Co zobaczyć w Brugii, jednym z najpiękniejszych miast w Europie? Bo to, że Brugia należy do ścisłej czołówki najwspanialnych miast na naszym kontynecie, jest oczywiste. Mimo męczących tłumów, które można spotkać na jej uroczych ulicach, bez wątpienia Brugia robi ogromne wrażenie. Z tego artykułu dowiesz się, jakie atrakcje i zabytki w Brugii warto zobaczyć.
Jeśli wybierasz się w podróż do Belgii, na naszym blogu przeczytasz również o:
1. Co warto zobaczyć w Brugii? Wspaniałą architekturę
Brugię przede wszystkim uwielbiamy za niezwykłą średniowieczną architekturę, która w niemal niezmienionej formie zachowała się przez tyle wieków. W mieście zobaczysz niewielkie i finezyjne kamienice, których fasady zdobią delikatne ornamenty, rzeźby, dekoracje, a które zdają się wyrastać prosto z wody.
Zobaczysz też wspaniałe domy w centrum i na osiedlach miejskich, w których chciałoby się zamieszkać od zaraz. Na ulicach rosną wszędobylskie kwiaty, zdobiące okienncie, drzwi i mostki, a bramy, okna i drzwi wyróżniają się intensywnymi kolorami. Spracer po Brugii to prawdziwa uczta dla oczu!
2. Rejs po kanałach w Brugii
Brugia jest pełna kanałów, stawów, mostów, pod którymi można pływać łódkami. Dzięki temu możemy zobaczyć wiele miejsc, do których nie dojdziemy pieszo. Rejs po kanałach w Brugii to jedna z największych atrakcji miasta. Brugia z perspektywy wody prezentuje się fenomenalnie! Jeśli przyjeżdżasz do miasta na krótko i masz zrobić tylko jedną rzecz, niech to będzie właśnie rejs po kanałach.
3. Co zobaczyć w Brugii? Świątynie
Jak na miasto o doskonale zachowanej średniowiecznej zabudowie przystało, w Brugii znajduje się wiele interesujących świątyń, niepodobnych do niczego innego, co widzieliśmy wcześniej. Na szczególną uwagę zasługuje Bazylika św. Krwi, której renesansowa fasada może bardziej przypominać pałac, niżli kościół. Bazylika powstała już w XII wieku jako kaplica władców Flandrii, a w której przechowywana jest (podobno) Krew Chrystusa przywieziona z Ziemi Świętej.
Drugim charakterystycznym punktem na mapie Brugii, jest Kościół pw. Najświętszej Marii Panny, który może poszczycić się drugą pod względem wysokości najwyższą wieżą na świecie (ponad 122 metry). Sporą popularnością cieszy się również Jeruzalemkerk oraz Katedra pw. św. Zbawiciela, w której obejrzysz wiele dzieł malarskich i rzeźbiarskich.
4. Beginaż
Beginaż to inaczej miejsce, w którym mieszkały beginki – kobiety, które postanowiły poświęcić się życiu religijnemu i działalności dobroczynnej, ale z pominięciem konieczności składania ślubów zakonnych. Ruch ten został zapoczątkowany we Flandrii w XII wieku, a beginaż w Brugii jest jednym z najlepiej zachowanych domów beginek w Europie. To czarujące, tchnące spokojem miejsce aż się prosi, aby położyć się w cieniu wiekowych drzew i tak spędzić resztę dnia.
5. Szpital św. Jana
Szpital św. Jana w Brugii, pochodzący z XII wieku, jest jednym z najstarszych zachowanych do naszych czasów budynków szpitalnych na całym świecie. W gotyckich salach szpitala można podziwiać wiekowe przyrządy medyczne, niesamowity drewniany strych, ogród zielny, a także Muzeum Hansa Memlinga posiadające w zbiorach tryptyki, relikwairze i inne słynne dzieła artysty. W szpitalnym kompleksie znajduje się również XVII-wieczna apteka udostępniona dla zwiedzających.
6. Browary
Belgia jest krajem, który między innymi słynie z dobrego piwa. Kilka znanych browarów znajduje się właśnie w Brugii. I co lepsze, te browary często można zwiedzać! Takie wycieczki najczęściej połączone są z degustacją trunku. Jednym z browarów, które można zwiedzać, jest de Halve Maan, a także Bourgogne des Flandres. Warta uwagi jest też Ściana Piwa.
Bourgogne des Flandres
7. Co zobaczyć w Brugii? Oczywiście Rynek!
Rynek w Brugii jest potężny, a zdobią go kamienice tak barwne, różnorodne i niezwykłe, że można na ich oglądaniu spędzić cały dzień. Część zabudowań jest niewysoka, urocza i kolorowa, inne kamienice są smukłe, wysokie i bogato zdobione. Niektóre z nich pamiętają jeszcze czasy średniowieczne, a inne zostały odrestaurowane w stylu neogotyckim z XIX wieku. Ale wszystkie łączy jedno – są piękne!
8. Co zobaczyć w Brugii: muzea
I to światowej klasy muzea! W których możemy podziwać sławne dzieła mistrzów flamandzkich, sztukę sakralną czy jedyną poza Włochami rzeźbę Michała Anioła. Zagęszczenie muzeów w, bądź co bądź tak niedużym mieście, jest zaskakuje.
Jednak nie mogło być inaczej, skoro stąd wywodzą się i tu tworzyli wielcy niderlandzcy mistrzowie, tacy jak Memling czy Jan van Eyck. W Brugii wyodrębniła się nawet szkoła brugijska, a samą Brugię uznaje się na kolebkę malarstwa flamandzkiego. Do najciekawszych muzeów w mieście należy Groeningemuseum, w którym możemy podziwiać m.in. arcydzieła sztuki flamandzkiej.
Ogromne wrażenie zrobiło na nas Gruuthusemuseum – muzeum sztuki użytkowej znajdujące się w średniowiecznym domu, który po częściowej neogotyckiej rekonstrukcji bardziej przypomina pałac. Jeśli macie więcej czasu, warto też zajrzeć do Muzeum Diamentów, Muzeum Folkloru, Muzeum Archeologicznego, Arentshuis i mniej znanego Muzeum Lamp.
9. Ratusz w Brugii
Późnogotycki Ratusz zrobił na nas piorunujące wrażenie. Już sama elegancka fasada budynku wbiła nas w ziemie, zachwycając ilością symetrycznych zdobień, rzeźb, wieżyczek, herbów i kunsztownych ornamentów. Jeszcze lepiej było w środku, gdzie swym ogromem i bogactwem zachwyca potężna sala ratuszowa, freski, witraże i wystawy. Ekstragawancka architektura ratusza dobitnie świadczy o potędze i pozycji dawnej Brugii. Według nas Ratusz to must see!
10. Co zobaczyć w Brugii? Wiatraki
Nie, to nie Holandia. To wciąż Belgia, a w dodatku środek miasta. W Brugii znajdziecie w urokliwym położeniu XVIII-wieczne młyny, które obecnie można zwiedzać. Młyny położone są blisko rzeki, w przyjemnej okolicy, która idealnie nadaje się na odpoczynek po zwiedzaniu. Warto się tu przespacerować – zwłaszcza, że trasa do młynów biegnie przez mniej popularne, acz bardzo urocze osiedla pełne niskich, wiekowych zabudowań.
11. Punkty widokowe w Brugii
Brugia posiada jeden punkt widokowy. Ale za to jaki! Do wejścia na wieżę Belfort od samego rana ustawia się długa kolejka. Belfort to 83-metrowa, średniowieczna dzwonnica, położona przy brugijskim rynku. Na jej szczyt wiedze aż 366 schodów. Ten symbol miasta wpisany na listę UNESCO służył niegdyś do wypatrywania niebezpieczeństw grożących miastu. Obecnie to świetny punkt obserwacyjny, pozwalających uchwycić wyjątkowy układ urbanistyczny Brugii z niecodziennej perspektywy.
12. Jezioro Miłości
Minnewater to bardzo łande jezioro w centrum miasta, otoczone zielenią i ceglanymi zabudowaniami. Nad jeziorem przerzucony jest most, po którym przejście z ukochaną osobą ma zwiastować miłość na wieki. Park niezwykle ładnie prezentuje się wieczorem, kiedy cienie drzew i budynków odbijają się w niezmąconej tafli wody. W pobliżu znajduje się zielony park. Cała okolica jest bardzo zaciszna, idealna na chwilę przerwy podczas zwiedzania.
13. Trybunał Sprawiedliwości
Znajduje się w neoklasycystycznym, eleganckim pałacu o bogato zdobionej fasadzie Główne sale zostały zaprojektowane w stylu renesansowym, chociaż poddano je kilkukrotnym renowacjom. W dawnej sali trybunału można podziwiać wspaniałe rzeźby, flamandzkie obrazy oraz drewniany, wiekowy kominek cesarza Karola uznawany za dzieło sztuki.
Zachwyca architekturą, wysokiej klasy zabytkami, zbiorami sztuki i niezwykłą atmosferą, której nie znajdziemy w pierwszym lepszym mieście. Dodatkowego uroku Brugii dodaje rozbudowana sieć kanałów.A co zobaczyć w Brugii Twoim zdaniem? Może znasz jeszcze jakieś ukryte perełki, których nie opisaliśmy w tym przewodniku?
Plan wyjazdu do Włoch, którym podzielimy się z Wami w tym przewodniku, zakłada tygodniową podróż do regionu Toskania oraz Emilia-Romania, z dużym naciskiem na zwiedzanie Florencji. Możliwości jego modyfikacji jest multum, w zależności od Waszych upodobań i wybranych lotnisk, ale z pewnością znajdziecie w tym planie przydatne informacje, którymi możecie się posiłkowaćć podczas układania własnego programu zwiedzania. Poniższy plan wyjazdu do Włoch zakłada spędzenie w środkowych Włoszech siedem i pół dnia – tego ósmego dnia wylatywaliśmy już do Polski, a także poruszanie się transportem zbiorowym. Te miejsca, które odwiedziliśmy zgodnie z tym planem są na tyle dobrze ze sobą skomunikowane, że wypożyczanie auta raczej nie ma sensu.
PLAN WYJAZDU DO WŁOCH ŚRODKOWYCH – PIZA, LUCCA, SIENA, FLORENCJA I BOLONIA
DZIEŃ I – PIZA | Plan wyjazdu do Włoch
Przylot do Pizy – loty do Włoch są generalnie tanie. Dość łatwo jest znaleźć bilety w dwie strony za mniej niż 300 zł. Rozpiętość cenowa jest spora, ale często zdarzają się bilety po 39 zł w jedną stronę. Ceny szybują w górę w trakcie wakacji, świąt i długich weekendów. Do Pizy lata Ryanair z Krakowa, Warszawy i Gdańska. Wizzair do Pizy nie lata. Bilety kupiliśmy na około dwa miesiące przed podróżą, która odbyła się pod koniec lutego – czyli wtedy, kiedy bilety w tanich liniach lotniczych zazwyczaj sprzedawane są w bardzo korzystnych cenach. Nasz plan wyjazdu do Włoch zakłądał lot z Krakowa do Pizy za 39 zł, a powrót z Bolonii do Katowic również za 39 zł. Inne pobliskie lotnisko znajduje się w Bolonii, także poniższy plan można odpowiednio zmodyfikować pod kątem przylotu i wylotu z tego miasta. Ewentualnie można wziąć pod uwagę jeszcze lotnisko w Rzymie. Z Polski do Florencji niestety nie ma żadnego bezpośredniego połączenia.
Transfer z lotniska – lotnisko w Pizie znajduje się blisko miasta. Do centrum Pizy można dojść pieszo, dojechać kolejką kursującą co 5-10 minut lub autobusem miejskim. Kolejka odjeżdża z samego lotniska, mniej więcej od 6 rano do północy. Bilet w jedną stronę kosztuje 5 euro i można go kupić w automacie na lotnisku lub na dworcu kolejowym w Pizie. Autobusy miejskie z lotniska do centrum odjeżdżają z przystanku zlokalizowanego kilkadziesiąt metrów od lotniskowego parkingu, dokładnie z przystanku o nazwie Dell’Aeroporto 2. Obok przystanku znajduje się mała kawiarenka, w której można kupić bilet na przejazd za 1,5 euro. Niektóre linie odjeżdżają też z samego lotniska. Trasę i numer autobusu można sprawdzić w Google Maps.
Zwiedzanie miasta – Do Pizy wszyscy przyjeżdżają głównie w celu zobaczenia Krzywej Wieży, ale to nie jedyny ciekawy zabytek w mieście. Obok Krzywej Wieży znajduje się wspaniała katedra o zachwycającej fasadzie oraz wnętrzu, potężne Baptysterium, w którym można słuchać prezentacji ech odbywających się mniej więcej co pół godziny, niezwykły gotycki cmentarz Camposanto, zdobiony licznymi freskami, a także dwa muzea – Opera del Duomo Museum (Muzeum Katedralne) oraz Sinopie Museum, którego główną atrakcją są bezcenne freski.
Warto przejść się wzdłuż rzeki Arno, gdzie zachwycające, majestatyczne kamienice odbijają się w wodzie. Przy rzece położony jest również niezwykle oryginalny, gotycki kościółek Santa Maria della Spina oraz Palazzo Blu, pełne ciekawych zbiorów i zdobnych sal. Oprócz tego interesujące jest również Museo Nationale di San Matteo, którego kolekcja obejmuje dzieła datowane od wczesnego średniowiecza po szesnaste stulecie, również autorstwa sławnego Donatello. Spore wrażenie robi też kolekcja zbiorów Medyceuszy w Muzeum Narodowym, mieszczącym się w Pałacu Królewskim. A to niejedyne muzea w mieście – Muzeum Starożytnych Łodzi, Muzeum Grafiki, Gipsoteka, Muzeum Historii Naturalnej. Do tego ogród botaniczny, ciekawe świątynie, pałace i ulice. W Pizie jest co robić, przynajmniej przez jeden pełny dzień.
Kolacja – w Anita Osteria. Przyjemna, dość elegancka restauracja z lokalnymi, bardzo ładnie podawanymi daniami. Przedział cenowy 10-15 euro za danie główne. Dobre miejsce na kolacje we dwoje. Super lokalizacja w centrum Pizy, blisko rzeki. Polecamy bardzo smaczne gnocchi z pesto i suszonymi pomidorami (bardzo sycące) oraz makaron z owocami morza i serem burrata, a także grillowany w miodzie ser z konfiturą na przystawkę. Strona z adresem tutaj.
Nocleg – Guest House Night&Day. Centrum Pizy, przy samej rzece Arno. Proste, wygodne pokoje z rewelacyjnym widokiem na Pizę. Wygodne łóżka, ręczniki, do dyspozycji gości kawa i herbata. Korzystne ceny. Za dwie noce dla dwóch osób płaciliśmy 57 euro. Nocleg rezerwowaliśmy przez Booking z około dwumiesięcznym wyprzedzeniem.
DZIEŃ II – LUKKA | Plan wyjazdu do Włoch
Przejazd do Lukki – pociągiem regionalnym Trenitalia. Pociągi kursują od wczesnych godzin porannych do nocy, średnio po dwa na godzinę. Czas przejazdu to pół godziny, bilet kosztuje 3,60 euro i ma stałą cenę, także nie trzeba kupować go z wyprzedzeniem. Bilety kupuje się online na tej stronie do 5 minut przed planowanym odjazdem, w kasach lub automatach. Bilety w formie papierowej należy skasować w kasowniku na peronie.
Śniadanie – w Paniko Lucca. Super wystrój, fajna atmosfera, przemiła obsługa. Ogromny wybór przepysznych wypieków, słodkości i innych śniadań, do tego dobra, włoska kawa i rozsądne ceny. Otwarte od samego rana, w sam raz na śniadanie czy szybką przekąskę w ciągu dnia. Na miejscu dostępne są też lody. Adres – Via Vittorio Veneto, 59.
Zwiedzanie miasta – Lukka to urocze toskańskie miasteczko, rywalizujące z Florencją i Sieną o miano najpiękniejszego w regionie. Nie ma w Lucce aż tylu zabytków, co w tych dwóch pozostałych miastach, ale z pewnością warto spędzić w niej chociaż kilka godzin. W Lucce przede wszystkim warto dużo spacerować wspaniale zachowanymi średniowiecznymi ulicami, wśród niezwykłej architektury. Wielką atrakcją miasta są liczne wieże widokowe, z których roztaczają się wręcz spektakularne panoramy wiekowych zabud owań miasta. Najsłyniejsza jest niegdyś mieszkalna Wieża Guingi, Torre delle Ore oraz wieża obok katedry św. Marcina, którą również trzeba zobaczyć (przepiękna fasada!). Oprócz tego warto jeszcze się wspiąć na wieżę przy Chiesa dei Santi Giovanni e Reparata, gdzie można też oglądać podziemia kościoła. Lukka jest miejscem urodzenia Pucciniego, więc w mieście można zwiedzać jego dom rodzinny i muzeum.
Często pomijamy zabytkiem jest spekakularna Villa Mansini, w której znajdziecie bogato zdobione sale, apartamenty, dzieła sztuki i nieco zaniedbany ogród. Z kolei w Villi Guingi mieści się Muzeum Narodowe, a w Palazzo Bocella Muzeum Sztuki Współczesnej. Przy katedrze św. Marcina mieści się też całkiem ciekawe Muzeum Katedralne. Nie można też pominąć niezwykłego, okrągłego „rynku, Piazza dell’Anfiteatro oraz Chiesa di San Michele in Foro. Oprócz wymienionych wyżej świątyń, warto zajrzeć do potężnej Bazyliki San Frediano, na której fasadzie zobaczycie piękną mozaikę. A jak starczy Wam czasu, do nie zapomnijcie o niezwykłym Pałacu Pfanner (piękny ogród!), a wiosną i latem o Ogrodzie Botanicznym. W mieście znajduje się jeszcze kilka mniej znanych muzeów, świątyń i pałacy, na które pewnie traficie podczas spaceru. Wokół historycznego centrum ciągną się doskonale zachowane mury miejskie i bramy.
Obiad/kolacja – w świetnej restauracji La Linea. Malutka, dość romantyczna knajpka na uboczu, z neapolitańską pizzą i innymi, bardziej już regionalnymi daniami kuchni toskańskiej. Polecamy rewelacyjne, ogromne calzone oraz pyszną pastę z truflami, które są w tym regionie kulinarnym specjałem często pojawiającym się w restauracyjnych posiłkach. Wszystkie dania podawane są w bardzo estetyczny, przyjemny dla oka sposób. Spory rozstrzał cenowy, pizze po 5-7 euro, inne dania od 8 do 14 euro. Strona z adresem tutaj.
Powrót – pociągiem do Pizy, w ten sam sposób co rano. Bilet po 3,60 euro. Nasz plan wyjazdu do Włoch zakładał powrót na noc do Pizy. Jeśli nie zamierzacie kolejnego dnia jechać do Sieny, to prosto z Lukki możecie też dojechać pociągiem regionalnym do Florencji i stamtąd dopiero zorganizować jednodniowy wypad do Sieny pociągiem lub autobusem. Możecie też nocować tego dnia w Lucce i rano pojechać dalej, do Sieny lub Florencji.
Kolacja z Pizie – jeśli wieczorem macie jeszcze ochotę na kolację, to bardzo Wam polecamy rewelacyjną pizzę neapolitańską w Funicula Pisa. Warto pomyśleć o wcześniejszej rezerwacji, bo stoliki rozchodzą się w mgnieniu oka, często na kilka dni do przodu. Swojska, luźna atmosfera, świetne ceny, doskonały smak, świeże składniki, pulchne ciasto na brzegach i cieniutkie w środku, wypiekana w piecu opalanym drewnem. Ogromny wybór, ceny zaczynają się od 5 euro i w większości przypadków nie przekraczają 10 euro (pizza z truflami za 12 euro). Możemy polecić pizzę z pomidorami, mascarpone i prosciutto. Lokalizacja w centrum Pizy, przy samej rzece. Adres – Via, Lungarno Mediceo, 4. Lokal znajduje się tuż pod hotelem, który polecaliśmy Wam w Pizie powyżej.
DZIEŃ III – SIENA | Plan wyjazdu do Włoch
Wskazówka: Nasz plan wyjazdu do Włoch zakładał, że jechaliśmy z przesiadką z Pizy do Sieny i w Sienie spaliśmy, aby mieć jak najwięcej czasu na zwiedzanie miasta. Ale nie ma problemu, aby z Pizy lub z Lukki pojechać pociągiem regio prosto do Florencji, tam nocować i zrobić jednodniowy wypad do Sieny lub innego toskańskiego miasta. W okolicy Florencji i Pizy znajduje się sporo innych miasteczek, mogące podczas Waszej podróży stanowić alternatywę dla Sieny, np. Arezzo, do którego można dojechać pociągiem z Florencji lub nadmorskie Livorno położone blisko Pizy.
Przejazd do Sieny – pociągiem regionalnym z przesiadką w Empoli. Pociągi są ze sobą skomunikowane, więc przesiadka trwa ledwie kilka minut i kupując bilet można od razu wybrać Sienę, nie trzeba kupować osobnych biletów. Pociągi kursują przez cały dzień, średnio jeden, dwa na godzinę. Bilet do Sieny kosztuje 10,90 euro i cena ta jest stała, gdyż przejazd odbywa się pociągami regionalnymi. Bilety można kupić online na stronie Trenitalia, w automatach lub w kasach. Czas przejazdu to 1 godzina i około 40 minut.
Obiad – pizza w La Piccola Caccineria. Trafiliśmy do tego miejsca przypadkiem cztery lata temu i wówczas ta pizza okazała się najlepszą, jaką jedliśmy do tej pory (chociaż przypuszczamy, że w tym wypadku robotę zrobiły głównie trufle, które jedliśmy w Sienie po raz pierwszy). Po czterech latach wróciliśmy i zamówiliśmy dokładnie to samo – nadal przepyszne! Chrupiące ciasto, mnóstwo sera, świeże, lokalne składniki, ciekawe połączenia smakowe. Do tego duża pizza jest naprawdę ogromna, a mniej głodni mogą zamówić tylko kawałek czy dwa. Lokal jest niewielki, bardzo niepozorny i łatwo go przegapić. W La Piccola Caccineria nie ma nawet stolików, więc pizzę najlepiej zjeść w plenerze, z jakimś ładnym widokiem. Wg ich strony wszystkie ich pizze kosztują 8 lub 14 euro w zależności od rozmiaru, chociaż wydaje nam się, że na miejscu menu było bardziej rozbudowane, a ceny zróżnicowane. Strona z adresem tutaj. Jeśli jednak wolicie usiąść przy stoliku, dobrą neapolitańską pizze w rozsądnych cenach zjecie też w La Napoletana 2.0.
Zwiedzanie Sieny – Siena to jedno z najpiękniejszych włoskich miast, w którym znajdziecie mnóstwo niesamowitych zabytków. Polecamy Wam zwiedzić cały kompleks katedralny (kupując zbiorczy bilet Acropoli Pass), w skład którego wchodzą – ogromna katedra (przepiękne wnętrze!), Biblioteka Piccolomini pełna barwnych, oryginalnych fresków i manuskryptów, Museum Santa Maria della Scala zlokalizowane w jednym z najstarszych szpitali na świecie (również niesamowite freski, także Muzeum Archeologiczne, kościół Santissima Annunziata oraz ciekawe wystawy), niezwykłe Baptysterium z barwnymi freskami i potężną chrzścielnicą, którą tworzył m.in. Donatello, Muzeum Katedralne z ciekawymi wystawami, do krypty położonej pod Duomo oraz punkt widokowy Facciatone, zlokalizowany na nowej fasadzie katedry, która miała zostać powiększona, jednak plany rozbudowy pokrzyżował upadek gospodarczy Sieny po Czarnej Śmierci.
Sercem Sieny jest niezwykły owalny plac w kształcie muszli, Piazza dell Campo, na którym dwa razy do roku odbywają się zawody Palio. Plac otaczają majestatyczne kamienice oraz ogromny Palazzo Publicco, w którym znajdziecie rewelacyjne Museo Civico (tu znowu przepiękne freski), a także punkt widokowy na szczycie Torre del Mangia, z którego roztacza się najpiękniejszy widok na Sienę. Zainteresowani sztuką powinni obejrzeć zbiory w Pinacoteca Nazionale. Orpócz tego w Sienie warto wstąpić do Sanktuarium św. Katarzyny, w której znajduje się głowa jego patronki, do Bazyliki św. Franciszka, na podówrko pięknego Palazzo Chigi-Saracini, do położonego nieco na uboczu Oratorium św. Bernardyna, Synagogi, a zachód słońca koniecznie obejrzeć z Vista Panoramica di Siena, tuż obok Fortezza Medicea.
Kolacja – w rewelacyjnej, rodzinnej Antica Trattoria Paipei. Mimo, że lokal obejmuje dwa piętra i duży ogródek, ciężko o wolny stolik. Dlatego warto pomyśleć o wcześniejszej rezerwacji. W trattori byliśmy jedynymi turystami, na około nas rozbrzemiewał tylko język włoski, co jest dobrą rekomendacją. Już na samym początku zachwyciło nas urozmaicone menu, zawierające dania kuchni toskańskiej w świetnych cenach. W tej restauracji warto spróbować najsłynniejszej toskańskiej potrawy, czyli steku alla fiorentina, a także innych dań mięsnych, których ceny generalnie w porównaniu z innymi włoskimi restauracjami, wypadaja naprawdę korzystnie. Polecamy gnocchi z szałwią, masłem i tymiankiem, królika w pomidorach oraz parppadelle z sosem i mięsem z dzika. Zakres cenowy? 8-13 euro. Wszystko, co zamówiliśmy, było pyszne, aromatyczne, dobrze doprawione, domowe. Strona z adresem i menu tutaj.
Nocleg – w rewelacyjnym pensjonacie Albergo Bernini, położonym niemal w sercu miasta. Kiedy planowaliśmy wyjazd, to był najtańszy hotel na Booking.com, na który zdecydowaliśmy się ze względu na taras z fenomenalnym widokiem na Sienę. Za noc dla dwóch osób płaciliśmy 30 euro. Pokoje okazały się wygodne, czyste. Właścicielka jest przemiłą osobą, w Albergo Bernini dostępne są dla gości różne drobne przekąski, rogaliki, kawa, herbata, lodówka, przewodniki. Bardzo przyjemny klimat i dobra lokalizacja. Strona tutaj.
Przejazd do Florencji – pociagiem Trenitalia. Pociągi kursują przez cały dzień, średnio jeden-dwa na godzinę. Bilety w stałej cenie 9,50 euro, nie trzeba ich kupować z wyprzedzeniem. Czas przejazdu wynosi około 1,5 godziny. Stacja docelowa to Firenze Santa Maria Novella. Tak jak w pozostałych przypadkach, bilety można kupić online, w automatach i kasach. Bilety drukowane kasuje się w kasowniku na peronie. Jeśli będziecie mieć czas na śniadanie, na piętrze galerii handlowej przy dworcu kolejowym w Sienie znajdziecie fast food Piadina w stylu włoskim – dostaniecie tam za kilka euro placek przypominający tortillę wypełniony włoskimi specjałami, pycha!
Zakup Firenze Card – Jeśli Wasz plan wyjazdu do Włoch zakłada intensywne zwiedzanie Florencji i zostajecie w mieście przez 3 dni, warto rozważyć zakup turystycznej Firenze Card. Karta kosztuje aż 85 euro, ale uprawnia do wejścia do wszystkich florenckich atrakcji. Jeśli nie wiecie, czy zakup Wam się opłaca, zróbcie listę miejsc, do których chcecie we Florencji wejść, podsumujcie ile zapłacicie za pojedyńcze bilety wstępu i porównajcie z kosztem Firenze Card. Nam zakup karty bardzo się opłacił. Firenze Card można kupić na miejscu, np. na lotnisku we Florencji, na dworcu kolejowym, w Uffizi, Palazzo Pitti czy Palazzo Vecchio, a także online przez tę stronę. Kartę kupioną online zapisuje się w ściągniętej wcześniej na telefon aplikacji Firenze Card i nie trzeba jej drukować, wystarczy sama karta mobilna. Karta jest ważna od pierwszego użycia. Można do niej dodać nielimitowane przejazdy komunikacją miejską za dodatkowe 7 euro, a także przedłużyć o kolejne 48 godzin za 28 euro.
Obiad – w L’antica pizzeria da Michele Firenze. Rewelacyjna pizza na cienkim, przepysznym cieście, jedna z najlepszych jakie mieliśmy okazję w życiu jeść. Świetna lokalizacja, dobre ceny (6-9 euro), niewielki wybór – margherita (najlepsza!), wariant z pomidorami, calzone. Pizze są ogromne, sporo wychodziły poza talerz, ale były na tyle smaczne, że zjedliśmy swoje bez problemu. Strona z menu tutaj.
Zwiedzanie Florencji – północna część zabytkowego centrum Florencji, to głównie Galleria dell’ Accademia ze sławnym posągiem Dawida i wspaniałą kolekcją ikon i sztuki sakralnej. To także świątynia i Museo San Marco, które odegrało istotną rolę w historii Florencji. Obok Accademii znajdziecie Opificiodell Pietre Dure. W pobliżu położony jest ciekawy Szpital Niewiniątek oraz przepiękna świątynia Santissima Annunziata. Warto też zajść do mniej znanej atrakcji, jaką jest Biblioteka Marucelliana. Rzut beretem od biblioteki zlokalizowany jest jedna z pierwszych siedzib Medyceuszy, Palazzo Medici-Riccardi, ze wspaniałymi freskami. Z zabytków związanych z Medyceuszami, to koniecznie trzeba zobaczyć monumentalną Kaplicę Medyceuszy z sarkofagami poszczególnych członków rodu, Bazylikę San Lorenzo, która jest silnie związana z dziejami Medyceuszy, a także Bibliotekę Laurentian-Medici. Tego dnia możecie też zwiedzić kompleks katedralny, czyli samą katedrę, Baptysterium, dzwonnicę, kopułę (wymagana wcześniejsza rezerwacja, do zrobienia na miejscu lub online), kryptę oraz Muzeum Katedralne. Jeśli starczy czasu, zajrzyjcie do Interaktywnego Muzeum Leonarda da Vinci. Latem warto też zajść do Ogrodu Botanicznego.
Kolacja – w Trattoria Za Za, położona obok pizzeri, którą polecamy powyżej. Warto zrobić rezerwację, bo lokal jest bardzo oblegany. W Za Za zjedliśmy najlepszą kolację podczas całego wyjazdu. Trattoria skusiła nas niezwykle bogatym menu, w którym znajdziecie dania regionalne, z owocami morza i naszymi ukochanymi truflami. Druga istotna rzecz, to rewelacyjny stosunek jakości do ceny, które są jak na Florencję i taki standard naprawdę niskie. Próbowaliśmy w Za Za kilku dań i przepadliśmy. Gnocchi w pomidorach to był raj dla podniebienia, podobnie jak zamówione przez Marcina flaczki z jagnięciny (mówi, że najlepsze jakie jadł) i jak mój kruchy kurczak w sosie truflowym. A deser to było totalne zaskoczenie, bo nie sądziliśmy, że świeże truskawki w sosie z marscarpone mogą być tak smakowite. Każde z nas zamówiło przystawkę, pierwsze i drugie danie, deser, wodę i wino, do tego jeszcze coperto i łącznie za tą ucztę wyszło 75 euro – a jedzenie warte każdego centa. Strona z menu tutaj.
Nocleg – bardzo fajny Hotel Machiavelli Palace. Trzy gwiazdkowy, w rewelacyjnej lokalizacji – między dworcem kolejowym a ścisłym centrum, tuż obok Bazyliki Santa Maria della Novella. Wygodne, bardzo ładne pokoje. Te droższe urządzone w są z przepychem, w barokowym stylu. W cenę wliczone całkiem smaczne, obfite śniadanie. Miła obsługa umożliwia pozostawienie w hotelu bagażu jeszcze przed zameldowaniem. Na dachu hotelu taras z barem i fenomenalnym widokiem na całe miasto. Istotną kwestią jest cena, za noc dla dwóch osób ze śniadaniem płaciliśmy 40 euro, czyli jak na Florencję i taki standard, niewiele. A do tego dostaliśmy pokój na samej górze, z ogromnym tarasem i takim widokiem na Florencję, jak na zdjęciu poniżej. Rezerwowaliśmy przez Booking, ale można też przez ich oficjalną stronę tutaj, moga być niższe ceny.
