wygórowane. Cena biletu uprawniającego do wejścia na Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu wynosi 100 juanów (ok. 57 zł). Bilety można kupić w kasach przy głównej bramie wjazdowej na teren krajobrazowy, blisko Longji. Przy wejściu na każdą z trzech części tarasów sprawdzane są bilety.

Tarasy Ryżowe w Chinach – co i gdzie zjeść?

Większość hoteli to również restauracje. Spacerując uroczymi uliczkami wiosek ulokowanych na zboczach gór i w dolinach, bez problemu natraficie na wiele lokali serwujących dania kuchni chińskiej. Oczywiście najpopularniejsze będą noodle i posiłki majace za bazę ryż. Najwięcej knajpek znajduje się w trzech głównych wioskach – Ping’an, Longji i Dazhai. Poza nimi na próżno szukać restauracji. Za to dość często można się natknąć jeszcze w granicach tych wiosek na liczne stragany z ulicznym jedzeniem. Tym, co polecamy Wam do spróbowania, jest ryż z warzywami grillowany w lasce bambusa – pysznie smakuje a i walory estetyczne niczego sobie.

Tarasy Ryżowe w Chinach – kiedy jechać?

Tarasy ryżowe w Chinach wyglądają pięknie o każdej porze roku, ale wiele zależy od tego, czego szukamy i co chcemy zobaczyć. Wiosna to czas nawadniania pól ryżowych, które mienią się tysiącami barw i odbijają w wodzie promienie słoneczne. Wtedy też tarasy ryżowe w Chinach odwiedza najwięcej turystów. W miesiącach letnich pola są głównie jasnozielone. Gdy nadchodzi jesień, na przełomie września i października pola wciąż są intensywnie zielone, ale miejscami przechodzą już z złocisto – brązowe barwy. Właśnie o takiej porze zwiedzaliśmy tarasy ryżowe w Chinach i Wietnamie i w takiej krasie podobały nam się najbardziej. Jesienią można także podglądać żniwa, a zimą brązowe pola częściowo opruszone są śniegiem i szronem, co również stanowi niecodzienny widok. Jednak pod względem krajobrazowym i pogodowym, miesiące zimowe wydają się najmniej korzystnym okresem na podziwianie tarasów. Podobnie lipiec i sierpień – gorąc i wilgoć potrafią się nieźle uprzykrzyć. Dlatego tarasy ryżowe w Chinach – nie tylko te w okolicach Logsheng, najlepiej zwiedzać wiosną lub jesienią.

Tarasy ryżowe w Chinach – Kiedy jest najlepszy czas na fotografowanie?

Podobno najlepszym czasem na fotografowanie tarasów ryżowych jest okres od maja do czerwca, kiedy pola są nawodnione, a także wrzesień i październik, gdy pola są intensywnie zielone. Chociaż w naszej opinii zdjęcia zrobione w tak wyjątkowym miejscu będą piękne o każdej porze roku.

Tarasy ryżowe w Chinach – bezpieczeństwo, co ze sobą zabrać, co ubrać ?

Z pewnością wygodne buty, chociaż nie muszą to być koniecznie buty trekkingowe czy nawet adidasy. Większość ścieżek nie jest wymagająca i wędruje się nimi wygodnie. Na zwiedzanie tarasów wystarczą porządne sandały. Jednak dla własnego bezpieczeństwa warto wybrać zamknięte buty sportowe. Dlaczego? Jeszcze w miejscowości Ping’an widzieliśmy węża, także spotkanie go wśród ryżowych pól tym bardziej wydaje się być prawdopodobne. Nie wiemy jaki to był gatunek i czy jego ukąszenie stanowiłoby zagrożenie. Dla komfortu psychicznego lepiej założyć zabudowane obuwie. Większość chińskich turystów wybiera się na zwiedzanie tarasów w balerinach lub klapkach, jednak oni zazwyczaj kończą wycieczkę w wioskach i położonych przy nich punktkach widokowych.

Oprócz tego oczywiście trzeba pamiętać o apteczce. Mimo, że szlaki w okolicach tarasów ryżowych nie są wymagające, to jednak wciąż góry, w których łatwo o potknięcie czy skaleczenie. Zawsze należy mieć przy sobie plastry, bandaż czy jakiś spray do odkażania bakterii. Komary nie były jakoś specjalnie widoczne, ale oczywiście warto zabrać ze sobą spray przeciwko tym owadom. Do tego nakrycie głowy, bo słońce potrafi tam nieźle przypiec. I jak to w górach, kurtkę przeciwdeszczową, bo pogoda potrafi się zmienić w przeciągu kilku minut. Na pewno przyda się chiński adres Waszego hotelu, by nie błądzić godzinami w poszukiwaniu noclegu (zmarnowaliśmy na to ponad 2 godziny…). Bardzo przydatna okazała się również aplikacja Maps.me, a także zdjęcie mapy okolicy zawieszonej w hotelu, które można znaleźć w internecie i które zamieściliśmy poniżej. Warto mieć przy sobie zapas wody, ponieważ sklepiki i stragany koncentrują się głównie w wioskach, nie przy szlakach.