Innym godnym polecenia noclegiem jest B&B Florence Old Bridge, w świetnej lokalizacji między Ponte Vecchio a Palazzo Pitti. Przestronne, nowoczesne, wygodne i czyste pokoje, możliwość dokupienia śniadania. Za noc dla dwóch osób płaciliśmy 50 euro, z tym że rezerwowaliśmy przez portal Bidroom, który w zamian za płatną roczną subskrypcję wyszukuje hotele o lepszym standardzie i nie pobiera prowizji, jak w przypadku Booking.com. Dlatego ten hotel rezerwowany przez Booking może być trochę droższy, na co wpływ na głównie doskonała lokalizacja.
DZIEŃ V – FLORENCJA | Plan wyjazdu do Włoch
Śniadanie/przekąska z kawą w ciągu dnia – w klimatycznej, ciekawie urządzonej kawiarni Simbiosi Organic Specialty Coffe. Miła atmosfera i obsługa, dobra lokalizacja, rozsądne ceny, pyszna włoska kawa, kanapki i najlepsze kruche brownie na ciepło, jakie jedliśmy w życiu. Adres – Via de’Ginori 46r.
Zwiedzanie miasta – ścisłe centrum przy rzece Arno. Przy samym dworcu położona jest Bazylika Santa Maria della Novella, więc o ile nie zwiedziliście jej pierwszego dnia po przyjeździe, to warto zacząć od niej drugi dzień. Przy bazylice znajdziecie bogato urządzoną, wiekową aptekę Officina Perfuomo-Farmaceutica. Następnie warto kierować się w stronę świątyni Ognissanti. Idąc mniej więcej wzdłuż rzeki w stonę Ponte Vecchio, będziecie przechodzić obok monumentalnego Palazzo Corsini, a także Bazyliki Santa Trinita. Obok świątyni znajduje się Museo Salvatore Ferragamo, aczkolwiek polecamy je tylko osobom zainteresowanym modą. W tej części miasta mieści się też bardzo ciekawy XIV-wieczny dom wpływowej rodziny, Palazzo Davanzati. W pobliżu znajdziecie ogromnych rozmiarów Palazzo Strozzi, należący niegdyś do wpływowej i bogatej florenckiej rodziny pałac, w którym obecnie organizowane są interesujące wystawy czasowe. Jeśli nie interesuje Was wystawa, warto przy okazji wejść na piękny dziedziniec wewnętrzny pałacu.
Następnie warto przejść się pod arkadami wokół Piazza della Repubblica, w kierunku kościoła Orsanmichele, mieszczącego się w budynku dawnej giełdy. Nad świątynią znajduje się punkt widokowy na miasto. Z Orsanmichele blisko już do znanego muzeum rzeźby Bargello, a stamtąd do muzeum Dantego, które mieści się w jego domu. Następnie Palazzo Vecchio, który po prostu trzeba zobaczyć wewnątrz, głównie ze względu na ostentacyjnie bogate sale, zdobienia, dzieła sztuki i widok na miasto rozciągający się z wieży. Obok pałacu znajduje się galeria Uffizi, pełna najznakomistszych na świecie dzieł sztuki. Przy okazji obejrzyjcie wystawy na osławionym moście złotników, czyli Ponte Vecchio. Blisko położone jest kolejne interesujące muzeum, mianowicie Museo Galileo.
Obiad – pora na obiad w Raviolo&Raviolo lub w La Buchetta Food&Wine. Raviolo&Raviolo ma street foodowy charakter i wspaniałą obsługę. A do tego doskonałe ravioli z najróżniejszymi nadzieniami. Pochłonęliśmy kilka porcji, ale najbardziej smakowało nam ravioli z wręcz kremowym nadzieniem serowo- truflowym. Doceniamy to miejsce też za niskie ceny, dobrą lokalizację, otwarcie w trakcie siesty, możliwość obserwowanie procesu przygotowywania dań oraz brak coperto. Strona z adresem tutaj. La Buchetta leży niemal obok Raviolo&Raviolo i to już nieco bardziej elegancka, nawet dość romantyczna restauracja z troszkę wyższymi cenami i białymi obrusami (większość dań głównych 10-15 euro, kilka pozycji jeszcze droższych). W tej restauracji spróbujecie głównie regionalnych, pięknie podanych dań, a polecamy Wam zwłaszcza delikatną, rozpływającą się w ustach lazanię. Strona z adresem i menu tutaj.
Dalsze zwiedzanie – obok Raviolo&Raviolo znajdziecie słynną bazylikę Santa Croce. Kilka kroków dalej w zabytkowej kamienicy mieści się Casa Buonarotti, czyli dom Michała Anioła pełen jego dzieł oraz oryginalnych listów. W pobliżu znajduje się mniej znany i oblegany niż Mercaro Centrale market, zwany Mercato di Sant’Ambrogio. Dalej kierujcie się do potężnej synagogi o pięknym wystroju i turkusowych kopułach, w której znajdziecie też ciekawe muzeum.
Kolacja – Gdy wrócicie do Hotelu Machiavelli, to tuż obok niego znajduje się nasze przypadkowe kulinarne odkrycie wyjazdu, bardzo klimatyczna trattoria Antichi Cancelli. Próbowaliśmy w niej rewelacyjnego przysmaku – tortelli z nadzieniem ziemniaczanym w aromatycznym sosie pomidorowo-czosnkowym, coś pysznego. Do tego parppadelle z mięsem z dzika oraz kawałki steku fiorentina. Domowe, lokalne smaki, przyjemna atmosfera, świetna lokalizacja i korzystne ceny. Większość dań za 7-10 euro, dania mięsne między 10 a 13 euro. Strona z adresem i menu tutaj.
DZIEŃ VI – FLORENCJA | Plan wyjazdu do Włoch
Śniadanie – Ditta Artiganale. Miejsce w sam raz dla tych, którzy nie lubią typowych włoskich śniadań na słodko. Duża, nowoczesna śniadaniówka nadaje się też na kawę i deser w ciągu dnia. W menu znajdziecie tosty z awokado, naleśniki, owsianki, a najbardziej polecamy sycącą, aromatyczną szakszukę. Do tego oczywiście włoska kawa. Ci, co wolą jednak słodkie śniadanie, znajdą tutaj sporo wypieków oraz kanapek. Strona z adresem i menu tutaj.
Zwiedzanie miasta – potężny Palazzo Pitti, który jest największym kompleksem muzealnym we Florencji i dawną rezydencją Medyceuszy, a następnie przylegające do pałacu Ogrody Boboli. Dalej klimatyczny plac Santo Spirito, przy którym mieści się bazylika o tej samej nazwie. Ta część miasta wokół placu Santo Spirito może poszczycić się równie piękną architekturą, co po drugiej stronie rzeki, a jest tu o wiele spokojniej, niż w pozostałych częściach centrum Florencji, na ulicach toczy się zwyczajne życie. Stąd niedaleko już do Kaplicy Branccaci, do której turyści zaglądają w celu podziwiania sławnych fresków.
Obiad – w Trattoria Sabatino, miejscu poza utartymi szlakami, zdala od turystycznych atrakcji, gdzie na stołach leży cerata, na ceracie lokalne, domowe smaki, a przy stołach cały przekrój florenckiego społeczeństwa – od panów w garniturach podczas lunchu, przez seniorów, znajomych, po całe rodziny. Trattoria Sabatino przypomina nieco kantynę albo stołówkę i może poszczycić się długoletnią tradycją. Ceny są więcej, jak zadawalające. Za jedno danie zapłacicie tu 4-7 euro, co jak nad Florencję jest świetnym wynikiem. Spróbujecie tu lokalnych, domowych w smaku dań. Strona z adresem i menu tutaj.
Dalsze zwiedzanie – spacer ulicami Florencji do ogrodów Bardini oraz Villi Bardini, w której znajdziecie taras z pięknym widokiem na miasto. Do ogrodów można dojść ulicą, przy której znajduje się Casa di Galielo Galilei oraz Muzeum Bardini. Dalej warto spacerować do Ogrodu Różanego, do punktu widokowego na szczycie wieży San Niccolo oraz na placu Michelangelo. Stamtąd można wspiąć się jeszcze wyżej, do Bazyliki Abbazia di San Miniato al Monte. Tego spokojniejszego już dnia można też odwiedzić te miejsca, których nie zdążyliście zwiedzić podczas pierwszych dwóch dni we Florencji.
Kolacja – dwa miejsca do wyboru: Pizzeria Gustapizza lub Osteria Santo Spirito. Pizzeria to niewielki lokal serwujący w korzystnych cenach neapolitańską pizzę wypiekaną w piecu, z kolei osteria to głośny, pełen gości lokal specjalizujący się w daniach kuchni lokalnej, a szczególnie sławne są ich gnocchi zapiekane w sosie serowo-truflowym, które bardzo Wam polecamy. Lokal nadaje się na wyjście w większej grupie, bo znajdziecie w nim duże stoły wieloosobowe.
DZIEŃ VII – BOLONIA | Plan wyjazdu do Włoch
Wskazówka: Nasz plan wyjazdu do Włoch zakładał przylot do Włoch w piątek i wylot tydzień później w piątek popołudniu, także na miejscu mieliśmy do dyspozycji niecałe 8 dni. W zależności od wybranego przez Was terminu lotu, siódmego dnia udacie się już na lotnisko lub będziecie mieli jeszcze 1,5 dnia na dalsze zwiedzanie. Nasz lot powrotny odbywał się z Bolonii, także ostatnie dwa dni wyjazdu poświęciliśmy temu miastu. Wasz plan może jednak zakładać powrót z Pizy, także ostatni dzień/dni możecie poświęcić na dalsze eksplorowanie Florencji, innych miejscowości w jej okolicach lub jednodniowy wypad do Bolonii.
Przejazd do Bolonii – pociągiem lub autobusem. Pomiędzy tymi dwoma miastami kursuje jeden pociąg intercity (niestety tylko jedno połączenie rano), na przejazd którym sprzedawane są bilety w cenie 9,90 euro, na ostatnią chwilę bilet może kosztować nieznacznie więcej. Oprócz tego między tymi miastami kursują szybkie pociągi Frecciarossa oraz Frecciargento, na przejazd którymi bilety drożeją im bliżej wyjazdu i moga one kosztować nawet kilkadziesiąt euro, więc lepiej pomyśleć o nich z wyprzedzeniem. Jeśli nie wiecie o której dokładnie będziecie się przemieszczać, to polecamy Wam połączenie przez miasto Prato. Pociągi są ze sobą skorelowane, można od razu kupić jeden bilet prosto do Bolonii w stałej cenie 9,45 euro. Bilety można kupić online na stronie Trenitalia, w kasach i automatach, a kasuje się je w kasownikach na peronie. Warto sprawdzić też połączenie Flixusa, gdyż oferuje on na tej trasie bilety po kilka euro, często nawet na ostatnią chwilę.
Obiad w Bolonii – w Bottega Portici, lokal znajdziecie w dwóch lokalizacjach. W Bottega Portici zjecie w bardzo przystępnych cenach smaczne dania kuchni włoskiej – makarony, gnocchi, lokalne tortellini. Zamówienie możecie otrzymać w wygodnym opakowaniu i swój lunch zjeść gdzieś w plenerze, z ładnym widokiem. Możecie też u nich kupić trochę włoskiego makaronu i zabrać do domu jako smaczną pamiątkę. Strona z adresami tutaj.
Zwiedzanie Bolonii – w Bolonii znajduje się bardzo dużo ciekawych atrakcji, których zwiedzanie można rozłożyć na dwa dni. To, czego nie zdążycie zobaczyć tego dnia, zostawcie na kolejny dzień przed wylotem. W mieście warto zobaczyć potężną Bazylikę św. Petroniusza zdobiącą piękny plac, Piazza Maggiore. Przy tym placu znajdziecie też słynna Fontanna Neptuna oraz Palazzo d’Accursio, a w nim ciekawe muzeum sztuki. Na dachu Bazyliki znajduje się punkt widokowy na miasto. Innym godnym polecenia punktem widokowym jest wysoka wieża Torre degli Asinelli, z której roztacza się spekakularna panorama Bolonii. Koniecznie trzeba zobaczyć niezwykły dziedziniec Archiginnasio, należący do jednego z najstarszych budynków Uniwersytetu Bolońskiego. Z kolei w samym Archiginnasio warto zobaczyć bibliotekę oraz Teatr Anatomiczny. Kolejnym punktem programu może być Pinacoteca Nazionale, pełna renesansowych dzieł sztuki, Muzeum Średniowiecza, Międzynarodowe Muzeum i Biblioteka Muzyki, Palazzo Albergati, Muzeum w Pałacu Poggi, Palazzo Fava, Museum of San Colombana. Ze świątyń: Bazylikę św. Dominika, Bazylikę św. Piotra, Santa Maria della Vita, Bazylika San Giacomo Maggiore i wiekowa Bazylika San Stefano. Do tego Biblioteka Salaborsa oraz Kanał Finestrella i macie dwa dni zwiedzania wypełnione po brzegi. Do tego arkadowe ulice Bolonii są zachwycające, można nimi spacerować bez końca.
Kolacja – Trattoria Annamaria, podobno lokal z tradycjami i najlepsze ragu w mieście. Poszliśmy sprawdzić i faktycznie bardzo dobre – delikatny makaron, aromatyczny sos, rozpływające się w ustach mięsko. Bardzo klimatyczny lokal o ciekawym wystroju. Dość elegancko, białe obrusy, ale ogólnie bez spiny i zadęcia, nie trzeba koszuli i krawata. Przedział cenowy 10-14 euro, ragu za 13. Nie sugerujcie się małymi porcjami na zdjęciu – tego dni byliśmy tak objedzeni, że zamówiliśmy tylko jeden makaron na pół. Tutaj strona z adresem i menu.
Nocleg – rewelacyjny, malutki La Stanze del Carro Hotel, który bardziej przypomina pensjonat. A prowadzony jest przez kobietę z pasją i miłością do Bolonii. Ledwie dwa bardzo ciekawie urządzone pokoje, kuchnia i jadalnia. W cenę wliczone włoskie śniadanie, niezbyt porywające, ale coś tam można przekąsić. Można je zjeść na współnym tarasie. Nasz pokój był ogromny, mieliśmy do dyspozycji taras, wygodne łóżko i własną łazienkę. Super atmosfera, trochę pogawędziliśmy z panią Catheriną. Generalnie noclegi w Bolonii są dość drogie, dlatego nasz rezerwowaliśmy przez portal Bidroom, który wyszukuje noclegi w lepszym standardzie w niższych cenach, niż na innych portalach, bo w zamian za płatną roczną subskrypcję do ceny nie dolicza się prowizji dla portalu. Na Booking też ten hotel znajdziecie, tylko raczej w wyższych cenach. Za noc dla dwóch osób płaciliśmy 67 euro i naszym zdaniem za tak świetną lokalizację, atmosferę, wygodę i ciekawy wystrój, to było warto. Zwłaszcza, że ceny takich sobie noclegów w Bolonii i znacznie oddalonych od centrum kosztowały mniej więcej tyle samo. Rezerwacji możecie też dokonać na samej stronie hotelu. Miejsce przyjazne zwierzętom.
Wskazówka: Ten plan wyjazdu do Włoch zakłada dwudniowy pobyt w Bolonii, ale możecie zrezygnować z pierwszego dnia w Boloni na rzecz dłuższego pobytu we Florencji lub innym toskańskim mieście.
DZIEŃ VIII – BOLONIA | Plan wyjazdu do Włoch
Dalsze zwiedzanie miasta – jeśli Wasz plan wyjazdu do Włoch zakłada powrót późniejszy, niż rano. Jeśli tak, to tego dnia macie czas na zobaczenie tych miejsc, których nie zdążyliście zwiedzić poprzedniego dnia i ewentualny zakup pamiątek.
Obiad – pożegnalna pizza w Pizzeria Casa. Jedliśmy tam 4 lata temu i było super, sprawdziliśmy w 2020 i pizza wciąż rewelacyjna. Wypiekana w piecu, na cienkim cieście, z pysznymi składnikami. Lokal malutki, można zabrać pudełko z pizzą i zjeść w plenerze. Co istotne, chyba nigdzie indziej na świecie nie widzieliśmy tak dużego wyboru pizz, a tak poza tym, to sprzedawane są one w rewelacyjnych cenach – najtańszą pizzę zjecie tu już za 2,5 euro. Adres – Via Delle Belle Arte 6/A (położona jest blisko polecanego powyżej noclegu, podobnie jak Trattoria Annamaria).
Transfer na lotnisko i lot powrotny – spod głównego wejścia do dworca kolejowego odjeżdżają autobusy na lotnisko. Bilet kosztuje 6 euro i kupuje się go online, w automatach na dworcu/lotnisku lub w kasach biletowych TPER. Dobrze oznaczone autobusy kursują na lotnisko od mniej więcej piątej rano do północy, co 11 minut. Czas przejazdu wynosi około pół godziny. Na tej stronie znajdziecie rozkład jazdy i kupicie bilety. Próbowaliśmy dojechać na lotnisko autobusem miejskim nr 40, który pokazuje Google Maps, ale prawdopodobnie takiego autobusu w ogóle nie ma, a Google błędnie pokazuje numer tego autobusu, który opisujemy powyżej.
Nasz plan wyjazdu do Włoch niestety trochę się pokrzyżował przez koronawirusa, który rozwinął się we Włoszech podczas naszego pobytu. Musieliśmy zrezygnować ze zwiedzania Bolonii przez dwa dni, bo wszystkie muzea i atrakcje zostały zamknięte. Przeznaczyliśmy ten dzień na dalsze zwiedzanie Florencji, a po Bolonii urządziliśmy sobie spokojny spacer ostatniego dnia tuż przed wylotem. Mamy nadzieję, że tragedia, która teraz rozgrywa się w Europie, minie jak najszybciej, byśmy znowu mogli wrócić do tego pięknego kraju. Oby powyższy plan wyjazdu do Włoch służył Wam jak najlepiej!
Magda
*Ten plan wyjazdu do Włoch obejmuje głównie miasta w środkowej części kraju, chociaż uznaje się, że Bolonia znajduje się na północy Włoch. Jednak w celu nieco lepszego sprecyzowania tytułu, dodaliśmy tam słowo „środkowe”. Od Was też zależy wybór lotniska, na które polecicie. My zdecydowaliśmy się na Bolonię ze względu na niskie ceny biletów, ale Wy możecie dowolnie ten plan modyfikować.
Zwiedzanie Florencji daje nam tyle doznań estetycznych, że po kilku dniach w tym mieście chyba każdy jest trochę oszołomiony. Florencja, jako zagłębie wiekowych zabytków, muzeów pełnych światowej klasy dzieł sztuki, świetnych restauracji, klimatycznych ulic i obłędnych panoram z punktów widokowych, jest wymarzonym kierunkiem na city break. Jednak wręcz przytłaczająca ilość atrakcji w mieście raczej utrudnia zorganizowanie zwyczajowego, krótkiego city breaku. Bo Florencja pochłania, a im bardziej próbujecie ją poznać, tym wyraźniej dostrzegacie, jak wiele jeszcze zostało Wam do zobaczenia, przeżycia, do zachwycenia się. Jak zorganizować wycieczkę do Florencji? Jak dolecieć do Florencji? Gdzie spać we Florencji? Jak zwiedzać Florencję? O tym przeczytacie w poniższym tekście.
Loty do Włoch | Zwiedzanie Florencji
We Florencji znajduje się lotnisko, niestety tanie linie lotnicze na nie nie latają. Do Florencji latają głównie narodowi przewoźnicy z większości europejskich miast, np. z Wiednia, Londynu czy Madrytu. Jednak Polska na ten moment nie posiada żadnego bezpośredniego połączenia ze stolicą Toskanii. Na szczęście w pobliżu Florencji znajduje się kilka lotnisk, na które lata Wizzair oraz Ryanair. Mowa tu o lotniskach w Pizie, Bolonii, ewentualnie w Rzymie. Florencja jest jednym z większych włoskich miast, więc nie ma problemu, żeby dostać się do niej autobusem lub pociągiem z Mediolanu, Neapolu czy Wenecji. Najbliżej Florencji położona jest Piza, jednak loty do tego miasta nie są częste i odbywają się tylko z Krakowa, Gdańska i Modlina pod Warszawą (Ryanair). Wizzair do Pizy nie lata. Drugim lotniskiem, które warto rozważyć, jest to położone w Bolonii. Można na nie dolecieć Ryanairem z Katowic, Wrocławia, Krakowa i Warszawy oraz Wizzairem z Krakowa i Warszawy. Jak to w tanich liniach bywa, rozpiętość cenowa jest ogromna. Generalnie raczej nie ma problemu, żeby kupić bilety w dwie strony po mniej niż 300 zł. Zdarzają się promocje, gdy bilet w jedną stronę kosztuje nawet 39 zł, zwłaszcza na trasie do Bolonii. Ceny rosną w trakcie wakacji, świąt i długich weekendów. My lecieliśmy z Krakowa do Pizy za 39 zł i z Bolonii do Katowic, również za 39 zł. Bilety kupiliśmy na około 2 miesiące przed podróżą, która odbyła się w pod koniec lutego – czyli w okresie, kiedy bilety lotnicze w tanich liniach z reguły są najtańsze.
Transfer z lotniska | Zwiedzanie Florencji
Dojazd z lotniska we Florencji – tramwaj T2 na dworzec kolejowy Firenze Santa Maria Novella. Tramwaj jeździ mniej więcej od 5 rano do północy co 20 minut, bilet jednorazowy kosztuje 1,5 euro. Bilety można kupić na peronie w automacie lub w aplikacji „Nugo”. Rozkład jazdy do sprawdzenia na tej stronie. Drugą opcją jest autobus Volanibus, kursujący przez cały tydzień od wczesnych godzin porannych do północy. Rozkład jazdy można sprawdzić na tej stronie. Bilet w jedną stronę kosztuje 6 euro, w dwie strony 10. Można go kupić u kierowcy (wtedy tylko w jedną stronę; można też płacić kartą), w kasach na dworcu SMN we Florencji oraz na lotnisku. Dokładne lokalizacje można sprawdzić na tej samej stronie, co wskazana powyżej.
Dojazd na lotnisko w Bolonii – pod wejściem głównym do dworca kolejowego startuje autobus lotniskowy, czas przejazdu to około pół godziny, bilet kosztuje 6 euro i kupuje się go online, w automatach na lotnisku/dworcu lub w kasach TPER. Rozkłady jazdy znajdziecie tutaj. Nie sugerujcie się Google Maps, które wskazuje, że na lotnisko jeździ autobus nr 40. Sprawdzaliśmy i takiego numeru w ogóle nie ma. Prawdopodobnie mapy błędnie pokazują numer autobusu, który opisujemy powyżej. Busy kursują co 11 minut mniej więcej od 5 rano do północy.
Dojazd z lotniska w Pizie – lotnisko jest na tyle blisko miasta, że można się nawet pokusić o spacer na nogach. Warto sprawdzić lokalizację hotelu, jeśli zostajecie tam na noc, bo może nie będzie potrzeby korzystania z komunikacji miejskiej. Z lotniska na dworzec kolejowy odjeżdża kolejka, mniej więcej od 6 rano do północy, co około 5-10 minut. Bilet w jedną stronę kosztuje 5 euro. Można je kupić w automatach na lotnisku i na dworcu kolejowym w Pizie. W Google Maps można też sprawdzić dojazd autobusem miejskim do centrum Pizy. Sam przystanek znajduje się kilkadziesiąt metrów przed parkingiem lotniskowym po prawej stronie. Obok przystanku w kiosku kupicie bilety na przejazd za 1,5 euro. Z lotniska odjeżdżają też bezpośrednie autobusy do Florencji, więc nie musicie zahaczać jeszcze o dworzec kolejowy w Pizie. Wszystkich przewoźników, rozkłady jazdy i ceny znajdziecie na tej stronie.
Dojazd do Florencji | Zwiedzanie Florencji
We Florencji znajuje się dworzec autobusowy oraz kolejowy, Firenze Santa Maria Novella. Do miasta dojedzecie z wszystkich większych włoskich miast, także z Wenecji, Mediolanu i Neapolu. Są to szybkie, bezpośrednie pociągi, na które bilety drożeją im bliżej wyjazdu. Dlatego warto pomyśleć o nich z wyprzedzeniem. Oprócz tego między miastami kursują pociągi regionalne (np. z Pizy, Sieny, Bolonii), na które bilety mają stałe ceny i można je kupić nawet na ostatnią chwilę. Bilety kolejowe kupuje się online na tej stronie do 5 minut przed planowaną podróżą, w kasach biletowych lub w automacie. Wydrukowane bilety należy skasować w kasowniku na peronie przed wejściem do pociągu.
Najwygodniejsze jest połączenie z Pizy do Florencji. Między tymi miastami kursują pociągi regionalne z częstotliwością trzech na godzinę od wczesnych godzin porannych. Czas przejazdu wynosi godzinę z minutami, a bilety mają stałą cenę, 8,70 euro. Florencja jest też dobrze skomunikowana z innymi toskańskimi miasteczkami. Dojedziecie z niej do Sieny (1,5 h, 9,5 euro, wiele połączeń w ciągu dnia), do Arezzo (1,5 h, 9 euro, wiele połączeń w ciągu dnia), z Luccą (1,5 h, 7,5 euro, bardzo dużo połączeń).
Z Bolonii do Florencji dojedziecie szybkiem pociągiem Frecciarossa za conajmniej kilkanaście euro lub więcej, ceny nie są stałe. Między tymi miastami kursuje też pociąg regionalny, bilet kosztuje niecałe 10 euro. Jest to jednak bardzo rzadkie połączenie, w pierwszej połowie 2020 roku odbywał się tylko jeden (rano) kurs dziennie. Oprócz szybkich pociągów i rzadkiego bezpośredniego połączenia regio, z Bolonii do Florencji bezproblemowo można dojechać pociągiem regionalnym z przesiadką w Prato (testowaliśmy). Połączeń jest mnóstwo, bilety łącznie kosztują ok. 10 euro i można je kupić nawet na ostatnią chwilę. Na tej trasie warto sprawdzić przewoźnika Flixbus, który oferuje korzystne ceny nawet na ostatnią chwilę. Jednak podobnie jak w przypadku szybkich pociągów, nie jest to regułą i pula najtańszych biletów może się szybko wyprzedzać. Dlatego również w przypadku Flixbusa warto pomyśleć o biletach wcześniej.
Z Rzymu również najwygodniej dostać się do Florencji Flixbusem (też testowaliśmy). Pociąg regionalny jedzie mniej więcej tyle samo, co autobus, a bilet na pociąg kosztuje 21 euro. Z kolei szybki pociąg Fecciarossa jedzie z Rzymu do Florencji tylko 1,5 godziny, a bilet kosztuje co najmniej 20 kilka euro i więcej im bliżej wyjazdu. Jeśli więc zdecydujecie się na pociąg, to z racji tego, że przejazd tym regionalnym też nie kosztuje mało, to może jest to dobra okazja aby skusić się na jazdę szybkim wygodnym pociągiem za niewiele większą dopłatą.
Gdzie spać we Florencji? | Zwiedzanie Florencji
Noclegi we Florencji nie należą do najtańszych, ale też nie są aż tak drogie, jak np. w Wenecji czy Londynie. Szukając noclegu w pokoju prywatnym z wyprzedzeniem, trzeba się nastawiać na koszt co najmniej 120-200 zł za noc dla dwóch osób, w zależności od terminu wyjazdu. Hostele mogą być ciutkę tańsze. Hotelu, hostelu czy mieszkania warto szukać z jak największym wyprzedzeniem, bo wtedy mamy szansę na znalezienie najlepszych ofert i najkorzystniejszych cen. Warto rozważyć przyjazd poza sezonem, kiedy ceny hoteli spadają. Najdrożej będzie latem, zwłaszcza w sierpniu. Baza noclegowa we Florencji jest dobrze rozwinięta, noclegów można szukać standardowo na Booking.com, Airbnb, Hostelworld. Niektóre hotele we Florencji położone są w przepięknych, starych kamienicach, zdarza się, że mają freski na sufitach czy barokowy wystrój. Wszystko zależy od standardu wybranego przez nas hotelu. Podczas pierwszej podróży do Florencji spałam w hostelu, którego niestety nie mogę polecić, ale w 2020 trafiliśmy na dwa rewelacyjne noclegi. Co istotne, nie są to najtańsze noclegi, jakie można znaleźć w internecie, więc jeśli chcecie zorganizować budżetowy wyjazd, to w wyszukiwarkach da się znaleźć pokoje w niższych cenach.
Hotel Machiavelli Palace – bardzo przyjemny hotel trzygwiazdkowy położony między zabytkowym centrum Florencji a dworcem kolejowym SMN. Ładny wystrój, bardzo wygodne pokoje i łóżka, śniadanie wliczone w cenę, miła obsługa. Na dachu taras widokowy z barem i rewelacyjnym widokiem na całą Florencję. Nasz pokój był dość prosty, ale jak przejrzycie ofertę tego hotelu to sami pewnie zwrócicie uwagę, że niektóre (te droższe) są przepięknie urządzone. Co istotne, ceny pokoi w tym hotelu są jak na Florencje i ten standard naprawdę korzystne! Za noc dla dwóch osób płaciliśmy nieco ponad 40 euro. A co najlepsze, dostaliśmy pokój z ogromnym tarasem i takim widokiem! Rezerwowaliśmy przez Booking, ale można zrobić to też (mogą być lepsze ceny) przez ich oficjalną stronę tutaj.
Florence B&B Old Bridge ma taką lokalizację, że już lepiej być nie może – między mostem Ponte Vecchio a Pałacem Pitti. Ten nocleg być ciut droższy, niż Hotel Machiavelli, a na cenę pewnie wpływa miała głównie świetna lokalizacja. Możliwa opcja wykupienia śniadania. Za noc dla dwóch osób płaciliśmy 50 euro, z tym że znaleźliśmy to miejsce przez nowy portal Bidroom, który w zamian za płatną subskrypcję wyszukuje noclegi o lepszym standardzie w niższych cenach niż na Booking, bo do ceny nie wlicza się już prowizja. Dlatego ten sam nocleg na Booking.com może być trochę droższy. Same pokoje bez zarzutu – nowoczesne, przestronne, czyste, z łazienkę, wygodnym łóżkiem. Wszystko bez zarzutu, a ta lokalizacja to bomba. Tutaj oficjalna strona.
Gdzie zjeść? | Zwiedzanie Florencji
Na temat tego gdzie warto zjeść we Florencji, pisaliśmy już w naszym przewodniku kulinarnym, który znajdziecie tutaj. Generalnie jesteśmy pozytywnie zaskoczeni liczbą świetnych restauracji we Florencji, korzystnymi cenami oraz faktem, że przez cały tydzień pobytu ani razu nie trafiliśmy źle. Co prawda zrobiliśmy gruntowny rekonesans przed wyjazdem i większość adresów mieliśmy już zapisane wcześniej. Ale też pare razy wchodziliśmy do kilku miejsc na chybił trafił i zawsze było smacznie albo bardzo smacznie. Spodziewaliśmy się kosmicznych cen, a okazało się, że nie ma najmniejszego problemu, żeby we Florencji zjeść posiłek za mniej niż 10 euro od osoby. Co więcej, w tej i niewiele wyższej cenie można mieć naprawdę pyszną kolację w przyjemnym miejscu. W mieście znajduje się mnóstwo świetnych restauracji, dobrze jednak pamiętać, że te położone w centrum (zwłaszcza przy samych atrakcjach turystycznych) są z reguły droższe, niż poza centrum. Poniżej wstawimy jedynie telegraficzny spis polecanych przez nas miejsc, a po więcej szczegółów, zdjęć i opisów zajrzyjcie do naszego kulinarnego przewodnika.
Trattoria Za Za – nasz hit wyjazdu. Próbowaliśmy kilku dań, wszystkie obłędne (gnocchi). Ogromny wybór, super ceny, fajna atmosfera;
Osteria Santo Spirito – uwielbiamy za gnocchi w sosie serowo-truflowym. Ceny zróżnicowane, przyjemny klimat, w sam raz dla grup;
L’antica pizzera da Michele – jedna z najelpszych pizz jakie jedliśmy w życiu (margherita!), pyszne cienkie ciasto, dobre ceny i lokalizacja;
Raviolo&Raviolo – street foodowy charakter, cudowna obsługa i jeszcze lepsze raviolo (z truflami!). Duży wybór, świetne ceny i klimat;
Tarttoria Sabatino – poza utartym szlakiem, ceny mega korzystne, domowe, lokalne smaki, super atmosfera, przypomina stołówkę.
Simbiosi Organic Specialty Coffe – bardzo przyjemna kawiarnia, ciekawy wystrój, dobre ceny, miła obsługa, najlepsze brownie w życiu;
La Buchetta Food&Wine – nieco bardziej elegancki lokal z regionalnymi potrawami i nieco wyższymi cenami, rewelacyjna lazania;
Gustapizza – smaczna pizza neapolitańska, bardzo dobre ciasto, niskie ceny, w mniej uczęszczanej części zabytkowego centrum;
Co zobaczyć? | Zwiedzanie Florencji
Florencja to miasto pełne zabytków, o których więcej przeczytacie w naszym przewodniku „Co zobaczyć we Florencji? Atrakcje Florencji”, nad którym właśnie pracujemy. Tutaj skrótowo nadmienimy, że Florencja jest rajem dla lubujących się w city breakach, muzeach, architekturze, wystawach, wydarzeniach kulturalnych, świątyniach czy punktach widokowych. Historia Florencji sprawiła, że jest ona pełna świadectw z minionych wieków, najwspanialszych przykładów sztuki renesansowej i nie tylko, światowych dzieł malarskich, średniowiecznych klasztorów, wiekowych bibliotek, uroczych ulic, zaułków i placów. Spacer po Florencji to nieustający zachwyt – wąskimi, ciemnymi uliczkami, fasadami kościołów, zdobnych pałacy, żywych placy i targów pełnych skórzanych wyrobów. Już same wędrowanie tymi ulicami jest czystą przyjemnością. Szczególnie przyjemnie spaceruje się po mniej obleganej dzielnicy Florencji, położonej po drugiej stronie rzeki Arno, wokół placu Santo Spirito – gdzie architektura i ulice nadal zachwycają i panuje na nich spokój oraz zwyczajne życie mieszkańców.
Pasjonaci sztuki z pewnością zawędrują do niezwykłej, pełnej bogatych zbiorów Galerii Uffizi oraz do Accademi, którą rozsławił na cały świat potężny posąg Dawida. Jeśli do tej drugiej kolejka będzie zbyt długa, zajrzyjcie do położonego kilka kroków dalej Opificiodell Pietre Dure. Chyba jeszcze wspanialszym od Uffizi muzeum, jest Palazzo Pitti, którego przepych i bogactwo aż powoduje szum w głowie. Oprócz tego warto odwiedzić mniej oblegane Museo San Marco przy świątyni San Marco, która odegrała znaczna rolę w historii miasta, Szpital Niewiniątek czy muzeum w Pałacu Davanzati, dom XIV-wiecznej wpływowej rodziny. Bardzo interesujące okazało się interaktywne Muzeum Leonarda da Vinci, Museo Stefano Bardini oraz Muzeum Galileo. Nie można zapomnieć o muzeum rzeźby Bargello oraz świetnie zorganizowanym Muzeum Katedralnym z tarasem widokowym nad Duomo.
Jeśli już jesteśmy przy świątyniach, to zwiedzając katedrę koniecznie trzeba też odwiedzić Baptysterium i kryptę, a także wspiąć się po niesamowite widoki na dzwonnicę oraz na kopułę górującą nad całym miastem. Zaskoczyła nas przepiękna świątynia Santissima Anunziata. Będąc we Florencji nie można pominąć Santa Croce, w którym znajdują się nagrobki m.in. Dantego, Galileo, Michała Anioła czy Machiavellego oraz Santa Maria della Novella ze wspaniałymi freskami, obok której znajduje się w pięknych wnętrzach wiekowa apteka, Officina Profumo-Farmaceutica. Warto też zajrzeć do Bazyliki San Lorenzo silnie związanej z historią rodu Medyceuszy, do nietypowego Orsanmichele, mieszczącego się w budynku dawnej giełdy, do kościoła Santa Maria del Carmine, w którym możemy podziwiać niezwykłą kaplicę Brancacci. Rzut beretem od kaplicy położona jest Bazylika Santo Spirito. Warto też zajrzeć do kościoła Ognisanti oraz potężnej, wspaniale urządzonej synagogi o turkusowych kopułach.
Co jeszcze? Obowiązkowym punktem zwiedzania jest Palazzio Vecchio, gdzie przed wiekami Medyceusze prowadzili swe polityczne gry. Pałac pełen jest spektakularnych sal, zdobień, fresków i dzieł sztuki. Do tego na szczycie wieży Palazzio Vecchio znajduje się świetny punkt widokowy na miasto. Inną atrakcją związaną z rodem Medyceuszy, jest Kaplica Medyceuszy – monumentalny budynek zwieńczony piękną kopułą, wewnątrz którego możemy podziwiać ogromne grobowce członków sławnej rodziny. Tuż obok znajduje się Biblioteka Laurentian-Medici, a także pałac rodziny Medyceuszy Medici-Riccardi w którym możemy podziwiać m.in. wspaniałe freski i przyjemny ogród. Innym pałacem, w którym odbywają się ciekawe wystawy, jest Palazzo Strozzi. Niedaleko Palazzo Medici-Riccardi położona jest mniej znana atrakcja, majestatyczna Biblioteka Marucelliana.
We Florencji znajdziecie piękne ogrody – różany, Boboli, Biardini czy Ogród Botaniczny. Z historią Florencji nierozłączne są losy jej mieszkańców, Dantego czy Michała Anioła, dlatego warto zwiedzić ich domy. Zwłaszcza Casa Buonarotti, należąca do Michała Anioła, w której można oglądać kolekcję jego listów, zrobiła na nas duże wrażenie. Oprócz wcześniej wymienionych punktów widokowych musimy też wspomnieć o wieży San Niccolo oraz o osławionym Piazzalo Michelangelo, skąd rozprościera się najpiękniejszy widok na miasto. Ogromną popularnością cieszy się most złotników, czyli Ponte Vecchio. We Florencji znajdziecie też wiele bardziej specjalistycznych muzeów, poświęconych wąskim dziedzinom – m.in. Muzeum Sztuki Współczesnej, Fundacja Franco Zeffirelliego czy Salvatore Ferragmo Museum. A to wciąż jeszcze nie wszystkie atrakcje Florencji!
Komunikacja miejska | Zwiedzanie Florencji
Zwiedzanie Florencji pieszo jest najlepszym sposobem na poznanie miasta. Poza tym, większość atrakcji położonych jest blisko siebie, w centrum ruch samochodowy jest mocno ograniczony, a przemieszczając się autobusami można przegapić mnóstwo świetnych widoków. Korzystanie z komunikacji miejskiej we Florencji będzie miało sens jedynie wtedy, gdy Wasz nocleg znajduje się daleko od centrum, lecicie na lotnisko we Florencji lub chcecie zwiedzić jedną z nielicznych atrakcji, które są położone na obrzeżach miasta. Ale przechodząc do konkretów.
Po Florencji kursują głównie autobusy, można też znaleźć linię tramwajową kursującą na lotnisko. Bilet jednorazowy kosztuje 1,5 euro i można go kupić w kioskach, w Tabbacheriach, w barach/sklepikach zlokalizowanych blisko przystanków, w autobusie/tramwaju w biletomacie kartą zbliżeniową. Bilety można kupić też przez aplikację NUGO oraz u kierowcy za dodatkową opłatą (1 euro więcej). Bilet jednorazowy jest ważny przez 90 minut. Istnieje możliwość zakupu biletów czasowych, np. pakiet 10 biletów 90-minutowych kosztuje 14 euro. Rozpiskę wszystkich dostępnych biletów, a także rozkłady jazdy znajdziecie na stronie przewoźnika.
Na ile jechać do Florencji? | Zwiedzanie Florencji
Florencja to miasto, które można zwiedzać całymi dniami. Ilość zabytków, muzeów i kościołów jest imponująca. Dużo turystów odwiedza Florencję tylko na jeden dzień, a szkoda. W mieście najlepiej odnajdą się miłośnicy sztuki i architektury, lubiący zwiedzać miasta i muzea. Jeśli więc do takich osób należycie, jeden dzień na zwiedzanie Florencji to zdecydowanie zbyt mało. Jeśli chcecie zwiedzić trochę więcej, niż tylko najbardziej znane atrakcje, musicie przeznaczyć na to minimum, dwa-trzy dni, a jeśli chcecie odwiedzić większość muzeów i mniej znanych atrakcji, to cztery-pięc dni jest absolutnym minimum, a to i tak będzie zwiedzanie w dość szybkim tempie. Aby na spokojnie nacieszyć się wszystkimi walorami Florencji, w mieście warto spędzić tydzień lub nawet więcej. We Florencji byliśmy po raz drugi, spędziliśmy w mieście bite cztery dni, z pokoju wychodziliśmy przed ósmą rano, wracaliśmy późno wieczorem. Zwiedzaliśmy od rana do nocy a i tak przez te cztery dni nie udało nam się zobaczyć wszystkiego, co chcieliśmy. Na pobieżne zwiedzanie wystarczy nawet kilka godzin, ale weźcie pod uwagę miejsca, do których chcecie wejść oraz częste kolejki do najpopularniejszych z nich. Naszym zdaniem 3 dni we Florencji to minimum. No chyba, że nie jesteście zainteresowani muzeami, zabytkami itp., to wtedy mniej.
Kiedy jechać do Florencji? | Zwiedzanie Florencji
Najładniej jest wiosną – gdy kwiaty w licznych ogrodach kwitną, ogródki restauracji pełne są ludzi, panuje przyjemna temperatura. Dobrym rozwiązaniem jest też zwiedzanie Florencji jesienią. Lato w mieście to nie najlepszy pomysł. Szczyt sezonu, ceny windują w górę, temperatury często są nieznośne, wszędzie tłumy, kolejki i mało miejsc. Trzeba pamiętać, że Florencja jest bardzo obleganym, turystycznym miastem nawet poza sezonem. Odwiedziliśmy Florencję raz we wrześniu, a następnie w lutym. We wrześniu było całkiem nieźle. Sporo ludzi, ale też pogoda była dość kapryśna, więc bywało, że w deszczu ulice świeciły pustkami. Kolejki do najpopularniejszych atrakcji były, ale nie jakieś kolosalne.
Z kolei co do lutego nie możemy się zbyt obiektywnie wypowiedzieć, bo nasz wyjazd przypadł na pierwszy tydzień epidemii koronawirusa we Włoszech, który wygnał z florenckich ulic sporą część turystów. Dlatego ciężko nam stwierdzić, ćzy w lutym we Florencji zawsze jest trochę luźniej, czy to akurat przypadek związany z epidemią. Co istotne, pisząc „trochę luźniej” nie mamy na myśli, że w ogóle nie ma turystów. Są, jest ich sporo, tworzą się kolejki, ale da się żyć i większe tłumy gromadzą się tylko pod głównymi atrakcjami, gdy reszta miasta pozostaje spokojna. Jeśli macie taką możliwość, odpuście wizytę we Florencji w trakcie weekendu, wtedy jest o wiele tłoczniej, niż w tygodniu. No i też we Florencji, tak jak w innych turystycznych miastach, sprawdza się zasada, że wystarczy odejść od głównych ulic i atrakcji, a od razu robi się luźniej. W niektórych mniej znanych muzeach czy zabytkach często byliśmy jedynymi gośćmi (także zanim media obiegła informacja, że we Florencji pojawił się pierwszy przypadek koronawirusa).
Ceny we Florencji | Zwiedzanie Florencji
Nie jest tak źle, jakby się mogło wydawać, choć tani kierunek to również nie jest. Loty do Włoch generalnie nie należą do drogich, często można upolować niezłe promocje i kupić bilety nawet za mniej niż 100 zł w dwie strony. Do tej kwoty trzeba jednak doliczyć koszt przejazdu pociągiem/autobusem do Florencji, czyli co najmniej 20 euro w dwie strony. Noclegi nie są tanie, ale jak zaczniecie szukać z wyprzedzeniem, to można znaleźć niezłe opcje. Najtańsze pokoje dla dwóch osób za noc kosztują od 120 zł, ale nie są położone w ścisłym centrum i nierzadko mają kiepskie opinie. Im bliżej centrum, tym z reguły drożej. Jeśli nie przeszkadza Wam spanie w pokojach wieloosobowych, warto rozważyć nocleg w hostelach. Za noc w hostelu dla dwóch osób zapłacicie co najmniej 100 zł.
Co nas pozytywnie zaskoczyło, to ceny w restauracjach. Oczywiście trzeba uważać na takie smaczki, jak espresso za 4,5 euro obok mostu Ponte Vecchio. We Florencji nie brakuje drogich restauracji. Ale w większości miejsc, w których jedliśmy (przeczytacie o nich tutaj), można było zamówić również dania za 10 euro i mniej, co jak na Włochy i tak turystyczne miasto, jest dobrym wynikiem. Schody zaczynają się w przypadku płatnych atrakcji. Zwiedzanie Florencji potrafi uderzyć po portfelu. Poszczególne bilety wstępu kosztują często po 8 euro i więcej. Jeśli chcecie zwiedzać wewnątrz wiele miejsc, to może się z tego uzbierać spora suma. Jakimś rozwiązaniem jest zakup karty turystycznej Firenze Card, o którym przeczytacie w kolejnym akapicie. Ewentualnie można zaplanować wyjazd na początku miesiąca, ponieważ w każdą pierwszą niedzielę miesiąca włoskie muzea zwiedza się za darmo.
Większość świątyń (poza tymi najpopularniejszymi typu Santa Croce) można zwiedzać za darmo. Darmowe jest zwiedzanie Duomo, kościoła Santa Trinita czy Orsanmichele, a także Ogrodu Różanego, Casa Martelli, Museo del Bigallo, także darmowy jest punkt widokowy na Piazzale Michelangelo. Sposobem na zaoszczędzenie kilku euro jest podróż poza sezonem, kiedy ceny noclegów są niższe, podobnie jak bilety wstępu do atrakcji. Do wielu miejsc osoby poniżej 18 roku życia wchodzą za darmo, a studentom i osobom do 25 roku życia przysługują spore zniżki (ale nie wszędzie). Niektóre muzea oferują też ciekawe oferty zniżkowe, np. podczas naszego pobytu we Florencji w lutym 2020, we wtorki przed godziną 9 rano w Palazzo Pitti można było kupić o 50% tańsze bilety. Warto takie informacje sprawdzić na oficjalnych stronach poszczególnych muzeów.
Karta Firenze Card | Zwiedzanie Florencji
To turystyczna karta pozwalająca nieco oszczędzić na zwiedzaniu miasta. Jej koszt jest dość zaporowy i sami długo rozważaliśmy, czy jej zakup ma sens. Jednak po przeliczeniu kosztów okazało się, że zapłacilibyśmy o wiele więcej za pojedyńcze bilety do poszczególnych atrakcji, niż za samą kartę. Firenze Card jest ważna przez 72 godziny, a kosztuje aż 85 euro. Jeszcze cztery lata temu, podczas naszego pierwszego pobytu w stolicy Toskani, kosztowała 50 euro, następnie cena podskoczyła do 72 euro, by znowu poszybować w górę. Czy zakup Firenze Card się opłaca? Naszym zdaniem tak, zwłaszcza jeśli spędzicie we Florencji więcej niż jeden dzień i macie w planach intensywne zwiedzanie muzeów i innych atrakcji. Przykładowo, gdybyście chcieli wejść tylko do sztandardowych atrakcji miasta, czyli do Uffizi, Accademii, Palazzo Vecchio, Santa Croce oraz całego kompleksu katedralnego (katedra, Muzeum Katedralne, kopuła, Baptysterium, dzwonnica, krypta), w sezonie zapłacilibyście za to łącznie 75 euro! (poza sezonem 67 euro). Dodając do i tak niemałej już sumy jeszcze 10 euro, macie gwarantowany wstęp do wszystkich florenckich atrakcji, do większości z nich poza kolejką. Jeśli nie macie zamiaru dużo zwiedzać, to zakup oczywiście nie opłaca się.
Firenze Card sprzedawana jest także w wersji rozszerzonej, obejmującej nielimitowane przejazdy komunikacją miejską, co kosztuje dodatkowe 7 euro. Jednak o ile nie macie noclegu daleko poza centrum, ten dodatek nie ma większego sensu. Większość atrakcji położona jest w zabytkowym centrum, po którym porusza się pieszo. Istnieje jeszcze opcja przedłużenia karty o kolejne 48 godzin, z czego sami skorzystaliśmy. Nasze plany zmieniły się i zostaliśmy we Florencji dzień dłużej. Po ponownym podliczeniu kosztów okazało się, że przedłużenie Firenze Card kalkuluje nam się bardziej, niż oddzielne kupowanie biletów. Takie przedłużenie kosztuje dodatkowe 28 euro. Koszta ogromne, ale po sporządzeniu listy miejsc, które chcieliśmy we Florencji zobaczyć, wyszło nam po ponad 130 euro na osobę. Także zakup tej karty bardzo sobie chwalimy. Firenze Card można kupić online i używać jej za pomocą ściągniętej wcześniej na telefon aplikacji lub na miejscu, w licznych punktach sprzedaży (m.in. na stacji Firenze SMN, w Palazzo Pitti, w Uffizi, w Bargello, w Palazzo Vecchio). Pełną listę punktów sprzedaży znajdziecie tutaj. Na tej samej stronie kupicie swoje karty i znajdziecie więcej informacji o jej działaniu czy dostępnych atrakcjach.
Bilety łączone | Zwiedzanie Florencji
Bardzo korzystną opcją na zwiedzanie Florencji są bilety łączone. Takie bilety oferują główne muzea – Galeria Uffizi, Ogrody Boboli, Palazzo Pitti. Do tych trzech miejsc można wejść na jednym bilecie za 38 euro w sezonie, a 18 euro poza sezonem. Kupując pojedyńcze wejściówki do tych miejsc, zapłacilibyście 46 euro w sezonie, a 28 poza sezonem. Także zakup tego karnetu bardzo się opłaca. Można go kupić na tej stronie. Drugi bilet łączony dotyczy kompleksu katedralnego i ma on bardziej przymusowy charakter, bo jest jedyną opcją na zwiedzanie tychże atrakcji wewnątrz. Kosztuje 18 euro i dzięki niemu można zwiedzać Baptysterium, Muzeum Katedralne, Dzwonnice, kryptę, kopułę (po uprzedniej rezerwacji godziny). Zwiedzanie katedry jest darmowe. Bilety łączone występują też w Palazzo Vecchio, gdzie samo zwiedzanie pałacu kosztuje 12,5 euro, a wejście na wieżę widokową kolejne 12,5 euro. Bilet łączony do obu tych miejsc, to koszt 17,5 euro.
Rezerwacja wejść do atrakcji | Zwiedzanie Florencji
Z racji olbrzymich kolejek, jakie tworzą się we Florencji do poszczególnych atrakcji, istnieje możliwość wcześniejszej rezerwacji miejsca poza kolejką. Taka rezerwacja jest dodatkowo płatna i wynosi 3-4 euro. Oczywiście nie wszędzie można zarezerwować miejsce, dotyczy to tylko najpopularniejszych muzeów, takich jak Uffizi, Galleria dell’Accademia czy Palazzo Pitti. W przypadku Accademii, rezerwacji można dokonać tylko telefonicznie (numer znajdziecie tutaj), z kolei Uffizi i Pitti – na oficjalnej stronie. Inne atrakcje, do których można zrobić rezerwacje, znajdziecie na tej stronie. Osoby posiadające Firenze Card do większości miejsc wchodzą poza kolejką, ale z pewnymi wyjątkami. Informacje te są wyszczególnione w aplikacji Firenze Card. Przykładowo, do Accademii również muszą zrobić rezerwację telefoniczną, ale jest ona już zwolniona od kosztów. Każdorazowo rezerwacji wymaga także wejście na kopułę Duomo. Rezerwacji można dokonać w kasach biletowych w Museo dell’Opera dell Duomo.
Podczas pierwszego pobytu we Florencji (koniec września) korzystałam z opcji płatnej rezerwacji miejsc, co teraz uważam za bezsensowny wydatek. Rezerwacja wejścia będzie miała sens, jeśli przyjeżdżacie do Florencji na krótko i w szczycie sezonu. np. w sierpniu. Jednak pod koniec września kolejki nie były aż tak duże, by dopłacać do i tak już nietanich biletów. Na pewno nie warto robić tego z wyprzedzeniem. Jeżeli na miejscu zorientujecie się, że do interesujących Was miejsc trzeba długo ogonkować, dopiero wtedy pomyślcie o ewentualnej rezerwacji. Pomijając kwestię rezerwacji, bardzo Wam polecamy kupowanie biletów online. Tym samym możecie skrócić czas oczekiwania w kolejkach, bo pomijacie te do kas biletowych.
Jak widzicie, zwiedzanie Florencji nie należy do najtańszych przyjemności, ale takie miasto jest grzechu warte. Tutaj żyły i tworzyły jedne z największych umysłów wszechczasów, tutaj szukali inspiracji najwięksi artyści, poeci, naukowcy. Czy może być jakaś lepsza rekomendacja? Włoska stolica sztuki oszałamia i zachwyca mimo, że jest bardzo turystycznym miejscem. Mamy nadzieję, że ten praktyczny wpis pomoże Wam zaplanować wyjazd do Florencji. Jeśli podoba Wam się nasz przewodnik, zostawcie w komentarzu chociaż jedno słowo lub podzielcie się nim w social mediach, dzięki!
Gdzie zjeść we Florencji? Jadąc do tego miasta nastawialiśmy się raczej na liczne wpadki, drożyzne w restauracjach i turystyczne pułapki. Spodziewaliśmy się cen jak w Rzymie czy Wenecji. A jednak Florencja zaskoczyła nas pod względem kulinarnym bardzo pozytywnie!
Nie spodziewaliśmy się, że w ciągu tych kilku dni spróbujemy tak wielu naprawdę pysznych potraw oraz że znajdziemy tyle restauracji, w których można zjeść tanio, za mniej niż 10 euro.Każdej z odwiedzonych przez nas restauracji przyznaliśmy skalę $ dotyczącą zakresu cenowego. Najtańsze lokale otrzymają po jednym $, te z cenami oscylującymi między 8 a 12 euro otrzymają po dwa $$, między 10 a 15 euro po trzy, a droższe po cztery (takich akurat nie odwiedzaliśmy).
Trattoria Za Za | Gdzie zjeść we Florencji?
W tym miejscu zjedliśmy najlepszą kolację we Florencji, a pewnie i jedną z najlepszych we Włoszech. Elgancko, z białymi obrusami, ale totalnie na luzie. Z zaskakująco niskimi cenami jak na taką jakość serwowanych potraw. Kolejki, na stolik czekaliśmy około 20 minut, dlatego warto pomyśleć o zrobieniu rezerwacji. W Za Za non stop panuje ruch, gwar, a restauracja wypełniona jest po brzegi, co również jest dobrą rekomendacją. Przyszliśmy tu na gnocchi, które okazały się po prostu rajem. Cudowna konsystencja, delikatne, ziemnieaczne i rozpływające się w ustach kluseczki w intensywnym sosie pomidorowym.
Doskonałe spaghetti carbonara w sosie truflowym wbiło Marcina w fotel, podobnie jak mnie moja krucha pierś z kurczaka w sosie truflowym. Marcin próbował flaczków z jagnięciny i twierdzi, że to najlepsze flaczki, jakie jadł w życiu. I zaskakujący, orzeźwiający deser, który wciąż wspominamy – świeże truskawki oblane puddingiem z mascarpone… ślinka cieknie na samo wspomnienie. Próbowaliśmy jeszcze przystawek, m.in. prosciutto z melonem, do tego pyszne wino. Za wszystko zapłaciliśmy (łącznie z coperto) 75 euro, każde jedno danie warte swojej ceny. Nie wybieraliśmy też najtańszych dań, no i też zamówiliśmy po dwa, pierwsze i drugie. Chociaż lokal może się wydawać nienajtańszy, w menu znajdziecie dużo dań po mniej niż 10 euro. Gorąco polecamy! Strona z menu tutaj, adres – Piazza del Mercato Centrale 26r. $$-$$$, w zależności od dania (ogromny wybór!).
Osteria Santo Spirito | Gdzie zjeść we Florencji?
Wydawało nam się, że lepszych gnocchi, niż w Za Za nie zjemy, po czym udaliśmy się na kolację do Santo Spirito, a tam niespodzianka. Przyszliśmy tu specjalnie na szeroko polecane gnocchi zapiekane w sosie truflowym i serze. Kiedy danie trafiło prosto z pieca na nasze stoły, to jeszcze tak skwierczało, że nie mogliśmy go zjeść przez kolejne kilka minut. Ale później, cóż to była za uczta! Tego smaku nie da się opisać ani podrobić, jak ktoś lubi trufle, sosy serowe i tego typu dania, to koniecznie powinien udać się do Santo Spirito. Zakres cenowy bardzo zróżnicowany, część dań typu pasta lub gnocchi można zjeśc w przedziale cenowym 7-10 euro, dania mięsne kosztują już 15-20. Dobre miejsce na wyjście większą grupą, w lokalu znajdują się też duże stoły dla grup wieloosobowych. Strona z menu tutaj, adres – Piazza Santo Spirito 16/R. $$ – $$$.
L’antica pizzeria da Michele Firenze | Gdzie zjeść we Florencji?
Jedna z najsmaczniejszych pizz, jakie mieliśmy okazję kiedykolwiek jeść. Przede wszystkim margherita, idealna w swojej prostocie. Sos pomidorowy, nie do podrobienia, dobitnie włoski. Ilość sera nie do przejedzenia i oczywiście świeża bazylia. Do tego rewelacyjne, cieniutkie ciasto. I zwróćcie uwagę na rozmiar pizzy, one są potężne! Wystają poza talerze. Obawialiśmy się, że ich nie przejemy, ale tak nam posmakowało, że wcisnęliśmy wszystko bez najmniejszego problemu. Wygląda przepięknie, a smakuje jeszcze lepiej. Wybór bardzo podstawowy – marinara, margherita, jeden wiariant z pomidorami, calzone. Dobra lokalizacja, ceny bardzo korzystne – pizze po 6-9 euro. Strona z menu tutaj, adres – Piazza del Mercato Centrale 22R. $-$$, w zależności od wybranej pizzy.
Raviolo&Raviolo | Gdzie zjeść we Florencji?
Uwielbiamy takie lokale! Street foodowy charakter, jest też opcja zamówienia na wynos w wygodnym opakowaniu i zjedzenia gdzieś w plenerze. Różne rodzaje ravioli, można oglądać cały proces przyrządzania. Na plus przemiła obsługa, lokalizacja, niskie ceny, otwarcie w godzinach siesty i brak coperto. Co do smaku, to rewelacja, można wybrać ravioli z różnymi nadzieniami i sosami, szczególnie polecamy ravioli z wręcz kremowym nadzieniem truflowym. Za trufle dalibyśmy się posiekać, a że w tej części Włoch są one popularnym składnikiem w kuchni, warto próbować ich w różnych wariacjach. Strona z menu tutaj, adres – Via dei Benci 49r. $.
Trattoria Sabatino | Gdzie zjeść we Florencji?
Już chyba bardziej domowo i lokalnie się nie da. Poza turystycznym centrum, zdala od turystycznych atrakcji, przyjemny lokal prowadzony od dziesiątek lat przez tę samą rodzinę. Cerata na stołach, a przy nich cały przekrój – panowie w garniturach, rodziny z dziećmi, seniorzy, koleżanki podczas lunchu i my, jako jedyni turyści. Ceny więcej niż zaskakujące, dania w Sabatino kosztują 4-7 euro. Po pierwszych kęsach najbardziej na myśl cisnęło nam się zdanie „jaki domowy smak!”. Sos pomidorowy na ravioli smakował jak u babci (włoskiej babci oczywiście), a delikatne kawałki rostbefu rozpływały się w ustach. Bardzo klimatyczny lokal kojarzący się ze stołówką czy kantyną, w którym można zjeść swojsko, domowo i lokalnie. Na pewno spodoba się budżetowym podróżnikom. Stronę z menu znajdziecie tutaj, adres – Via Pisana 2R. $.
Simbiosi Organic Specialty Coffee | Gdzie zjeść we Florencji?
Cudowna kawiarnia, cudowny staroświecki klimat, wspaniała obsługa. Przyjemnie jest usiąść z zwyczajnej kawiarni, w wygodnych fotelach w oczekiwaniu na wejście do florenckiego muzeum i cieszenie się atmosferą. Pyszna kawa i najlepsze, kruche brownie w życiu. Wciąż śni nam się po nocach. Otwarte już od ósmej rano, więc warto tu wpaść na poranną kawę i coś do przegryzienia. Fajna lokalizacja, blisko Galleria dell’Accademia. Adres – Via de’Ginori 46r. $.
Trattoria Antichi Cancelli Firenze | Gdzie zjeść we Florencji?
To nasze przypadkowe odkrycie wyjazdu. Restauracja mieściła się tuż pod naszym hotelem, nie mieliśmy siły chodzić daleko, więc zrobiliśmy rezerwacje w tej niepozornej, acz bardzo klimatycznej trattori. W tym miejscu odkryłam przysmak zwany tortello – rodzaj makaronu nadziewany ziemniaczkami, podane w intensywnym sosie pomidorowym z czosnkiem, bazylią i parmezanem. Niebo. Sos był tak esencjonalny, jak tylko się da, tortello rozpływało się w ustach, a nadzienie okazało się doskonale doprawione. Próbowaliśmy równie dobrą specjalność regionu, Parpadelle z sosem z dzika, a także steku z cielęciny alla fiorentina, również najpopularniejszego toskańskiego dania. Wszystko smaczne i godne polecania. Ceny sa również bardzo zachęcające, większość dań oscyluje wokół 7-10 euro, dania mięsne po 10-13 euro. Sam lokal jest dość przytulny i romantyczny, dobry na kolację we dwoje. Strona z menu tutaj, adres – Via Faenza 73/4. $$.
Ditta Artigianale | Gdzie zjeść we Florencji?
Jeśli znudzą Wam się typowe słodkie włoskie śniadania, wybierzcie się do Ditta Artigianale, położonego rzut beretem od Pałacu Pitti. Dwupiętrowy lokal to świetne miejsce na przekąskę w ciągu dnia, pokrzepienie się aromatyczną kawą, a także na pyszne i syte śniadanie. Wybór jest spory – od tostów z awokado, przez szakszukę po naleśniki. Możemy polecić bardzo dobrze doprawioną szakszukę (ah, te włoskie pomidory!) i rewelacyjne cynamonowe pancaksy z jabłkami i orzechami. Oczywiście na miejscu znajdziecie też slodkie rogaliki, kanapki i inne słodkości. Strona z menu tutaj, adres – Via dello Sprone 5/R. $$-$$$.
La Buchetta Food&Wine | Gdzie zjeść we Florencji?
To już ciutkę bardziej eleganckie miejsce, z nieco wyższymi cenami, ale bez sztywności i zadęcia – koszula z kołnierzem nie będzie konieczna. Tutaj kolejny raz zdecydowaliśmy się na parppadelle z sosem i mięsem z dzika, które okazało się bardzo aromatyczne, dobrze doprawione, a sam makaron delikatny. Próbowaliśmy też lasagne…po raz pierwszy we Włoszech, aż wstyd się przyznać. Danie okazało się bardzo subtelne w smaku, mięso delikatne, sos intensywny, a całość dosłownie rozpływająca się w ustach. Sycąca lazania okazała się strzałem w dziesiątkę i pokochaliśmy tę potrawę. Oprócz tego na miejscu można spróbować kilku innych lokalnych dań, większość w przedziale cenowym 10-15 euro, choć zdarzają się też o wiele droższe, np. steki. Strona z menu tutaj, adres – Via dei Benci 3. $$$-$$$$.