Pod koniec września mieliśmy w Ping’an bardzo kapryśną pogodę. Pierwszego dnia lało tak bardzo, że o żadnych spacerach nie mogło być mowy. Z kolei drugiego dnia słońce grzało przyjemnie i mogliśmy zwiedzać w krótkim rękawku. Jednak dobrze mieć w plecaku zapasowy sweter i kurtkę przeciwdeszczową.

Niewarto jechać tam z walizkami. Z parkingów do wiosek, a tym samym hoteli, trzeba przejść trochę schodów i targanie po nich swoich toreb na kółkach nie będzie przyjemnym zajęciem. Najlepiej sprawdzi się plecak. Co prawda po niektórych trasach kursują strasze osoby z zamieszkujących okolicę plemion, które za dodatkową opłatą dźwigają ogromne walizy przybyłych turystów. Widok kilkudziesiąletnich babć, które od noszenia walizek na plecach poruszały się praktycznie zgięte w pół, był przykry i bulwersujący.

Oprócz tego nie czyhają tam na Was jakieś większe bezpieczeństwa, bo i same Chiny należą do krajów stosunkowo bezpiecznych. Należy zachować podstawowe środki ostrożoności, które stosujecie zazwyczaj podczas górskich wycieczek oraz wizyt w innych krajach.

Czy polecamy wycieczkę na Tarasy Ryżowe Smoczego Grzbietu?

Tak jak przechadzka po wioskach etnicznych w ciągu dnia była nie do zniesienia przez tłumy i hałas, tak wędrówka między tarasami była prawdziwym ukojeniem. Szlaki były zupełnie puste, mogliśmy się nacieszyć ciszą i wspaniałymi widokami w samotności. Tak naprawdę pomiędzy trzema wcześniej wymienionymi miejscowościami leży więcej niewielkich wiosek, które można odwiedzać. Są wyludnione, spokojne i naturalne. Bez straganów i komercji. Trafiliśmy do jednej z takich wiosek na szlaku między Ping’an a Longji. Mieszkańcy spokojnie pracowali w polu, a pewna rodzina łuskała na tarasie widokowym pieprz syczuański. Okazało się, że jedna z kobiet, prawniczka, znała angielski, którego nauczyła ją córka studiująca w Szanghaju. Przyjechała na wieś do rodziców pomóc w gospodarstwie. Okazała nam ogromną sympatię, rozmawiała z nami o tarasach, całych Chinach, naszej podróży. Otrzymaliśmy od niej zaproszenie na obiad, z którego z wielkim smutkiem nie mogliśmy przyjąć, ponieważ musieliśmy już wracać do Guilin (Czego nie możemy odżałować do dziś). A na koniec podarowała nam garść pieprzu syczuańskiego, który znieczula język. Jej ojciec przerwał pracę i przyniósł nam trochę wody. Rozmawialiśmy na jednym z tarasów ryżowych, podziwiając okolice, błękitne niebo, ciesząc się spokojem i swoim towarzystwem, odpoczywając od hałaśliwego Guilinu.

I było to jedno z naszych najlepszych przeżyć podczas podróży do Chin, a obecnie jest najpiękniejszym wspomnieniem z całego wyjazdu. A więc tak, polecamy wizytę na Tarasach Longsheng. Poletka ryżowe skrupulatnie rzeźbione w zboczach góry od ponad 500 lat, zmieniające kolory wraz z porami roku są widokiem, który z pewnością warto zobaczyć podczas wycieczki do Chin. Zdjęcia w pełni nie oddają urody tego miejsca i są dość ograniczone, obejmując jedynie same tarasy. Spacerując między nimi szokująca jest właśnie ta przestrzeń i ciemne masywy gór, na tle których pola ryżowe prezentują się wspaniale.

Magda

Jeżeli chcecie poczytać o innych atrakcjach w Chinach, zajrzyjcie tutaj:

Atrakcje w Chinach – czym kusi południe Chin ?

Chiny na własną rękę czy z biurem podróży?