Gustapizza | Gdzie zjeść we Florencji?
Kolejna pizza w tak przez nas lubianym, neapolitańskim stylu. Prosty lokal, bardziej na szybki posiłek niż na dłuższe przesiadywanie. Pizza prosto z pieca opalanego drewnem gotowa jest w ledwie kilka minut. Dobre składniki, cienkie ciasto w środku i delikatne, ale wyrośnięte ranty. Zachęcające ceny (5-8 euro). Nieduży wybór, ale gwarantowany porządny, dobry smak. Strona z menu tutaj, adres – Via Maggio 46r. $.
Oprócz wymienionych wyżej miejsc zaliczyliśmy dwie wtopy – kawa za 4,5 euro obok Ponte Vecchio (absurd) oraz pizza na kawałki w Gino’s Bakery. Do tej pory we Włoszech takie kawałki pizzy zawsze nam smakowały, a ta we Florencji może nie tyle, co była zła, ale bardzo przeciętna i zimna mimo podgrzania. Z kolei nie udało nam się dotrzeć do bistro Occome, czego bardzo żałujemy, bo na zdjęciach posiłki wyglądają zachęcająco. Wszędzie mogliśmy płacić kartą zbliżeniową.
O czym powinniście pamiętać?
O coperto, czyli opłacie za nakrycie doliczanej do rachunku. Zazwyczaj 1-2 euro, zdarza się, że 3. Liczone jest najczęściej od osoby, rzadziej od stolika. Także o tym, że drinki z reguły są drogie, droższe niż lampka domowego wina. Pamiętajcie też o godzinach siesty, kiedy to zazwyczaj od godziny 15:00 do 19:00/20:00 większość lokali pozostaje zamkniętych. I nigdy nieprzenigdy nie wybierajcie restauracji:
zlokalizowanych przy samych atrakcjach turystycznych, jak np. obok Duomo czy Ponte Vecchio;
Z Menu turystycznym gdzie oferowane są zestawy np. danie+woda+deser.
Które są puste lub siedzą w nich sami turyści, gdyż nie są to najlepsze rekomendacje dla lokalu;
na której ścianach, witrynach wiszą zdjęcia jedzenia;
Zatrudniających naganiaczy do restauracji – zazwyczaj są to kiepskie lokale.
Nie sugerujcie się też wyglądem lokalu, bo czasem w najskromniejszej restauracji można zjeść rewelacyjne posiłki.
Generalnie to był nasz najlepszy wyjazd pod względem kulinarnym, każdego dnia odkrywaliśmy kolejne smaki, lokale i perełki. Niektórych potraw próbowaliśmy po raz pierwszy, inne któryś z kolei i w każdym przypadku byliśmy zadowoleni z wyboru. Jesteśmy zaskoczeni ilością świetnych restauracji we Florencji, w których można zjeść naprawdę dobre rzeczy w rozsądnych cenach. Mamy już długą listę miejsc, które chcielibyśmy odwiedzić podczas kolejnego pobytu w mieście. Ta powyższa jest osobiście sprawdzona i mamy nadzieję, że Wam się przyda! A jeśli podczas swojego pobytu we Florencji odkryjcie inne dobre restauracje, to koniecznie podzielcie się nimi w komentarzach. Smacznego!
Magda
Tutaj znajdziecie nasze pozostałe przewodniki kulinarne z Włoch i artykuły z Florencji:
Ostuni jest jednym z głównych wabików na turystów w Apulii, którzy tłumnie odwiedzają to miasto podczas wakacji. W Ostuni żyje jeden z największych odsetków cudzoziemców, którzy zwabieni urokami Włoch, właśnie tutaj postanowili wykupić domy i przenieść swoje życie, przynajmniej w trakcie wakacji. Mimo że miasteczko liczy sobie ledwie ponad 30 tysięcy mieszkańców, raptem w ciągu lata liczba ta wzrasta dwu, a nawet trzykrotnie. Przypadek ten porównuje się do fenomenu Toskanii, w której podobne zjawisko obserwuje się od lat. Co wpływa na popularność Białego Miasta? Co sprawia, że ludzie zakochują się w nim bez pamięci? Czy warto zwiedzić Ostuni podczas podróży do Apulii oraz jak zaplanować zwiedzanie?
Czy warto jechać do Ostuni? | Ostuni – białe miasto w Apulii
Ostuni, czyli La Citta Bianca, króluje nad płaską Apulią na około 200-metrowym wzgórzu. Skąd się wziął zwyczaj nazywania Ostuni Białym Miastem? Początkowo, jeszcze w średniowieczu, budynki bielono ze względu na dostępność i niski koszt wapna. Drugą zaletę stanowił fakt, że w ciasnych, wąskich i nieoświetlonych uliczkach potrzeba było światła, a białe mury w słońcu powodowały, że ciemne zaułki stawały się nieco bardziej przyjazne. W późniejszych wiekach górujące nad Apulią miasto stosunkowo dobrze przetrwało zarazę, która szalała w regionie. Okazało się, że wapno ma właściwości dezynfekujące. Strzeżonego Pan Bóg strzeże, więc zaradni Apulijczycy malują swe domy na biało do dziś. Niech więc nie zdziwi cię zapach farby podczas spaceru w plątaninie jasnych ulic.
Po spokojnych spacerach w niemal wyludnionych Monopoli czy Polignano a Mare, Ostuni zaskoczyło nas żwawą, jaka w nim panowała. Może nie były to jakieś ogromne tłumy, ale w mieście zastaliśmy o wiele więcej wycieczek, niż w innych miasteczkach Apulii. Dało się to odczuć głównie pod największymi atrakcjami w mieście, gdzie przewodnicy przeganiali swoje stadka z punktu do punktu, wykrzykując przez mikrofony informacje o historii Ostuni. Także pierwsze wrażenie nie było najlepsze, chociaż nie oceniamy zwiedzanych przez nas miejsc przez pryzmat liczby turystów, którzy odwiedzają je razem z nami – w końcu to nie wina Ostuni, że jest tak czarujące, nie?
Jednakże po zabłądzeniu w krętych uliczkach pnących się wciąż pod górę, zostaliśmy niemal sami. Może miała na to wpływ pora dnia, który chylił się ku zachodowi? W sezonie Ostuni gości na swych ulicach o wiele więcej turystów, jednak pod koniec września zachowana była idealna równowaga. Można było zgubić się w bielutkim jak śnieg labiryncie ulic, a kiedy naszła nas na to ochota – wrócić do życia, do ludzi i energii, jaką tętni miasto. Jeśli szukasz odpoczynku, spokojnych spacerów i masz potrzebę odizolowania się od większych skupisk ludzi, znajdziesz to w Ostuni. Wraz ze wspaniałymi widokami, zabytkami, włoskim klimatem i kuchnią. A jeśli zapragniesz znaleźć się w miejscu, gdzie ciągle coś się dzieje, to białe miasto również cię nie zawiedzie. Ta żywotność La Citta Bianca nas oczarowała, w ogóle nie była męcząca. A nawet gdyby, w każdej chwili można było znaleźć wytchnienie między tajemniczymy ulicami miasta.
W Ostuni łatwo dostrzec ząb czasu, który powoli kruszy mury miasta. Przechadzając się ulicami dobrze staje się widoczne, że Ostuni ma już swoje lata – ludzie osiedlali się na wzgórzu La Citta Bianca nawet nie w czasach rzymskich czy greckich, ale jeszcze wcześniej, bo przed naszą erą. Białe mury zdają się kryć historie i wspomnienia bardzo nam odległe, o czym przypominają nam także niektóre zabytki. A teraz ciekawostka – wiecie, że miasto należało kiedyś do polskiej królowej, Bony Sforzy? Najpierw rozkwitło pod rządami jej matki, Izabeli, która wspierała sztukę i humanistów. Następnie przekazała Ostuni w posagu swej córce, podczas rządów której w miasteczku nadal panował dobrobyt.
Uliczki wijące się zakosami pod górę, aż pod samą katedrę wieńczącą szczyt wzgórza, sprzyjają długim spacerom ulicami, zaułkami i tunelami. A te pachną kawą, morzem i czystością. Pranie oplatające stare mury łopocze na wietrze, barnwe okiennice skrzypią, a między domami przemykają koty. Wysokie mury osłaniają przed południowym słońcem. Miasto położone jest łącznie na trzech wzgórzach, chociaż jego główna, zabytkowa część, góruje nad pozostałymi i resztą stosunkowo płaskiego regionu, jakim jest Apulia. Ostuni wydało nam się majestatyczne i eleganckie, zadbane, wiekowe, acz nadal żywotne i interesujące ze swoimi urokliwymi ulicami i ciekawymi zabytkami. To z pewnością najbardziej wytworne miasto spośród wszystkich apulijskich miejscowości i ze względu na jego wyjątkowe położenie i ukształtowanie urbanistyczne, możemy się nawet pokusić o nazwanie Ostuni królową (królem?) wszystkich białych miast Apulii.
Ostuni jest pięknie przybrane kwiatami i bluszczem, dlatego dobrym pomysłem jest zwiedzanie miasteczka wiosną, kiedy wszystko kwitnie. Nawet pod koniec września donice pełne kolorowych kwiatów dodawały temu miejscu uroku. Rośliny wybuchają feerią barw na tle jasnych ścian, a niekiedy zdają się drwić z zasad grawitacji, oplatając mury i dziedzińce w taki sposób, że zaczynamy wątpić w prawa fizyki. Cudownie jest przechadzać się ulicami, które przypominają miejską dżunglę.
Miasteczku rumieńców dodają też bardzo oryginalne drzwi i bramy. Niektóre okazałe, barokowe, inne jeszcze proste, w pastelowch kolorach. Nie można oczywiście zapomnieć o typowych dla włoskich kamienic drewnianych okiennicach, które malowane są zwykle na niebiesko i zielono. Wszystko to prezentuje się wyjątkowo ładnie w kotraście do bieli Ostuni. Miejscowość jest spora, na jej zwiedzanie warto poświęcić więcej czasu niż np. w Monopoli czy Polignano a Mare. Znajduje się tu sporo zabytków, krętych ulic i widoków, które warto chłonąć dłużej, niż przez kilka skąpych godzin. Choć w Apulii znajduje się wiele białych miast, to jednak Ostuni ze swą gęstą zabudową zdecydowanie wyróżnia się na tle pozostałych.
Co zobaczyć w Ostuni? | Ostuni – białe miasto w Apulii
Naszym zdaniem największym atutem Ostuni jest jego spektakularne położenie na wzgórzu, co najlepiej widać z punktów widokowych znajdujących się poza zabytkowym centrum oraz już w drodze z dworca kolejowego do miasta. Patrząc na ten obrazek z daleka można odnieść wrażenie, że jedne budynki wyrastają z drugich, a zabudowa jest tak gęsta, że nie docierają tam nawet promienie słoneczne. Walorów estetycznych dodaje temu wszystkiemu w miarę spójna, charakterystyczna architektura i jednolity kolor. Z daleka Ostuni może przypominać nawet jakieś wyimaginowane miasta z powieści fantasy. Dlatego warto chociaż raz zobaczyć je z tej perspektywy. Taki punkt widokowy znajduje się np. przy ulicy Corso Vittorio Emanuele II i nazywa się Belvedere di Ostuni (lokalizację możecie sprawdzić w Google Maps).
O wyjątkowych ulicach pisaliśmy już wcześniej. Stare mury, łuki, latarnie, schody i tunele tworzą niepotwarzalny klimat miasta, któremu pazura dodają kolorwe drzwi, winorośla i barwne kwiaty. Białe mury odcinające się na tle intensywnie niebieskiego nieba robią duże wrażenie i najlepszym sposobem na poznanie walorów miasta, będzie spokojny spacer i odkrywanie jego zaułków. Ostuni pod względem ilości atrakcji na tle innych apulijskich miejscowości wypada całkiem nieźle, ale wciąż nie jest to miejsce pokroju Rzymu czy Sieny, w których godzinami można odkrywać muzea i zabytki. Tutaj sprawdzą się spacery, bez mapy, bez GPS-a. Delektowanie się atmosferą, włoskim winem i widokami zachodów słońca w miejscu takim, jak Ostuni, to przepis na udane wakacje na dalekim południu Włoch.
Ostuni otoczone jest potężnymi aragońskimi murami miejskimi, dodającymi miastu powagi. Warto się wzdłuż nich przespacerować, bo przy okazji można też podziwiać nie tak znów odległe wybrzeże Adriatyku oraz morze gajów oliwnych i winnic otaczających wyspę, jaką jest wzgórze ozdobione Ostuni. Z ulic przebiegających nad lub pod murami miejskimi warto podziwiać osławione już zachody słońca.
Ten obrazek zobaczycie niejednokrotnie podczas planowaniu podróży do Apulii. Słynne drzwi z kaktusami stały się ostatnimi czasy niezwykle popularne, a do zrobienia przy nich zdjęciach często ustawia się długa kolejka fanów Instagrama. Ale trzeba przyznać, że miejsce to faktycznie jest bardzo malownicze. A to niejedyne takie ciekawe drzwi w Ostuni, bo w mieście można znaleźć takich kilka. Chociażby na przeciwko sławnych kaktusów znajduje się całkiem ładna brama pomalowana na kilka intensywnych kolorów.
Arco Scoppa to barokowy łuk przerzucony nad jednym z głównych placów miejskich, tuż pod katedrą. Ten łuk to tak naprawdę galeria, o czym świadczą drewniane okna w jej ścianach. Niegdyś drewniana, następnie przerobiona ze względów bezpieczeństwa na galerię kamienną, łączy ona ze sobą Pałac Biskupi zaprojektowany w stylu rokoko, z seminarium położonym po drugiej stronie placu. Na tym też placu koncentruje się część ruchu turystycznego i zazwyczaj coś tu się dzieje. W tym miejscu można też szukać pozostałości dawnego zamku, które ukrywają się w niektórych częściach miasta.
Duomo di Ostuni – Niesamowita fasada katedry jest zdecydowanie wyróżniającym się miejscem na tle nie tylko samego Ostuni, ale i całego regionu. Potężna rozeta (druga co do wielkości w Europie!) strzeże wejścia do świątyni, która zachwyca swym wystrojem. Chociaż sama XV-wieczna katedra zbudowana zostałą w stylu późnogotyckim, to na pierwszy rzut oka katedra może wydawać się bardziej romańska, niż gotycka. Na dodatek jej wnętrza i kaplice zadziwiają barokowym przepychem. Świątynia skrywa się nieśmiało między gęstą zabudową miasta na tyle, że aż ciężko określić jej rozmiary i objąć wzrokiem w całości. Podczas zwiedzania Ostuni to punkt obowiązkowy. Świątynia jest czynna codziennie do godziny 19:00, w niedzielę do 13:00. Według internetu bilet wstępu kosztuje 1 euro, jednak na miejscu nikt biletów nie sprzedawał ani nie sprawdzał.
Równie przepiękna jest fasada kościoła Saint Vito Martire, która góruje nad pozostałymi zabudowaniami na tyle wysoko, że trzeba mocno zadzierać głowę, by ujrzeć jej szczyt. We wnętrzu świątyni znajduje się Muzeum Miejskie z eksponatami pochodzącymi jeszcze z wieków przed naszą erą aż do XVI stulecia. Muzeum czynne jest w tygodniu między 10:00 a 14:00, w weekendy od 10:00 do 19:00. Godziny otwarcia należy każdorazowo sprawdzić na tej stronie, bo mogą się w każdej chwili zmienić. Bilet wstępu kosztuje 5 euro.
Palazzo Municipiale – Pierwotnie był to klasztor franciszkanów pochodzący z początków XIV wieku. W XIX stuleciu jego fasada otrzymała neoklasycystyczne elementy i została przekształcona na ratusz miejski, w budynku którego obecnie odbywają się wystawy. Ratusz znajduje się przy rozległym placu Piazza della Liberta, tętniący życiem do późnych godzin wieczornych. Do ratusza od wieków przytulony jest kościół św. Franciszka z Asyżu z piękną fasadą i równie interesującym wnętrzem – coś w sam raz dla fanów architektury. Na placu znajduje się także barokowa kolumna pochodząca z końca XVIII wieku, licząca sobie ponad 20 metrów wysokości, a którą wieńczy figura świętego Oronza. Jest to jeden z bardziej charakterystycznych punktów w mieście.
W Ostuni znajduje się też wiele zabytkowych pałaców, które stanowiły niegdyś własność arystokratycznych rodzin zamieszkujących miasteczko. Nie brak tu też niewielkich kościołów tak mocno wkomponowanych w krajobraz miejski, że czasem łatwo któreś z nich przeoczyć. Na uwagę zasługuje XVII-wieczny kościół Santo Spirito. Ostuni może nie jest położone nad samym morzem, jednak w jego okolicy znajduje się kilka świetnych plaż, które uznawane są za najczystsze i najładniejsze na całym włoskim wybrzeżu (plaże – Lido Morelli, Torre Pozella, piaszczyste i długie plaże w rezerwacie przyrody Torre Gauceta; strefa przybrzeżna jest skomunikowana z centrum miasteczka).
Gdzie zjeść w Ostuni? | Ostuni – białe miasto w Apulii
Sapori D’eccellenza – Najlepsza panini, jakie jedliśmy w Apulii. Idealna bułka, rewelacyjne lokalne składniki, których nie spróbujecie na codzień w domu. Od najprostrzych kanapek z salami, po ośmiornice, włoskie wędliny, karczochy, liście rzepy, ser caciociavallo. Na miejscu można też kupić lokalne wyroby. Szczególnie polecamy bułę z ośmiornicą, która jest lokalnym specjałem oraz panini z pysznym serem straciatella i capocollo, czyli dojrzewającą karkówką. Ceny niewysokie, panini kosztują to 4-5 euro, są sycące i mega smaczne. Adres – Via Giovanni Antonio Petrarolo, 2. Smaczne panini z owocami morza zjecie też w klimatycznym Nudo e Crudo Fishbar.
Pyszną, neapolitańską pizzę z mięciutkim ciastem wypełnionym po brzegi świeżymi składniakami zjescie w Notti Bianche. A jak lody, to tylko w Cremeria Alla Scala, uznawana za jedną z najlepszych gelaterii w całej Apulii. Tutaj szczególnie polecamy Wam miętowe sorbety – cudowne orzeźwienie w upalny dzień.
Jak dojechać do Ostuni? | Ostuni – białe miasto w Apulii
Pociągiem Trenitalia z Bari – przejazd trwa około 50 minut, a bilet kosztuje 5,80 euro. Pociągi na tej trasie są częste, jeżdżą średnio co godzinę. Tutaj sprawdzicie rozkład jazdy. Do Ostuni dojedziecie też pociągiem z Monopoli (przejazd trwa 20 minut, bilet kosztuje 2,50 euro), z Polignano a Mare bezpośrednio lub z przesiadką w Monopoli (przejazd 30 minut, bilet 3,30 euro), pociągiem z Lecce w około 50 minut za 5,80 euro. Bilety kupicie w kasach na dworcach, w automatach lub przez internet (to ostatnie najpóźniej do 5 minut przed planowanym odjazdem). Pamiętaj, żeby wydrukowany bilet skasować na peronie, inaczej w pociągu dostaniesz mandat.
Pociągi nie zatrzymują się w samym Ostuni, a z dworca kolejowego do centrum trzeba przejść jakieś kilka kilometrów pod górę. Na szczęście między miastem a stacją kursują autobusy miejskie, które zatrzymują się przed samym wejściem dworca, a potem jadą przez centrum Ostuni. Bilety (90 centów, lepiej kupić od razu dwa) można kupić w barze, który znajduje się na lewo od wyjścia z dworca, jeszcze w budynku stacji. Możliwa płatność kartą. Autobusy te są kompatybilne z rozkładem jazdy pociągów. Tutaj sprawdzicie rozkłady jazdy tych autobusów. Autobusy jadące w kierunku dworca zatrzymują się m.in. na przystanku przy ulicy Corso Vittorio Emanuele II.
Gdzie spać ? | Ostuni – białe miasto w Apulii
Spaliśmy w Bari, z racji tego, że to dobra baza wypadowa. Ale oczywiście można też takową sobie urządzić w Ostuni, które jest całkiem nieźle skomunikowane z innymi miastami. Jednakże takie miasta, jak Monopoli, Trani, Bari czy Polignano a Mare będą lepszą bazą wypadową do zwiedzania Apulii. W Ostuni warto zatrzymać się na noc, ale jeśli chcesz spędzić wyjazd w jednym miejscu, szukalibyśmy noclegu w wyżej wymienionych miejscowościach. Bez problemu znajdziesz noclegi na Booking.com czy Airbnb. Warto pomyśleć o tym z wyprzedzeniem, zwłaszcza, jeśli do Apulii wybieracie się w szczycie sezonu. Ze swojej strony możemy też polecić Aprtamenty Bari Primo Piano – proste, czyste, z dobrze wyposażoną kuchnią, łazienką, balkonem, klimatyzacją, z rozsądnej cenie (8 dni, 1700 zł ze śniadaniem dla dwóch osób, rezerwowane na ostatnią chwilę), dogodna (choć nie najpiękniejsza) lokalizacja – blisko dworca, dzięki czemu w kilka minut mogliśmy złapać pociąg i ruszyć na zwiedzanie regionu. Podczas kolejnej podróży do Apulii z pewnością wybierzemy nocleg w Monopoli.
Jak dolecieć? | Ostuni – białe miasto w Apulii
Do Apulii lecieliśmy z Wrocławia (do Bari) liniamii Wizzair. Bilety na tej trasie potrafią być tanie, szczególnie gdy pomyślimy o tym wcześniej. Z rocznym wyprzedzeniem kupiliśmy je po 39 zł w jedną stronę. W wakacje i dni wolne/święta ceny z pewnością będą wyższe. Wizzair do Bari lata również z Gdańska, Krakowa, Katowic i Warszawy, jednakże w ciągu roku siatka połączeń się zmienia i okresowo na poszczególne sezony niektóre połączenia znikają. Z Krakowa wciąż lata do Bari Ryanair. Cały czas do Apulii można też dolecieć korzystając z połączenia Ryanaira Katowice – Brindisi. Najtańsze bilety znajdziemy poza sezonem (bardzo polecamy podróże poza sezonem!) – dla przykładu, piszemy ten artykuł pod koniec stycznia, a na marzec można znaleźć mnóstwo terminów na wylot z Wrocławia do Bari Wizzairem po 39 zł w jedną stronę. Najdrożej jest w trakcie wakacji, kiedy bilety moga kosztować nawet kilkaset złotych. Dlatego polecamy na bieżąco śledzić ceny i kiedy pojawi się taka, jaką jesteście gotowi dać za bilety, to nie zastanawiać się długo, tylko kupować. Z lotniska do Bari dojedziecie pociągiem w 20 minut za 5 euro, shuttle busem lub autobusem miejskim nr 16 odjeżdżającym spod samego terminalu, bilety kupione u kierowcy kosztują 1,5 euro, a autobus dojeżdża pod dworzec kolejowy w Bari.
Na ile i kiedy jechać? | Ostuni – białe miasto w Apulii
W apulijskich miasteczkach pięknie jest latem, kiedy wszystko kwitnie, a dni są długie. Jednak lipiec i sierpień to są najgorsze miesiące na podróż do Włoch – temperatury zabójcze, podobnie ceny, problem z miejscami, turystów masa. Dlatego do Apulii warto wybrać się wiosną lub jesienią, kiedy już albo wciąż jest ciepło, nadal można kąpać się w morzu, jest spokojniej i taniej. Na przełomie września i października w Ostuni, poza głównymi placami miasta, było bardzo spokojnie, a temperatura sięgała do 30 stopni. Zimą też będzie fajnie, bo wówczas miasta w Apulii są pięknie oświetlone i udekorowane, ruch turystyczny niemal zamiera i możemy cieszyć się widokami w spokoju. Na ile jechać? Optymalnym czasem na zwiedzanie Ostuni będzie jeden dzień. W sam raz, aby powłóczyć się po mieście, spróbować lokalnej kuchni, zajrzeć do kilku atrakcji i podziwiać zachód słońca. Pocieszenie dla tych, którzy nie mają wiele czasu – Ostuni jest na tyle niewielkie, że można je obejść w kilka godzin i jeśli się spieszycie, to w 3-4 godziny zobaczycie najbardziej interesujące miejsca. Spędzieliśmy w Ostuni pół dnia i to nam wystarczyło, chociaż klimat był tak fajny, że zostalibyśmy dłużej – niestety, ostatni pociąg nie będzie na nas czekał.
Inne informacje praktyczne | Ostuni – białe miasto w Apulii
Napisaliśmy o Apulii wiele przydatnych przewodników, znajdziecie w nich mnóstwo informacji praktycznych, które dotyczą też Ostuni:
Ostuni to taki klasyk Apulii, którego szkoda byłoby ominąć podczas zwiedzania. Miasto wiekowe, ale ekspresyjne i żywotne. Z odrapanymi murami, ale zdobione kolorowymi drzwiami, malunkami i kwiatami. W którym można się zaszyć w spokoju, jak i próbować włoskiego życia w towarzystwie. Blisko morza, jednak nie kurort. Z wieloma zabytkami, ale nie przytłacza ich ilością. Ostuni to balans i równowaga, spokój ducha i uczta dla zmysłów. Warto tu się zgubić, zabłądzić bez mapy, dać ponieść nogom po białych ulicach tchnących historią i poddać temu cudownemu klimatowi, za ktory wszyscy tak bardzo kochamy Włochy.
Polignano a Mare to sztandarowa, obok Alberobello, atrakcja włoskiej Apulii. Zdjęcie plaży jest jednym z najczęściej się przewijających w przewodnikach po tym regionie. Mimo to, miasteczko było w stanie nas pozytywnie zaskoczyć pod wieloma względami. Czy warto jechać do Polignano a Mare i jak zaplanować taką wycieczkę?
Jakie jest Polignano a Mare?
Niby tętniące życiem, a jednak spokojne. Owszem, na głównych placach miasteczka i przy sławnej plaży było dość tłoczno, jednak w Polignano a Mare zaskoczył nas ogólny spokój i atmosfera. Spodziewaliśmy się większych tłumów, jednak pod koniec września w mieście było stosunkowo spokojnie. Większość białych, krętych zaułków była pusta i oddychała spokojem. Wędrowaliśmy między białymi jak śnieg murami, które chroniły przed południowym słońcem. Gdzie niegdzie przebiegały dzieci, tu ktoś zamiatał chodnik, tam sąsiadki rozmawiały na balkonach, przy wejściu dwójka starszych panów rozgrywała partyjkę szachów, a koty wygrzewały się na gorących murach i schodach. Polignano a Mare okazało się takie normalne. Nie mieliśmy sporych oczekiwań, spodziewaliśmy się dość turystycznego miejsca, a zastaliśmy tam zwyczajne, włoskie życie toczące się w zaułkach centro storico.
W Polignano a Mare ulice pachną kawą, morzem i czystością. Sznury obwieszone praniem zdają się oplatać większość budynków. Niebieskie i zielone okiennice skrzypią, popychane morską bryzą, na większych placach słychać nieznaczny gwar z restauracji i szum morza w oddali. Czasem zdarzyło się, że poziom decybeli gwałtownie rósł, gdy mijaliśmy jakąś głośną azjatycką wycieczkę, lecz oddalając się od głównych atrakcji miasta, wszystko wracało do normalności. Wszystko to tworzy dobre warunki do przyjemnych spacerów.
To było bardzo ciekawe doświadczenie – zdawaliśmy sobie sprawę, że ledwie jedna stara kamienica dzieli nas od tłocznego placu pełnego restauracji i tłumku gapiów kłebiących się na jednym z licznych tarasów widokowych przy osławionej plaży. A tutaj patrzymy na zaciszne podwórko, stare kapliczki, rośliny zdające sobie drwić z zasad grawitacji, przytulne kawiarnie. Klimat jak się patrzy! W Polignano a Mare każdy zaułek, uliczka, kwiaty, ludzie żyją własnym rytmem, jakby nie zdając sobie sprawy, że dla postronnego turysty stanowią sielankowy obrazek. Bo kto z nas pogardziłby możliwością mieszkania w takim miejscu – pełnym kwiatów, restauracji, malowniczych ulic, plaż i pozytywnych wibracji?
Polignano a Mare mimo, że bardzo popularne wśród turystów, oczarowało nas swoją kameralnością i nadmorskim, wakacyjnym klimatem. Spacerując jego ulicami na każdym kroku można obserwować zwyczajne życie mieszkańców. Jak do tego doda się ładne plaże w okolicy, świetną pogodę przez większość roku, pyszną włoską kuchnię i atrakcje w samym mieście oraz jego okolicach, to wychodzi nam przepis na udane wakacje we Włoszech. Oczywiście zdajemy sobie sprawę, że w szczycie sezonu Polignano a Mare może nie być już tak spokojne, ale wydaje nam się, że i w tej miejscowości wystarczy zastosować starą zasadę, która sprawdza się także w większych miastach – jak tylko oddalicie się od głównych atrakcji, zaznacie spokoju i poczujecie klimat danego miejsca.
Co zobaczyć ? | Polignano a Mare
Naszym zdaniem głównym atutem Polignano a Mare jest niezwykłe położenie na i między klifami, a także wąskie, urocze uliczki centrum miasta. Co prawda miejscowość nie może poszczycić się sławnymi zabytkami czy muzeami, ale już tak jest, że do apulijskich miasteczek przyjeżdża się chłonąć klimat i spacerować bez końca ich ulicami, zwolnić i cieszyć się atmosferą, niż faktycznie intensywnie zwiedzać. Nie inaczej jest w Polignano a Mare. W tym miasteczku najlepszym sposobem na spędzenie czasu będą spacery.
Nie bez powodu Polignano a Mare uznawane jest za jedną z najładniejszych miejscowości w całym regionie! Zwyczajne włoskie uliczki, tak różne od tego, co widzimy na codzień w Polsce, są zachwycające. Gdy przekroczycie bramę wejściową do centro storico, od razu zachłyśniecie się z wrażenia. Przynajmniej my byliśmy pod ogromnym wrażeniem, ale mogło wynikać to z faktu, że Polignano było pierwszym miastem w Apulii, które zwiedzaliśmy. Wysoka zabudowa i wąskie uliczki pełne są kolorów, powiewającego na wietrze prania, sklepów z rękodziełem i zwyczajnego życia.
Jednym z najbardziej rozpoznawalnych widoków w całej Apulii, jest właśnie plaża Lama Monachile, ukryta między jasnymi klifami. To miejsce również nas zaskoczyło, bo wyglądało nieco inaczej, niż na zdjęciach oglądanych przez nas w internecie przed wyjazdem. Ale czy się rozczarowaliśmy? Z pewnością nie, widoki z tarasu widokowego na Lama Monachile są rewelacyjne. Położenie plaży, nad którą górują białe zabudowania sprawia, że jest ona wyjątkowa na tle innych włoskich plaż. Warto tu przyjść kilka razy w ciągu dnia, bo widok zmienia się wraz ze zmianą położenia słońca na niebie. Najlepszym pomysłem jest podziwianie plaży rano, kiedy na tarasie widokowym gromadzi się mniej gapiów. Warto też przyjść tutaj wieczorem i obserwować, jak niebo ciemnieje, a miejskie swiatła oświetlają plaże i rzucają cienie na wysokie klify. Woda w tym miejscu ma niesamowity turkusowy kolor, co tylko zachęca do kąpieli. Trzeba jednak pamiętać, że plaża jest niewielka, kamienista, a w sezonie ogromnie zatłoczona.
Warto przespacerować się też na drugą stronę plaży, by stąd podziwiać w pełnej okazałości bezkres Adriatyku oraz niesamowite usytuowanie miasta na skałach. Z tej perspektywy miasteczko prezentuje sie szczególnie wyjątkowo. Może się zdawać, że mieszkańcy Polignano okiełznali ostre klify, skoro jasne zabudowania tak szczelnie je przykrywają. Jednak podczas gorszej pogody wysokie fale podczas przypominają, że ta symbioza miasta z naturą jest dość złudna, gdyż wybrzeże jest nieustannie rzeźbione przez morze.
Z tyłu plaży znajduje się potężny most Ponte di Polignano, który w ciekawy sposób komponuje się z otoczeniem, ładnie domykając cały obrazek i łączy dwa klify, między którymi usadowiła się plaża. Most wygląda świetnie podziwiany zarówno z dołu, jak i od tyłu. Oczywiście nie można zapomnieć o fantastycznym widoku z samego mostu.
Kilka kroków od mostu, na straży sławnej plaży stoi najsłynniejszy mieszkaniec tej miejscowości – Domenico Modugno. Może nie kojarzycie nazwiska, ale na pewno znacie ten hit – „Volareee, ooooo”!
Most to nie jedyny taras widokowy w tym mieście – przechadzając się pachnącymi ulicami Polignano a Mare pełnymi kwiatów, niejednokrotnie traficie na liczne punkty widokowe, z których możecie podziwiać niezwykłe położenie miasta, przypominające nieco Tropeę w Kalabrii. Miasto ulokowało się na poszarpanym wybrzeżu i wysokich skałach, które podziurawione są grotami morskimi. W co po niektórych znajdują się nawet restauracje, jeszcze inne można zwiedzać z pokładu statku czy motorówki. Skaliste wybrzeże pełne jest grot, zatok i klifów, o które rozbijają się białe bałwany fal, a błękitne morze ciągnie się po horyzont.
Bardzo podobały nam się równiez uliczki i deptaki otaczające centro storico. Szerokie, pełne restauracji, kawiarni, kwiatów i ładnych latarni. Co ciekawe, w Polignano a Mare im dalej od centrum nie oznacza wcale brzydziej, brudniej. Już same uliczki prowadzące od dworca kolejowego do centrum, a także wzdłuż wybrzeża, są zadbane i mają bardzo interesujacą, niską zabudowę.
W okolicy Polignano a Mare znajduje się kilka niezłych plaż, także można tutaj w fajny sposób połączyć zwiedzanie z plażowaniem i wypoczynkiem. Pamiętajcie jednak, że część wybrzeża jest kamienista lub skalista. W okolicy organizowane są też rejsy pomiędzy poszczególnymi grotami i klifami. W jednej z nich znajduje się nawet słynna, instagramowa restauracja. Mieliśmy wielką chrapkę na kolację w tym miejscu, jednak jak zobaczyliśmy ceny (min. 180 euro za osobę), to nam się odechciało. Zwłaszcza, że słyszeliśmy na ten temat mieszane opinie. Chociaż sama miejscówka na zdjęciach prezentuje się spektakularnie. Stronę restauracji znajdziecie tutaj.
Jak dojechać ? | Polignano a Mare
Apulia jest bardzo dobrze skomunikowanym regionem, a chcąc poruszać się transportem zbiorowym, będzie głównie korzystać z pociągów. Pociąg z Bari jedzie do tu średnio 20 – 40 minut, a bilet kosztuje 2,50 euro. Do Monopoli dojedziecie w ledwie 5 minut za 1,10 euro. Przez miasteczko przejeżdżają też pociągi jadące do Ostuni, Lecce, Taranto, Trani i kilku innych miejscowości. Rozkłady jazdy możecie sprawdzić na stronie Trenitalia. Bilety można kupić w kasach na dworcach (np. Bari Centrale), w biletomatach (Czasem przymulają) i przez stronę przewoźnika. Przez stronę można kupić najpóźniej do 5 minut przed planowanym odjazdem pociągu. Pamiętajcie, aby bilety kupione w automacie lub kasie skasować w kasowniku znajdującym się na peronie, inaczej w pociągu dostanie mandat. Miasteczko leży na tyle blisko Bari, że jeśli chcecie dojechać do innych miejscowości w Apulii, wystarczy podjechać na Bari Centrale lub do Monopoli i zmienić pociąg.
Gdzie zjeść ? | Polignano a Mare
Pic – Nic – luźna atmosfera, dobra lokalizacja. Pizzeria położona jest niemal na przeciwko bramy do centro storico. Miejsce jest oblegane, czasem trudno o wolny stolik. Pic-Nic skupia się przede wszystkim na pizzy w stylu neapolitańskim, ale można u nich spróbować też bardziej lekkich, lunchowych pozycji. Ceny są stosunkowo niskie, bo najtańsza pizza kosztuje 4 euro. Im bardziej wymyślne składniki, tym drożej, najdroższa pozycja w karcie to bodajże pizza za 12 euro. Nie była to może pizza życia, ale bardzo smaczna, poprawna, z dobrym ciastem. Ciekawe smaki, na przykład pizza z wędzoną mozzarellą. Strona z menu i adresem tutaj.
Pesceria – szeroko zachwalany street foodowy lokal z rybami i owocami morza. Jedliśmy tam bardzo smaczne panini z tatarem z tuńczyka. Wybór bardzo duży, zamawia się przy ladzie, dostaje numerek i przy stoliku oczekuje na swoje zamówienie. Można tutaj zamówić pasty, świeże ryby, smażone owoce morza, kanapki. Lokal jest bardzo popularny, często ustawiają się do niego długie kolejki. Ogólnie było bardzo smaczne, ale po pozytywnych recenzjach spodziewałam się większych fajerwerków. Może miałam pecha, bo moja bułka była taka sobie, za bardzo przypieczona i sypała się. Ale wnętrze kanapki wynagradzało wszystko, świeży tuńczyk był przepyszny i świetnie komponował się z pesto. Ogólnie warto, chociaż ceny też nie są najniższe (najtańsze panini z tuńczykiem za 8, 5 euro). Poza tym samo wnętrze jest przepiękne! Strona z adresem i menu tutaj.
Kiedy i na ile jechać? | Polignano a Mare
Warto tu zostać na cały dzień, aby nacieszyć się włoskim klimatem. Jeśli nie macie zbyt dużo czasu, to też dacie radę, bo Polignano a Mare jest na tyle niewielką miejscowością, by na jej przejście wzdłuż i wszerz wystarczyło kilka godzin. Popularna jest jednodniowa wycieczka podzielona na dwie części, z czego jedną spędzacie w Polignano, a drugą w Monopoli. Również w ten sposób zwiedzaliśmy obie miejscowości, do Polignano wróciliśmy jeszcze na wieczorny spacer i kolację i w pełni nam to wystarczyło. Kiedy jechać? Generalnie można przez cały rok. Ale nie polecamy szczytu sezonu, zwłaszcza w sierpniu. Wówczas może być naprawdę tłoczno i drogo, trudniej też wtedy o wolne miejsca w hotelach, restauracjach, na parkingach, na plaży. Najładniej jest oczywiście wtedy, kiedy jest ciepło i wszystko kwitnie, czyli tak naprawdę od kwietnia do października, może nawet do listopada. Z kolei zimą miasteczka w Apulii są przepięknie udekorowane i oświetlone, a turystów brak, więc to może być okazja, by cieszyć się nimi niemal w prywatności. Apulia zimą jest o wiele cieplejsza niż Polska, temperatury mogą dochodzić nawet do kilkunastu stopni. Jednak może się trafić deszcz i silny wiatr i z pewnością nie jest to pogoda na plażowanie.
Gdzie spać ? | Polignano a Mare
Spaliśmy w Bari, z racji tego, że to dobra baza wypadowa. Ale oczywiście można też takową sobie urządzić w Polignano czy Monopoli. Bez problemu znajdziecie noclegi na Booking.com czy Airbnb. Warto pomyśleć o tym z wyprzedzeniem, zwłaszcza, jeśli do Apulii wybieracie się w szczycie sezonu. Ze swojej strony możemy polecić Apartamenty Bari Primo Piano – proste, czyste, z dobrze wyposażoną kuchnią, łazienką, balkonem, klimatyzacją, z rozsądnej cenie (8 dni, 1700 zł ze śniadaniem dla dwóch osób, rezerwowane na ostatnią chwilę), dogodna (choć nie najpiękniejsza) lokalizacja – blisko dworca, dzięki czemu w kilka minut mogliśmy złapać pociąg i ruszyć na zwiedzanie regionu.
Jak dolecieć? | Polignano a Mare
Do Apulii lecieliśmy z Wrocławia (do Bari) liniami Wizzair. Bilety na tej trasie potrafią być tanie, szczególnie gdy pomyślimy o tym wcześniej. Z rocznym wyprzedzeniem kupiliśmy je po 39 zł w jedną stronę. W wakacje i dni wolne/święta ceny z pewnością będą wyższe. Wizzair do Bari lata również z Gdańska, Krakowa, Katowic i Warszawy, jednakże w ciągu roku siatka połączeń się zmienia i okresowo na poszczególne sezony niektóre połączenia znikają. Z Krakowa wciąż lata do Bari Ryanair. Cały czas do Apulii można też dolecieć korzystając z połączenia Ryanaira Katowice – Brindisi. Najtańsze bilety znajdziemy poza sezonem (bardzo polecamy podróże poza sezonem!) – dla przykładu, piszemy ten artykuł pod koniec stycznia, a na marzec można znaleźć mnóstwo terminów na wylot z Wrocławia do Bari Wizzairem po 39 zł w jedną stronę czy z Krakowa do Bari niemal przez cały maj. Jest to oczywiście kwestia bardzo płynna. Najdrożej jest w trakcie świąt i wakacji, kiedy bilety mogą kosztować nawet kilkaset złotych. Dlatego polecamy na bieżąco śledzić ceny, szukać biletów z wyprzedzeniem (co najmniej 2 miesięcznym, a najlepiej jeszcze szybciej) i kiedy pojawi się taka, jaką jesteście gotowi zapłacić, to nie zastanawiać się długo, tylko kupować. Miejcie na uwadze, że podane ceny dotyczą „gołych biletów” bez bagażu dodatkowego i innych udogodnień. Z lotniska do Bari można dojechac koleją za 5 euro w 20 minut lub autobusem nr 16 za 1,5 euro w niecałą godzinę.
Informacje praktyczne | Polignano a Mare
Parkingi i poruszanie się po miasteczku – oznaczone kolorowymi lianiami; białe sa bezpłatne, niebieskie płatne z biletami do kupienia w automacie, żółte zarezerwowane tylko dla mieszkańców. Lepiej nie pchać się do samego centrum samochodem, bo uliczką są miejscami bardzo wąskie. Poza tym historyczne centrum w większości wyłączone jest z ruchu samochodowego. W mieście znajduje się kilka parkingów (np. przy dworcu kolejowym na Viale Trieste), których lokalizację można sprawdzić w Google Maps. Miasteczko jest niewielkie i zwiedza się je pieszo. Z dworca do centrum czeka Was około 15 minutowy spacer ładną okolicą.
Siesta – W Apulii większość restauracji zamykana jest między godziną 15 a 19 w porze siesty; Dobrze jest sprawdzić wcześniej godziny otwarcia restauracji, do której chcecie pójść lub pomyśleć o posiłku wczesnym popołudniem. Kolejna okazja na zjedzenie czegoś ciepłego może pojawić się dopiero wieczorem. Sklepy również często są pozamykane w godzinach popołudniowych. Coperto – Zazwyczaj do rachunku jest naliczane tzw. coperto, czyli stała opłata za obsługę wskazana gdzieś drobnym druczkiem w menu. Zazwyczaj jest to 1-2 euro od osoby, czasem zdarza się, że od stolika.
Plaże – w pobliżu miasta m.in. Cala San Giovani, malownicza Spiaggia San Vito, przy którym mieści się opactwo benedyktyńskie, Porto Cavallo,
Rejsy łodzią między grotami i klifami organizowane są przez kilku organizatorów. Zazwyczaj jest to koszt 25 euro od osoby. Wycieczki z cenami możecie znaleźć między innymi tu, tu i tu. Ofert można szukać również w biurze informacji turystycznej mieszczącym się przy ulicy Via Martiri di Dogali, 2.
Red Bull Cliff Diving – co roku organizowane są tu ekstremalne zawody w skokach z klifu do morza.
Inne – dokumenty potrzebne do podróży do dowód lub paszport; wtyczki identyczne jak w Polsce, adapter nie będzie konieczn; godzina taka sama jak w Polsce; Bezpieczeństwo – jest bezpiecznie, ale trzeba uważać tak jak podczas każdej podróży; języki – w hotelach, restauracjach raczej dogadacie się po angielsku, ewentualnie łamanym angielskim lub mową ciała, bariera językowa nie powinna stanowić przeszkody; temperatury – latem potrafią być naprawdę zawrotne, na przełomie września i października dochodziło do 30 stopni.
W Polignano a Mare spędza się czas, nie zwiedza. A ten płynie tu bardzo powoli. To wbrew pozorom klimatyczna, a jak się dobrze poszuka, to i spokojna miejscowość. Sama Apulia ma z kolei w sobie coś kojącego zmysły i duszę. To region pełen słońca, ciekawych miejsc, rajskich plaż i pysznej kuchni. Jadąc tam warto zaplanować chociaż jeden leniwy dzień w Polignano a Mare.
Apulia ze swoimi piaszczystymi plażami i klimatycznymi, białymi miastami, to świetny pomysł na słoneczne wakacje, objazdówkę, a nawet krótki city break. Jeden z najbardziej słonecznych regionów w Europie, nastrojowe miasteczka, malownicze widoki, turkusowa woda, zamki, jaskinie, klify, wyśmienita kuchnia południa – czego chcieć więcej? Dobrego planu wyjazdu! Bo takiego na pewno będziecie potrzebować, jeśli zdecydujecie się – a na pewno zdecydujecie po obejrzeniu zdjęć – na podróż dod Apulii, czyli na obcas włoskiego buta.
Loty do Apulii | Apulia na własną rękę
Do Apulii lecieliśmy z Wrocławia (do Bari) liniami Wizzair. Bilety na tej trasie potrafią być tanie, szczególnie gdy pomyślimy o tym wcześniej. Z rocznym wyprzedzeniem kupiliśmy je po 39 zł w jedną stronę. W wakacje i dni wolne/święta ceny z pewnością będą wyższe. Wizzair do Bari lata również z Gdańska, Krakowa, Katowic i Warszawy, jednakże w ciągu roku siatka połączeń się zmienia i okresowo na poszczególne sezony niektóre połączenia znikają. Z Krakowa wciąż lata do Bari Ryanair. Cały czas do Apulii można też dolecieć korzystając z połączenia Ryanaira Katowice – Brindisi. Najtańsze bilety znajdziemy poza sezonem (bardzo polecamy podróże poza sezonem!) – dla przykładu, piszemy ten artykuł pod koniec stycznia, a na marzec można znaleźć mnóstwo terminów na wylot z Wrocławia do Bari Wizzairem po 39 zł w jedną stronę czy z Krakowa do Bari niemal przez cały maj. Jest to oczywiście kwestia bardzo płynna. Najdrożej jest w trakcie świąt i wakacji, kiedy bilety mogą kosztować nawet kilkaset złotych. Dlatego polecamy na bieżąco śledzić ceny, szukać biletów z wyprzedzeniem (co najmniej 2 miesięcznym, a najlepiej jeszcze szybciej) i kiedy pojawi się taka, jaką jesteście gotowi zapłacić, to nie zastanawiać się długo, tylko kupować. Miejcie na uwadze, że podane ceny dotyczą „gołych biletów” bez bagażu dodatkowego i innych udogodnień.
Transfer z lotniska | Apulia na własną rękę
Pociągiem – Z lotniska im. Karola Wojtyły do oddalonego o 12 kilometrów Bari, odjeżdżają pociągi linii żółtej i szarej, z częstotliwością co około pół godziny. Bilet, który można kupić w automatach obok peronu, kosztują 5 euro od osoby. W automatach można płacić gotówką lub kartą. Czas przejazdu na dworzec główny w Bari, to 20 minut. Pociągi kursują mniej więcej od 5 rano do 23 wieczorem, rozkłady jazdy można sprawdzić tutaj lub w Google Maps. Perony na lotnisku są dobrze oznaczone, bez problemu znajdziecie drogę.
Autobusem nr 16 – innym rozwiązaniem jest przejazd do centrum autobusem nr 16, który zatrzymuje się tuż pod samym wyjściem z terminala. Bilety można kupić u kierowcy lub w kiosku, koszt 1,5 euro. Jest to bilet 75-minutowy. Czas przejazdu to 40-60 minut, w zależności od korków. Korzystaliśmy z tej opcji i okazała się ona średnio wygodna. Autobus jest niewielki, ludzie z walizkami tłoczyli się w nim jak sardynki w puszce, długo staliśmy w korkach. Autobus dojeżdża pod dworzec kolejowy w Bari, a kursuje w podobnym przedziale czasowym, co metro – między 5 rano a 23 wieczorem. Rozkłady jazdy można sprawdzić tutaj.
Shuttle Bus – Autoservizi Tempesta to dobra opcja, jeśli mamy lot w nocy, bo autobusy tej firmy kursują na lotnisko jeszcze parę minut po północy. Autobus zatrzymuje się tylko na dwóch przystankach, jedzie pod sam dworzec kolejowy w Bari, a czas przejazdu z lotniska to około 30 minut. Bilet kosztuje 4 euro, można go kupić u kierowcy lub przez internet na tej stronie. Identyczną usługę oferuje firma Terravision, bilety również kosztują 4 euro, rozkłady jazdy są niemal identyczne, podobnie jak czas przejazdu. Bilety kupicie u kierowcy lub na tej stronie. Ostatnia opcja to Pugliaairbus, który kursuje nie do Bari, a do innych miast położonych w regionie (do Vieste, Altamura, na lotnisko w Brindisi i w Foggia, do centrum Foggia, do Matery, Mattinaty, Monte Sant’Angelo, Peschici-Rodi, Taranto). Jest to więc dobra opcja, jeśli chcemy dojechać do której z tych miejscowości bezpośrednio z lotniska, bez przesiadek w Bari. Ceny biletów są różne, w zależności od wybranego kierunku (od 3 euro do Matery po 20 euro do Taranto). Kursują z różną częstotliwością, najczęściej 4-5 razy dziennie. Rozkłady i ceny można sprawdzić na tej stronie. Polecamy kupić bilety online z wyprzedzeniem. Można też u kierowcy, o ile zostaną jakieś wolne miejsca.
Z lotniska Brindisi – wg informacji zamieszczonych na stronie lotniska,można dojechać do Brindisi (3 euro) i Lecce (6 euro). Rozkład jazdy autobusów dostosowany jet do godzin przylotów i odlotów.
Jak poruszać się po Apulii? | Apulia na własną rękę
Wydaje nam się, że najoptymalniejszym sposobem transportu będzie wynajęcie auta – zwłaszcza, jeśli chcecie zwiedzać mniej popularne miejsca i plaże. Jesteście wtedy elastyczni, możecie zwiedzić o wiele więcej miejsc, zatrzymujecie się gdzie chcecie i kiedy chcecie. Auto można wypożyczyć już na lotnisku (Europcar, Hertz, Avis). W internetowych wyszukiwarkach sprawdzicie, jakie są koszta wynajmu pojazdu. Ceny zależą od terminu rezerwacji i wyjazdu, a także rodzaju samochodu i wykupienia dodatkowych usług. Ale tak bardzo uśredniając, za najtańsze auto na tydzień zapłacicie około 700 zł. Domyślamy się jednak, że wśród Was są osoby takie jak my, które nie mogą lub nie chcą wypożyczać samochodu i są niejako skazane na korzystanie z autobusów i pociągów. Pocieszeniem jest fakt, że apulijskie miasta są bardzo dobrze skomunikowane,a bilety niedrogie. Pamiętajcie, aby zawsze sprawdzać aktualne rozkłady na podanych przez nas stronach, bo te w każdej chwili mogą się zmienić. Najlepszym środkiem do przemieszczania się po regionie, będą pociągi. Do zwiedzania najpopularniejszych miejsc w regionie, takich jak Alberobello, Ostuni czy Polignano, w zupełności wystarczą pociągi. Komunikacja miejska – Większość miasteczek zwiedza się pieszo, a w Bari można korzystać z metra i autobusów. Zwykły bilet w jedną stronę kosztuje 1 euro, bilet 90-minutowy 1,20 euro, bilet dzienny 2,5 euro, kupiony u kierowcy 1,50 euro (ważny 75 minut). Bilety można kupić w kioskach, u kierowcy, podobno w automatach (nie widzieliśmy ich) i przez aplikację MUVT Bari.
Pociągiem po Apulii | Apulia na własną rękę
Odległości nie są duże, większość znanych miast jest położona blisko siebie. Bilety są stosunkowo tanie, a częstotliwość jazdy pociągów spora. Także kolej to świetny sposób na zwiedzanie tego regionu. Bilety można kupować przez stronę/aplikację (co bardzo polecamy), w automatach, w kasach. Biletów nie kupicie online na 5 minut przed planowanym odjazdem. Pamiętajcie, aby bilet kupiony w kasie lub automacie skasować w kasowniku na peronie, inaczej w pociągu otrzymacie mandat. We Włoszech kursuje kilka przewoźników, ale generalnie pociągi dzielą się na regionalne i intercity. Te pierwsze oferują tanie bilety w stałych cenach, także nie ma różnicy czy kupicie je miesiąc czy godzinę przed planowaną podróżą. Bilety intercity i ogólnie na szybkie pociągi są drogie lub bardzo drogie, warto o nich pomyśleć z wyprzedzeniem. Jeśli sprawdzacie rozkłady jazdy, upewnijcie się, że pociąg, w który celujecie, nie jest szybkim pociągiem, bo sporo przepłacicie za bilety. Do przemieszczania się w Apulii spokojnie wystarczą Wam pociągi regionalne. Sam dworzec kolejowy w Bari czasem przypomina istne pandemonium i może się zdarzyć, że się zgubicie. Ale nie martwcie się, nie wy pierwsi i nie ostatni. Wszystko wynika z tego, że dworzec w Bari to tak naprawdę cztery dworce należące do czterech przewoźników, a każdy z nich posiada osobne tory.
Trenitalia– w Apulii dojeżdża do takich miast jak Foggia, Barletta, Polignano a Mare, Monopoli, Ostuni, Brindisi, Lecce i Taranto. Trenitalia zawiaduje głównym dworcem kolejowym Bari Centrale, który namierzycie bez problemu i gdzie kupicie bilety w kasach lub automatach karta i gotówką. Rozkłady jazdy i ceny możecie sprawdzić na tej stronie. Tutaj też możecie dokonać zakupu biletów maksymalnie do 5 minut przed planowanym odjazdem pociągu. Ten przewoźnik kursuje też do dalszych części kraju, np. Rzymu czy Mediolanu.
Ferrotramviaria – dojeżdża z Bari do Barletty. Linia szara i żółta kursuje na lotnisko, niebieska do miejscowości Andria i Barletta, linia czerwona do miejscowości Cecilia. Dworzec tego przewoźnika znajduje się w budynku po prawej stronie dworca głównego w Bari, stojąc twarzą do wejścia głównego do Bari Centrale. Same perony Ferrotramviaria znajdują się już na poziomie -1, a wcześniej przy schodach znajdziecie kasy i biletomaty. Rozkłady jazdy znajdziecie tutaj.
Ferrovia Apullo Lucane – dojeżdża z Bari do Altamury i Matery. Dworzec znajduje się w tej samej, prawej części dworca głównego obok dworca Ferrotramviaria, tylko bardziej na zewnątrz, od strony głównej ulicy biegnącej pod dworcem. Perony FAL znajdują się na poziomie +1, na który wjeżdża się ruchomymi schodami. Na tym dworcu kupicie bilety w kasach za gotówkę lub w automatach kartą. Pociągi jadące do Matery rozdzielają się w Altamura, więc dobrze jest upewnić się, czy siedzicie we właściwym (zapytać np. konduktora). W niedziele zamiast pociągów kursują autobusy. Nie wyrzucajcie biletu, bo po wyjściu z pociągu znowu musicie go skasować. Rozkłady jazdy można sprawdzić tutaj.
Ferrovia del Sud Est – dojeżdża z Bari do Taranto, Alberobello, Locorotondo, Putignano, Martina Franca, na półwysep Salento. Obecnie tory są w remoncie i na tych trasach kursuje komunikacja zastępcza, co zostało opisane w kolejnym akapicie o przejazdach autobusowych w Apulii. Pociągi FSE odjeżdżają z peronu 11, który nie jest oznaczony. Znajduje się on na samym końcu wszystkich torów, aby do niego dojść trzeba przejść jeden z trzech tuneli (zaraz przy wejściu do Bari Centrale) biegnących pod torami, na końcu którego znajdują się schody na górę. Po wyjściu z tunelu zauważycie niewielką wiatę, a pod nią dwie ławeczki i automaty FSE, w których można zakupić bilety. Stąd właśnie odjeżdżają pociągi. Bilety FSE można kupić też na stronie i w automatach Trenitalia, co polecamy ze względu na niewielką ilość biletomatów na peronie, do których mogą tworzyć się kolejki. Rozkłady jazdy znajdziecie na tej stronie.
Ferrovie del Gargano – operuje na półwyspie Gargano, nie dojeżdża do Bari. Rozkłady jazdy znajdziecie tutaj.
Autobusem po Apulii | Apulia na własną rękę
Obsługę autobusową Apulii zapewnia przewoźnik Sotta Sud oraz Cotrab. Zdecydowanie bardziej polecamy Wam podróżowanie po Apulii pociągiem, jeśli jednak nie macie wyjścia lub zdecydujecie się na autobus, połączeń możecie szukać na tej i na tej stronie. Na Półwyspie Salento w trakcie wakacji kursują dodatkowe autobusy do popularnych miejsc (Salento in bus). Między niektórymi miastami kursuje także Flixbus. Pomocną aplikacją w planowaniu podróży po Apulii jest Trenit.
Czasem może się zdarzyć, że zamiast z pociągu trzeba będzie skorzystać z autobusu. W 2019 i w 2020 część torów jest remontowana i na niektórych trasach kursują autobusy zastępcze, na przykład do Alberobello, Martina Franca, Putignano, Grotte di Castellana, Locorotondo. Wymienione trasy obsługuje przewoźnik FSE, chociaż rozkłady jazdy można sprawdzić też na stronie Trenitalia (i co ciekawe, także kupić bilety). Weźcie pod uwagę, że autobusy jadące do Alberobello i dalej w kierunku Locorotondo czy Martina Franca są zazwyczaj obłożone, nawet poza sezonem. Także może się zdarzyć, że zabraknie dla Was miejsca. Poza szczytem sezonu autobusy były zawsze pełne, część ludzi stała, a jeździliśmy na tej trasie kilkakrotnie. Bilety można kupić w automatach lub na stronie FSE i Trenitalia (zawsze korzystaliśmy ze strony Trenitalia, jest to łatwe, szybkie i intuicyjne). Biletów nie kupicie u kierowcy ani na 5 minut przed planowanym odjazdem przez internet.
Przystanek autobusowy nazywa się Bari Largo Sorrentino i znajduje się zaraz po wyjściu z dworca od strony ulicy Giuseppe Capruzzi. Wystarczy przejść na drugą stronę ulicy i przejść kilkadziesiąt metrów na prawo – tam będzie oznakowana zatoczka, przy której zazwyczaj stoi dużo ludzi i jeden czy dwa autobusy. Kiedy tory zostaną wyremontowane, do tych miejscowości znowu będzie można jeździć pociągami. Gdzie będzie można to sprawdzić? Przeglądając rozkłady jazdy (np. na stronie Trenitalia) w jednej z tabeli zawsze macie podaną informację czy to autobus, czy pociąg.
Baza wypadowa | Apulia – informacje praktyczne
Wybór jest spory i wszystko zależy od tego, czego oczekujecie od swoich wakacji. Jeśli jedziecie plażować, to sprawdzą się niewielkie miejscowości położone nad brzegiem morza. Jeśli chcecie dużo zwiedzać, to wówczas szukajcie miast dobrze skomunikowanych. Najczęściej wybór dotyczy Bari i Monopoli, ewentualnie Polignano a Mare i Trani. Wszystkie te miejscowości mają swoich zwolenników i przeciwników, są dobrze skomunikowane z resztą regionu, a także mają dostęp do ładnych plaż. Swoją bazę wypadową w Apulii mieliśmy w Bari i teraz troszkę żałujemy. W Bari spaliśmy tuż obok dworca kolejowego, aby mieć łatwy dostęp do pociągów i autobusów, dzięki którym zwiedzaliśmy okolicę. I to było okej. Ale sama okolica dworca w Bari nie jest ciekawa, a po intensywnym zwiedzaniu Apulii zazwyczaj nie mieliśmy siły, aby iść spory kawałek do centro storico. Z kolei Monopoli okazało się bardzo uniwersalnym miastem – i plaże, i zabytki, i świetne restauracje, i sklepy, i bankomaty i w ogóle, wszystko czego dusza zapragnie. Co istotne, Monopoli jest świetnie skomunikowane z resztą regionu. Szybko dojedziecie stąd do Bari, Polignano, Ostuni, Alberobello, a w razie czego zawsze możecie przesiąść się do innego pociągu w Bari. Także podczas naszej najbliższej podróży do Apulii to właśnie w Monopoli będziemy szukać noclegu.
Gdzie spać w Apulii? | Apulia – informacje praktyczne
Spaliśmy w Bari, z racji tego, że to dobra baza wypadowa. Ale oczywiście można też takową sobie urządzić na przykład w Monopoli, co Wam polecamy. Bez problemu znajdziecie noclegi na Booking.com czy Airbnb. Warto pomyśleć o tym z wyprzedzeniem, zwłaszcza, jeśli do Apulii wybieracie się w szczycie sezonu. Generalnie jest stosunkowo tanio, ale im szybciej zaczniecie szukać noclegu, tym większa szansa, że traficie na miejsce z dobrym standardem i ceną. Ogólnie ceny zaczynają się już nawet od kilkuset złotych za tydzień dla dwóch osób, ale to szukane z bardzo dużym wyprzedzeniem. Zazwyczaj jest to koszt od 1000 zł w górę za tydzień dla dwóch osób, w zależności od wybranego standardu. Ze swojej strony możemy też polecić Apartamenty Bari Primo Piano – proste, czyste, z dobrze wyposażoną kuchnią, łazienką, balkonem, klimatyzacją, z rozsądnej cenie (8 dni, 1700 zł ze śniadaniem dla dwóch osób, rezerwowane na ostatnią chwilę), dogodna (choć nie najpiękniejsza) lokalizacja – blisko dworca, dzięki czemu w kilka minut mogliśmy złapać pociąg i ruszyć na zwiedzanie regionu.
Ceny w Apulii | Apulia – informacje praktyczne
Apulia nie jest drogim regionem i można zaplanować tam całkiem tanie wakacje. Co istotne, podane poniżej ceny nie są żadnym wyznacznikiem czy gwarancją. My daliśmy za bilety niecałe 40 zł, ktoś może dać 400 – wszystko zależy od tego, czego oczekujecie od Waszego wyjazdu, jaki macie budżet i oczekiwania, co zamierzacie robić na miejscu i gdzie spać. Oczywiście jeśli ktoś szuka komfortowych opcji, to świetnych hoteli i restauracji znajdzie w Apulii bardzo dużo.
Loty – 39 zł w jedną stronę z Wrocławia, linia Wizzair (cena niższa dzięki żniżce za członkostwo w klubie Wizziar), kupione z 10 miesięcznym wyprzedzeniem, tylko bagaż podręczny i żadnych udogodnień. Wyjazd miał miejsce na przełomie września i października.
Noclegi – tutaj mieliśmy kłopot, bo do ostatniej chwili nie wiedzieliśmy, czy uda nam się polecieć. Tym samym nie mogliśmy zarezerwować noclegu, a na sam koniec te najtańsze były już dawno zarezerwowane. Ale tragedii nie było, bo za 8 dni w centrum Bari przy samym dworcu kolejowym w prywatnym pokoju z łazienką, balkonem, śniadaniem zapłaciliśmy 1700 zł dla dwóch osób. w Bari znajdują się hostele, a jak się poszuka z wyprzedzeniem, to można znaleźć tanie apartamenty,
Transfer z lotniska – raz pociąg, raz autobus nr 16, łącznie 6,5 euro.
Pociągi – jeździliśmy bardzoooo dużo, ale większość biletów to był koszt 1-5 euro od osoby, na dalszych odcinkach (np. do Lecce) do 10 euro. Wszystko zależy od tego co chcecie zobaczyć. Ceny biletów możecie znaleźć na stronach przewoźników kolejowych, a niżej podamy tylko przykładowe ceny (dotyczą pociągów regionalnych):
Z Bari do Polignano a Mare – 2,5 euro
Z Bari do Monopoli – 3,30 euro
Z Monopoli do Polignano a Mare – 1,10 euro
Z Bari do Alberobello – 4,30 euro
Z Alberobello do Locorotondo – 1,10 euro
Z Bari do Locorotondo – 5 euro
Z Bari do Martina Franca – 5 euro
Z Bari do Ostuni – 5,80 euro
Z Bari do Trani – 3,30 euro
Z Bari do Lecce – 10,90 euro
Z Bari do Matera – 5 euro
Z Bari do Taranto – 8,70 euro
Jedzenie – Lubimy jeść lokalne przysmaki w klimatycznych knajpkach, próbować street foodu, a od czasu do czasu pójść w jakieś bardziej eleganckie miejsce, nie wydając przy tym jednak fortuny. Śniadania jak zazwyczaj w hotelu, w ciągu dnia różne panini z lokalnymi specjałami (5-10 euro), deski z serami, wędlinami itp. (10-14 euro). Wieczorami pizze (3-10 euro), makarony (5-12 euro, zależy jakie składniki i miejsce) i różne inne regionalne dania, za które nie płaciliśmy więcej, niż 15 euro. Ogólnie zawsze jadąc do Włoch przyjmujemy, że za posiłek dla jednej osoby wychodzi tak bardzo uśredniając około 10 euro, nie więcej niż 15 euro i w Apulii również się to sprawdziło, a jemy w naprawdę różnych miejscach. Może to być 7 euro za pizzę i lampkę wina, może być 12 za makaron i drinka. Próbowaliśmy różnych lokalnych dań i za żadne nie zapłaciliśmy więcej niż 15 euro. Drogie okazały się drinki, np. aperol, który nad Garda kosztował nawet tylko 2 euro, w Apulii sprzedawany jest za 5-7 euro. Oczywiście jak ktoś chce, to znajdzie i takie eleganckie miejsca, gdzie za kolację zapłaci nawet kilkaset złotych. Jednak osoby, które mają ograniczony budżet mogą być spokojne – pizza za 4 euro zawsze daje radę!
Atrakcje – Same apulijskie miasteczka, które są największą atrakcją regionu, można zwiedzać za darmo. Podobnie jak świątynie, amfiteatr w Lecce i wiele przyrodniczych atrakcji (np. Grotta della Poesia Grande, Laghetto Cave di Bauxite czy Foresta Umbra). Sporo zapłaciliśmy za zwiedzanie wspaniałej Grotte di Castellana (16 euro, strona tutaj). Wejściówka do Grotta de Trullo kosztuje 5 euro (strona tutaj). Wejście do zamku Castel del Monte to koszt 10 euro (strona tutaj). Wizyta w Santuario di San Michele Arcangelo – 5 euro (strona tutaj). Droższą atrakcją jest obserwowanie delfinów w Taranto – 40 euro dla dorosłego, 20 dla dziecka, dzieci do lat 4 za darmo (rezerwacja tutaj). Apulia nie jest to region, w którym znajdziecie światowej klasy muzea, a jeśli już, to bilety wstępu to koszt rzędu kilku euro (np. Muzeum Archeologiczne w Bari, bilet 5 euro). Ten aspekt podróży nie nadszarpie więc Waszego podróżniczego budżetu. Większość atrakcji, które odwiedzicie podczas pierwszej wizyty w Apulii, jest darmowa.
Co zwiedzić w Apulii? | Apulia – informacje praktyczne
Apulia oferuje nam wiele, a wakacje w tym regionie mogą być różnorodne. Największą atrakcją Apulii są jej białe miasta i miasteczka, z klimatycznymi ulicami, świetnymi knajpami i romańskimi katedrami. W Apulii dobrze będą się czuli fani malowniczych miasteczek, włoskich klimatów, spacerów po mieście i architektury. Mamy więc wspaniałą barokową architekturę w Lecce i Martina Franca, spektakularnie położone na wzgórzu Ostuni i na klifach Polignano a Mare i Vieste oraz osławione już i tajemnicze Alberobello. Wrażenie robi bardzo klimatyczne, acz niewielkie Locorotondo oraz przepiękne Monopoli. W Apulii tak naprawdę ciekawych miasteczek jest od groma i nie trzeba podróżować utartym szlakiem, aby natrafić do naprawdę ładnych miejsc. Niemal każda miejscowość w Apulii wyróżnia się czymś szczególnym, a lista tych wartych odwiedzenia jest zaskakująco długa. Ceglie Messapica, Cisternino, Conversano, Bisceglie, Trani, Molfetta, Altamura, Otranto, Gallipoli, Peschici, Rodi, Putignano, Bitonto… można wymieniać bez końca! Apulia to nie tylko Alberobello i Polignano a Mare, warto tu wyruszyć w podróż szlakiem białych, mniej znanych miast. Wiele osób odwiedzających Apulię decyduję się też na wycieczkę do Matery. O najładniejszych miasteczkach w środkowej Apulii możecie przeczytać tutaj:
Apulia może poszczycić się przepięknym wybrzeżem, jednym z najładniejszych w całych Włoszech. Znajdziecie tu dziesiątki kilometrów plaż, także piaszczystych, które oblewają turkusowe wody Adriatyku i Morza Jońskiego. Na samym końcu włoskiego buta można udać się na rejs kataramanem, podczas którego można obserwować delfiny. Długie i szerokie plaże znajdziecie w rezerwacie przyrody Dune Costiere da Torre Canne, a także w okolicach Torre Guaceto. Złote plaże ukryte między wysokimi klifami znajdują się też na półwyspie Gargano, na przykład Spiaggia de Vignanotica. Rajskich widoków warto szukać na samym południu Apulii, w okolicach Galipoli i Otranto (na przykład plaża Punta Prosciutto). Oczywiście w samych znanych miastach również można udać się na plaże, np. w Bari na Pane e Pomodoro czy w Polignano a Mare na osławioną Lama Monachile. Urozmaicone apulijskie wybrzeże to także spektakularne klify (Torre Sant’Andrea, Torre Dell’Orso, Mulino D’Aqua ) czy baseny wydrążone w skałach (Grotta della Poesia). To ledwie kropla w morzu możliwości.
Przyrodnicze atrakcje do dziesiątki jaskiń, z najsławniejszą na czele Grotte di Castellana oraz Grotta del Trullo. Oprócz tego warto zainteresować się niezwykłym miejscem, jakim jest Laghetto Cave di Bauxite, lasem Foresta Umbra czy Parkiem Narodowym Alta Murgia. Pasjonaci historii znajdą coś dla siebie – w wymienionych wyżej miastach odnaleźć można przepięknie zachowane katedry romańskie. Do tego kilka zamków, w tym najsłynniejszy w regionie Castel Del Monte. W Apulii znajduje się również kilka stanowisk archeologicznych (Parco Archeologico di Faragola) i sanktuariów (Santuario di San Michele Arcangelo). Duże wrażenie robią rozległe widoki na przylądku Faro di Punta Palascia. Naturalnie nie jest to lista wyczerpująca. Jak widać lista ciekawych miejsc w regionie jest całkiem pokaźna, chociaż i tak największą robotę robią tu naszym zdaniem klimatyczne miasteczka i fantastyczne wybrzeże.
Co zjeść w Apulii? | Apulia – informacje praktyczne
Tiedda barese – ryż z ziemniakami i mulami
Le Bombettte – niewielkie roladki mięsne
Frisella – pszeniczne ciastka
Panzerotto – coś w stylu calzone, nadziewana pomidorami i mozzarellą, często z mięsem, krewetkami, warzywami.
Focaccia – najlepiej z pomidorami i solą morską
Pasticciotto – apulijski deser w postaci kremowych ciastek
Ośmiornica w każdej możliwej postaci
Sery – buratta, mozzarella, caciocavallo, ricotta z mleka owczego, stracciatella
Pettole – drożdżowe kulki smażone w tłuszczu na ulicy, często w ricottą w środku
Cozze arraganate – małże zapiekane w bułce tartej i ziołach
Owoce morza, ośmiornice, jeżowce, ryby
Makarony – Fusili puglise oraz makaronu „uszek”, orecchiette
Mięsa – capocollo, czyli długodojrzewający karczek wieprzowy, kiełbasek lucanica,
Chleb z Altamura
Lokalne oliwa i wina, np. wina Primitivo di Manduria
Gdzie zjeść w Apulii? | Apulia – informacje praktyczne
Na podstawie własnych doświadczeń stworzyliśmy przewodnik kulinarny z Apulii, w którym polecamy restauracje w różnych miastach, opisujemy dania, ceny, adresy. Cały przewodnik znajdziecie na końcu akapitu. Dlatego poniżej zamieścimy tylko skrótową rozpiskę miejsc, w których warto zjeść.
Bari – rewelacyjna pizza na cienkim cieście ze świeżymi, lokalnymi przysmakami, wypiekana w piecu w Pizzeria da Mirko; potężne i smaczne kanapki w Mastro Ciccio; focaccia z piekarni Bambule’ il Panettiere di Altamura; bruschetta w Voglia;
Monopoli – pyszne i tanie makarony w Primo Pasta Bar. Fish&Chips przy miejskiej plaży;
Bitonto – dobre wino Vinicio 2.0, nasza najlepsza kolacja (częściowo degustacyjna) w Apulii w Ragno Verde;
Polignano a Mare – panini z owocami morza w pięknym lokalu Pescaria, niedroga i smaczna pizza neapolitańska w Pic-Nic;
Ostuni – świetne kanapki z lokalnymi serami w Sappori D’eccellenza, lody w Cremeria alla Scala;
Altamura – domowe, lokalne smaki w Rosticceria Cenzino, restauracja bez menu i turystów;
Trani – panini z ośmiornicą w Paninart ze świetnym widokiem na port;
Alberobello – pyszna kawa, panini i deski pełne włoskich specjałów w Pane e Mozza;
Martina Franca – rewelacyjne wino i kanapka z wędlinami produkowanymi tylko w tym mieście w Caseificio Gentile; przepyszna i wyładowana składnikami po brzegi pizza neapolitańska w Pomodoro e Basilico;
Conversano – lokalne przysmaki takie jak ryż z ziemniakami i małżami w centrum miasteczka w Mac Gourmet;
Locorotondo – smaczna i sycąca pizza w Casa Pinto na jednej z ładniejszych uliczek w mieście;
Matera – rewelacyjne deski pełne włoskich smaków, tosty z truflami i włoską wędliną w L’antica Credenza;
Kiedy jechać do Apulii? | Apulia – informacje praktyczne
Apulia to dobry kierunek podróży przez cały rok. Jest to jeden z najcieplejszych regionów Europy, także od wiosny do jesieni dobra pogoda jest niemal gwarantowana. Najładniej oczywiście jest wiosną i latem,jednak latem temperatury wykańczają, podobnie jak tłumy i ceny. Nie polecamy sierpnia (najdrożej, najtłoczniej). Najbardziej optymalnym czasem na podróż będzie wiosna lub jesień, czyli poza sezonem, ale kiedy już albo jeszcze jest ciepło, w morzu nadal można się kąpać, ceny są niższe i tłumy mniejsze. Jeżeli zależy Wam na kąpielach w morzu, ale chcecie uniknąć większych tłumów, to zastanówcie się nad wyjazdem w maju, czerwcu, wrześniu, październiku, a może nawet i kwietniu czy listopadzie. Wypad do Apulii zimą to także fajny pomysł, chociaż może wiać i padać. W okresie świątecznym apulijskie miejscowości są przepięknie oświetlone i udekorowane. Zima we Włoszech z pewnością jest cieplejsza niż w Polsce, czasem można spodziewać się nawet kilkunastu stopni. Jest początek lutego, sprawdzamy pogodę w Bari, a tam prawie 20 stopni. Na przełomie września i października temperatury oscylowały między 25 a 28 stopni i przez cały pobyt mieliśmy wspaniałą pogodę.
Na ile jechać do Apulii? | Apulia – informacje praktyczne
Najlepiej na tyle ile się da 🙂 Oczywiście nie zawsze jest to możliwe, jednak nawet weekendowy wypad do Bari i Monopoli jest fajnym pomysłem. Popularne są czterodniowe, przedłużone weekendy, podczas których zwiedza się najpopularniejsze atrakcje w pobliżu Bari, czyli Alberobello, Polignano a Mare i Locorotondo. Jeśli chcecie zwiedzić trochę więcej lub pooplażować, to minimum tydzień. Tak naprawdę Apulia jest na tyle rozległym regionem i ma nam tyle do zaoferowania, że do Bari można latać wielokrotnie i zawsze w okolicy znajdzie się coś ciekawego do zrobienia i zobaczenia. Jakby chciało się zwiedzić wszystko za jednym razem, to trzeba by było minimum kilku miesięcy. Aby zobaczyć najpopularniejsze atrakcje, warto przeznaczyć na podróż od tygodnia do dwóch.
Plan wyjazdu do Apulii | Apulia – informacje praktyczne
Wszystko zależy od tego na ile jedziecie i czego oczekujecie. Apulia jest dobrze skomunikowana, więc macie wiele możliwości, które możecie do woli łączyć ze sobą i modyfikować. W ciągu weekendu możecie zobaczyć Bari, Polignano a Mare z Monopoli i Alberobello, ewentualnie z Locorotondo. Jest to najbardziej popularny „zestaw weekendowy”. Stworzyliśmy też cały tygodniowy plan podróży do Apulii, który znajdziecie poniżej. Dlatego poniżej zamieścimy skrótową rozpiskę naszego lekko ponad tygodniowego pobytu w Bari. Plan można modyfikować i np. zamiast do Martina Franca jechać do Lecce albo dzień piąty wymienić na półwysep Gargano i tak dalej. Dodatkowy 8 dzień – jeśli Wasze loty ułożone są w ten sposób, że na miejscu macie jeszcze niecały ósmy dzień, to wtedy można zwiedzić Castel del Monte lub Trani i/lub Bisceglie, jeśli trzeciego dnia pojechaliście do Matery.
1 DZIEŃ – Bari i/lub Bitonto
2 DZIEŃ – Polignano a Mare i Monopoli
3 DZIEŃ – Matera lub Trani i Bisceglie
4 DZIEŃ – Locorotondo i Alberobello
5 DZIEŃ – Putignano, Grotte di Castellana i/lub Conversano
Apulia – informacje praktyczne | Apulia – informacje praktyczne
Siesta – W Apulii większość restauracji zamykana jest między godziną 15 a 19 w porze siesty; Dobrze jest sprawdzić wcześniej godziny otwarcia restauracji, do której chcecie pójść lub pomyśleć o posiłku wczesnym popołudniem. Kolejna okazja na zjedzenie czegoś ciepłego może pojawić się dopiero wieczorem.
Coperto – Zazwyczaj do rachunku jest naliczane tzw. coperto, czyli stała opłata za obsługę wskazana gdzieś drobnym druczkiem w menu. Zazwyczaj jest to 1-2 euro od osoby, czasem zdarza się, że od stolika.
Temperatury – latem potrafią być bardzo wysokie;
Kasowanie biletów – zawsze kasujcie bilet na peronie zanim wsiądziecie do pociągu;
Dokumenty – do Włoch podróżujemy z dowodem osobistym lub paszportem, nie ma obowiązku wizowego i meldunkowego; Zdarza się, że podczas zameldowania w hotelu jesteśmy proszeni o okazanie dowodów, a dane z dokumentu są spisywane lub fotografowane;
Pieniądze – walutą jest euro; często mieliśmy problem z płatnością kartą, nie wszędzie była taka możliwość (zwłaszcza w małych sklepikach albo lodziarniach). Bankomaty są, ale też nie na każdym kroku, więc jak już jakiś widzicie, to lepiej wypłacić i mieć z głowy. Jak podczas każdej podróży, w Apulii świetnie sprawdzała się karta Revolut.
Bezpieczeństwo, języki – raczej bezproblemowo dogadacie się po angielsku, ewentualnie łamanym angielskim lub mową ciała. Bariera językowa nie powinna stanowić dla Was problemu w podróży do Apulii. Generalnie region uznaje się za bardzo bezpieczny, także dla osób podróżujących solo. Jednakże warto pilnować swojego dobytku w okolicy dworca kolejowego w Bari, uznawanego za nie najciekawszą pod tym względem część miasta. My akurat mieszkaliśmy dokładnie tam, często wracaliśmy dość późno do pokoju, jednak nic złego nam się nie przydarzyło. Pamiętajcie jednak, że to żadna gwarancja i oczy dookoła głowy trzeba mieć tak jak podczas każdej podróży. A do tego warto pomyśleć o ubezpieczeniu, tak na wszelki wypadek. Lepiej mieć, niż nie mieć.
Czas, wifi, roaming, wtyczki – godzina ta sama co w Polsce, wtyczki również, więc adapter nie będzie konieczny. Wifi można czasem złapać w publicznych miejscach, restauracjach, na pewno w hotelach. Włochy należą do UE, także nie ponosimy innych opłat za korzystanie z telefonu i internetu niż te, co w Polsce.
Parkini, jazda autem – trzeba mieć na uwadze, że często centra miasteczek są wyłączone z ruchu samochodowego (np. Monopoli, Polignano a Mare), dlatego auto należy zostawić gdzieś na granicach miasta. Ilość miejsc często jest ograniczona, a uliczki ciasne, więc aby uniknąć błądzenia po krętych drogach, parkingów lepiej poszukać jeszcze przed wyjazdem.
To jak, macie smaka na Apulię? Lepiej zacznijcie polować na tanie bilety, zanim Was uprzedzimy! Bo my do słonecznej Apulii na pewno wracamy. Jest po co. Ten spokój i atmosfera apulijskich miast są grzechu warte. Tak można żyć codziennie!
Plan wyjazdu do Apulii, który przedstawimy Wam poniżej, przetestowaliśmy na własnej skórze. Co nas zaskoczyło, to łatwość, z jaką zwiedza się ten region Włoch, a także ilość niesamowitych miejsc, które warto tu odwiedzić. Jest ich faktycznie sporo, co powodowało kłopoty logistyczne przy planowaniu wyjazdu. Bo jak to, ominąć tyle ciekawych atrakcji, jak wybrać spośród tylu miasteczek? Ostatecznie plan udało się ułożyć, zrealizowaliśmy go niemal w całości i teraz pomożemy Wam zorganizować wakacje. A więc do dzieła, zaplanujmy razem Waszą wymarzoną podróż do Apulii!
Zacznijmy od tego, że Apulia do region dość rozległy i nie ma takiej możliwości, żeby udało Wam się zobaczyć wszystkie ciekawe miejsca w ciągu siedmiu dni. Białych miasteczek, piaszczystych plaż i innych atrakcji jest tu tak dużo, że do Apulii można wracać wielokrotnie i zawsze znajdzie się coś nowego do zrobienia. Dlatego podczas pierwszej wizyty w tym rejonie nasz plan wyjazdu do Apulii obejmował tylko środkową częsć regionu, czyli najpopularniejsze miejsca, takie jak Alberobello, Monopoli czy Locorotondo i Bari. Na kolejne wyjazdy zostawiliśmy sobie półwysep Gargano na północy, z takimi perełkami jak Vieste, a także południowy półwysep Salento z Lecce czy Galipoli. Prawdopodobnie w 2020 uroku nasz plan wyjazdu do Apulii zostanie urozmaicony i będziemy dodawać jego kolejne kombinacje.
Modyfikacje planu | Plan wyjazdu do Apulii
Plan wyjazdu do Apulii można dowolnie modyfikować. My również nie trzymaliśmy się go ściśle, bo rzeczywistość często weryfikuje plany – a to pociąg nam uciekł, a to zaspaliśmy, a to nam się nie chciało jechać gdzieś dalej. Apulia jest na tyle dobrze skomunikowana, a poszczególne miasteczka położone blisko siebie, że możecie do woli zmieniać poszczególne punkty programu wedle własnego upodobania. Zdajemy sobie sprawę, że nasze zwiedzanie jest zazwyczaj bardzo intensywne, z hotelu wychodzimy raniutko i wracamy późno w nocy. Nie każdemu taki sposób podróżowania odpowiada, tym samym nie każdy będzie w stanie w ciągu jednego dnia zwiedzić tyle, co my. Dlatego w niektórych miejscach będą zaznaczone różne alternatywy do wyboru na dany dzień.
Plan wyjazdu do Apulii z założenia jest bardzo intensywny i skupia się głównie na zwiedzaniu. Udało nam się go przeprowadzić niemal w całości, jedynie nie dojechaliśmy z braku czasu do Castel del Monte oraz Cisternino. Możecie go bardziej uszczelniać lub poluzować, dla przykładu – jednego dnia wyszliśmy z pokoju po 6 rano, ranek spędziliśmy w Polignano, popołudnie w Monopoli, wieczór w Ostuni, a że pociągi jeżdżą do późna, do o 22 wylądowaliśmy jeszcze na kolacji w Polignano… zrobiliśmy wtedy 30 km i kolejnego dnia odpokutowaliśmy leżąc w łóżku pół dnia, zostaliśmy w Bari, bo nie mieliśmy siły na nic więcej. Jak to lubi. Także docelowo nasz plan wyjazdu do Apulii na miejscu trochę się zmodyfikował, ale poniżej przedstawiamy Wam jego najoptymalniejszą formę. Zakłada on w sumie 8 dni w Apulii z przylotem i wylotem, bo tak rozłyżył się nasz pobyt ze względu na loty z Wrocławia w 2019 roku. To, czy wylecicie do Polski ósmego czy siódmego dnia, zależy już od wybranych przez Was lotów. Jeśli spędzicie w Apulii tylko siedem niepełnych dni, to wg poniższego planu będziecie musieli zrezygnować z jednego dnia zwiedzania – którego, to już zależy od Was.
Wskazówka: Jeśli chcecie, aby Wasze dni w Apulii były „pełne”, to warto rozważyć poranny wylot z Warszawy, a powrót do np. do Wrocławia po godzinie 21:00 lub do Krakowa po 20:00. Wówczas nie marnujecie dnia i macie więcej czasu na zwiedzanie. Sprawdzajcie aktualną siatkę połączeń i zastanówcie się nad wyborem innego miasta wylotu/powrotu, aby na miejscu zyskać jak najwięcej czasu. I jeszcze jedna istotna uwaga: miejscowości opisywane w tym przewodniku są naprawdę niewielkie. Większość z nich jesteście w stanie obejść w jedną, dwie, trzy godziny. To od Was zależy w jakim tempie będziecie zwiedzać, czy danego dnia odwiedzicie np. 3 miejscowości, czy spokojnie będziecie odpoczywać w jednej z nich.
Na ile i kiedy jechać do Apulii? | Plan wyjazdu do Apulii
Popularne są czterodniówki, czyli przedłużone weekendy, czemu sprzyja ułożenie siatki połączeń lotniczych między Polską a Apulią. W ciągu tych czterech dni turyści zazwyczaj skupiają się na tych najpopularniejszych atrakcjach, typu Polignano a Mare, Locorotondo i Alberobello. Mając więcej czasu, można dalej eksplorować okolicę i poznawać kolejne, mniej znane perełki regionu. W ciągu tygodnia można zobaczyć większość znanych miasteczek i kilka dodatkowych atrakcji. Podczas naszej kolejnej podróży do Apulii skupimy się na dwóch wcześniej wspomnianych półwyspach, a w dalszej przyszłości na odkrywaniu coraz to mniej znanych miejsc. Tak naprawdę już krótki city break w Bari jest świetnym pomysłem na spędzenie weekendu. Apulia też idealnie nadaje się na leniwe wakacje przy plaży czy intensywną objazdówkę samochodem/pociągiem szlakiem białych miast – co kto lubi. Nie polecamy podróży do Apulii w szczycie sezonu, zwłaszcza w sierpniu (najwyższe ceny, największe tłumy, nieznośne temperatury). Najładniej, a zaraz spokojniej i taniej będzie wiosną i jesienią. Na przełomie września i października temperatury oscylowały wokół 25 a 30 stopni. Zima to też dobry pomysł na wyjazd do południowych Włoch. Cisza, spokój, niskie ceny, na pewno cieplej niż w Polsce, a w okresie świątecznym apulijskie miasteczka są przepięknie udekorowane.
Poruszanie się po Apulii | Plan wyjazdu do Apulii
Kolejna istotna rzecz, to sposób przemieszczania się. Wydaje nam się, że najoptymalniejszym sposobem transportu będzie wynajęcie auta. Jesteście wtedy elastyczni, możecie zwiedzić o wiele więcej miejsc, zatrzymujecie się gdzie chcecie i kiedy chcecie. Domyślamy się jednak, że wśród Was są osoby takie jak my, które nie mogą lub nie chcą wypożyczać samochodu i są niejako skazane na korzystanie z autobusów i pociągów. Pocieszeniem jest fakt, że apulijskie miasta są bardzo dobrze skomunikowane. Pamiętajcie, aby zawsze sprawdzać aktualne rozkłady na podanych przez nas stronach, bo te w każdej chwili mogą się zmienić. Poniższy plan wyjazdu do Apulii powstał w oparciu o transport kolejowy i autobusowy.
PLAN WYJAZDU DO APULII:
DZIEŃ I – Bari i Bitono | Plan wyjazdu do Apulii
Przylot do Bari – zależy od miejsca i godzin Waszego wylotu. Jeśli przylecicie Wizzairem z Wrocławia, na miejscu będziecie dopiero późnym wieczorem. Z Krakowa około godziny 15:00, z Warszawy wczesnym rankiem, z Katowic po południu. Jeśli Ryanairem z Krakowa, to w Bari będziecie chwile po południu (stan na rok 2020). Także pod względem czasowym najbardziej opłacalny wydaje się lot z Warszawy, najmniej z Wrocławia. Pamiętajcie, że niniejszy plan zakłada lot na lotnisko w Bari, chociaż z Polski możecie dolecieć jeszcze na lotnisko w Brindisi z Katowic około południa. Godziny też mogą w każdej chwili się zmienić! Polecamy wybrac najoptymalniejszy czas dla siebie, ale chyba najlepszą opcją będzie wylot rankiem, żeby na miejscu móc coś zrobić jeszcze tego samego dnia.
Transfer z lotniska do miasta – autobusem nr 16 (przystanek pod swamym wyjściem z terminalu, bilet do kupienia w automacie, w kasie, w kiosku za 1 euro lub u kierowcy za 1,5 euro, czas przejazdu 40 minut do godziny, mało wygodna opcja) lub metrem (opcja droższa, bilety do kupienia w automatach, czas przejazdu 20 minut, bilet za 5 euro).
Nocleg – Spaliśmy w Bari, z racji tego, że to dobra baza wypadowa. Ale oczywiście można też takową sobie urządzić w Monopoli, co Wam polecamy. Bez problemu znajdziecie noclegi na Booking.com czy Airbnb. Warto pomyśleć o tym z wyprzedzeniem, zwłaszcza, jeśli do Apulii wybieracie się w szczycie sezonu. Ze swojej strony możemy też polecić Apartamenty Bari Primo Piano – proste, czyste, z dobrze wyposażoną kuchnią, łazienką, balkonem, klimatyzacją, z rozsądnej cenie (8 dni, 1700 zł ze śniadaniem dla dwóch osób, rezerwowane na ostatnią chwilę), dogodna (choć nie najpiękniejsza) lokalizacja – blisko dworca, dzięki czemu w kilka minut mogliśmy złapać pociąg i ruszyć na zwiedzanie regionu.
Wskazówka: Bari z pewnością jest najlepszą bazą wypadową do zwiedzania regionu, ale nie najładniejszą. Podczas naszej kolejnej podróży do Apulii noclegu będziemy szukali w Monopoli lub Polignano a Mare, które są równie dobrze skomunikowane z innymi miasteczkami i na tyle blisko położone Bari, że w każdej chwili można zaplanować w mieście szybką przesiadkę do kolejnego pociągu. Do tego obie miejscowości są ładniejsze i o wiele bardziej klimatyczne, niż Bari. Jeśli jednak szukacie noclegu w Bari, macie do wyboru – albo noclegi w nieciekawej okolicy, ale blisko dworca, albo w pobliżu historycznego centrum około 15-20 minut pieszo od dworca. My wybraliśmy okolice stacji, bo też w Bari nie spędzaliśmy dużo czasu. Jednak wieczorami nie mieliśmy siły, żeby chodzić do ładniejszej części miasta.
Zwiedzanie Bari – historyczne centrum Bari jest ładne i klimatyczne, ale trzeba pamiętać, że to jednak duże miasto i nie będzie aż tak przyjemne, jak mniejsze miejscowości w jego okolicy, na przykład Polignano a Mare czy Locorotondo. Jednak wciąż uważamy, że warto wybrać się na spacer po Bari, gdzie stare miasto wydaje się być naprawdę stare i kryje między murami kilka ciekawych zabytków, a także zwyczajne życie we włoskim stylu. W Bari warto zobaczyć katedrę, bazylikę św. Mikołaja, zamek normański, Teatro Petruzzelli, Teatro Margherita, Palazzo Fizzarotti, Muzeum Miejskie, Muzeum Archeologiczne i wiele zabytkowych kościołów. Niektóre place w centro storico tętnią życiem do późnych godzin. Warto też udać się na spacer brzegiem morza. W mieście znajduje się plaża Pene e Pomodoro. Miasto nadaje się na krótki city break. Gdybyśmy jednak mieli mało czasu i musieli wybrać, to zwiedzalibyśmy inne miejscowości w okolicach Bari, a po Bari ewentualnie spacerowali wieczorami.
Przejazd do Bitonto – metrem z Bari Centrale (ta sama linia co na lotnisko); rozkłady do sprawdzenia tutaj. Bilety można kupić w automatach lub kasach.
Spacer i kolacja w Bitonto – Bitonto okazało się bardzo ciekawym, ładnym miasteczkiem w sam raz na wieczorny spacer. W Bitonto znajduje się fenomenalna katedra, Palazzo Sylos – Calo, starożytne ruiny i wieże, Chiesa de Purgatorio (zwróćcie uwagę na rzeźby kościotrupów przy wejściu!) oraz Narodowa Galeria Obrazów z uroczym dziedzińćem. Jedliśmy tam najlepszą kolację w Apulii, w rewelacyjnej restauracji Ragno Verde. Relacje, ceny i zdjęcia dań znajdziecie w naszym kulinarnym przewodniku z Apulii.
DZIEŃ II – Monopoli i Polignano a Mare |Plan wyjazdu do Apulii
Przejazd rannym pociągiem do Polignano a Mare – bilety do kupienia w kasach, w automatach, w aplikacji. Kupione w kasach lub automatach należy skadować na peronie w żółtym kasowniku. Na 5 minut przed planowanym odjazdem nie można już kupić biletów online. Zasady te dotyczą wszystkich przejazdów pociągami wymienionymi w tym przewodniku. Przejazd trwa od 20 do 40 minut, w zależności od pociągu. Bilet w jedną stronę kosztuje 2,50 euro.
Zwiedzanie Polignano a Mare – przede wszystkim plaża Lama Monachile, czyli najbardziej przyciągający turystów widok w Apulii. Polignano a Mare nie ma zbyt wielu zabytków, ale miasteczko ma klimat, mnóstwo zaułków i barwnych ulic, a także jest fenomenalnie położone na szczytach klifów i pomiędzy nimi. Warto urządzić sobie spacer pomiędzy tarasami widokowymi na morze i miasto. Na Polignano a Mare trzeba poświęcić minimum kilka godzin, aby nieśpiesznie wędrować białymi ulicami. Warto zajść na Piazza Dell’Orologio i na most przy plaży między klifami, a także pod Ciesa del Purgatorio.
Lunch w Polignano a Mare – Pescaria, bardzo ładny lokal ze świeżymi owocami morza, kanapkami itp. Ceny zaczynają się od 8 euro. Polecamy panini z tatarem z tuńczyka. Strona z adresem i menu tutaj. Ewentualnie można skusić się na foccacię sprzedawaną w lokalu przy samym moście.
Przejazd pociągiem do Monopoli – po zwiedzeniu Polignano a Mare, około południa. Przejazd trwa ledwie ponad 5 minut, bilety po 1,10 euro, pociągi kursują z częstotliwością 1-4 na godzinę, w zależności od pory dnia. Zasady kupowania biletów takie same, jak w przypadku dojazdu do Polignano a Mare.
Obiad w Monopoli – przepyszne, świeże makarony w Primo Pasta. Porcje ogromne, do wyboru różne rodzaje makaronu i sosów. Można wybrać mniejszą lub większą porcję. My wzięliśmy większą i spokojnie wystarczyło na lunch, a zazwyczaj jemy dużo. Bardzo dobre ceny, porcja makaronu po 4-6 euro. Niewiele miejsca w środku, ale można zabrać pastę na wynos np. do starego portu i tam zjeść z widokiem na niebieskie łódki. Strona z cenami, adresem i menu tutaj.
Zwiedzanie Monopoli – wyjątkowa atmosfera. Warto zobaczyć stary port, Castello di Monopoli, Duomo di Monopoli, Chiesa di Santa Teresa, kościół o wysokiej wieży górującej nad miastem – Santa Maria del Suffragio, Palazzo Palmieri. Polecamy przejść się falochronem do niewielkiej latarni morskiej (ładny widok na centro storico) i nadmorską promenadą i podziwiać miejskie mury z publicznej plaży. Monopoli jest spore, a ilość ładnych ulic, placów i zaułków zachęcająca do długich spacerów. W mieście warto spędzić co najmniej pół dnia.
Powrót późnym wieczorem do Bari lub ewentualny postój na kolację w Polignano a Mare – pociągi kursują niemal do północy, więc około 22 zatrzymaliśmy się jeszcze w Polignano na kolację. Zanim jednak wysiądziecie w Polignano z pociągu, upewnijcie się o której odjeżdża ostatni. Poszliśmy na smaczną pizzę do Pic-Nic. Luźna atmosfera, niskie ceny, lokal nastawiony głównie na pizzę. Ciekawy smak pizzy z wędzoną mozzarellą. Menu, adres i ceny tutaj. Oczywiście samą kolację można również zjeść w Monopoli lub w Bari.
DZIEŃ III – Matera i Altamura | Plan wyjazdu do Apulii
Wskazówka: Macie możliwość wyboru między dwoma planami. Jeśli Wasz plan wyjazdu do Apulii zakłada zwiedzanie tylko tego regionu, tego dnia możecie zorganizować wycieczkę wzdłuż wybrzeża Adriatyku na północ od Bari, czyli do Trani i Bisceglie, ewentualnie do Castel del Monte (plan na ten dzień znajdziecie w akapicie „+Dzień VIII”). Jeśli jednak interesuje Was Matera położona w pobliskiej Bazylikacie, wykorzystajcie na nią ten dzień. Później i tak możecie zahaczyć o Trani – Jeśli Wasz wylot do Polski przewidziany jest nie na siódmy dzień pobytu w Apulii, a ósmy, to tego ostatniego dnia przed wylotem wykorzystacje czas na wycieczkę do Trani/Bisceglie/Castello del Monte. Nasz pobyt w Apulii wynosił siedem dni, a ósmego dnia po południu mieliśmy wylot do Wrocławia. Właśnie przed tym wylotem zaplanowaliśmy sobie jeszcze śniadanie w Trani i spacer po Bisceglie.
Przejazd do Matery – pociągi (w niedziele tylko autobusy) przewoźnika Ferrovie Appulo Lucane. Część wagonów nie jedzie do Matery i odłącza się w Almatura, więć trzeba się upewnić, że siedzimy we właściwym. Pociągi jeżdżą z różną częstotliwością, zazwyczaj co godzinę, czasem dwa w ciągu godziny, a czasem jeden pociąg co dwie godziny. Rozkłady jazdy można sprawdzić tutaj. Pociąg jedzie godzinę i 40-50 minut, także polecamy wyjazd tym o 09:49. Bilet w jedną stronę kosztuje 5 euro. Bilet można kupić w automacie kartą lub w kasie gotówką.
Zwiedzanie Matery – w Materze warto obejrzeć w środku katedrę i kilka z licznych kościołów wykutych w skale. Polecamy wizytę w Casa Grotta nei Sassi i chiesa di Santa Lucia. Największe wrażenie Matera robi podziwiana z licznych tarasów i punktów widokowych. Miasto ma długą i przejmującą historię, a najlepszym sposobem na jej poznanie będzie spacer między wiekowymi zabudowaniami, a także zwiedzanie kilku krypt i świątyń. W mieście warto spędzić co najmniej jeden dzień, bo jest tu co oglądać.
Gdzie zjeść w Materze – L’antica Credenza. Przepięknie podane włoskie smakołyki, wędliny, sery, tosty, sałatki i wina w bardzo przystępnych cenach, w zabytkowym centrum Matery. Polecamy tosty z włoskimi wędlinami i truflami. Idealne miejsce na lunch lub nieśpieszną kolację z degustacją win. Ceny, menu, adres do sprawdzenia tutaj.
Przejazd do Altamury – na wieczór po zwiedzaniu Matery zatrzymaliśmy sie w Altamurze. Pociągi zazwyczaj kursują z częstotliwością jeden na godzinę. Czas przejazdu to 27 minut, a bilet kosztuje 1,80 euro.
Zwiedzanie Altamury – Jeśli to Wasza pierwsza podróż do Apulii i macie ograniczony czas, to raczej skupiłabym się na innych miejscach. Jeżeli jednak to Wasza kolejna wycieczka w te rejony, szukacie nowych miejsc spoza utartych szlaków albo chcecie ciekawie spędzić wieczór po powrocie z Matery, warto wstąpić do tego miasteczka, np. na kolację. Altamura nas zaskoczyła. Okazała się bardzo elegancka i imprezowa, a jej budowle wyniosłe i potężne. Zwłaszcza ogromna katedra o dwóch wieżach i wspaniale rzeźbionych portalach. W mieście znajduje się także ciekawe Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne. Największe wrażenie zrobiła na nas sama architektura i ciekawe fasady budynków użyteczności publicznej oraz kamienic. Same uliczki miasta nie są tak klimatyczne, jak to na przykład ma miejsce w Monopoli czy Locorotondo, ale Altamura z pewnością jest warta uwagi. Zwłaszcza z powodu świetnej kolacji, jaką można tu zjesć, a o której przeczytacie w tym przewodniku.
Kolacja w Altamurze – w Rosticceria Cenzino. Jedna z naszych najlepszych kolacji we Włoszech. Lokalna knajpa bez menu, do stołu przynoszą to, co akurat gotują danego wieczoru, przy stolikach sami Włosi. Pyszne, domowe potrawy.
Powrót do Bari – ostatni pociąg do Bari odjeżdża o 22:26 (sprawdźcie aktualne rozkłady!), czas przejazdu to 1 h i 20 minut, bilet kosztuje 3,20 euro.
DZIEŃ IV – Alberobello i Locorotondo | Plan wyjazdu do Apulii
Przejazd do Alberobello – po remoncie torów pociągiem FSE, na ten moment autobusem z przystanku Bari Largo Sorrentino, zlokalizowanym za głównym dworcem kolejowym w Bari. Autobusy na tej trasie nie są częste, za to oblegane. Dobrze jest rozpocząć dzień najwcześniej jak się da. Polecamy wybrać już pierwszy kurs, czyli autobus o 08:00 rano. Czas przejazdu to godzina z minutami, bilet kosztuje 4,30 euro i najlepiej kupić go przez aplikację Trenitalia. Biletu nie kupuje się u kierowcy. Zawsze sprawdzajcie aktualne informacje na stronie kolei, bo tory mogą zostać w każdej chwili oddane do użytku, a w rozkładzie już powoli pojawiają się pociągi.
Zwiedzanie Alberobello – do Alberobello polecamy wybrać się z samego rana ze względu na popularność miasteczka. Najlepiej przygotować się na spore tłumy. Co zwiedzić? Kwintesencją Alberobello są białe trulli o stożkowatych dachach, więc w przypadku tej miejscowości rada jest prosta – chodzić, zaglądać, wędrować gdzie się da i podziwiać nietypowe zabudowania. Polecamy widok z tarasu widokowego przy placu obok Fontana di Santa Lucia. Niektórzy poświęcają na Alberobello cały dzień, niektórzy ledwie godzinę. Wszystko zależy od Waszych preferencji. My uciekliśmy po 3 godzinach ze względu na wciąż gęstniejący tłum. Ale zdecydowanie warto, chociaż na krótki spacer. O Alberobello poczytacie tutaj.
Śniadanie/lunch w Alberobello – w Panne e Mozza. Przytulne, ładne wnętrze, lokalne specjały, kanapki, deski pełne włoskich serów i wędlin, pyszne kawy, niewysokie ceny, świetna lokalizacja. Za deskę z różnymi wędlinami i serami dla dwóch osób zapłaciliśmy 14 euro. Menu, adres, ceny znajdziecie tutaj.
Przejazd do Locorotondo – po południu, kiedy zwiedzicie już Alberobello (my z miasteczka uciekliśmy po niecałych 3 godzinach, za duże tłumy). Autobusy do Locorotondo (po remoncie torów znowu pociągi) odjeżdżają bardzo często, po kilka na godzinę. Autobus jedzie 15-20 minut, bilet kosztuje 1,10 euro. Mamy niejasne informacje na temat możliwości zakupu biletów, bo czasem sprzedawano nam je w autobusie, a czasem nie. Dlatego najlepszym sposobem jest kupowanie biletów przez aplikację Trenitalia.
Zwiedzanie Locorotondo – miasteczko niewielkie, ale wpisane na listę najpiękniejszych włoskich miejscowości. Chyba najbardziej zadbane maisto, jakie widzieliśmy w Apulii. Mnóstwo kwiatów i ozdób, co świetnie kontrastuje ze śnieżnobiałymi murami. Centrum na tyle niewielkie, że tak naprawdę w dwie, trzy godziny jesteście w stanie obejść je kilka razy. Nie ma zbyt wielu zabytków, ale tutaj klimat robią malownicze ulice.
Obiad w Locorotondo – Casa Pinto, położona na jednej z najładniejszych uliczek w miasteczku. Super klimat, miła obsługa, dobre jedzenie. Pizza od 4 euro. Baaaardzo dużo sera, dania sycące, dobre wino. Ceny, adres, menu do sprawdzenia tutaj.
Powrót i ewentualna kolacja w Bari – trzeba pilnować godziny, bo ostatni autobus w Locorotondo do Bari (stan na 2020 rok) odjeżdża około godziny 17:00, bilet za 5 euro, czas przejazdu – ok. 1 godzina. Jeśli macie ochotę na kolację, w Bari warto udać się do świetnej, lokalnej pizzeri Mirco obok dworca kolejowego. Zamówcie pizzę z truflami i bruschettę! Bardzo dobre, lokalne składniki i niskie ceny. Menu, adres, ceny do sprawdzenia tutaj.
DZIEŃ V – Grotte di Castellana, Putignano, Conversano |Plan wyjazdu do Apulii
Przejazd do jaskini – Grotte di Castellana znajduje się w miejscowości Castellana Grotte, do której normalnie jeżdżą pociągi, ale ze względu na remont torów (stan na 2020 rok), z Bari dojedziecie do niej autobusem. Autobusy odjeżdżają przystanku Bari Largo Ciaia (po wyjściu z dworca kolejowego od strony Giuseppe Capruzzi, skręcić w lewo do skrzyżowania, na skrzyżowaniu droga na prawo to Bari Largo Ciaia. Po przejściu kilkudziesięciu metrów traficie na tablicę przystanku; mój autobus nie przyjechał) lub Bari Largo Sorrentino. Autobusy kursują często, koszt przejazdu to 2,80 euro. Autobus zatrzymuje się w centrum miejscowości Castellana Grotte, a do jaskini trzeba przejść 2 km (trasa do sprawdzenia na Google Maps). Koło jaskini znajduje się druga stacja kolejowa, dlatego warto sprawdzić czy w przyszłości pociągi będą się tam zatrzymywać. Bilety najlepiej kupić przez aplikację Trenitalia.
Zwiedzanie Jaskini – W jaskini można chodzić dwiema trasami, krótszą i dłuższą. Czas przejścia pierwszej to 50 minut (1 kilometr), a bilet kosztuje 12 euro. Trasa długa, podczas której zobaczycie Białą Komnatę, to do przejścia 3 kilometry w ciągu 2 godzin za 16 euro. Podobno w sezonie bilety rozchodzą się szybko. Chcąc uniknąć takiej sytuacji, zarezerwowaliśmy bilety na konkretną godzinę wcześniej, przez internet, co jednak wiąże się z dodatkowymi kosztami. Nie dość, że bilet kupiony przez internet kosztuje 17 euro na trasę długą, a 13,5 na trasę krótką, to jeszcze do tych kwot doliczane są jakieś opłaty operacyjne. Także za bilet dla jednej osoby płaciliśmy aż 19 euro. Rezerwowaliśmy wycieczkę z przewodnikiem anglojęzycznym, według rozkładu wejść zamieszczonego na stronie jaskini. Według niej we wrześniu wycieczki po angielsku odbywać się mają o godzinie 11 i 16. Spóźniliśmy się sporo na godzinę 11, ale okazało się, że o 12 jest kolejna angielska wycieczka, na którą mogliśmy bez problemu wejść z biletami na godzinę 11. Godziny wejść do jakini różnią się w zależności od miesiąca, dlatego przed wyjazdem warto dokładnie zapoznać się ze stroną internetową Grotte di Castellena i… mieć na uwadze, że na miejscu rzeczywistość wygląda nieco inaczej, niż w internecie. Warto zabrać jakies okrycie i stabilne buty, bo podłoże jest śliskie.
Przejazd do Putignano – koło ronda przy wjeździe na teren kompleksu jaskiniowego, znajduje się przystanek. W wyszukiwaniu rozkładu jazdy pomogła strona Rome2Rio. Według niej autobus to linia 707, przewoźnik SITTA. Rozkład jazdy sprawdził się, autobus faktycznie przyjechał o 14:15, według planu. Problem był taki, że w kiosku powiedziano mi, że nie sprzedają biletów autobusowych, ja myślałam, że kupię u kierowcy, a kierowca powiedział mi „Putignano, Putignano” i kazał wsiadać, nie sprzedając biletów. Jest to dziwne, ponieważ wg strony przewoźnika bilety można kupować u kierowcy za dodatkową opłatą. Dlatego znowu zaznaczymy, że najlepiej jest kupowac bilety na bieżąco przez aplikację. Bilet kosztuje 1,10 euro, a przejazd trwa mniej niż 10 minut. W Putignano wysiadłam tuż przed bramą wejściową do historycznego centrum miasta. Ewentualnie można cofnąć się 2 km do centrum Castellana Grotte do przystanku, na którym wysiadaliśmy z Bari i tam wsiąść do autobusu do Putignano.
Zwiedzanie Putignano – ogromne zaskoczenie. Wspaniała architektura, kilka ciekawych zabytków, cisza i spokój. Bardzo podobały nam się uliczne lampy. Warto zajrzeć do Muzeum Miejskiego oraz do Chiesa Santa Maria la Greca. O samym Putignano i jaskiniach przeczytacie tutaj.
Jaskinia Trullo – jeśli starczy Wam czasu, a zwiedzanie rozpoczniecie wczesnym rankiem. Grotta del Trullo zlokalizowana na obrzeżach Putignano i uznaje się ją za pierwszą jaskinię na południu Włoch, która została udostępniona dla turystów. Jaskinie te są o wiele mniej znane, niż ich sąsiadka Castellana, a i bilety wstępu znacznie tańsze – bilet dla osoby dorosłej kosztuje już 5 euro. Godziny otwarcia, ceny biletów z możliwością rezerwacji znajdziecie tutaj – https://www.grottadeltrullo.com/.
Przejazd do Conversano – kilka autobusów na godzinę, im bliżej wieczoru tym ich mniej. Przejazd trwa 20-25 minut, bilet kosztuje 1,10 lub 1,40 euro. Koniecznie kupcie bilety wcześniej przez aplikację. Przystanek znajduje się po prawej stronie bramy głównej do centro storico Putignano.
Zwiedzanie Conversano – miasteczko odwiedzamy już pod wieczór. Jest ono na tyle niewielkie, że w ciągu jednej godziny będziecie w stanie obejść wszystkie jego zakamarki. Jeśli lubicie zwiedzać, to Conversano pozytywnie Was zaskoczy – na niewielkim obszarze znajdziecie tu zaskakująco wiele zabytków. Na pewno nie przegapicie okazałej wieży zamkowej oraz samego muzeum mieszczącego się w samym zamku. Koniecznie zajrzyjcie do Monastero di San Benedetto, któego wieża przypomina nieco zabytki w Kampanii, a wnętrze kryje piękne krużganki i wystawy. W Conversano znajduje się też wspaniale zachowana katedra romańska. Zwróćcie zwłaszcza uwagę na niesamowite portale i rzeźby.
Kolacja w Conversano i powrót do Bari – w Mac Gourmet. Przyjemnej knajpka z krótkim menu. W serwuje się lokalne, proste dania, na przykład apulijski klasyk – ryż z ziemniakami i małżami. Rewelacyjne desery! Posiłki bardzo smaczne, ceny przystępne, przemiła obsługa, ładna lokalizacja w centrum, płatność tylko gotówką. Menu, ceny, adres do sprawdzenia tutaj.
Powrót do Bari – ostatni autobus odjeżdża po 21:00. Przystanek znajduje się zaraz przy głównym placu w Conversano. Przejazd do Bari zajmie godzinę z minutami, bilet do kupienia przez aplikację, koszt – 2,10 euro.
DZIEŃ VI – Martina Franca | Plan wyjazdu do Apulii
Przejazd – do Martina Franca kursują pociągi, jednak w trakcie remontu torów trzeba przestawić się na autobusy. Kursują one bardzo rzadko, dlatego zwiedzanie dobrze jest rozpocząć rano. Wasz przystanek docelowy nazywa się Martina Franca Vialle Europa. Najlepiej jest wyjechać pierwszym rannym autobusem o godzinie 08:00, ewentualnie kolejnym o godzinie 10:00. Autobus jedzie 1 godzine i 30 minut, bilet kosztuje 5 euro. Nie kupimy go u kierowcy, najlepiej dokonać zakupu przez stronę/aplikację Trenitalia. Autobus zatrzymuje się bardzo blisko bramy do historycznego centrum. Pociągi zatrzymują się nieco dalej od centrum, trasa do sprawdzenia w Google Maps.
Zwiedzanie Martina Franca – przepiękna barokowa architektura, wnętrza z freskami Palazzo Ducale, naszym zdaniem najpiękniejsza w Apulii fasada Basilica di San Martino, dawny gmach uniwersytetu z wieżą zegarową, niewielka, acz wyjątkowa kaplica Monte Purgatorio, liczne pałace i arkadowe dziedzińce. Do tego kręte, pięknie przyozdobione uliczki. W mieście warto spędzić minimum pół dnia. Włoski klimat, niewielu turystów, wspaniała architektura – jest co zwiedzać. Całe centro storico najlepiej zwiedzać spacerem.
Gdzie zjeść w Martina Franca? – W Caseificio Gentile przy Piazza Plebiscito. Rewelacyjne kanapki robione na miejscu z lokalnymi przysmakami, w tym z wędlinami wytwarzanymi tylko w Martina Franca. Do tego obłędne białe wino (potężna lapmka) i przystawki, a to wszystko za 7 euro. Na większy głód pierwszorzędna pizza w Pizzeria Pomodoro e Basilico, z cienkim spodem, grubymi i miękkimi rantami, wypełniona po brzegi lokalnymi specjałami.
Wskazówka: Jeśli zwiedzacie faktycznie rozpoczniecie wcześnie rano, a po kilku godzinach w Martina Franca mielibyście ochotę na coś nowego, to wsiadajcie w autobus to uroczej i mało znanej miejscowości – Ceglie Messapica. Mieliśmy ochotę tam pojechać, ale już zabrakło czasu. A patrząc po zdjęciach, miasteczko wydaje się być bardzo malownicze. Autobusy z Martina Franca do Ceglie Messapica kursują średnio co godzinę, dwie. Czas przejazdu to 32 minut, bilet kosztuje 2,10 euro. Do Bari możecie wrócić przez Ostuni lub z powrotem przez Martina Franca, pamiętajcie jednak o sprawdzeniu godzin odjazdu ostatnich autobusów!
Powrót i kolacja w Bari – ostatni autobus do Bari odjeżdża dość wcześnie, bo o godzinie 17:00. Tym bardziej warto rozpocząć zwiedzanie wczesnym rankiem. Przejazd trwa półtora godziny, a bilet kosztuje 5 euro. Sytuacja może będzie wyglądała korzystniej, kiedy powrócą pociągi na tej trasie. Jeśli jesteście jeszcze głodni lub macie ochotę na drinka, w Bari możecie wstąpić do klimatycznej knajpki Voglia w centro storico.
DZIEŃ VII – Ostuni | Plan wyjazdu do Apulii
Przejazddo Ostuni – pociąg Trenitalia, przejazd trwa około 50 minut, bilety kosztują 5,80 euro. Co istotne, dworzec kolejowy znajduje się poza centrum miasta. Jest to spory kawałek, dlatego warto zdecydować się na autobus kursujący między stacją a Ostuni. Bilety kosztują 1,50 euro, do kupienia w małej kawiarence na dworcu (wejście na zewnątrz, wychodząc z dworca na lewo).
Zwiedzanie Ostuni – Ostuni to przepiękne białe ulice, na których widać już ząb czasu, fantastyczne widoki i zachody słońca, barwne drzwi i kwiaty, labirynt białych schodów, uliczek, zaułków, a także wiele zabytków. W mieście warto odwiedzić katedrę i plac przed nią z Arco Scoppa, Piazza Libertate, spacerować murami miejskimi i podziwiać panoramę Apulii, zajść do Muzeum Archeologicznego w kościele Sain Vito Martile, zobaczyć Palazzo Vescovile, Palazzo Tanzarella czy poszukiwać słynnych drzwi z kaktusami. Ostuni jest spore, lairynt krętych uliczek pnie się pod górę. Na zwiedzanie warto poświęcić kilka godzin, a nawet cały dzień i pozostać w mieście na zachód słońca. Jednakże jeśli brakuje Wam czasu, to tak jak większość apulijskich miasteczek, jesteście w stanie przespacerować w 2,3 godziny. Wszystko zależy od Waszego tempa zwiedzania.
Gdzie zjeść w Ostuni – Sapori D’eccellenza w historycznym centrum. Jedne z najlepszych panini, jakie jedliśmy we Włoszech. Polecamy kanapkę z capocollo, czyli dojrzewającą karkówką. A na lody i orzeźwiajace miętowe sorbety warto się udać do Cremeia alla Scala.
Powrót do Bari – ostatni pociąg do Ostuni odjeżdża po 23:00. Upewnijcie się jednak w kwestii biletów, bo na niektóre szybkie pociągi bilety są o wiele droższe. Najtańsze są połaczenia regionalne, a ich ceny są stałe. Jeśli wrócicie do Bari w miarę wcześnie, warto pozwiedzać te miejsca, których nie zdążyliście pierwszego dnia. Na kolację warto wstąpić do Mastro Ciccio, gdzie serwują pyszne kanapki z ośmiornicami i innymi włoskimi specjałami. Strona z cenami, adresem i manu tutaj.
+ DZIEŃ VIII – Trani, Bisceglie | Plan wyjazdu do Apulii
Przejazd do Trani i Bisceglie – Dzięki wcześniejszej siatce połączeń, nasz plan wyjazdu do Apulii był ułożony w ten sposób, że lot powrotny do Polski przypadał na popołudnie, także ostatniego (ósmego) dnia mieliśmy jeszcze trochę czasu, który przeznaczyliśmy na eksplorowanie okolic lotniska. Zrobiliśmy sobie poranną wycieczkę do Trani, a wracając zahaczyliśmy jeszcze na krótki spacer do portu w Bisceglie. Ten plan możecie urozmaicić o wizytę w miejscowości Molfetta i innych nadmorskich miasteczkach, w zależności od godziny Waszego wylotu. Trani i Bisceglie leżą obok siebie, a od Bari oddalone są o 30 minut jazdy pociągiem. Pociągi kursują bardzo często, a bilety do Bisceglie kosztują 2,50 euro, z isceglie do Trani 1,10 euro, z Trani do Bari 3,30 euro. Pamiętajcie, że na tej trasie kursują też pociągi intercity, na które bilety są o wiele droższe! Jeżeli trzeciego dnia zamiast do Matery pojechaliście do Trani, a macie jeszcze trochę czasu przed wylotem, warto przemyśleć krótką wycieczkę do słynnego zamku Castel del Monte.
Zwiedzanie Trani i Bisceglie – Bisceglie jest bardzo dziwnym miastem – z jednej strony wiele ruder i walących się kamienic, z drugiej przepiękny port, ciekawa architektura, klimatyczne ulice. Na pewno nie ma tu dużo turystów i warto zgubić się na kilka godzin w historycznym centrum. Sama trasa z dworca do portu jest urocza – zadbane skwery, wysokie kamienice, okwiecone balkony. W Bisceglie warto spędzić kilka godzin, raczej nie więcej. Z kolei Trani to kilka architektonicznych perełek – przede wszystkim katedra, sporo pałaców, kilka muzeów i port. Na Trani warto poświęcić minimum pół dnia, bo w mieście znajduje się wiele ciekwych miejsc. Ale z braku czasu (jak w naszym przypadku), spacer w porcie do katedry też jest zadowalający.
Gdzie zjeść w Trani – w Trani polecamy bardzo smaczne kanapki w knajpce Paninart, położonej tuż nad morzem. Klimatyczna miejscówka, piękny widok na miasto, w miarę okej ceny i przepyszna ośmiornica. Menu, ceny, adres do sprawdzenia tutaj.
Powrót do Bari pociągiem i przesiadka na metro na lotnisko. Wylot do Polski.
Podsumowując, Pan wyjazdu do Apulii w skrócie:
1 DZIEŃ – przylot, Bari, jeśli starczy czasu spacer i kolacja w Bitonto
2 DZIEŃ – Polignano a Mare i Monopoli
3 DZIEŃ – do wyboru: Matera i Altamura lub wycieczka wzdłuż wybrzeża do Trani, Bisceglie, Molfetty.
4 DZIEŃ – Locorotondo i Alberobello
5 DZIEŃ – Grotte di Castellana, Putignano, Conversano
6 DZIEŃ – Martina Franca, wieczorem dalsze zwiedzanie Bari
7 DZIEŃ – Ostuni (lub/i ewentualny wylot do Polski)
+ 8 DZIEŃ – jeśli czas pozwoli, to Trani i Bisceglie LUB Castello del Monte LUB spacer po Bari i wylot do Polski
Wskazówka: Ten plan wyjazdu do Apulii możecie urozmaicić według własnego gustu, a powyższe dni możecie ze sobą mieszać. Na przykład, jeśli obawiacie się jechać ostatniego dnia przed wylotem do Ostuni, możecie ten ostatni dzień przeznaczyć na zwiedzanie Bari i miejsc w okolicy lotniska, a pierwszego dnia po przylocie pojechać do Ostuni.
Pamiętajcie, że ten plan wyjazdu do Apulii, to tylko ściągawka, nie ścisłe wytyczne. Apulia ma to do siebie, że niemal każda, także nieznana miejscowość ma nam coś ciekawego do zaoferowania, a tydzień w Apulii to zarazem wiele i tak niewiele. Nasz plan wyjazdu do Apulii obejmuje też głównie zwiedzanie miast, a pomija piękne plaże czy rezerwaty przyrody. W przyszłości planujemy powrót do tego regionu i takich przykładowych tras zwiedzania stworzymy więcej. Na ten moment korzystajcie z powyższej ściągawki, ale też szukajcie własnych włoskich perełek. Udanych i aktywnych wakacji!
Monopoli przewija się chyba w każdym przewodniku o Apulii. Po powrocie wiemy, że opisując ten wyjątkowy region Włoch, trudno byłoby pominąć to miasto. Gdziekolwiek nie czytaliśmy o Monopoli, wszędzie znajdywaliśmy ochy i achy, zwłaszcza na temat klimatu i spokojnej atmosfery miasteczka. Traktowaliśmy to z przymróżeniem oka, bardziej jak często powielane przez różnych autorów schematy. A teraz się kajamy, bo już po kilku godzinach w Monopoli wiedzieliśmy, że wszyscy mieli rację, a my możemy się pod tym podpisać obiema rękoma.
W Apulii odwiedziliśmy całkiem pokaźną liczbę miasteczek, o których możecie przeczytać w tym wpisie. Ale chyba żadne nie urzekło nas swoim klimatem tak bardzo, jak Monopoli. To białe miasto oferuje wszystko, czego poszukujemy jadąc do Włoch. Mamy więc plaże, mamy klimatyczne ulice pełne świetnych restuaracji, mamy piękną architekturę, ciekawe zabytki, doskonałą pogodę i pewien niewymowny klimat.
Ciężko nam określić w czym rzecz, ale żadne inne miasteczko w Apulii nie ma według nas takiej spokojnej, nadmorskiej atmosfery. Zachwyciły nas białe mury miasta i ciasne ulice, gdzie zewsząd patrzyli na nas święci w kapliczkach. I cisza siesty, która naprawdę nie jest ciszą, gdy zza firanek i z balkonów dobiegały głosy programów telewizyjnych, muzyka, rozmowy, a na ulicach za piłką ganiały dzieci. Zachwycił nas zapach morza i szum fali, który tłumiły wysokie, białe kamienice. I te wszystkie barwne balkony przybrane kwiatami, parasolami i, jakżeby inaczej, wszędobylskim praniem.
Zaskoczył nas spokój tego miejsca. Jako że Monopoli jest z jednym z bardziej znanych miasteczek w Apulii, spodziewaliśmy się tłumów. A na miejscu cisza, spokój, puste ulice i zaułki, restauracje. Monopoli okazało się błogie. Teraz, kiedy w niezbyt zimowej Polsce marzymy o wakacjach, w pamięci staje nam Monopoli ze swoim marynistycznym klimatem, niebieskimi łodziami w Starym Porcie i zapachem owoców morza rozchodzącym się po niemal wyludniownych ulicach. Monopoli jest na tyle duże, że zawsze coś się w nich dzieje, ale na tyle niewielkie, by bez większego trudu znaleźć ustronne place i ulice. Czyli idealne na wakacje.
Najbardziej podobał nam się spacer podczas siesty. Czasem dało się dostrzec przemykające w cieniu koty czy odpoczywających na zewnątrz mieszkańców miasta. Z niektórych otwartych knajpek dolatywał cichy gwar rozmów i pobrzękiwanie sztućcy. Słońce prażyło niemiłosiernie, odbijając się od białych murów, na tle których pięknie kontrastowały kolorowe doniczki pełne kwiatów oraz drewniane okiennice. Monopoli okazało się idelanym miejscem na wypoczynek.
W Monopoli znaleźliśmy wszystko, czego szukaliśmy podczas wrześniowego wyjazdu do Włoch. Nadmorski deptak z widokiem na Adriatyk, mewy szybujące nad plażą, bardzo ciekawe zabytki i wspaniałą włoską architekturę, smaki południa. Ciche miasto dosłownie nas ukoiło. W naszych wspomnieniach Monopoli stało się kwintesencją wypoczynku. Jeśli w przyszłości wybierzemy się na prawdziwe wakacje, to tylko tam. Do miasta, gdzie nigdzie nam się nie śpieszyło, każda kolejna uliczka zachwycała, a smak lokalnych dań długo zostawał na końcu języka.
Monopoli to według nas jedno z najpiękniejszych włoskich miast. Oczywiście nie na mairę Wenecji czy Florencji, bo te kolosy mieszczą się w zupełnie innych kategoriach. Chodzi nam o takie zwyczajne miasta, gdzie toczy się zwykłe życie, gdzie można posmakować włoskiej codzienności bez turystycznej tandety. Ten klimat miasta totalnie nas oszołomił, skradł serca i nie pozwalał wyjechać. Spacer po mieście to było jedno nieustające pasmo zachwytów. Wiem, brzmi banalnie, ale nic nie poradzimy na to, że tak właśnie było. W Monopoli spodoba się każdemu, bo i każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Wiemy, że włoskie ulice to niby podobny schemat – wysokie kamienice, wąskie ulice, skutery, pranie, kwiaty, kapliczki. Ale jednak każde miasto ma swój niepowtarzalny klimat, który wyróżnia je spośród innych. Nie inaczej było w urzekającym Monopoli, w którym, według nas, można spacerować jednymi z najpiękniejszych, najbardziej uroczych i klimatycznych ulic i uliczek w całych Włoszech. Można dostać oczopląsu, serio.
Co zobaczyć w Monopoli? | Monopoli, spacer po mieście
Przede wszystkim niewarto planować. Nieśpieszne spacery, to jest to. W Monopoli lepiej dać się ponieść własnym nogom i wyobraźni, zatracić się w spokojnych spacerach, chłonąć klimat. A jak przy okazji traficie pod jakieś muzeum czy kościół, to warto zajść. W mieście można nie znajdziecie światowej klasy zabytków i muzeów, ale największą robotę robią tu klimatyczne ulice, za które tak kochamy Włochy. Jakie miejsca zrobiły na nas szczególnie duże wrażenie?
Porto Antico di Monopoli, czyli stary port. Choć znaliśmy port ze zdjęć, to znaleźliśmy go przypadkiem. Naszą uwagę zwrócił niewielki tunel prowadzący gdzieś dalej, do którego oczywiście weszliśmy. I tym samym trafiliśmy do jednego z bardziej klimatycznych miejsc w mieście. Dziesiątki niebieskich łodzi falujących na wodzie, na murach obrazy, cały port otaczają niekawe budynki przypominające nieco Wenecję, w tle majaczy kopuła kościoła. Warto przyjść tutaj z własnym prowiantem i kiedy na dworze panuje niemiłosierna spiekota, urządzić sobie piknik w cieniu zimnych murów.
Duomo di Monopoli – do budowy tej romańskiej świątyni o przepięknej fasadzie przystąpiono już w XI wieku. Z jej powstaniem wiąże się legenda – podobno zabrakło belek na budowę dachu, a pewnego dnia do portu przypłynęła samotna tratwa z ikoną Madonny. Belki z tratwy wykorzystano do budowy świątyni, a kościołowi patronuje Madonna della Madia.
Chiesa di Santa Teresa to barokowy kościół znacznych rozmiarów, pochodzący z XVIII wieku i będący doskonałym przykładem apulijskiego baroku. Białe wnętrza świątyni nie są może porywające, ale z zewnątrz kościół robi wrażenie, choć jego rozmiary nie są tak widoczne przez przysłaniające go okoliczne zabudowania.
Castello di Monopoli, to XVI- wieczna forteca położona nad samym morzem, w której obecnie organizuje się różne wystawy i wydarzenia kulturalne. Tuż obok znajduje się bastion i nadmorska promenada.
Nad miastem góruje wysoka wieża kościoła Santa Maria del Suffragio, we wnetrzu którego znajdują się zmumifikowane ciała.
Totalnie nas urzekł widok na centro storico i murów miejsckich od strony miejskiej plaży. Widok przypominał nam nieco marokańską Essaouirę.
Warto przejść się falochronem, zwieńczonym niewysoką, uroczą latarnią morską. Z tego miejsca rozciąga się bardzo ładny widok na stare miasto. Na spokojne spacery idealnie nadaje się też nadmorska promenada.
Wrażenie robi też fasada Palazzo Palmieri, dawnej rezydencji jednej z najbardziej wpływowych rodzin w mieście, a także kilka mniej znanych kościołów.
W samym mieście i jego okolicach znajduje się kilka plaż, także plażowicze będą mieli co robić. A do tego oczywiście wszystkie place, placyki, zaułki, uliczki z kapliczkami świętych…
Monopoli jako baza wypadowa | Monopoli, spacer po mieście
Swoją bazę wypadową w Apulii mieliśmy w Bari i teraz troszkę żałujemy. W Bari spaliśmy tuż obok dworca kolejowego, aby mieć łatwy dostęp do pociągów i autobusów, dzięki którym zwiedzaliśmy okolicę. I to było okej. Ale sama okolica dworca w Bari nie jest ciekawa, a po intensywnym zwiedzaniu Apulii zazwyczaj nie mieliśmy siły, aby iść spory kawałek do centro storico. Z kolei Monopoli okazało się bardzo uniwersalnym miastem – i plaże, i zabytki, i świetne restauracje, i sklepy, i bankomaty i w ogóle, wszystko czego dusza zapragnie. Co istotne, Monopoli jest świetnie skomunikowane z resztą regionu. Szybko dojedziecie stąd do Bari, Polignano, Ostuni, Alberobello, a w razie czego zawsze możecie przesiąść się do innego pociągu w Bari. Także podczas naszej najbliższej podróży do Apulii to właśnie w Monopoli będziemy szukać noclegu.
Informacje praktyczne | Monopoli, spacer po mieście
Loty – Do Apulii lecieliśmy z Wrocławia (do Bari) liniamii Wizzair. Bilety na tej trasie potrafią być tanie, szczególnie gdy pomyślimy o tym wcześniej. Z rocznym wyprzedzeniem kupiliśmy je po 39 zł w jedną stronę. W wakacje i dni wolne/święta ceny z pewnością będą wyższe. Wizzair do Bari lata również z Gdańska, Krakowa, Katowic i Warszawy, jednakże w ciągu roku siatka połączeń się zmienia i okresowo na poszczególne sezony niektóre połączenia znikają. Z Krakowa wciąż lata do Bari Ryanair. Cały czas do Apulii można też dolecieć korzystając z połączenia Ryanaira Katowice – Brindisi.
Najtańsze bilety znajdziemy poza sezonem (bardzo polecamy podróże poza sezonem!) – dla przykładu, piszemy ten artykuł pod koniec stycznia, a na marzec można znaleźć mnóstwo terminów na wylot z Wrocławia do Bari Wizzairem po 39 zł w jedną stronę. Najdrożej jest w trakcie wakacji, kiedy bilety moga kosztować nawet kilkaset złotych. Dlatego polecamy na bieżąco śledzić ceny i kiedy pojawi się taka, jaką jesteście gotowi dać za bilety, to nie zastanawiać się długo, tylko kupować.
Gdzie spać ? – Spaliśmy w Bari, z racji tego, że to dobra baza wypadowa. Ale oczywiście można też takową sobie urządzić w Monopoli, co Wam polecamy. Bez problemu znajdziecie noclegi na Booking.com czy Airbnb. Warto pomyśleć o tym z wyprzedzeniem, zwłaszcza, jeśli do Apulii wybieracie się w szczycie sezonu. Ze swojej strony możemy też polecić Aprtamenty Bari Primo Piano – proste, czyste, z dobrze wyposażoną kuchnią, łazienką, balkonem, klimatyzacją, z rozsądnej cenie (8 dni, 1700 zł ze śniadaniem dla dwóch osób, rezerwowane na ostatnią chwilę), dogodna (choć nie najpiękniejsza) lokalizacja – blisko dworca, dzięki czemu w kilka minut mogliśmy złapać pociąg i ruszyć na zwiedzanie regionu. Podczas kolejnej podróży do Apulii z pewnością wybierzemy nocleg w Monopoli.
Jak dojechać? – najpierw z lotniska do Bari autobusem nr 16 (przystanek pod swamym wyjściem z terminalu, bilet do kupienia w automacie, w kasie, w kiosku za 1 euro lub u kierowcy za 1,5 euro, czas przejazdu 40 minut do godziny, mało wygodna opcja) lub metrem (opcja droższa, bilety do kupienia w automatach, czas przejazdu 20 minut, bilet za 5 euro). Następnie na dworcu w Bari trzeba się przesiaść do pociągu Trenitalia. Pociągi kursują od wczesnych godzin porannych przez cały dzień aż do godziny 23:00, po kilka na godzinę. Bilet kupuje się w kasie, automacie lub przez aplikację (bilet mobilny). Bilet kupiony w kasie lub automacie należy skasowac przed wejściem do pociągu.
Jak się poruszać? – Pieszo. Monopoli jest na tyle niewielkim miastem, że wszędzie dojdziecie pieszo. W ścisłym historycznym centrum i tak nie ma gdzie zostawić auta, bo część ulic jest zamkniętych dla ruchu samochodowego. Najbliżej historycznego centrum znajduje się parking przy Piazzale Cristofolo Colombo, blisko portu. Jeśli poruszacie się pieszo, z dworca kolejowego do centrum trzeba się przejść pieszo, co zajmuje około 10-15 minut. Trasa do sprawdzenia w Google Maps.
Gdzie zjeść? – w Monopoli znajdziecie mnóstwo klimatycznych knajpek z pysznym jedzeniem. Warto szukać samemu własnych ulubionych miejsc. Ze swojej strony możemy polecić bardzo smaczne i tanie pasty w Primo Pasta (świeże włoskie makarony po 4,5 euro), a także świetną pizzę w stylu neapolitańskim w Pulcinella (pizze po 3-7 euro) . O tym gdzie jeszcze warto zjeść w Apulii przeczytanie w tym przewodniku.
Na co uważać? – Płatność kartą: w wielu miejscach nie można było płacić kartą. Dobrze jest mieć przy sobie zapas gotówki. Siesta: w godzinach popołudniowych większość knajpek i kawiarni jest zamykana na przerwę obiadową. Najczęściej są to godziny między 15 a 18, ale różnie bywa i lepiej o obiedzie pomyśleć wcześniej, około południa. Później szansa na obiad czy kolację pojawić się może dopiero w okolicach 19:00. Temperatury: latem potrafią być naprawdę zabójcze. Na przełomie września i października termometry dochodziły do 30 stopni. Przyda się więc coś na głowę i zapas wody.
Dojazd do innych miast – z Monopoli bez problemu dojedziecie kursującym kilka, kilkanaście razy dziennie pociągiem do Polignano a Mare (1,10 euro), Ostuni (2,10 euro), Lecce (8 lub 15 euro w zależnosci od wybranego pociągu), do Locorotondo bezpośrednio (rzadko) lub z przesiadką w Fasano (w obu przypadkach bilety po 1,80 euro), do Trani (6,50 euro), Conversano (1,40 euro), bezpośrednim autobusem do Alberobello kursującym cztery, czasem pięć razy dziennie (2,80 euro, rozkład do sprawdzenia na tej stronie). Do Martina Franca, Matery, Putignano, najlepiej będzie dojechać najpierw do Bari, a stamtąd już bezpośrednim autobusem lub pociągiem (Rozkłady jazdy do sprawdzenia tutaj).
Kiedy i na ile jechać – Apulia to dobry kierunek podróży przez cały rok. Najładniej oczywiście jest wiosną i latem, z kolei latem temperatury wykańczają, podobnie jak tłumy i ceny. Nie polecamy sierpnia (najdrożej, najtłoczniej). Najbardziej optymalnym czasem na podróż będzie wiosna lub jesień, czyli poza sezonem, ale kiedy już albo jeszcze jest ciepło, w morzu nadal można się kąpać, ceny są niższe i tłumy mniejsze. Wypad do Apulii zimą to także fajny pomysł, chociaż może wiać i padać. Zima we Włoszech z pewnością jest cieplejsza niż w Polsce, czasem można spodziewać się nawet kilkunastu stopni. Na ile jechać? Na zwiedzanie Monopoli wystarczy nawet jeden dzień. Niektórzy (w tym my) łączą zwiedzanie miasta z pobliskim Polignano a Mare. Warto rozważyć wybór tych miejscowości na bazę wypadową do zwiedzania okolicy, a także na dłuższy wypoczynek skupiony na plażowaniu.
Ciężko nam było się rozstać z Monopoli, bo klimat miasta dosłownie nas otumanił. Po kilku godzinach w Monopoli stwierdziliśmy, że moglibyśmy resztę pobytu spędzić właśnie tu. I już szukamy biletów lotniczych do Apulii. Monopoli to jest miejsce, do którego się wraca. Absolutnie przepiękne miasto, w którym się jest i żyje, nie zwiedza.
Punkty widokowe w Lizbonie nazywane są miradouro. Lizbona leży na siedmiu wzgórzach, z czego najwyższe liczy sobie aż 116 m.n.p.m. Jak możecie się domyślać, położenie miasta sprzyja podziwianiu go z licznych punktów widokowych. W Lizbonie znajdziecie tarasy widokowe z pocztówkowymi widokami, na których tętni życie, gra muzyka, a wieczorami toczy się życie towarzyskie. Znajdziecie też mniej oblegane, nieopisywane w przewodnikach, z równie zapierającymi dech w piersiach widokami.
Dobrym pomysłem na spędzenie dnia w Lizbonie jest wycieczka po punktach widokowych. Nie dość, że gwarantują nam one świetne miejskie panoramy, można na nich spotkać turystów z wielu stron świata, poznać mieszkańców miasta, a do tego zwiedzić okoliczne atrakcje. Przy większości punktów widokowych znajduje się sporo interesujących muzeów, kościołów, klimatycznych ulic. Punkty widokowe w Lizbone można znaleźć niemal na każdym kroku, a poniższa lista nie wyczerpuje tematu. Niech będzie dla Was podpowiedzą przy zwiedzaniu miasta, ale może warto poszukać także swoich, nieznanych miradouro?
Miradouro de Santa Justa | Punkty widokowe w Lizbonie
Ten niezwykły punkt widokowy w Lizbonie znajduje się na szczycie windy Santa Justa, która Łączy Baixe z dzielnicą Chiado. Ta neogotycka winda liczy sobie aż 45 metrów i nie jest całkowicie zamknięta – podczas jazdy na górę można podglądać to, co się dzieje na zewnątrz. Winda Santa Justa porównywana jest do słynnej paryskiej wieży, gdyż została wybudowana przez ucznia Gustawa Eiffla. Do windy wchodzą maksymalnie 24 osoby. Z ostatniego poziomu windy można się dostać schodkami na taras z fenomenalnym widokiem na samo centrum Lizbony. Także mamy tu dwie atrakcje w jednym – sama winda jest już architektoniczną perełką, z której najwyższego poziomu możemy podziwiać jeden z lepszych widoków na Lizbonę.
Praktycznie: kursuje codziennie od 07:00 rano do 22:00 (rozkład zimowy 1.11-30.04) oraz od 07:00 rano do 23:00 (rozkład letni 01.05-31.10); punkt widokowy czynny codziennie od 09:00 do 21:00; Bilety – punkt widokowy bez jazdy windą (wejście tylko od strony Largo do Carmo), za 1,50 euro. Sam przejazd windą 5,30 euro (bilet kupiony u konduktora), wliczone dwa przejazdy i wejście na punkt widokowy; do przejazdu windą uprawniają też bilety na komunikację miejską; darmowy przejazd z Lisbon Card; Dojazd – metrem na stację Baixa – Chiado, autobusem na ulicę Rua do Ouro.
Miradouro das Portas do Sol | Punkty widokowe w Lizbonie
Uznawane za najpiękniejsze i najpopularniejsze miejsce do podziwiania panoramy Lizbony. Może widok jest tu dość ograniczony i nie dojrzymy stąd całego miasta, ale z pewnością jest to najwspanialsze spojrzenie na dzielnicę Alfama. Białe budynki, jasne kamienice i kościoły, czerwone dachy, a to wszystko na tle błekitnego nieba, po którym szybują obłoki. To taki pocztówkowy widok, który zapada w pamięć na długo. W tym miejscu zawsze coś się dzieje. Pełno tu ulicznych grajków (niektórzy grają naprawdę fantastyczną muzykę!), tańczących ludzi, portrecistów, zakochanych par i fotografów. W tle słychać pisk szyn, po których sunie słynny żółty tramwaj, a także spokojny gwar rozmów z pobliskich kawiarni. Może to i oklepane, ale w tym miejscu naprawdę czuć, że jesteśmy w Lizbonie. Na naszej osobistej liście, to jedna z najładniejszych panoram, jakie wiedzieliśmy w życiu.
Praktycznie: wejscie darmowe, czynne całą dobę; dojazd tramwajem nr 28.
Panteon Narodowy | Punkty widokowe w Lizbonie
Na dach tego olbrzymiego budynku można wejść po licznych schodach, by cieszyć się widokiem Alfamy. Nie jest to najbardziej panoramiczny widok w Lizbonie, ale na każdym z pewnością zrobią wrażenie kolosy na morzu – statki wycieczkowe, które zmieniają na tyle perspektywę, że kolorowe kamienice Alfamy zdają się być zamieszkiwane przez krasnoludki, nie przez ludzi. Jeśli jesteście w Panteonie, w którym pochowany jest m.in. Vasco da Gama, to z pewnością warto włożyć trochę wysiłku i wspiąć się na taras widokowy.
Praktycznie: czynne codziennie z wyjątkiem poniedziałków od 10:00 do 17:00; Bilety – 4 euro; bez biletu dla posiadaczy Lisbon Card; Dojazd – najwygodniej na stację Santa Apolonia, stamtąd kilka minut pieszo (trochę pod górę).
Dach klasztoru Sao Vincente de Fora | Punkty widokowe w Lizbonie
Jeżeli chodzi o punkty widkowe w Lizbonie, to jest nasze top of the top. Może to kwestia pory dnia i pięknego oświetlenia, może to z powodu kolorów albo faktu, że byliśmy tam sami. Do tego totalnie zachwycił nas sam klasztor, ze swoimi zdobnymi klatkami schodowymi, freskami, azulejos i niezwykłymi salami. I gdyby tego jeszcze było mało, na dachu klasztoru znajduje się punkt widokowy. Perspektywa jest świetna, bo widać i Alfamę, i potężny Panteon Narodowy, ogromne statki pasażerskie na Tagu, widać lizboński zamek, widać statuę Chrystusa, widać czerwony Most 25 kwietnia. Jak spojrzymy niżej, dostrzeżemy dziedzińce klasztoru ze ścianami wyłożonymi z niebieskimi azulejos. A tym wszystkim cieszyliśmy się w samotności! Jak dla nas to obowiązkowy punkt programu zwiedzania Lizbony.
Praktycznie: Czynne od wtorku do soboty w godzinach 10:00-18:00, ostatnie wejście o 17:00; Bilet wstępu 5 euro; studenci, seniorzy, dzieci między 12 a 21 rokiem życia 2,5 euro, dzieci poniżej 12 roku życia za darmo; Lisbon Card nie uprawnia do darmowego wejścia; Dojazd tramwajem 28, autobusem 734, ewentualnie na stację Santa Apolonia i kilka minut pieszo. Strona tutaj.
Miradouro Santo Estevao | Punkty widokowe w Lizbonie
Spacerując po listopadowej Alfamie, na ulicach widzieliśmy tylko hulający wiatr. Chodniki pokryte były złotymi liścmi, na niezliczonych schodach, między kolorowymi kamienicami, w zaułkach panowała cisza. Podobnie było na miradouro Santo Estevao, który właśnie dlatego okazał się tak wyjątkowy. Wcześniej opisywanie Portas do Sol urzekło nas tętniącą życiem atmosferą i muzyką, ten z kolei zauroczył nas spokojem. Tutaj mieliśmy możliwość podziwiania Alfamy z nowej, mniej znanej perspektywy, obcowania z nią w niemal prywatny sposób. Podobało nam się również to, że zabudowania Alfamy są blizej, niemal na wyciągnięcie ręki, a sam taras bardziej na poziomie dachów budynków. Spędziliśmy tam mnóstwo czasu rozkoszując się tym unikalnym klimatem Lizbony, podziwiając elementy otaczających nas zabudowań.
Praktycznie: wejście darmowe, czynne całą dobę; Dojazd np. tramwajem 28E na przystanek Samo Tome, skąd trzeba przespacerować kawałek uroczymi uliczkami. Można też na stację Santa Apolonia i stamtąd pieszo, lecz pierwsza opcja będzie lepsza, bo nie trzeba iść pod górę.
Miradouro do Arco da Rua Augusta | Punkty widokowe w Lizbonie
Lizbona również posiada swój łuk triumfalny, na szczycie którego znajduje się ciekawy punkt widokowy. Z pewnością jest to najlepszy punkt widokowy na dzielnicę Baixa, a także spory kawałek Alfamy z katedrą Si czy zamkiem św. Jerzego na wzgórzu. Z tego XIX-wiecznego łuku możecie też dostrzec ludzi wyglądających niczym mrówki biegające po głównym placu Lizbony, Praca do Comercio. Stąd też macie widok na Tag i jedną z najpopularniejszych ulic w mieście, Rua Augusta. Ten punkt widokowy nie jest położony jakoś wysoko, ale bardzo centralnie, dzięki czemu zyskujemy świetny widok na czerwone dachy dzielnicy Baixa. Już cieżko nam zdecydować, czy łuk bardziej podobał nam się oglądany z dołu, między żółtymi, arkadowymi kamienicami, czy bardziej spodobał się nam taras. O dziwo, na tym tarasie również byliśmy jedynymi zwiedzającymi.
Praktycznie: czynne codziennie od 09:00 do 19:00; większość trasy na górę pokonuje się windą; Bilety – 2,50 euro; Darmowe wejście dla posiadaczy Lisbon Card; Dojazd – metrem na stację Baixa-Chiado, tramwajem lub autobusem do przystanków wokół Praca do Comercio.
Miradouro de Santa Luzia | Punkty widokowe w Lizbonie
To był pierwszy punkt widokowy, na jakim byłam w Lizbonie, kilka lat temu. I chociaż teraz wiem, że są piękniejsze widoki na to miasto, to gdy pierwszy raz wspinałam się do góry po zboczach Alfamy, zatkało mnie z wrażenia. Błękitne azulejos, barwne kwaity, białe kolumny, niebieskie niebo, fontanna z orzeżwiającą wodą, jasne zabudowania oświetlone południowym słońcem – ten widok spowodował, że z miejsca pokochałam Lizbonę. Obecnie widok z tarasu jest nieco ograniczony przez różne budynki, ich zabudowania, anteny, kable i metalowe kratki, ale coś tam się dojrzeć da, a sam taras pozostaje jednym z najbardziej romantycznych w całej Lizbonie. To pewnie kwestia tych kwiatów…
Praktycznie: punkt widokowy znajduje się między Katedrą Si a Miradouro Portas do Sol. Czynne całą dobę, darmowe. Dojazd tramwajem 28.
Miradouro do Recolhimento | Punkty widokowe
Kolejny mniej znany, stosunkowo nieoblegany punkt widokowy na Lizbonę (a może to kwestia podróży poza sezonem?). Taras widokowy znajduje się na placu zabaw i oferuje nam niby już dobrze znany z innych punktów widok na Alfamę, ale jednak jakiś inny. Ten obrazek nie jest tak ugłaskany, jak przy Portas do Sol. Tutaj widac już trochę lizbońskich ruin, trochę nieużytków, trochę śmieci i graffitti. Fajny kontrast z uroczą zabudową Alfamy, która na pierwszy rzut oka może wydawać się bardzo spójna i zadbana.
Praktycznie: Czynne codziennie od 09:30 do 19:00, wejście darmowe; dojazd autobusem 737, tramwajem 28.
Torre da Igreja do Castelo | Punkty widokowe w Lizbonie
I jeszcze jedno spojrzenie na Alfamę. Tym razem z wieży kościoła zlokalizowanego rzut beretem od Zamku św. Jerzego. Tutaj również ciekawe rzecz – niby widok znany i oklepany, a jednak z nieco innym charakterem, niż na przykład z osławionego Portas do Sol. Nie wiedzieć czemu, ale w tym miejscu mieliśmy wrażenie, że podglądamy Alfamę, widzimy ją od kuchni, w bardziej ludzkiej odłsonie. Może dlatego, że wieżę otaczają drzewa i krzaki, a sam punkt widokowy jest malutki 😀
Praktycznie: Czynne codziennie od 09:00 do 18:00 zimą, w lecie godziny otwarcia przedłużone są do 21:00. Bilet wstępu 2,5 euro. Dojazd tramwajem 28, ale kawałek trzeba podejść, bo wieża kościoła znajduje się tuż obok zamku. W cenę biletu wliczone jest także zwiedzanie kościoła. Strona Tutaj.
Miradouro da Graca | Punkty widokowe w Lizbonie
Jeden z przyjemniejszych punktów widokowych w Lizbonie, głównie za sprawą kawiarenki. Na tarasie w cieniu wysokich drzew rozstawione są stoliki, przy których turyści i mieszkańcy Lizbony spędzają leniwe popołudnia, rozkoszując się widokiem zachodzącego nad Lizboną Słońca. Ciężko było zrobić nam zdjęcia, bo na ten punkt trafialiśmy albo w nocy, albo popołudniu, kiedy słońce ostro raziło w aparat. Ale widok jest naprawdę świetny, bo też jest to jeden z najwyżej położonych miradouro w Lizbonie. Tutaj widać wielkość Lizbony i to, jak jest rozległa, ciekawe położona na wielu wzgórzach., ciągnąca się po horyzont, który zamyka most 25 kwietnia. Stąd też można dobrze przyjrzeć się Zamkowi św. Jerzego. Idealne miejsce na przerwę w zwiedzaniu i kawę, która nawiasem mówiąc w Portugalii smakuje mi najbardziej na świecie.
Praktycznie: Czynne całą dobę, za darmo. Dojazd – tramwaj 12, 28.
Poiso do Monteiro | Punkty widokowe w Lizbonie
Jeszcze wyżej od Miradouro da Graca znajduje się Poiso do Monteiro. Żaden to znany punkt, raczej mały skwer, trochę zieleni, kilka krzaków i dwie ławeczki. Zwykła ulica, wokół kolorwe kamienice i bary. Ale widok naprawdę przedni! Zwłaszcza na Zamek św. Jerzego. Jeśli na Mirdouro da Graca lub jest zbyt tłoczno i szukacie bardziej ustronnego, romantycznego miejsca, warto zejść kilka kroków niżej lub wyżej, bo Poiso do Monteiro znajduje się mniej więcej w połowie między Miradouro da Graca a Miradouro da Senhora de Monte. I może tutaj znajdziecie trochę spokoju.
Praktycznie: Czynne całą dobą, darmowe. Dojazd tramwajem 28 lub autobusem 734.
Miradouro da Senhora de Monte | Punkty widokowe w Lizbonie
Punkty widokowe w Lizbonie mają to do siebie, że czasem trzeba się namęczyć, aby je zdobyć. Ale jedno jest pewne. Widoki podziwiane z góy wynagrodzą wszelkie trudy! Tak było w przypadku tarasu Senhora de Monte , na który wchodziłam jakby od drugiej strony, schodami z samego dołu i myślałam, że tam umrę. Na szczęście widoki i rozpogodzone niebo wynagrodziły zmęczenie. Na tarasie często przesiadują grajkowie, zawsze jest tu sporo osób. Ale ten punkt widokowy na wysokim wzgórzu gwarantuje najbardziej panoramiczne widoki na Lizbonę i to nie tylko Lizbonę znaną nam z pocztówek i filmów, ale też zwyczajną, na nowoczesny budynki i bloki w oddali. Na Miradouro da Senhora de Monte dobitnie widać, że Lizbona to także zwykłe miasto, że swoimi szkaradnymi blokami, jak i okazałymi kamienicami.
Praktycznie: Czynne całą dobę, wejście darmowe. Dojazd tramwajem 28 lub autobusem nr 734.
Miradouro de Santa Catarina | Punkty widokowe w Lizbonie
Bardzo fajny punkt na zakończenie dnia. Ludzie piją wino, piwo, śpiewają, grają na różnych instrumentach nawet podczas zimnych listopadowych nocy. Z Miradouro de Santa Catarina roztacza się bardzo ładny widok na Tag, czerwone dachy schodzące coraz niżej do rzeki i dalsze części miasta, w kierunku dzielnicy Belem. Ale najlepiej prezentuje się tu rzęziście podświetlony Most 25 kwietnia. Bardzo klimatyczne miejsce! Obok znajduje się też bar z restauracją (Noobai), również z tarasem widokowym, na którym można wypić niezłe piwo z widokiem na czerwone dachy i most w oddali.
Praktycznie: Czynne całą dobę, wejście darmowe. Dojazd – autobusem 714, tramwajem 28.
Ulica Dom Pedro de Menezes | Punkt widokowe w Lizbonie
Na niewielkim placyku między Klasztorem Karmelitów a wejściem na windę Santa Justa gromadzi się całkiem sporo osób, bo widok, mimo, że trochę ograniczony, jest całkiem uroczy. Podświetlona na złoto winda bardzo ładnie prezentuje się na tle ciemnego niba. Stąd widać kamienice dzielnicy Baixa, a także dalszą Alfamę, z zamkiem św. Jerzego na szczycie wzgórza. Może nie jest to punkt widokowy, do którego specjalnie warto jechać z drugiego końca miasta, ale będąc w okolicy warto mieć na uwadze, że można tu oglądać Lizbonę z ciekawej perspektywy.
Praktycznie: Czynne całą dobrę, wejście darmowe, dojazd windą Santa Justa.
Miradouro de Sao Pedro | Punkty widokowe w Lizbonie
Kolejny z bardziej obleganych punktów widokowych w Lizbonie. Tutaj zawsze coś się dzieje, gra muzyka, sporo tu tyrystów i fotografów. Miradouro de Sao Pedro oferuje jeden z bardziej panoramicznych widków na Lizbonę, w tym na dzielnicę Baixa i część Alfamy, z nieco innej strony. Spory skwer i taras obrastają drzewa, znajdziecie tam też fontanny, ławki, a obok przystanek popularnej kolejki Gloria. To fajne miejsce na oglądanie wschodów słońca.
Praktycznie: Czynne całą dobę, wejście bezpłatne, dojazd tramwajem 28.
Miradouro Parque Eduardo VII | Punkty widokowe w Lizbonie
Bardzo ciekawy publiczny park, zajmujący powierrzchnię 26 hektarów. Jednak nie jest to typowy park. Położony jest na zboczu wzgórza i pnie się coraz wyżej pod górę, na środku stworzono długi labirynt z żywopłotu. Na szczycie, u końca parku znajduje się taras widokowy. W oddali widać zabudowania centrum miasta i Tag. Bardzo nietypowy widok. Obok znajduje się fantastyczny ogród botaniczny Estufa Fria.
Praktycznie: Czynne całą dobę, wejście darmowe, dojazd metrem na stację Parque.
Gdzie nie udało nam się dotrzeć? | Punkty widokowe w Lizbonie
Punkty widokowe w Lizbonie znajdują się także w dalszych częściach miasta, między innymi pod pomnikiem Chrystusa po drugiej stronie Tagu. Jest to już jednak nieco dłuższa wycieczka i zabrakło nam na nią czasu, chociaż zdjęcia, które oglądamy z tamtego miejsca, z widokiem na Most 25 kwietnia, są bardzo zachęcające. Punkt widokowy znajduje się także na szczycie Pomnika Odkrywców, który niestety zamknęli nam przed samym nosem, a także pod Zamkiem św. Jerzego. Jednak do niego nie poszliśmy z powodu (w naszej opinii) zbyt drogich biletów wstępu do zamku.
Tak naprawdę to punkty widokowe w Lizbonie można spotkać na każdym kroku. Pojawiają się niespodziewanie, w prześwitach między kamienicami, na szczycie schodów, na skarajach parków. Takich miejsc w Lizbonie jest dziesiątki i warto po prostu wyruszyć na spokojny spacer w poszukiwaniu własnych, ulubionych panoram. Także jeśli schody Wam nie straszne, a spragnieni jesteście pocztówkowych miejskich widoków, to Lizbona z pewnością spełni Wasze oczekiwania.
Ale potem, po powrocie, podzielcie się z nami koniecznie Waszymy widokami. W 2020 wracamy do Lizbony, więc potrzebne nam rekomendację i inspiracje! Jeżeli spodobał Wam się ten wpis, będziemy bardzo wdzięczni za zostawienie poniżej komentarza czy udostępnienie go na Fb lub Ig. Tym samym bardzo pomożecie nam w pracy, z góry dzięki! A o tym co zjeść w Lizbonie przeczytacie tutaj.
